tag:blogger.com,1999:blog-4386274145672898232024-03-14T11:14:47.893+01:00"Uciekam przed tym, co mnie goni i gonię to, co przede mną ucieka" - OwidiuszMalahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.comBlogger45125tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-24655651579700439722015-08-12T13:53:00.001+02:002015-08-12T13:53:14.388+02:00•• 10. Żadnego małżeństwa<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="mso-hyphenate: auto; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; mso-outline-level: 1; mso-pagination: widow-orphan;">
<span style="font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL; mso-font-kerning: 18.0pt;">[<a href="https://www.youtube.com/watch?v=VXGygQ5SiYk" target="_blank">Leighton Meester - Run Away</a>]</span></div>
<br />
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Melody jest
zaręczona z tym swoim chłoptasiem – orzekł Bill i zapała długa cisza.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To pewne?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine nic
mi nie powiedziała, ale Mel tak głośno wydarła się w ten telefon, że słyszałbym
na drugim końcu pokoju – stwierdził tylko i podparł głowę ręką. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zastanawiał
się, co jest z nim nie tak. Nie potrafił już uporządkować swoich niestałych
uczuć. Najpierw zakochał się w Melody. Była to długa, nieszczęśliwa,
nieodwzajemniona miłość. W końcu jednak zostali przyjaciółmi i jakoś
zaakceptował ten fakt, a przynajmniej tak mu się wydawało. Następnie pojawiła
się Margo. Sprzyjające warunki sprawiły, że jego serce zabiło mocniej, gdy ją
zobaczył. Mógł się wtedy jednak najpierw upewnić, czy czasem nie przebył
długiego odcinka marszem, po którym przyśpieszyło mu tętno. Może się zmęczył i
jego ciężko pracujące serce jeszcze nie zwolniło biegu. Może ono wcale nie
reagowało na tę delikatną blondynkę z diabłem za skórą? Margo porzuciła go, a
właściwie wykorzystała, choć to podobno to faceci wykorzystują kobiety. Nawet
jeśli nie chciał, to musiał przyznać sam przed sobą, że było mu ciężko. Czuł
się samotny. Nie chciał szukać miłości na siłę, co to, to nie. Jednak nie mógł
nic poradzić na to, że otaczało go tyle pięknych i uroczych kobiet! A teraz,
gdy myślał, że z Mel już po wszystkim, czuł przejmujące kłucie w sercu. Jego wnętrzności
ściskały się na samą myśl, że jest z tym typkiem. Nie chciał o tym myśleć. Na
pewno był zazdrosny o ich uczucie, nie o nią!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czego mi
brakuje? - jęknął przeciągle.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Męskości. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Kto jak nie jego brat mógłby go lepiej pocieszyć? Tom zawsze
znalazł słowa, które wytrąciłyby go z pewnego rodzaju odrętwienia i ckliwych
refleksji.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie czepiaj
się mojej męskości, bo w końcu jesteśmy bliźniakami. Jednojajowymi! </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jestem
pewien, że ktoś cię podmienił przy porodzie. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Tom odbił piłeczkę i po chwili roześmiał się, na widok
strapionej miny brata. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie jestem w
humorze do żartów! - wyznał wokalista, po czym zaplótł ramiona na klatce
piersiowej.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Właściwie to
ja też nie. Carl oświadczył się Melody, a znają się mniej więcej tyle ile ja z
Jasmine. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Mina gitarzysty potwierdzała, że wreszcie wyrzucił z siebie
nurtujące go czarne myśli. Gdy zerknął na Billa, ujrzał tylko mocno ściągnięte
w geście zamyślenia usta. Sam czuł, jakby jakiś niewidzialny sznur związał mu
wnętrzności. Było mu dobrze w związku z Jasmine. Rzadko się zdarzało, żeby przy
jednej dziewczynie trwał tyle czasu, jednak nie chciał zmieniać tego faktu.
Było dobrze tak jak było. Co jeśli ona będzie oczekiwała tego, co dostała jej
przyjaciółka? Nie... </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mów mi,
ze mam się szykować na podwójny ślub!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Coś ty... ale
co jeśli Jas będzie teraz tego oczekiwała? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślisz? Nie
wpadłem na to.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Lekki błysk w oku młodszego brata zdradził mu, że nagle doznał
olśnienia.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przez chwilę
siedzieli w milczeniu, każdy zatopiony we własnych przemyśleniach, wpatrzony w
ekran telewizora. Korzystali z tej chwili przerwy w pracy, kiedy mogli
porozmawiać ze sobą i wreszcie uporządkować myśli.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co mam
zrobić? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Rzadko pytał kogoś o radę, jednak w tym momencie jego myśli
uformowały się w poplątane nicie. Rozwiązanie ich to długa droga męki i
łamigłówek.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może się
oświadcz? Chust wie, co tam tym kobietom siedzi w głowach, a ty ją przecież
kochasz. - Bill wzruszył ramionami, jakby to było najzwyklejsze rozwiązanie pod
słońcem.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak po
prostu? Przecież do tego trzeba się przygotować. Nawet tego nie przemyślałem! </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Długie palce
gitarzysty zagłębiły się w czarnych warkoczykach. Delikatnie masował skórę
swojej głowy, zastanawiając się nad wyjściem z sytuacji, w której problem sam
sobie stworzył.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Możesz upiec
babeczkę i do środka włożyć pierścionek. A później daj jej ją do zjedzenia.
Tylko musisz uważać, żeby nie połknęła pierścionka, bo będziecie musieli jechać
do szpitala i żeby nie połamała sobie zębów. Bez nich już nie będzie zbyt
piękną panną młoda. I najważniejsze, to zabezpiecz go jakoś. Taki brudny nie
będzie wyglądał dobrze na jej palcu!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dopiero gdy
skończył mówić, zauważył przerażony wzrok brata. Jego oczy były w nienaturalny
sposób rozszerzone. Na czole pojawiły się zmarszczki, a klatka piersiowa podnosiła
się nierównomiernie szybko.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiesz,
pierwszy raz widzę cię w takim stanie, Tom.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Żadnego
małżeństwa! - Tom gwałtownie podniósł się z sofy, na której zawsze omawiali
wszystkie rozterki życiowe. Szybkim krokiem przeszedł przez salon. Zniknął na
chwilę w kuchni, by wrócić z zimnym piwem. - To nie był dobry pomysł - omawiać
problemy z tobą. Powinienem porozmawiać z kimś bardziej kompetentnym, przecież
ty nawet nie możesz znaleźć odpowiedniej osoby, żeby się w niej zakochać!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Stary,
zacznijmy od początku – zadecydował Bill. - Ale ty nie pijesz, zaraz jedziemy
do studia, żeby ostatecznie zatwierdzić pierwszy singiel.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">*</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedziałam w
małej salce, w której prowadzony był wykład. Moje uszy wyłapywały i analizowały
słowa prowadzącego dotyczące optyki, jednak wzrok utkwiony był za oknem, gdzie
delikatne płatki śniegu powolnie opadały na ziemię. Westchnęłam ciężko i
uśmiechnęłam się sama do siebie, myśląc o niedługim spotkaniu z Melody.
Chciałam się wreszcie dowiedzieć wszystkiego na temat zaręczyn. A jeśli już o
tym mowa, było mi dziwnie na myśl o tym, że moja przyjaciółka poczyniła tak
poważny krok w swoim życiu. Nie znają się w końcu z Carlem aż tak długo, a
właściwie to mniej więcej tyle co ja z Tomem – trochę ponad pół roku. Do
momentu, w którym powiedziała mi o zaręczynach, nie zdawałam sobie sprawy z
tego, że jest to aż tak poważny związek i że niedługo może zostać
sformalizowany. Właściwie było to głupie z mojej strony. Ja tak samo
chciałabym, aby mój związek z Tomem był traktowany poważnie. Ni mniej, ni
więcej tylko poważnie, w końcu jesteśmy dorosłymi ludźmi i kochamy się. To
prawda, że nasze życie ma odrobinę zawirowań, które ciężko jest przeskoczyć,
jednak radzimy sobie, czyż nie?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dziwny uścisk w
moim żołądku zelżał trochę, gdy spojrzałam na Gretę, malującą różnokolorowe
serduszka w swoim notatniku. Jej rude pukle włosów radośnie okalały pełną,
piegowata twarz. Blada skóra, teraz zimą, była znacznie bardziej wyrazista, niż
podczas słonecznego lata, które jeszcze bardziej wzmagało wysyp brązowych, drobnych
plamek. Uśmiechnęłam się do siebie i zanotowałam kilka słów prowadzącego, które
akurat wpadły mi w ucho.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W kim się tak
zakochałaś? - spytałam zaczepnie i uśmiechnęłam się szerzej, widząc jak
dziewczyna powoli unosi głowę do góry. Jej piwne oczy zerknęły na mnie
niepewnie, a po chwili spłonęła rumieńcem, który średnio pasował do jej
naturalnie marchewkowych włosów. Choć to była tylko zaczepka z mojej strony,
wiedziałam, że trafiłam w sedno.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak sobie
bazgrzę. Nie mogę już słuchać co on gada. - Ruchem głowy wskazała na profesora,
a ja zaśmiałam się pod nosem. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Na szczęście
już pół godziny później siedziałam wraz z Melody w naszej ulubionej kawiarni.
Nie zdążyłam jeszcze rozebrać się z ciepłego płaszcza, kiedy ona uwiesiła się
na mojej szyi. Była sporo ode mnie wyższa, toteż i ciężar ciała miała większy.
Zakołysałam się niebezpiecznie, wyciągając szyję w kierunku powietrza.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Melody,
udusisz mnie! </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy się ode
mnie odsunęła, jej twarz była lekko zarumieniona. Do jej spoconego czoła
przykleiło się kilka pasm prawie czarnych włosów, reszta zaś opadała lekko na
szczupłe ramiona. Ubrana w burgundowy sweterek sprawiała wrażenie małej,
radosnej dziewczynki. Roześmiałam się, widząc jej uśmiechniętą twarz, a po
chwili sama ją przytuliłam.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gratulacje – szepnęłam
w jej włosy, a ona zapiszczała cicho z uciechy.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zabrał mnie
do restauracji, niczego się nie spodziewałam, wyciągnął różę, a po chwili
pojawił się pierścionek. Nawet nie zorientowałam się w sytuacji, jak to się
stało? Tak szybko? Ale od pierwszego spotkania z nim wiedziałam, że to jest to!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słowa wylewały
się z niej niczym potok nie do zatrzymania. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kiedy ślub? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak
najszybciej. Serio, Jasmine. Nie śmiej się, oboje chcemy go jak najszybciej!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wymusiłam
posłuszeństwo u swoich mięśni twarzy i powstrzymałam wesoły chichot.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przecież już
ci na pewno nie ucieknie – stwierdziłam, na co ona prychnęła rozjuszona.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam taką
nadzieję, ale po prostu nie mogę się już doczekać momentu, w którym włożę tę
piękną suknię. Przecież to taki ważny dzień.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy mi się
wydawało, czy to ty mówiłaś mi kiedyś, że nigdy nie wyjdziesz za mąż? -
spytałam zaciekawiona, na co ona przymrużyła lekko oczy. Dobrze wiedziałam, że
mam rację.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówiłam, ale
co miałam zrobić, gdy on po prostu mnie poprosił? Jak mogłabym mu odmówić? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Moje odpowiedzi
właściwie nie były potrzebne, Mel potrafiła odpowiedzieć sobie sama, co było mi
na rękę.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Muszę
wszystko przygotować. Tyle jest do zrobienia!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Długo
rozmawiałyśmy o sukniach, welonach, butach i liczbie gości. Ktoś by powiedział,
że za wcześnie na takie przygotowania, jednak nie my. Trzeba być przygotowanym
na każdą ewentualność, a szczególnie na taką ceremonię. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nim się
zorientowałam, musiałam się zbierać do wyjścia. Jeszcze raz zerknęłam
przelotnie na twarz przyjaciółki, która emanowała szczęściem. Chwilę później
szybko owinęłam się ciepłym szalikiem. Na głowę nałożyłam ciepłą czapkę, a na
ręce wciągnęłam rękawiczki z jednym palcem. Przygotowana do mroźnej pogody
ruszyłam do wyjścia. Tuż przy chodniku czekał na mnie zaparkowany samochód
Toma. Szybko wgramoliłam się do środka i uśmiechnęłam się do swojego kierowcy.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jedziemy do
mnie? – spytał, a ja przytaknęłam krótko głową i wygodniej umościłam się w
przestronnym aucie. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-Melody i Carl
biorą ślub, to wspaniale. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Uśmiechnęłam się radośnie na myśl o roześmianej twarzy
przyjaciółki. Z wyczekiwaniem spojrzałam na chłopaka, który zmarszczył nieco
czoło i zacisnął mocniej dłonie na kierownicy.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak,
wspaniale – powiedział to jakby trochę pod przymusem. Moje uszy od razu
wychwyciły tę niepewność w jego głosie, a wewnętrzne oko zauważyło jego
wahanie. Z zaciekłym wyrazem twarzy spojrzałam na niego i zmrużyłam oczy.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie
wspaniale? – spytałam niewinnie, obserwując każdy jego gest.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówię, że
wspaniale – stwierdził ponownie, patrząc prosto na drogę, a ja nawet nie mogłam
poprosić, żeby patrzył na mnie, gdy mówi! W końcu prowadził i mógł unikać
mojego oskarżającego spojrzenia i niezawodnego instynktu. Pomimo grubego
odzienia, ograniczającego moje ruchy, zaplotłam ręce na piersi, jednak nic już
się nie odezwałam.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jesteśmy –
oznajmił, gdy tylko wjechał na podjazd. Zaparkował tuz obok wejścia, żeby
szybko wyskoczyć do domu, nie narażając się przy tym na mróz szczypiący
policzki.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zabierzmy
Billa i chodźmy na spacer.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem, czy
mój braciszek jest w nastroju – stwierdził.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To tym
bardziej musimy go zabrać ze sobą.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zanim zdążył
mnie zatrzymać, wpadłam do mieszkania i zrzuciłam buty. Szybkim krokiem
wkroczyłam do mieszkania, zastając Billa skupionego nad torebką z wężowymi
żelkami, które rozrywał wybielonymi zębami. Spojrzał na mnie brązowymi oczami,
znad zielonego gada, a ja zobaczyłam w nich nieme pytanie.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idziemy na
spacer, zabieraj się!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, moje
serce tu cierpi, a ty każesz mi z wami iść na to zimno? Niepotrzebny mi spacer.
Tam jest tylko śnieg i lód, za to tutaj mam żelki, ciepło i telewizor
nastawiony na mój ulubiony serial. Czy naprawdę sądzisz, że pójdę z wami na
spacer?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak. Nie
gadaj już tyle – zdenerwowałam się i złapałam go za chudą rękę. Pociągnęłam go
w stronę drzwi, nie pozwalając się nawet umalować ani wyszykować do wyjścia,
przez co miałam przyjemność wysłuchiwania jego coraz wyższego, panikującego głosu,
który upominał mnie, że na każdym rogu czają się paparazzi.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ubieraj buty,
albo wrócę się po aparat i uwiecznię twoją minę tragicznego romantyka. Jeden
tutaj zostawiłam, o ile mnie pamięć nie myli!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze,
dobrze! – Uniósł obie ręce w geście poddania, po czym powoli zabrał się do
ubierania zimowych ubrań. Ociągał się przy tym niemiłosiernie długo i pojękiwał
cicho, jednak ostatecznie założył swoją jadowito zieloną kurtkę i wysokie buty.
Na głowę wciągnął czarną czapkę, która zakrywała nieład na jego głowie.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sama czułam się
jak Eskimos. Miałam na sobie grubą kurtkę, szalik, czapkę i grube rękawiczki,
które miały uchronić mnie przed niską temperaturę. Byłam gotowa, więc razem ze
zmarzluchem, czyli Tomem, który coś kręcił i czegoś mi nie mówił, oraz z
jęczydłem, udałam się na spacer. Zaciągnęłam ich do tylnego wyjścia z posesji,
mając nadzieję, że tam nie napotkamy niechcianych gości. Gdy tylko z siłą
szarpnęłam furtkę, zorientowałam się, że jest przysypana śniegiem. Pociągnęłam
mocniej i uchyliłam ją na tyle, aby przecisnąć się przez powstały otwór.
Chłopcy podążyli za mną, a wtedy ja wpadłam w śnieg.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nic nie
mówiliście, że tu jest jakiś dół! – oburzyłam się i ruszyłam do przodu, wysoko
unosząc nogi. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Sama chciałaś
iść. – Usłyszałam zmęczony głos Billa.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chciałam, bo…
- urwałam w połowie zdania, gdyż poczułam gwałtowne szarpnięcie. Moje plecy
wygięły się w łuk, kiedy próbowałam utrzymać równowagę. Zamachałam niezręcznie
ramionami, niczym ptak, lądujący na ziemi i to właśnie zrobiłam. Przewróciłam
się prosto w najgłębszy, puszysty śnieg i lgnęłam jak długa. Wokół mnie dało
się słyszeć tylko bojowy dźwięk, wydobywający się z mojego zaciśniętego gardła.
Poczułam, że śnieg prószy się na mnie… a właściwie to leci na mnie cała lawina
śnieżna. Z rozmachem odwróciłam się na plecy i oberwałam w twarz. Mając ciągle
zamknięte oczy, obtarłam się rękawiczką. Czułam, jak cała moja twarz robi się
mokra od topniejącego śniegu, jednak nie przejęłam się tym. Namierzyłam cel i
ze zgrabnością sumo na ringu, przeturlałam się w stronę Toma. Z zaciętością
chwyciłam jego nogę i pociągnęłam mocno, aby stracił równowagę. Może to nie był
idealnie przemyślany ruch, gdyż jego cielsko spadło prosto na mnie. Zauważyłam,
że jego dłonie gwałtownie odpychają się od śniegu, jednocześnie zanurzając się
w nim i natarłam na niego ze śnieżnym atakiem. Skoro ja leżę, on też będzie
leżał! Po chwili jednak zaczęłam się śmiać i zamiast się mścić, po prostu
patrzyłam, jak Tom ociera twarz, a jego policzki i nos nabierają różowego
zabarwienia.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nieładnie tak
– zwrócił się w moja stronę i zamiast ze mnie zejść, przygniótł mnie jeszcze
bardziej do śniegu, swoją twarz zbliżając do mojej. Z uśmiechem na ustach,
zerkałam na niego niewinnie. Obserwowałam jak mruga lekko zaczerwienionymi
oczami, a na jego długich i ciemnych rzęsach zastygają kryształki lodu. Westchnęłam
głębiej, do płuc wpuszczając mroźne powietrze, po czym przygryzłam lekko wargę,
patrząc na jego usta, zbliżające się ku moim.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Em… - Gdzieś
z boku dotarł do mnie długi dźwięk. Wraz z Tomem, zwróciliśmy w tamta stronę
swoje głowy. – Wiem, że jesteście parą i tak dalej, ale to moje serce tutaj
cierpi, a wy wcale nie pomagacie!</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Bill zerknął na
nas z ukosa. Jego czarna czapa była lekko przekrzywiona, przez co kilka pasm
czarnych włosów wymsknęło się spod niej, tworząc mały nieład tuz obok
perfekcyjnie ułożonych trzech kolczyków w jego uchu. Patrzył na nas z wyniosłym
wyrazem twarzy, który mówił wszystko.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie chcąc
narażać się na gniew wokalisty, najszybciej jak byliśmy w stanie, unieśliśmy
się ze śniegu. Nie obyło się przy tym bez śmiechu z naszej strony, ponieważ
nasze nogi bezustannie zapadały się w głęboki, niezbity puch. Po chwili w miarę
możliwości otrzepaliśmy się ze śniegu. To jednak nie zmieniło faktu, że nasze
twarze pokryte były wilgocią, która szybko stygła, chcąc odmrozić naszą skórę. Przez
chwilę zatrzęsłam się z zimna i zobaczyłam, że Tom także w tym momencie
najchętniej schowałby się pod ciepłą kołdrę.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chyba mam
ochotę się wysuszyć – wyznałam, czekając aż mój chłopak mnie poprze. W tym
momencie poczułam wibrację komórki w kieszeni moich dżinsów.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, ja też.
Zbieraj się Bill! </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zmarzniętymi i
zaczerwienionymi palcami wyjęłam małe, przenośne urządzenie. Jednym okiem
zerkałam na chłopaków. Tom podszedł do Billa i kuksańcem wymusił u niego
kierunek ruchów. Z lekkim niepokojem spojrzałam na jego kamienną twarz. Rzadko
się zdarzało, aby młodszy bliźniak zachowywał pełną powagę Aż tak długi okres
czasu. Po chwili jednak zajęłam się odczytywaniem wiadomości. Uśmiech zamarł mi
na ustach, gdy tekst zamigotał na białym ekranie.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">„Możesz pomóc swojemu chłopakowi uniknąć
sądu, wystarczy, że coś dla mnie zrobisz”</i></span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przełknęłam
ciężko ślinę i nerwowo przygryzłam wargę, czując, że moje serce przyśpiesza
biegu. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine?
Idziesz? – ocknęłam się z zamyślenia, gdy usłyszałam głos Toma. Jak na komendę
schowałam telefon do kieszeni i spojrzałam na nich z uśmiechem.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>To o co konkretnie chodzi z tymi dziewczynami,
Bill?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Szłam tuz obok
niego, gdy zadałam to pytanie. Nawet nie zerknęłam w jego stronę, zamiast to
niewinnie wpatrywałam się w rozległe morze śniegu znajdujące się przed nami,
zaciskając palce na małym urządzeniu w mojej kieszeni.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I tak nie
zrozumiecie – wyrzucił z siebie nieco opryskliwym głosem. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uniosłam głowę,
aby na niego spojrzeć z wysoko uniesioną brwią.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twierdzisz,
że to coś lepszego, niż moje przygody z Davinem? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">Uśmiechnęłam się lekko do niego, dając mu do zrozumienia, że
postaram się go nie oceniać.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Najpierw
omotała mnie Margo, o czym już wiesz. A w dodatku byłem pewny, że Mel i ja
jesteśmy po prostu przyjaciółmi. Gdy dowiedziałem się o jej ślubie, to aż mnie
zmroziło. Czy możliwe, żeby przyjaciel nie cieszył się jej szczęściem? Jedyne o
czym myślałem, to żeby ukręcić głowę temu… temu… Carlowi. Czy to możliwe?
Kochać dwie kobiety na raz? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Za dużo na
siebie wziąłeś. Już z jedną są zawsze problemy – wtrącił się Tom, na co ja
szturchnęłam go mocno biodrem i spiorunowałam spojrzeniem. Bill tylko zerknął
na nas i nic się nie odezwał.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jesteś pewny,
że to miłość? – spytałam nieśmiało. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przypomniałam
sobie, że miałam porozmawiać z Margo. Jednak tak szczerze mówiąc wątpiłam, czy
to coś da. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A co innego?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tęsknota za
kimś bliskim?</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ona ma rację,
potrafisz zakochać się co dziesięć minut. Gorzej u ciebie z wyborem osoby – Tom
ponownie wtrącił swoje pięć groszy.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zawsze
odezwiesz się w nieodpowiednim momencie, wiesz? </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Założyłam ręce
na biodra i zagrodziłam mu drogę. Spojrzał na mnie z iskierkami w oczach i
objął w talii. Pomimo grubych materiałów naszych kurtek, zimna czającego się
wokół nas i zamarzających kończyn, poczułam jak gdzieś z jego głębi płynie do
mnie strumień ciepła. Uśmiechnęłam się leciutko, gdy znów zbliżył swoją twarz
do mojej. </span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie przy
Billu – szepnęłam tylko, a on jak gdyby nigdy nic, wyminął mnie i z rozmachem
złapał garść śniegu, po czym ze zdwojoną siłą uderzył w niczego
niespodziewającego się Billa. Patrzyłam na ich wygłupy, zastanawiając się, co
będę musiała zrobić, aby ochronić Toma przed sądem i rządnymi krwi paparazzi.</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">--------------------------------------------------------------</span></div>
<div class="Tekstwstpniesformatowany" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: "Courier New";">W odcinku zbyt duzo się nie dzieje, więc wypadałoby szybko dodać następny... </span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-47342268577986630852015-02-27T11:38:00.003+01:002015-02-27T11:39:29.559+01:00•• 9. Oskarżony<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Pamiętam, jak któregoś razu Bill
mówił mi o swojej nienawiści do paparazzo. Z lekkim przymrużeniem oka słuchałam
jego doniosłych, starannie dobranych słów, które obrażały znanych na całym
świecie fotografów, uparcie dążących do zrobienia jak najlepszej fotografii.
Czasami się śmiałam, a czasami sama nie wiedziałam, czy nie powinnam się raczej
obrazić. To był jednak Bill. Po długiej walce zawiesiliśmy wreszcie topór
wojenny, a ja nie mogłam znów zaminować pola. Dlatego właśnie uśmiechałam się
lekko, obserwując jego stanowczo zbyt gwałtowne gestykulacje, pomalowane oczy i
strój który wzbudzał we mnie pewnego rodzaju rozbawienie. Nie dość, że wyglądał
jakby wpadł pod kosiarkę, to dodatkowo założył na siebie artystycznie dobrane
ciuchy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Dowiedziałam się wtedy, jak bardzo
gwiazdorzy czują się zaszczuci w swojej skórze. Chłopak nie ukrywał, że czasami
paparazzi są bardzo potrzebni przy rozwijaniu kariery i w późniejszych jej
okresach. Kto jednak chciałby co chwila natykać się na swoje zdjęcie, którego
kontekst został zmieniony i opisany tak, aby przyciągał czytelników? Na pewno
nikt, a przynajmniej nie ten, kto poczuł to na własnej skórze. W ich przypadku
początkowo sława była czymś w rodzaju euforii i niedowierzania, że to wszystko
dzieje się naprawdę. Popularność spadła na nich szybko, pojawiły się tabuny
fanek. Nawet tam gdzie się nie starali, zyskali publikę. Byli zadowoleni, że
ktoś zwraca na nich uwagę, w końcu o to właśnie im chodziło – o sukces. Dopiero
później zaczęły się problemy i uciążliwość takiego życia. Mimo wszystko nie
zrezygnowali i brnęli w to dalej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Nie sądziłam jednak, że nienawiść do
paparazzi, wdzierających się w ich prywatne, choć wystawione na blask
popularności, życie, jest aż tak duża. Dopiero kiedy Tom ruszył w kierunku
bruneta z zaciśniętymi pięściami, zrozumiałam, jak wielkie mam szczęście że mi
ufa, a moją profesję traktuje trochę z przymrużeniem oka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> W nowoczesnej łazience cicha,
relaksacyjna muzyka momentalnie zanikła. Miałam wrażenie jakby zerwała się
burza, kiedy dłonie Toma wyrwały się w stronę wciąż naciskającego spust migawki
chłopaka. Odsunęłam się odruchowo do tyłu, gdy faceci spojrzeli na siebie z
zaciętymi minami. Ręce gitarzysty zacisnęły się na koszulce paparazzo. Dopiero
wtedy ten opuścił sporo ważący aparat. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Skasuj te zdjęcia – warknął mój
chłopak, podczas gdy moje usta niezależnie ode mnie zacisnęły się w wąską
kreskę zdenerwowania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przybliżyłam się do nich i z zaciętą
miną zmierzyłam chłopaka spojrzeniem. Miał na sobie zwykle dżinsy i koszulę,
pod którą widoczny był biały t-shirt. Aparat zawieszony miał na szyi,
spojrzenie było spokojne, jakby nie raz spotkał się z taką sytuacją.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Niestety nie ma takiej możliwości
– wyznał i uśmiechnął się lekko. – Przecież to tylko zdjęcia. Spotyka się pan z
paparazzo, powinien pan to rozumieć – dodał, a po moich plecach przebiegł zimny
dreszcz. Na kilka sekund przymknęłam powieki, jak gdybym chciała obronić się
przed zarzutami płynącymi w moja stronę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Westchnęłam głęboko i położyłam dłoń
na ramieniu Toma, delikatnie masując napięte mięśnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Daj spokój, Tom. Niech już je ma i
tak wszyscy wiedzą, że jesteśmy razem, nie dostanie za nie zbyt dużo –
powiedziałam łagodnym głosem, choć doskonale zdawałam sobie sprawę z
niedorzeczności tego stwierdzenia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Na każde zdjęcia przedstawiające
intymne sceny popularnej pary jest wzięcie. W dodatku teraz tylko on ma te
zdjęcia, co od razu wyklucza konkurencję płynącą z innych źródeł. Facet zyska
spora sumkę, gdyż będzie mógł się targować, która gazeta da za nie wyższą cenę.
Mimo wszystko byłam pod wrażeniem jego sprytu i zręczności. Był wstanie
spokojnie nas podsłuchiwać i w odpowiednim momencie wtargnąć do środka. W
dodatku ciągle zastanawiałam się, jak w ogóle dostał się na after party. Widać
ma chłopak nawet znajomości. Pomimo sprzecznych uczuć związanych z jego osobą,
byłam pod wrażeniem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zauważyłam jak paparazzo lekko
uśmiecha się do mnie i unosi brew. Tom jednak nie zwrócił na to uwagi.
Ignorując mnie, popchnął go mocno, tak, że fotograf wylądował na przeciwległej
ścianie, ledwo utrzymując równowagę. Po chwili gitarzysta złapał mnie za dłoń i
szarpnął w stronę wyjścia. Żeby dotrzymać mu kroku musiałam się naprawdę
postarać i szybo przebierać nogami odzianymi w wysokie buty. Spokojnie,
powtarzałam sobie, zaraz się uspokoimy. To co powiedziałam w łazience było
tylko po to, żeby Tom nie wpakował się w kłopoty. Jest wybuchowy, musiałam go
jakoś uspokoić, w przeciwnym razie mógłby być problem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Szłam za nim, nie mając śmiałości
nawet prosić, aby zwolnił. Po prostu czekałam aż złość z niego ujdzie. W końcu
zatrzymał się. Gdy puścił moją dłoń, złapał dwa drinki od przechodzącego obok
kelnera i podał jednego mnie. Szybko umoczyłam w nim usta i poczułam palący
alkohol, rozpływający się po moich kubkach smakowych. Odetchnęłam, spoglądając
ukradkiem na mojego chłopaka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Chodźmy do reszty.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Uścisnęłam krótko jego dłoń, po czym poprowadziłam go
wzdłuż pomieszczenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zastanawiałam się, jak bardzo
zmieniło się moje życie, odkąd rozpoczęłam pracę u ciotki i czy jednak nie
wolałabym czasami jedynie szarości murów mojego nowego, starego mieszkania.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Nie mogłam spać w nocy. Ciągle
myślałam o zdjęciach, które pojawią się w niemieckich gazetach i ta myśl,
pomimo zmęczenia, nie pozwalała mi zmrużyć oka. Kiedy wreszcie po wielu próbach
usnęłam tuż nad ranem, obudziło mnie donośny trzask z rury wydechowej samochodu
przejeżdżającego pod oknem. Po chwili kolejne i kolejne. Przeklęłam cicho pod
nosem i zakryłam głowę poduszką. To jednak nic nie dało.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przeciągając zastałe mięśnie,
podniosłam się z łóżka. Ziewnęłam potężnie i zgramoliłam na nogi. Przechodząc w
stronę łazienki, chwyciłam pierwszą lepszą bluzkę i spodnie, w których mogłabym
poruszać się po domu. Po porannym prysznicu zgarnęłam gazetę, która przybyła do
mnie dzisiaj rano. Poprzedni lokatorzy prenumerowali tę gazetę i najwidoczniej
nie zdążyli jeszcze zmienić wszędzie swojego nowego adresu. Usiadłam wreszcie
przy stole w kuchni, do której wlewało się intensywne światło pochodzące od
wyglądającego zza grubych wełnistych chmur słońca. Uśmiechnęłam się lekko, gdy
przywołałam na myśl wiosnę, do której niestety było jeszcze bardzo daleko.
Chwyciłam w dłoń nieszczęsny magazyn. Niepewnie i nerwowo zerknęłam na okładkę
nie dopatrując się w niej niczego podejrzanego i chwyciłam kartkę miedzy palce,
aby przewrócić stronę. Gdy mój wzrok przebiegł szybko po nagłówkach, od razu
zorientowałam się, że jest tu coś, co mnie zainteresuje. Dopiero od niedawna
nabrałam nawyku codziennego przeglądania prasy, co okazało się korzystne, gdyż
zawsze wiedziałam co się dzieje, jaką ktoś puścił plotę, gdzie przyłapano mnie
z Tomem lub kiedy byliśmy śledzeni. Starałam się nie przejmować tym zbyt
bardzo, jednak w tym momencie moje usta zsiniały, podczas zaciskania ich mocno
w wąską linię.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom Kaulitz oskarżony o pobicie
fotoreportera – przeczytałam na głos i ze zmartwieniem podparłam się dłonią pod
brodą. Cholera jasna! Nie miałam ochoty nawet się wściekać, byłam po prostu
bardzo zawiedziona takim zachowaniem tego faceta! Jak mógł wykorzystać
gwałtowną reakcję Toma w taki sposób? Przecież oczywiste było, że on nic mu nie
zrobił! Byłam przy tym, byłam! Mogę stanąć tam jako świadek i opowiedzieć jak
było naprawdę. Nie pozwolę, aby ten drań wyciągnął od Toma choćby złotówkę
odszkodowania. Swoja drogą boję się, reakcji gitarzysty. Prawdopodobnie nie
widział jeszcze tej gazety. On ma inną taktykę niż ja. W przeciwieństwie do
mnie nie czyta praktycznie żadnej gazety, dopóki ktoś nie poleci mu po coś
sięgnąć. A zawiadomienie z sądu? Pewnie trochę potrwa zanim zostanie doręczone…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zaczęłam czytać kolejne zdania
artykułu. W pewnym momencie jednak nie wytrzymałam i z rozmachem trzasnęłam nim
o stół. Zamarłam na chwilę, sama dziwiąc się swojej reakcji i wybuchowi gniewu
jaki we mnie nastąpił. Zastanawiałam się, czy powiedzieć o tym gitarzyście, czy
jeszcze poczekać, aż sam się dowie. Mój mózg wysyłał mi sprzeczne sygnały, a
ciało samo nie wiedziało, co ze sobą począć. I kiedy już zrezygnowana prawie
usiadłam z powrotem na kuchennym krześle, odezwała się moja komórka. Szybko
sięgnęłam po nią do tylnej kieszonki dżinsów i zerknęłam na wiadomość tekstową.
Dostałam przeciek, o możliwości zrobienia kolejnych zdjęć. Skoro tym razem mam
się angażować w wykonywaną pracę i dawać z siebie wszystko – nie mogę zawieść. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Nim w ogóle zorientowałam się w
swoich działaniach, złapałam za słodką bułkę, która leżała na blacie, w biegu
złapałam lustrzankę, obiektywy i dodatkowy akumulator, po czym pędem wybiegłam
z domu i swoim czerwonym samochodem ruszyłam na podbicie świata paparazzi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Na miejscu wyjątkowo nie napotkałam
trudności. Naprawdę nie wiem, co stało się tym razem. Zwykle, gdy tylko moja
stopa stanęła w centrum wydarzeń, wszystko szło na przekór mnie. Moje intencje
nigdy się nie liczyły, bo pomimo dobrych chęci nic mi nie wychodziło. Czuję
jednak, że moja zła passa powoli się odwraca i już niedługo osiągnę sukces! No
dobra, sukces to może troszkę zbyt dużo powiedziane, ale zarobię trochę
pieniędzy i będę mogła w pełni się usamodzielnić.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Energicznie założyłam aparat na
szyję i z lekkim uśmiechem udałam się w stronę samochodu. Chciałam jak
najszybciej dostać się do domu, zgrać zdjęcia i od razu wysłać je do agencji.
Kto szybszy, ten zarobi więcej pieniędzy. Tym razem to ja miałam być
triumfatorem! Nim jednak dotarłam do auta, zauważyłam jednego z paparazzi.
Momentalnie przykuł moją uwagę. Wszystko dlatego, że już raz miałam z nim
bliskie spotkanie i muszę przyznać, że nie było ono zbyt miłym doświadczeniem.
Zmarszczyłam brwi i ściągnęłam usta w geście zamyślenia, mierząc wzrokiem dosyć
niskiego bruneta, z krótką grzywką opadającą na niskie czoło. Jego oczy były
jak dwie okrągłe, złote monety – w tym właśnie kolorze. Zdałam sobie sprawę, że
patrzę na chłopaka, który zrobił mi i gitarzyście zdjęcia podczas afterparty, a
teraz jakaś gazeta ośmiela się wypisywać, że Tom będzie miał sprawę w sądzie.
Poczułam, jak moje ciśnienie podnosi się. Sprawnie wyminęłam swój samochód i
ruszyłam w jego stronę. Ciągle powtarzałam sobie, że muszę być pewna siebie,
muszę go zagiąć i pokazać kto tutaj rządzi!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zbliżyłam się do niego z tyłu,
jednak on nawet nie zwrócił na mnie uwagi. Cóż, tak to już jest, gdy ktoś
porusza się tak bezszelestnie, jak ja, jednak w tym momencie nie było to zbyt
przydatne. Chrząknęłam znacząco, czując, że zaczynają mnie palić policzki –
sama już nie wiedziałam, czy z nerwów przed tą rozmową, czy ze wzburzenia jakie
we mnie wywołał ten cały incydent. Patrzyłam na jego ciemne włosy i
zastanawiałam się, dlaczego w tak młodym wieku jego włosy są już tak
przerzedzone, a przynajmniej w punkcie na który miałam doskonały widok. Chwila!
Nie po to tu jestem, żeby zastanawiać się nad gniazdem, które wkrótce wytworzy
się na jego głowie, lecz po to by załatwić pewna sprawę!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Cześć – odezwałam się na tyle
przyjaznym głosem, na jaki było mnie w tym momencie stać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Witaj. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Uśmiechnął się, odwracając się w moją stronę. Jego
złote tęczówki wesoło poruszyły się, gdy mierzył mnie wzrokiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">– Co cię do mnie sprowadza, dziewczyno z przesądu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zamarłam na chwilę, gdy usłyszałam
jego słowa, jednak szybko przybrałam obojętna minę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jakiego znowu przesądu? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tego, co do którego jesteś żywym
dowodem, że czasami przesądy są prawdziwe – wyjaśnił, a ja popatrzyłam na niego
zabójczym wzrokiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jeśli już musisz wiedzieć, to
zaprzyjaźniłam się z tym przesądem na tyle, aby mnie nie obowiązywał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przełknęłam ślinę, gdy przypomniałam
sobie wszystkie sytuacje dotyczące obowiązującej w tej świecie reguły – jeśli
cię sfotografują podczas pracy to jesteś skończony.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - W takim razie próbujesz
powiedzieć, że jednak osiągnęłaś sukces w tym zawodzie?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zastanowiłam się przez chwilę nad
ciętą ripostą, lecz w końcu uświadomiłam sobie, że chłopak ma rację. Jak do tej
pory szło mi pod górkę. Jednak nie zamierzam pójść na łatwiznę i zrzucić
wszystko na jakieś głupie przesądy!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie przyszłam do ciebie, żeby o
tym rozmawiać – ucięłam dyskusję i wymusiłam uśmiech. Przez chwile obserwowałam
fotoreporterów, którzy całą gromadą przeszli obok nas. Niektórzy z nich głośno
pozdrawiali mojego rozmówcę, a ja tylko zerkałam na te ich wesołe twarze,
pędzące do domu, aby zgrać zdjęcia i zgarnąć moje pieniądze. Gdy wreszcie
oddalili się na wystarczającą odległość, znów spojrzałam na bruneta.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tak w ogóle to jestem Jasmine –
wyciągnęłam dłoń, którą szybko uścisnął.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Finn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Finn, powiedz mi, jak się czujesz
po tym poważnym pobiciu? Nie widać jakoś żadnych siniaków. – Uśmiechnęłam się
perfidnie i schyliłam się, udając że szukam widocznych obrażeń jego ciała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Finn ze śmiechem odsunął się ode
mnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie bierz tego do siebie, ale
raczej nie będę z tobą o tym rozmawiał. Wydajesz się być fajną dziewczyną, ale
to nie temat na rozmowę – mówiąc to zaczął chować aparat do pokrowca i szykować
się do opuszczenia mnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Powinieneś wycofać ten zarzut.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nawet nie masz pewności, że
wniosłem sprawę do sądu – powiedział spokojnie, a ja uniosłam brew do góry i
zaplotłam ręce na piersi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Gazety często kłamią, ale wątpię
czy akurat w tym przypadku.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Przepraszam cię, ale nie mam teraz
czasu. Chyba rozumiesz, że zdjęcia czekają. – Wskazał na aparat, który ciągle
trzymał w dłoni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasne, jeszcze się zobaczymy –
stwierdziłam, po czym odwróciłam się na pięcie i szybkim krokiem odeszłam w
druga stronę. Czułam jak moja krew buzuje po niedawnej wymianie zdań, a serce
łomocze w klatce piersiowej. Byłam zła na to, że dałam się wplatać w jakąś
głupią potyczkę dotyczącą przesądu i tak naprawdę nic się nie dowiedziałam. Co
jednak mogłam zyskać? Chyba nic, jednak nie byłabym sobą, gdybym chociaż nie
spróbowała czegoś zrobić, aby załagodzić jego postawę wobec Toma. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Z zaciętą miną wsiadłam do
samochodu. Kilkukrotnie potarłam zmarznięte dłonie i włożyłam kluczyk do
stacyjki. Gdy tylko go przekręciłam, zobaczyłam jak wszystkie lampki i
wskaźniki ożywają, a mój samochód budzi się do życia. Żwawo ruszyłam do przodu,
od razu kierując się w kierunku domu bliźniaków. Dotarłam tam w jakieś dziesięć
minut, co jak na tą godzinę było dużym sukcesem. Sprawnie zaparkowałam na
parkingu z tyłu domu. Był on na tyle dobrze położony, że od strony ulicy,
ciężko było go wypatrzyć – tak samo jak tylne wejście do domu, do którego się
udałam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Bez uprzedzenia nacisnęłam klamkę i
otworzyłam drzwi. Być może było to trochę naruszanie prywatności z mojej
strony, jednak zawsze byłam ciekawa, czy akurat zastanę kogoś w salonie, a
jeśli tak, to jaką reakcję wywoła moje nagłe pojawienie się. Wiem, że tkwi we
mnie diabeł.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko zjawiłam się w środku,
rzuciłam okiem na wygodną, długą sofę, na której zazwyczaj odpoczywaliśmy po
ciężkim dniu. Zauważyłam tylko Billa, który z zawziętością siedział przy
komputerze. Nie wyglądał najlepiej, miałam wrażenie, ze jego włosy są bardziej
oklapnięte niż zwykle, oczy bardziej podkrążone, a dodatkowo nie miał na nich
ani grama makijażu. Możliwe, że stało się to za sprawą tego, że nigdzie nie
zamierzał dzisiaj wychodzić, miałam jednak wrażenie, że problem leży gdzieś
głębiej. Nawet na mnie nie spojrzał, gdy zrzuciłam okrycie wierzchnie i
usiadłam tuż obok niego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co jest? – spytałam, zanim
zdążyłam ugryźć się w język. Możliwe, że wcale nie miał ochoty rozmawiać na
temat swoich rozterek życiowych.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Życie jest beznadziejne! – wyznał
z przejęciem, a ja spojrzałam na niego zdziwiona.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dlaczego tak mówisz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Spojrzał na mnie tak, że przestało
mi zależeć na uzyskaniu odpowiedzi. Jego brązowe oczy wyrażały smutek, jednak
nie miałam pojęcia skąd się on wziął, w końcu jeszcze na imprezie tryskał energią
i entuzjazmem. A może była to tylko jednorazowa sytuacja?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No dobrze, nie odpowiadaj. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Lekko dotknęłam jego ramienia, aby
poczuł, że z nim jestem, gdyby potrzebował się komuś wygadać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zazdroszczę tobie i Tomowi.
Jesteście taka ładną parą, dogadujecie się bez słów – wyznał, kiedy myślałam,
że jednak już nic się od niego nie dowiem. Przez chwilę zamarłam, zastanawiając
się, czy faktycznie tak jest, podczas gdy on pustym wzrokiem wpatrywał się w
przestrzeń. Przesunęłam dłonią po jego przed ramieniu, wyczuwając chudość jego
ciała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nadal chodzi o Mel, Bill? -
zmartwiona odezwałam się cicho. Było mi go szkoda. Bill był wspaniałym
chłopakiem, który z nie swojej winy, nie mógł znaleźć odpowiedniej partnerki.
Jego wielkie serce było pełne miłości do osoby, której nadal nie znalazło.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie, a właściwie tak, sam nie
wiem. Mel jest tylko moją przyjaciółką.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No to w czym rzecz? - Nie chciałam
go naciskać, naprawdę się starałam, jednak mój instynkt kazał mi zadać to
pytanie, a usta nie sprzeciwiły się.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Najpierw Mel, teraz Margo...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Margo?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Byłam pewna, że moje usta rozchyliły
się ze zdziwienia, gdy usłyszałam tą odpowiedź. Co z Billa rozterkami ma
wspólnego Margo? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">W mojej głowie zaczął materializować się obraz.
Impreza, moje urodziny. Ciągnęłam prawie nieprzytomnego Toma do pokoju, kiedy
zobaczyłam Margo, wyłaniającą się z pokoju Billa. Jej dłonie niedbale ściskały
zdjęte ze stóp szpilki, a blond włosy były w lekkim nieładzie. Czyżby coś
wydarzyło się wtedy między nimi? Jak mogłam być tak głupia? Oczywiście, że coś
się stało! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- Em.... - mruknął Bill i już wiedziałam, że mam
rację.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- Bill! - pisnęłam zadziwiona jego lekkomyślnością.
Gdy jednak spojrzałam na jego puste oczy, wiedziałam, że nie mam prawa go
oceniać, a na pewno nie po moich przygodach z Davinem. To co się wydarzyło
między nami, było godne pożałowania, jednak ludzie rozumieją swoje błędy
dopiero po fakcie. W innym przypadku bylibyśmy nieomylni, nasze decyzje zawsze
trafne, tak, że aż nudne.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- Rozmawiałeś z nią jeszcze?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- Tak, ale stwierdziła, że to nic nie znaczyło.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- A to jędza! Już ja z nią porozmawiam!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Jak ona mogła zrobić to Billowi? Delikatnemu,
emocjonalnemu Billowi? Gdzie uleciała jego radość z każdego dnia? Nie mogłam
sobie wyobrazić, żeby pomiędzy tą dwójka do czegoś doszło, skoro jednak Bill
tak mówi, muszę przyjąć to do wiadomości.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- I chyba nadal myślę o Melody – dodał, a ja tylko
przymknęłam oczy, od wpływem uczuć, które uderzały mnie wraz z jego głosem.
Otworzyłam je dopiero wtedy, gdy usłyszałam dzwonek swojej komórki. Odrętwiała
dawką wiadomości, jaką otrzymałam od Billa, podniosłam się z sofy i odebrałam.
Zdążyłam tylko przystawić aparat do ucha i od razu go odsunęłam, gdy usłyszałam
ogłuszający krzyk Melody.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">- Carl mi się oświadczył, a ja się zgodziłam!<o:p></o:p></span></div>
<div style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border: none; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-element: para-border-div; padding: 0cm 0cm 1.0pt 0cm;">
<div class="MsoNormal" style="border: none; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
-----------------------------------------------------------------<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Dla przypomnienia kto jest kim, bo dawno nic nie było:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Melody - przyjaciółka Jasmine.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Margo - koleżanka z pracy Jasmine.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-70534467155319708072014-09-09T21:22:00.001+02:002014-09-09T21:22:39.991+02:00•• 8. Niczym agent James Bond<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> W prawej dłoni ściskałam małą
torebkę, w której ukryty był mały aparat fotograficzny, moje przybory do
makijażu i telefon. Sama nie wiem, jak udało mi się to wszystko upchnąć w tak
małym miejscu. To chyba cud, a jeśli to cud to na pewno mam pomoc z niebios i
wszystko mi się dzisiaj uda! Drugą dłoń zaopatrzoną zaś miałam w prostokątną,
plastikową plakietkę, na której widniało moje imię i nazwisko. To dzięki niej, mogłam
przekroczyć drzwi, za którymi znajdowała się impreza, czyli afterparty. Na
odrobinę bolących mnie nogach kierowałam się tuż za Tomem, a wokół nas krążyli ochroniarze
chłopaków z zespołu. Zerkałam na nich co chwilę niepewnie. Jak zareagowaliby,
gdyby zauważyli mały aparat, kryjący się w mojej kopertówce? Na szczęście nikt
nie zamierzał mnie przeszukiwać! Chyba nie podejrzewaliby, że do tej malutkiej
torebki wcisnę zabójczy sprzęt? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Gdy tylko zatrzymała nas ochrona strefy vipowskiej,
wyciągnęłam przed siebie plakietkę, niczym jakiś identyfikator, który
potwierdzał moją tożsamość, a ochroniarz tylko pokiwał głową, pozwalając mi
wejść do środka. Chłopaków wcale nie legitymował. Byli w końcu dobrze znani i
często widywani na takich przyjęciach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Niczym agent James Bond, z gracją i
kocią sprawnością przemknęłam obok stolików i wygodnych, fioletowych puf
ustawionych na drewnianej posadce. Głośna muzyka rozbrzmiewająca na sali
skutecznie tłumiła stukanie moich butów na wysokim obcasie, a dym unoszący się
kilka centymetrów nad powierzchnią podłogi sprawiał wrażenie mgły, w której, w
niedługim czasie, zniknie wszystko i wszyscy. W jednej dłoni ciągle kurczowo
trzymałam kopertówkę, gdyż nie zamierzałam rozstać się z nią choćby na krok. Ciągle
jednak zastanawiałam się nad swoją misją. Jak miałam się niby przemknąć z
aparatem fotograficznym obok Toma? To wydawało się być wręcz niewykonalne,
jednak już moja w tym głowa, aby wszystko poszło po mojej myśli.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Czując jak dłoń Toma oplata moją,
udałam się w stronę vipowskiego baru. Cała jego powierzchnia wyglądała jak
skrzący się, czarny marmur, który otaczało przygaszone, wręcz romantyczne
światło. Wysokie szklanki, kieliszki i inne naczynia połyskiwały ustawione w
równym rządku lub wisiały pod podwieszanym sufitem. Barman, jak i obsługa,
ubrani byli w stroje galowe, na które składały się czarne spodnie, kamizelka,
biała koszula i wypolerowane na błysk buty. Łatwo było zauważyć, że z dużą
uwagę przygotowali się na dzisiejsze wydarzenie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Tom powoli oparł się o blat, który
był nieskazitelnie czysty i z lekkim uśmiechem zamówił dla nas drinki. Nie
miałam pojęcia, jakiego wybrał dla mnie, wiedziałam tylko, że najlepiej byłoby
gdyby Tom wypił ich sporo. Z niepewnością wymalowaną na twarzy, chwyciłam
gustowny kieliszek i kilkoma łykami wychyliłam jego zawartość. Poczułam ostry
smak alkoholu, przełamanego przez słodkawy smak malin i innych dodatków. Prawie
się jednak nie wzdrygnęłam, kiedy Tom zerknął na mnie spod uniesionej brwi. Po
chwili zwrócił się do barmana:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jeszcze jednego dla tej pani.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Pojedynczy banknot wylądował na
gładkiej powierzchni i dopiero teraz uświadomiłam sobie, jak duże zarobki musi
mieć tutaj obsługa, a przede wszystkim napiwki, które teraz serwował im Tom.
Może powinnam się przebranżowić? Rzucić studia i zostać barmanką na
ekskluzywnych przyjęciach!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Siedziałam wraz z ekipą zespołu na
wygodnych sofach. Prześwitująca zasłonka częściowo oddzielała nas od pozostałej
części sali, w której co chwila wybuchały gromkie śmiechy i okrzyki radości
podpitych gwiazdorów. Mimo głośnej muzyki, wciąż były dobrze słyszalne i moje
wrażliwe ucho miało świadomość, że czas zrobić zdjęcie temu zbiorowisku. Ciągle
pamiętałam, że Tom wie, o mojej cyfrówce schowanej w torebce, dlatego musiałam
być bardzo uważna. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wymyślenie jakiegoś
logicznego planu, jednak ja go jak zwykle nie miałam. Nie miałam pojęcia jak
niezauważenie wyjąć aparat i sfotografować nim ludzi. Zerknęłam w stronę
oddzielającej nas zasłonki. Już przez nią mogłam dostrzec, że nikt nie tańczy,
w końcu to była gwiazdorska impreza. A gwiazdorska impreza polega na trzymaniu
kolorowego drinka, śmianiu się, zagadywaniu ludzi z branży i ubijaniu
interesów. Tutaj nikt nie chce zrobić z siebie idioty, choć niektórym zatrzęsie
się ręka i wypiją kilka kropel za dużo alkoholu. Takie zdjęcia są ciekawe, bo
żaden zwykły śmiertelnik nie może się tutaj dostać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Pójdę po kolejnego drinka, Tom –
szepnęłam mu do ucha. Widziałam, że na jego ciele pojawiła się delikatna gęsia
skórka, spowodowana moim oddechem. – Przynieść ci też?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zostań, możemy poprosić obsługę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie jestem przyzwyczajona do
takiego usługiwania – wyrzuciłam z siebie i przygryzłam wargę. Zanim jednak Tom
zdążył jakkolwiek zareagować, wstałam i natychmiast przecisnęłam się między
ludźmi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy stanęłam wśród innych na
nieosłoniętym gruncie, poczułam się znów malutka i zagubiona. Jednocześnie
jednak miałam świadomość, że nikt mnie tutaj nie zauważa. Kobiety poubierane w
drogie sukienki, obwieszone biżuterią kosztującą majątek i wymalowane
długotrwałą szminką wdzięczyły się do panów, a panowie do nich. Zanim
faktycznie ruszyłam do baru, oparłam się ukradkiem o wysoką kolumnę,
podtrzymującą sufit. Moja dłoń o idealnie zadbanych paznokciach powędrowała w
stronę torebeczki. Uchyliłam ją nieznacznie i wyciągnęłam aparat. W pomieszczeniu,
w którym było przyciemnione oświetlenie, co chwila przerywane migoczącym
światłem, nikt nie zwrócił uwagi na to, co robię, przynajmniej na razie. A ja
sprawnie włączyłam swój sprzęt, a pokrętło aparatu przesunęłam na tryb manualny.
Ustawiłam wszystkie funkcje tak, aby udało się zrobić jakieś zdjęcie bez lampy
błyskowej. Szanse, że wyjdzie dobre były nikłe, z powodu długiego czasu
naświetlania, jednak to była moja jedyna opcja, którą mogłam wykorzystać.
Zgrabnie zakryłam aparat swoją niewielką torebką, a zza jej kształtu wystawał
tylko mały obiektyw. Idąc w stronę baru trochę na oślep robiłam zdjęcia. Co
chwila przystawałam, pod pretekstem rozejrzenia się i skontrolowania tego,
gdzie właściwie się znajduję. Nie mogłam pozwolić na to, aby zdjęcia wyszły zbyt
bardzo rozmazane, bo wtedy i tak nic na nich nie będzie widać! To graniczyło z
cudem, jednak trzymałabym za niego kciuki, gdybym tylko nie miała zajętych rąk.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Po ciężkiej drodze dotarłam w końcu
do baru. Zgrabnie wsunęłam się na zbyt wysoki dla mnie stołek i obciągnęłam
sukienkę, aby zasłonić trochę nogi. Moja lewa ręka wciąż spoczywała na sprzęcie
fotograficznym, zaś prawą podparłam podbródek, obserwując zestaw trunków. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co sobie pani życzy? – Przystojny
barman uśmiechnął się do mnie znad idealnie złożonej ścierki, którą właśnie
trzymał w dłoniach.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Niech pan mi coś poleci. Dwa razy
to samo poproszę. – Uśmiechnęłam się do niego najładniej jak potrafię i
zamrugałam oczami o długich, wytuszowanych rzęsach. Tak jak się spodziewałam,
na chłopaka ten trik nie zadziałał, prawdopodobnie doskonale zdawał sobie
sprawę, że nie jestem żadną bogatą piosenkarką. Trudno, i tak dam sobie radę.
Gdy tylko barman odwrócił się do mnie tyłem, ja także skierowałam wzrok w stronę
pozostałej części sali. Prawie nikt nie kręcił się przy barze, gdyż większość
korzystała z obsługi, która donosiła im wszystko do każdego miejsca, jakie wskazali.
Wybrałam odpowiedni moment i nacisnęłam spust migawki, starając się nawet
minimalnie przy tym nie poruszyć. Długi czas naświetlania mógł zepsuć każde
zdjęcie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Proszę bardzo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Podskoczyłam gwałtownie usłyszawszy
uprzejmy głos obsługującego mnie chłopaka. Zerknęłam na niego jak spłoszona
antylopa, a on wskazał tylko na gotowego drinka. Odetchnęłam z ulgą, a na mojej
twarzy momentalnie pojawił się uśmiech. Po chwili jednak mina mi zrzedła. Po
pierwsze nie miałam dla niego żadnego napiwku! Niech to psia krew, od razu
widać, że żadna ze mnie gwiazda. A po drugie, to ręce mam dwie, drinki są dwa,
a do tego jeszcze torebka i aparat. Cholera, chyba pomyliłam się w
obliczeniach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Coś się stało? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Dociekliwy chłopak spytał mnie o to,
gdy tylko zrobiłam z ust pełen konsternacji dziobek. A niech to! Tak łatwo ze
mnie czytać? Nic dziwnego, że rzadko mogę poradzić sobie z domyślnym Tomem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nic się nie stało – odpowiedziałam
szybko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jeszcze raz wykorzystałam chwilę i
nacisnęłam spust migawki. I… nic. Jeszcze raz powtórzyłam zabieg. Znów nic! No
nie, nie teraz te problemy! Po chwili ukradkiem włączyłam i wyłączyłam
cyfrówkę, a na jej małym ekraniku zamigotała mi czerwona bateria. Oj, oj… Robi
się nieciekawie! Wsunęłam aparat do kopertówki i wyciągnęłam cieniutki,
posrebrzany paseczek, który założyłam na ramię. W dłonie chwyciłam dwa drinki i
wstałam ze stołka. Zachwiałam się niepewnie, zapomniałam, że są takie wysokie!
Zawartość drinków zachybotała niebezpiecznie, jednak nie uroniłam ani kropli.
Plan polegał na tym, aby dostać się do toalet. Rozejrzałam się w poszukiwaniu
odpowiedniego kierunku, a po chwili zamarłam, gdy moje oczy natrafiły na
wysokiego chłopaka z czarnymi warkoczykami spływającymi po ramionach. Zmrużyłam
groźnie brwi i wbiłam w niego uważniej wzrok. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Mój chłopak kiwał się lekko na
nogach i uśmiechał czarująco do długonogiej szatynki. Dziewczyna tylko odrobinę
zadzierała głowę, by patrzeć mu w oczy – była wysoka, a w bardzo wysokich
szpilkach jej wzrost był co najmniej imponujący. Jako kurdupel, nawet w
wysokich butach nie mogłam się jej równać. Jej dłoń machinalnie zakręcała na
palce ciemne włosy, a z ust nie znikał zalotny uśmiech. Poczułam jak na moje
policzki wstępuje rumieniec zdenerwowania i zacisnęłam mocniej palce na nóżce
kieliszka. Wypchnęłam pierś do przodu i śmiałym krokiem ruszyłam do Toma. Byłam
zazdrosna, nie ukrywam tego. Czas skończyć ten niewinny flirt, uznałam, gdy
zobaczyłam jak jej dłoń odziana w tipsy wystrzela w stronę jego gładkiej szyi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Ehem… - chrząknęłam znacząco,
podchodząc do Toma i patrząc się prosto na kobietę, która ośmieliła się
podrywać mojego chłopaka.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Szukałem cię właśnie – gitarzysta
mruknął do mojego ucha, a ja uśmiechnęłam się do niego pobłażliwie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Widziałam, bardzo aktywnie –
stwierdziłam wymownie i podałam mu drinka. Po chwili namysłu podałam mu jeszcze
swojego. – Mógłbyś zanieść je do stolika? Muszę odwiedzić toaletę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Wróć zaraz. – Spojrzał na mnie
znacząco, a ja uśmiechnęłam się tylko uspokajająco i ruszyłam w przeciwną niż
on stronę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko straciłam go z widoku,
przyśpieszyłam krok na tyle, ile było to możliwe w tych szpilkach. Szybko
dotarłam do toalety. Już na wstępie przywitała mnie delikatna muzyczka w tle,
która przyjemnie wypełniała spędzony tutaj czas. Wszystko wypolerowane było na
błysk, nad umywalkami wisiało jedno, lecz bardzo długie i szerokie lustro,
opatrzone w lampki, które umożliwiały dokładne przyjrzenie się sobie i swoim
niedoskonałościom. Podłoga wyłożona była nie zwykłymi, tanimi płytkami, a gustownym
gładkim kamieniem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Rozejrzałam się dookoła,
sprawdzając, czy jest tutaj ktoś oprócz mnie. Nikogo nie zauważyłam, mimo
wszystko ruszyłam w stronę kabin, aby być pewną, że nikt mnie nie przyłapie na
zmienianiu baterii w aparacie. Nie można zapominać, że kamery widzą wszystko!
Chyba że nie ma powodu by sprawdzać nagrania…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Szybko weszłam do kabiny i zamknęłam
za sobą intensywnie czerwone drzwi. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy to
tapeta dżungli, którą wyklejona była ściana, przy której znajdował się sedes.
Wytrzeszczyłam oczy, jednak śmiało opuściłam klapę i usiadłam na niej. Wyjęłam
aparat, baterie i wprawnie je zmieniłam. Zadowolona z siebie uruchomiłam
sprzęt, ten jednak nadal odmawiał mi posłuszeństwa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co jest? – szepnęłam sama do siebie
i jeszcze kilka razy włączałam i wyłączałam urządzenie. Po chwili zadziałał i
zrobiłam zdjęcie dżungli za moimi plecami. Klik, poniosło się echem po
pomieszczeniu, a ja uradowana aż podskoczyłam do góry, siedząc ciągle na klapie
sedesu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, oddaj aparat!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przeszył mnie zimny dreszcz. Czy,
czy… Czy Tom stał za drzwiami kabiny i mnie podsłuchiwał?! Udam może, że mnie
tu nie ma. To chyba najlepsze rozwiązanie, a o uzna, że coś mu się
przywidziało! Cisza wypełniająca pomieszczenie była wręcz nie do wytrzymania.
Dźwięki łagodnej muzyki wcale mnie nie uspokajały, wręcz przeciwnie. Ciągle
myślałam o tym, że zostanę przyłapana. A najgorzej czułam się z tym, że zawiodę
wtedy zaufanie Toma. Przełknęłam głośno ślinę, nie poruszając się nawet o krok.
Ciągle siedziałam na tej klapie z dżunglą za moimi plecami!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, wiem, że tam jesteś. –
Zapukał w drzwi, a ja powoli i najciszej jak potrafiłam podniosłam się z klapy.
Ha! Zero dźwięku, jestem mistrzynią skradania się nawet w toaletach. Po chwili jednak
dźwięk wydobywający się z kibelka zmroził mi krew w żyłach. Spojrzałam na niego
odruchowo i złapałam się za głowę. Że też nie pomyślałam, że w tak ekskluzywnej
toalecie spuszczanie wody jest na czujnik ruchu! Gdy tylko woda z donośnym
dźwiękiem przeleciała do odpływu, zacisnęłam oczy w oczekiwaniu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nadal twierdzisz, że cię tam nie
ma? – Miałam wrażenie, że Toma mimo złości bawi ta sytuacja. – Jeśli zaraz nie
wyjdziesz, pójdę po ochronę i powiem, żeby otworzyli drzwi, bo prawdopodobnie
zemdlałaś. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Ale z ciebie drań! – wyrzuciłam z
siebie, a po chwili po pomieszczeniu poniósł się dźwięk otwieranego zamka. Spojrzałam
na niego z wyrzutem i odepchnęłam wychodząc. Nie będę wspominać, że to przecież
toaleta dla pań.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Czekaj, czekaj. – Złapał mnie za
rękę nim zdążyłam się oddalić. Odwrócił mnie w swoją stronę i zakleszczył
dłonie na moich ramionach. Zniżył swoja twarz i popatrzył mi w oczy. – To gdzie
ten aparat?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Wywróciłam młynek oczami. Byłam już
naprawdę zmęczona tymi pytaniami, ile można je zadawać? Mój aparat bezpiecznie
leży w mojej torebce i nikt go nie dostanie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie ma o czym mówić, Tom –
powiedziałam spokojnym, zrównoważonym głosem, patrząc uważnie w jego ciemne,
głębokie jak studnia oczy. – Czy moglibyśmy wrócić na imprezę?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Moje błagalne spojrzenie chyba
musiało zadziałać, bo Tom postanowił dać mi spokój. Przynajmniej tak mi się
wydawało. Puścił moje ramiona i wspólnie przeszliśmy w stronę nieskazitelnych
niczym kryształ umywalek. Poczułam, jak ciepła dłoń chłopaka wkrada się na moje
ramię i uśmiechnęłam się do siebie. Mogę wybaczyć mu to szpiegowanie, w końcu
sama przemycam na imprezy aparat fotograficzny i zachowuję się jak typowy
paparazzo. No dobra, nie do końca typowy, ale w pewnym sensie…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zaczekaj chwilkę – mruknęłam, po
czym swoje kroki skierowałam w stronę lustra. Moje szpilki dźwięcznie stukały w
pustym pomieszczeniu, zakłócając relaksacyjną muzykę. Stanęłam przy gładkiej
tafli i nachyliłam się, oglądając stan mojego makijażu. Sięgnęłam lewa ręka w
stronę torebki, którą położyłam tuż obok umywalki, gdy jednak na nią nie
natrafiłam, spojrzałam w tamtą stronę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom! Jak możesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Stał z uśmiechem wymalowanym na
pełnych, malinowych wargach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zanim zdążyłam pomyśleć, rzuciłam
się na jego uniesiona rękę, trzymającą moją torebkę. Złapałam za jego nadgarstek
starając się dotrzeć do mocno zaciśniętych na materiale palców. On za to z
wysiłkiem uniósł rękę, na co stałam się bezradna, gdyż nawet z podskokami nie
mogłam dosięgnąć swojej własności. Tuz obok mojego ucha potoczył się jego
perlisty śmiech. Spojrzałam na niego z wyrzutem, czując jak moja twarz staje
się zarumieniona z wysiłku, a stopy odczuwają dyskomfort w wysokich szpilkach,
które jednak nie dawały mi dominacji wzrostowej nad Tomem. Zmrużyłam groźnie
oczy, po czym złapałam go gdzieś w okolicy łokcia, z nową zażyłością szarpiąc
jego ręką. Czułam, że ciężko będzie mi wygrać tę szamotaninę, a dodatkowo
czułam się pod ciągłym obstrzałem. W każdej chwili ktoś mój tu wejść i zobaczyć
jeden z najbardziej komicznych obrazków w swoim życiu. Przystąpiłam więc do
intensywniejszego ataku. Moje palce lewej reki wbiły się pomiędzy jego żebra, a
on zgiął się w pół. Uśmiech na jego twarzy zmienił się w lekki grymas, gdy jego
palce rozwarły się, a moja torebka niebezpiecznie zachybotała na jego dłoni!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Ha! – okrzyk radości już wydobył
się z mojej krtani, gdy byłam pewna, że zaraz ją upuści. Stało się jednak cos
innego. Torebka magicznie otworzyła się, a aparat gwałtownie wyleciał z niej
pod wpływam siły grawitacji. To działo się jak w zwolnionym tempie. Mój wzrok
śledził jego lot, jednak ciało nie zdążyło zareagować. Obudowa roztrzaskała się
na solidnej kamiennej posadce, a mi wymknął się przeciągły jęk niezadowolenia.
Odskoczyłam szybko od Toma i popędziłam w kierunku swojego sprzętu, mojej kochanej,
pomocnej, malutkiej i delikatnej cyfrówki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Niee… - mówiłam jak w transie.
Wiedziałam, że zdjęcia znajdują się na nieuszkodzonej karcie pamięci, jednak
sam aparat do niczego się już nie nadawał. – Jak mogłeś? – burknęłam oburzona,
nie patrząc nawet na chłopaka. Powoli
starannie zbierałam odłamane elementy z obudowy i innych części.
Podniosłam się z podłogi, w jednej ręce trzymając szczątki z mojego aparatu.
Drugą ręka szybko poprawiłam włosy i zerknęłam w lustro, chcąc się upewnić, że
nadal wyglądam względnie dobrze. Gdy za moimi plecami wydobył się jakiś szmer,
odwróciłam głowę, jednak nic nie zauważyłam. Z ostentacyjnością otworzyłam
torebkę i wsypałam do niej zawartość dłoni. Tom popatrzył na mnie z uniesiona
brwią, jednak ja tylko wzruszyłam ramionami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, nie chciałem… a właściwie
chciałem, ale nie powinnaś być zła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Podszedł do mnie, podczas gdy ja
splotłam ręce na piersiach. Gdy jego palce wkradły się na mój podbródek i
uniosły moją twarz ku swojej, łaskawie zwróciłam na niego wzrok. Jestem zła,
mam nadzieję, że zdaje sobie z tego sprawę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Przepraszam – powiedział wprost w
moje wargi, a ja drgnęłam nieznacznie, czując jego bliskość. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jestem zła – wyznałam, jakby to
nie było oczywiste. – Nie możesz na każdym kroku mi przeszkadzać. To znów moja
praca i chcę ją wykonywać na tyle dobrze, na ile potrafię. Czasami musisz iść
na ustępstwa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Lepiej nie mówmy tutaj na ten
temat – uciął dyskusję. Zamiast jednak obrażony odsunąć się ode mnie,
delikatnie odgarnął ustylizowane włosy za moje ucho i pociągnął smukłym palcem
po moim policzku. Schylił się lekko do mnie, a wtedy poczułam jak jego zmysłowe
wargi przyjemnie trącają moje. Dotknęłam jego gładkiej szyi i wplotłam palce w
warkoczyki, odwzajemniając pieszczotę. Znów poczułam w brzuchu przyjemne
łaskotanie, które wiązało się z jego obecnością. Ponownie upuściłam torebkę i
drugą ręką dotknęłam jego torsu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Ciągle jeszcze muskałam jego usta,
kiedy do moich uszów dotarł delikatny szelest uchylanych drzwi, a muzyka
dobiegająca z afterparty przyćmiła tę relaksującą, panującą w łazience. Powoli
odsuwałam się od Toma, zaniepokojona tym odgłosem, kiedy usłyszałam cichy dźwięk
wydobywający się z migawki aparatu. Za chwilę kolejny poniósł się echem po
pomieszczeniu, a moja twarz automatycznie odwróciła się w stronę źródła
dźwięku. Osłupiała uchyliłam usta, obserwując paparazzo, który z entuzjazmem
wykonywał kolejną serię zdjęć. Poczułam, jak pod moją ręką napinają się mięśnie
Toma. Nim zdążyłam zareagować, wyrwał się z mojego uścisku i ruszył w stronę
fotografa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">----------------------------------------------------------</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">Na pewno są błędy, bo tak średnio starannie to sprawdziłam. Możecie śmiało pisać w komentarzach, jak coś zauważycie.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-81297913739640801712014-08-06T19:27:00.002+02:002014-08-06T19:30:00.992+02:00•• 7. Gwiazdorska atmosfera<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11pt;">[<a href="https://www.youtube.com/watch?v=2X43XF8247E" target="_blank">Christina Perri - Human</a>]</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Błysk oświetlił moją twarz. Przed
oczami zrodziło się stado pląsających, jasnych plam, a powieki zaczęły poruszać
się gwałtownie, chcąc się ich pozbyć. Na próżno! Wszystko zlało się w jedność.
Już czułam jak ciśnienie ściska mój mózg. Moja świadomość grzęzła gdzieś pod
olbrzymim ciężarem, jaki w sobie odczuwałam. Przymknęłam powieki i wzięłam
głęboki oddech. Przecież to wszystko nie może być takie złe, na jakie wygląda.
No, Jasmine, weź się w garść. Sama chciałaś się tu zjawić. Nie możesz zwalić
niczego na Toma. Wysłał ci sukienkę, fakt. Pchnął cię ku tej decyzji, jednak
podjęłaś ją samodzielnie, więc za jej skutki możesz obwiniać tylko siebie.
Próbując zapomnieć o tym, w jakim miejscu się znajdowałam, wyprostowałam się,
wciągając w płuca potężną dawkę mroźnego powietrza. No właśnie – mroźnego.
Chyba nie wspomniałam jeszcze o tym, że staliśmy na zadaszonym, co nie znaczy osłoniętym
ścianami, czerwonym dywanie. Moje ramiona były okryte jedynie bawełnianym
bolerkiem, które choć trochę ogrzewało moją posturę podczas tego mroźnego i
całkowicie bezstresowego spacerku. A tak naprawdę, to trzęsłam się jak
galareta. Nie tyle z zimna, co ze stresu, który chciałam czy nie, powoli
przepełniał każdą komórkę mojego ciała. Nie mogłam się uspokoić. Jedną ze
swoich dłoni mocno zakleszczyłam w uchwycie Toma i starałam się zachować
opanowanie. Bałam się, że za chwilę moja żuchwa zacznie uderzać o górną część
szczęki z niezmierzoną siłą, a ja spalę się ze wstydu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Kolejna seria błysków posypała się,
gdy razem przemierzyliśmy jakieś dwa metry starannie wyłożonego dywanu. Czułam,
że nerwy zapierają mi dech w piersi, jednak nie mogłam dać tego po sobie
poznać! Mój wzrok przesuwał się po twarzach paparazzi. Choć błyski, dobiegające
z ich lamp błyskowych ograniczały moje pole widzenia, to jednak udawało mi się
rozpoznać część z nich. Nie znałam ich osobiście, jednak po czasie jaki
spędziłam na gonieniu za fotografiami, zdążyłam zamienić z nimi kilka słów lub
po prostu kojarzyłam ich z widzenia. Zdawałam sobie sprawę z tego, że nie są
zadowoleni moim widokiem. Co ja im jednak poradzę na to, jak ułożyło się moje popaprane
prywatne, a teraz już trochę publiczne, życie? Nic nie poradzę, dlatego
powinnam spiąć pośladki, wyprostować plecy, wciągnąć brzuch i pozować niczym
top model. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zaraz zwymiotuję na ten zaśmiecony
paprochami dywan – szepnęłam zdenerwowana do Toma.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Wytrzymaj, jeszcze trochę i się
stąd zwiniemy – odpowiedział mi kątem ust, nie chcąc psuć zdjęć, które były nam
robione. Moje mocno walące serce nie dawało mi o sobie zapomnieć. Już dawno
mówiłam, że nie jestem do tego stworzona. Czułam się jak ryba wyjęta z wody!
Jak, jak… alergik wystawiony na działanie alergenu! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> W beżowej sukience i wysokich butach
prezentowałam się całkiem korzystnie. Sztywniejszy gorset uwydatniał mój biust
i wcięcie w talii, podczas gdy krótki i luźniejszy dół, pokazywał moje nogi
odziane w jasne szpilki. Dzięki kilku dodatkowym centymetrom, wydawałam się być
wyższa i nie wyglądałam już jak typowy kurdupel w obecności sporo ode mnie
wyższego Toma i jego kolegów z zespołu, którzy z lekkim opóźnieniem dotarli
zaraz do naszej dwójki. Kątem oka zauważyłam też drobną blondynkę – Paulę,
dziewczynę Georga. Albo mi się wydawało albo była tak samo podenerwowana jak ja
– będziemy miały coś wspólnego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">A wracając do tematu, to miałam nadzieję, że
zaprezentuję się dobrze. Aby tak było, na moich ustach ciągle przyklejony był
nieśmiały uśmiech, który miał zostać uwieczniony na każdej fotografii. Naprawdę
miałam nadzieję, że wypadnę dobrze. Nie chciałam, aby magazyny plotkarskie
obsmarowywały Toma za jego kiepskie decyzje miłosne! No dobra, czas się
opanować i nie przeżywać tego tak bardzo, jak zawsze to robię. Panikuję, wiem!
A to już nie czas na panikowanie. Teraz muszę się zmierzyć z zadaniem, które
właśnie wykonuję. Czas start!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, spójrz w moją stronę! – Gdy
tylko usłyszałam jeden z wielu krzyków, przeszedł mnie zimny dreszcz.
Przerażało mnie to, ze ci ludzie prawdopodobnie wiedzą o mnie więcej niż ja
sama. Postanowiłam jednak zachować zimną krew. Uśmiechnęłam się szerzej w
stronę paparazzi, a przez moją głowę ciągle przelatywały myśli związane z tym,
że powinnam teraz stać wśród nich, nie tutaj!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tokio Hotel! – W stronę naszej
grupy dobiegł donośny głos prezenterki telewizyjnej. Już myślałam, że zatrzymam
się na środku i po prostu zemdleję z wrażenia, kiedy Tom pociągnął mnie za
sobą. Nie mogłam teraz skupić się na mdleniu! Moja uwaga została całkowicie
pochłonięta przez przemierzanie sfałdowanego w jednym miejscu dywanu w moich
wysokich szpilkach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Pozwólcie, że przeprowadzę teraz z
wami krótką rozmowę. Jestem pewna, że wasi fani szaleją już z wrażenia. –
Zaśmiała się sztucznie, a ja miałam ochotę zrobić to samo. Znów zakleszczyłam
się w uścisku Toma. Dobrze wiedział, że nie odstąpię go na krok, dopóki mnie
stąd nie wyprowadzi, dlatego nawet nie próbował się ode mnie uwolnić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Podczas gdy reporterka zadawała
chłopcom pytania, a oni z zapalczywością opowiadali o swoim nowym albumie i
radości z jaką przyjęli zaproszenie na galę, ja błądziłam wzrokiem po
zgromadzonym dookoła tłumie. Kto by pomyślał, że w jednym przedsięwzięciu
bierze udział aż taka grupa ludzi. Byli tutaj technicy, kamerzyści, dźwiękowcy,
dziennikarze, ochroniarze, a także paparazzi. Tych ostatnich nie mogło
zabraknąć w żadnym miejscu. Byli nawet przed kamerą, zaśmiałam się nerwowo,
myśląc w tej chwili o sobie. Wszyscy kręcili się i robili dużo szumu. Nie ma
się co dziwić, relacja szła na żywo i ciężko było opanować ten wrzący kocioł. Wiedziałam,
że to jest życie Toma i moje. Gdy jeszcze nie ujawniliśmy naszego związku, a pracowałam
tylko jako paparazzo też tak było – to była cząstka mojej codzienności. Jednak
wtedy jakoś zawsze potrafiłam odciąć się od tej gwiazdorskiej atmosfery. Nie
wsiąkałam w nią, będąc po drugiej stronie barierki, wyznaczającej nasze pozycje.
Kiedy jednak w wykwintnym stroju, wysokich butach, pełnym makijażu i
uformowanej fryzurze, stąpałam po ścieżce wydeptanej przez inne sławy,
zaczynałam zdawać sobie sprawę, że nieodwracalnie wsiąkam w to środowisko.
Decydując się na związek z Tomem i ujawnienie tego, co pomiędzy nami jest,
musiałam być przygotowana na taki obrót spraw. Nadal zamierzałam jednak żyć jak
zawsze. Będę uczęszczała na studia, zarabiała marne pieniądze jako fotoreporter
i jeździła moim samochodem ponad stan. Nie chciałam zmieniać swojego życia pod
kątem gwiazdorstwa, w końcu mnie ono nie dotyczyło. Czułam tylko skutki sławy
Toma…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dziękuję za wywiad i do zobaczenia
na gali, chłopcy! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Nadzwyczaj radosna reporterka pożegnała się z nami.
Dziękowałam Bogu, że nie wspomniała nic o mnie i o Pauli, bo tylko spaliłabym
się ze wstydu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy już myślałam, że to koniec tej męczennej
podróży, okazało się iż ten wywiad był pierwszym z nieskończoności. Nie wiem,
czy dokładnie tyle ich było, bo gdzieś w połowie straciłam rachubę. Błądziłam
nieobecnym wzrokiem po twarzach zebranych ludzi, nie mogąc skupić się na ich
słowach. Byłam zbyt bardzo zdenerwowana! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> W końcu jednak dotarliśmy do końca
tegoż wybiegu bólu i mogłam przez chwile odsapnąć. Powiem szczerze, że byłam
zmęczona jak po maratonie! To wcale nie jest proste! Iść, odpowiadać na pytania
(mimo iż nie odzywałam się ani słowem) i dobrze się prezentować. Przy tym
wszystkim trzeba jeszcze walczyć ze stresem, plączącymi się kończynami i chęcią
ucieczki stamtąd. Jestem pewna, że choć odczucia chłopaków z TH nie były
identyczne z moimi, to jednak byli już podobnie zmęczeni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Nim zdążyłam odezwać się choćby
słowem, Tom pociągnął mnie za rękę, a ja ruszyłam za nim. Przy wrzawie krzyków
i gwarze rozmów, nie wiedziałam, jak przebić się do niego moim głosem. Szybko
przeszliśmy obok ekipy ludzi pracujących na owej gali. Przełknęłam głośno
ślinę, czując obok siebie obecność pozostałych chłopaków z zespołu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom – przywołałam go w końcu do
porządku, a on zatrzymał się gwałtownie zerkając na mnie z zapytaniem
wymalowanych w oczach. Westchnęłam kilkukrotnie. – Nie wiem, czy dam radę –
wyznałam, czując jak mój głos załamuje się pod wpływem wszechogarniającej mnie
paniki. Ale czy ja kiedyś się poddałam? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No coś ty, Jas. – Tom krótko spojrzał
na kolegów z zespołu, lecz po chwili swój wzrok ulokował na mnie. – Już raz
dałaś radę, pamiętasz? – Uśmiechnął się uspokajająco. Jego dłoń wkradła się na
mój policzek, który dotknął delikatnie i popatrzył prosto w moje oczy. Z
niepewnością pokiwałam tylko głową i uśmiechnęłam się do całego zespołu. Dam
radę, nie dam… nieważne, jestem tu z Tomem! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Możemy iść najpierw do naszej
garderoby, zanim zacznie się show – wtrącił się Bill, który przed chwilą
wymienił kilka słów z jednym z elegancko ubranych mężczyzn, pilnujących, aby
wszystko miało swój odpowiedni czas i miejsce. Pokiwałam gorliwie głową, widząc
jak tuż obok nas pojawia się fotograf, przymierzający się do uwiecznienia
naszej szóstki. Wspólnie przeszliśmy przez przyciemnione pomieszczenie, pełne
dyskutujących, eleganckich osób i ich świty. Ciemny, lekko połyskujący
świetlistymi drobinkami dywan rozciągał się na całej szerokości pomieszczenia,
z którego duże drzwi umożliwiały przejście na sektor vipowski. Szybko
dotarliśmy do zgromadzenia białych korytarzy. W starannie pomalowanych ścianach
znajdował się ogrom białych drzwi, na których napisane były imiona i nazwiska
gwiazd lub tak jak w przypadku Tokio Hotel - nazwa zespołu. Chłopcy
przeciągnęli po czytniku jedną z magnetycznych kart, które mieli przy sobie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko drzwi ustąpiły, Tom
przepuścił mnie i Paulę przodem, po czym sam wkroczył do środka. Był to
skromny, jednak czysty i zadbany pokoik, w którym roznosił się delikatny
kwiatowy zapach. Po prawej stronie stała niska i szeroka sofa. Tuż obok niej
znajdował się drewniany stolik do kawy i dwa fotele. W rogu znajdowała się mała
lodówka, wypełniona po brzegi wodą mineralną, jak i również przekąskami. Na
ścianie leżącej naprzeciw wejścia stała wysoka szafa, mieszcząca sceniczne
stroje chłopców. Tuz obok niej znajdowała się również mała toaletka z
wypolerowanym na błysk lustrem. Cały wystrój był dość skromny. Dekorował go
jedynie samotnie stojąca, doniczkowa roślina, przyniesiona w to miejsce
prawdopodobnie tylko na ten jeden, specjalny dzień, gdyż w pokoju nie
znajdowało się ani jedno okno, umożliwiające jej pobieranie światła
słonecznego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Daj swoją torebkę, odłożę ją na
razie. – Nim zdążyłam choćby zaprotestować, Tom sięgnął do mojej dłoni, która
kurczowo ściskała dużą, jak na standardowe rozmiary, kopertówkę i zabrał ją.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie trzeba było – mruknęłam tylko
i spojrzałam na niego niespokojnie. Nic się nie odzywaj, Jasmine. Nikt nie
wyczuje, co tam schowałaś. Na pewno nikt się nie zorientuje! Wdech, wydech… nie
zdradź się swoją czerwonością, która zawsze pojawia się w najmniej odpowiednim
momencie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Coś ciężka jest. Co ty tam nosisz?
– Zaśmiał się po chwili, z lekki stuknięciem odkładając ją na stolik i
zapraszając mnie na kanapę, podczas gdy reszta chłopaków i Paula już dawno się
rozgościli. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No wiesz… babska torebka musi być
ciężka. – Chrząknęłam cicho, mając nadzieję, ze nikt nie zorientuje się, że
wcisnęłam tam cyfrówkę. Lustrzanka się nie zmieściła! Chciałam, czy nie, nie
weszła do tej torebeczki za nic, więc musiałam zadowolić się jednym dostępnym
sprzętem, który tam wszedł.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Tom, który nachylony był nad
stolikiem znieruchomiał na chwilę i ściągnął brwi w geście zamyślenia. Już
wiedziałam, że nie jest dobrze! Ale jakim cudem się zdradziłam? Przecież nie
widział moich palących policzków. Nie było żadnej oznaki do niepokoju! Jednak
ten popatrzył na mnie, a jego wzrok mówił mi wszystko. Tym razem spłonęłam
rumieńcem, ciesząc się, że inni są już zajęci oglądaniem relacji z czerwonego
dywanu, która wyświetlana była na małym, płaskim telewizorze zawieszonym
naprzeciwko sofy. Tylko on widział, jak zamieniam się w małego buraka i
topnieję pod jego spojrzeniem. Z zaciętą miną miałam jednak zamiar udawać, że
nie wiem, o co chodzi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, pozwól na chwilę. – Nie
czekając na moją odpowiedź, chwycił mnie mocno za ramię i popchnął do przodu
tuż na drzwi do malutkiej łazieneczki, której wcześniej nie zauważyłam. Chyba
będą kłopoty! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co się stało? – spytałam, próbując
zachować niewinny wyraz twarzy. Miałam jednak wrażenie, że wychodzi mi to coraz
żałośniej, podczas gdy on nadal trzymał mnie za ramiona i wlepiał we mnie swój
intensywny wzrok.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Proszę, nie mów mi, że wcisnęłaś
tam aparat fotograficzny – syknął cicho, nie chcąc, żeby ktokolwiek oprócz nas
słyszał tę wymianę zdań. Popatrzyłam na niego szeroko otwartymi oczami. Mocno
zaciśnięte usta teraz rozchyliłam lekko, a mój język przesunął się powoli po
krawędzi górnych zębów, podczas gdy moje myśli biły się ze sobą. Nawet jeśli
skłamię, to i tak Tom wyczuje fałsz. W końcu nawet bez żadnych słów potrafił
mnie łatwo rozgryźć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Em… - wyrwało mi się, a on
popatrzył na mnie z dezaprobatą. – Być może jakiś się tam zawieruszył –
powiedziałam to tak, jakbym sama nie była do końca pewna swoich słów. Aż
zrobiło mi się wstyd! Nie powinnam tego robić, nie byłam teraz w pracy, ale
poczułam, że to może być mój dzień! Mój dzień jako paparazzo, nie jako gwiazdy,
oczywiście, więc musiałam go zabrać, choćby na wszelki wypadek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zawieruszył się?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom, nie bądź zły. To było
mimowolne – stwierdziłam z pewnością. Tak, mimowolne. To tak jak z wampirem,
który nie może przestać pić ludzkiej krwi – paparazzo nie może przestać robić
zdjęć! Prosta logika! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Lepiej, żeby żadne z nich się o
tym nie dowiedziało. – Wskazał ruchem głowy na pokój za swoimi plecami, po czym
znów spojrzał na mnie, jakby prześwietlał moje zamiary.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dobrze. – Pokiwałam szybko głową i
uśmiechnęłam się lekko. - Cieszę się, że mnie kryjesz. Byłoby ciężko gdyby nie
to.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Chcę żeby akceptowali cię tak, jak
ja to robię. – Uśmiechnął się lekko. – Ale obiecaj, że go nie wyciągniesz –
mruknął już w moje usta, mając na myśli mój ukryty aparat fotograficzny. Po
chwili dotknęłam delikatnie jego warg i poczułam jak jego dłonie obejmują moje
ciało, odziane w wykwintną sukienkę. Na zaczepkę dotyczącą obietnicy nie
odpowiedziałam, wolałam nie ryzykować, w końcu to mógł być mój dzień.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Niedługo musimy się zbierać. –
Usłyszeliśmy głos Billa i zerknęliśmy na siebie jednocześnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Musze zrobić jeszcze siku –
mruknęłam, na co on ruszył do wyjścia. Po chwili zatrzymał się jeszcze i
spojrzał na mnie z uwodzicielskim uśmiechem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Mówiłem ci już, że ślicznie
wyglądasz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie – roześmiałam się. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No to tak jest. Wszyscy
wytrzeszczają oczy na twój widok, aż czuję się zazdrosny. – Puścił do mnie
oczko, a ja pokręciłam przecząco głową.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie pocieszaj mnie już. – Wytknęłam
język i wypchnęłam go za drzwi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Szybko załatwiłam swoją potrzebę.
Gdy tylko wyszłam z łazienki, zorientowałam się, że garderoba wrze. Teraz
znajdowali się tutaj nie tylko członkowie zespołu i ich dwójka dziewczyn, które
towarzyszyły swoim chłopakom, ale była także kosmetyczka, fryzjerka i prawdopodobnie
nowy menadżer chłopaków, który popędzał wszystkich do wyjścia. Jasnowłosa
kobieta, właśnie robiła poprawki w makijażu Billa, gdy nagle podniosła głowę i
spostrzegła moją zdziwioną minę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine! Chodź tutaj szybko –
zawołała mnie po imieniu, choć miałam słabe pojęcie o tym, kim jest. Posłusznie
jednak podeszłam w jej stronę i zawiesiłam wzrok na minimalnie zniszczonej
cerze, pokrytej warstwą dopasowanego pudru i delikatnych zmarszczkach w
okolicach oczu. Dla mniej spostrzegawczej osoby, były prawdopodobnie nie do
zauważenia. – Jestem Nathalie. Spotkałyśmy się raz podczas poprzedniej gali, na
której z nami byłaś. A teraz siadaj. – Wskazała na fotel, z którego chwilę
wcześniej zgoniła Billa i uśmiechnęła się do mnie zachęcająco. A co mi tam.
Niech umaluje mnie profesjonalistka! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jednak ona dokonała tylko kilku
poprawek, chcąc być pewną, że makijaż dobrze się prezentuje i puściła mnie
wolno. Przy całym rozgardiaszu, jaki panował wśród zespołu, nie byłam w stanie
pomyśleć nawet nad stresem, który ponownie zaczął ściskać moje wnętrzności.
Publiczne pokazywanie się na galach, wśród miliona gwiazd to chyba nie do końca
zajęcie, które na dłuższą metę by mi odpowiadało. Słysząc stukot swoich obcasów,
czułam się, jakby ktoś inny stawiał za mnie kroki. Mimo to podeszłam do Toma i
złapałam go pod rękę. Jestem gotowa! Dam radę. Ach… moja torebka! Puściłam jego
rękę, by szybko sięgnąć po kopertówkę, w którą zmieściłam małą cyfrówkę. Kto
wie? Może faktycznie mi się przyda?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jakiś czas później mogłam usiąść już
na specjalnie przygotowanym dla mnie miejscu. Czułam się z tym faktem co
najmniej dziwnie, jednak postanowiłam nie dać tego po sobie poznać. Przełknęłam
głośno ślinę, patrząc jak Tom siada tuż obok mnie, po czym spogląda na mnie
krótko. Uśmiechnęłam się wymuszenie, czując jak wszystkie spojrzenia kierują
się na mnie, a przyczajeni gdzieś fani, nagrywają nas telefonami komórkowymi,
chcąc uwiecznić moment, gdy Tom siedzi tuż obok swojej wybranki serca. Próbując
zostawić te myśli za sobą, skupiłam się na rozpoczęciu gali, starając się nie
rozglądać dookoła, co było dość trudnym zadaniem. Wszędzie wokół siedziały
popularne i znane gwiazdy niemieckiego show-biznesu, który dzisiaj wrzał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Trzymając za drobną dłoń dziewczynę
Georga, biegłam przez biały korytarz, w którym znajdowały się garderoby
przeróżnych gwiazd. Byłam przodem, podczas gdy Paula trzymała się trochę z
tyłu, jednak dzielnie dotrzymywała mi kroku. Znalazłam w tej dziewczynie przyjazną
duszę, pośród tłumu gwiazd i dziennikarzy. Na miejscu dziewczyny gwiazdora,
czuła się tutaj tak samo niepewnie jak ja, mogłyśmy więc śmiało przybić sobie
piątki. A mówiąc konkretniej… od razu ją polubiłam. Była mniej więcej mojego
wzrostu. Jej jasne, lecz nie platynowe włosy otaczały nieco zaokrągloną twarz o
bladej cerze. Oczy o przejmująco niebieskim spojrzeniu tak naprawdę nie
oddawały ciepła, jakie wypływało z tej drobnej osóbki. Ubrana była w granatową,
prostą sukienkę, która podkreślała jej szczupłą sylwetkę. Była nieśmiała, a ta
nieśmiałość emanowała z całego jej zachowania. Czułam, że muszę ją
wesprzeć! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jesteś pewna, że to było tutaj? –
sapnęła za moimi plecami, gdy dotarłyśmy do rozstawionego wszędzie sprzętu
grającego oraz plątaniny kabli, które pozwalały temu wszystkiemu działać. Tuż
za głośnikami i wzmacniaczami, znajdowała się kurtyna, wysoka na kilka metrów.
Spojrzałam w górę i poczułam lekki zawrót głowy. Po chwili ciszy, zadudnił głos
prowadzącej galę, a tuż obok nas przebiegła ekipa, zaopatrzona w słuchawki i
mikrofony, przez które kontaktowali się ze swoją bazą dowodzenia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Na pewno tutaj. Patrz, to wejście
na scenę! – pisnęłam radośnie, nie mogąc uwierzyć, że faktycznie trafiłam
tutaj! Rozejrzałam się szybko dookoła, widząc że po tej stronie kurtyny panuje
niesamowity chaos, a może nie chaos, ale rozgardiasz, w którym kilka osób na
raz pilnowało, aby wszystko odbyło się we właściwym momencie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine! – Do moich uszów dotarło
nawoływanie. Jak na komendę obróciłam się wokół własnej osi, szukając źródła
tego głosu. Nim jednak ja go wypatrzyłam, on już stanął obok mnie. Z wielkim
uśmiechem wymalowanym na twarzy rzuciłam się Tomowi na szyję i uścisnęłam go
mocno. Poczułam jak jego dłonie delikatnie gładzą mnie po plecach. Po chwili
odsunęłam się od niego i zmierzyłam go spojrzeniem<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Byliście niesamowici! – Wstąpił we
mnie taki entuzjazm, że nie mogłam powstrzymać się od podskakiwania w miejscu.
Po prostu znalazłam się w swoim własnym świecie. – Wstęp był genialny. A solówka?
Czemu mi tego wcześniej nie pokazałeś? Przecież wiesz, że zawsze chętnie
wszystkiego słucham. Wiedziałam, że dobrze wam idą próby, ale że...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jego usta wpiły się w moje, a ja
mimowolnie zaplotłam dłonie wokół jego szyi. Wiem, że czasem za dużo gadam i
jestem nieznośna, no ale żeby posuwać się do tak drastycznych środków, żeby
mnie uciszyć? No nie! Po chwili oderwał się ode mnie i uśmiechnął się
szelmowsko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Cieszę się, że się podobało.
Prowadząca właśnie kończy galę, to był ostatni występ – wyjaśnił. – Przygotuj
się na afterparty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przełknęłam głośno ślinę, zerkając
prosto w jego ciemne oczy. Tym razem zadowolony z występu nie zauważył mojego
wahania. Z uśmiechem na ustach, skierował się ku kolegom z zespołu. Jeszcze
raz, uścisnęli sobie dłonie i wymienili się uwagami dotyczącymi występu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Bill jak zwykle się potknął. –
Uśmiech nie schodził z twarzy Toma, gdy wspominał to co się stało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Wcale nie jak zwykle! –
zbulwersował się Czarny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - A jak było na pierwszym koncercie
z ostatniej trasy? Zawsze wszystko rozpoczynasz w wielkim stylu – zarechotał
Georg, wtórując gitarzyście. Roześmiałam się cichutko, patrząc jak zabawnie się
sprzeczają. Po chwili wspólnie ruszyliśmy do przodu, w kierunku garderoby. Tam
miały nastąpić ostatnie poprawki lub zmiany strojów, a potem wspólnie
zamierzaliśmy udać się na afterparty. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Teraz kiedy większość stresu ze mnie
zeszła, bowiem wiedziałam, że raczej nie będę już fotografowana ani nagrywana,
mogłam zastanowić się nad sprzętem, który wciąż znajdował się w mojej malutkiej
torebce. Zerknęłam na nią krótko i zacisnęłam na niej mocniej dłoń. Co robić?
Chyba powinnam wykorzystać ponownie daną mi szansę. Już kiedyś przecież
próbowałam wemknąć się na afterparty z aparatem, którym miałam uwiecznić
pijaństwo i rozterki z życia gwiazd. Wtedy powstrzymał mnie Tom. Tym razem może
być jednak inaczej, w końcu nie zamierzałam fotografować Tokio Hotel.</span><br />
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 11.0pt;">------------------------------------------------------------</span><br />
<span style="font-size: 11.0pt;">No to robię jeszcze jedno podejście...</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-57042004944828812202014-05-18T20:13:00.001+02:002014-05-18T20:14:17.180+02:00Informacja<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Widzę, że od dłuższego czasu nikt (poza pojedynczymi osobami) nie
interesuje się tym blogiem i odcinkami, które się tu pojawiają. W związku z tym
tracę jakąkolwiek motywację i chyba przestaję widzieć sens publikowania
odcinków. Fakt, że są w części napisane - aż do jakiegoś 14 odcinka, niczego nie
zmienia, ponieważ publikując je, mam cichą nadzieję na jakikolwiek
odzew od czytelników. Prawdopodobnie straciłam ich wszystkich (jakoś nie czuję
potrzeby zabiegania o nich, świat FFTH w ogóle mnie nie jara), więc pisać mogę
już tylko dla siebie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">Mam rację?</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">Bo nie ukrywam, że chcę dokończyć to opowiadanie...</span></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-30171436369149513172014-04-13T15:27:00.002+02:002014-04-13T15:28:34.345+02:00•• 6. Bombardowana przez miliony lamp błyskowych<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><i style="font-size: 11pt;">-
W piątek jest gala, na którą chcę żebyś ze mną poszła. Będziemy na niej
występować, promując nowy album. – Na jego usta wypłynął delikatny uśmieszek,
kiedy mówił o swoich osiągnięciach i o tym, co go dopiero czeka. Cieszył się
tym, co robi w życiu. Muzyka dodawała mu skrzydeł. Wraz z nią unosił się, gdy
odnosił sukces i opadał, kiedy nie wszystko szło po jego myśli. Lubiłam
obserwować zmiany w jego zachowaniu, a także to, jak bardzo mu na tym zależy.
Miło było widzieć, że jest coś, co tak bardzo potrafi go uszczęśliwić, wciągnąć
jak wir i pozwolić zapomnieć. Zapomnieć o tym, że poprzez jego twórczość, życie
prywatne stało się bardziej skomplikowane niż mógłby przypuszczać.</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Jasmine… - upomniał mnie, że zamilkłam na dłuższą chwilę. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Zerknęłam
na niego i zacisnęłam w bezradności usta. Po chwili oblizałam je nerwowo i
przyszczypnęłam wnętrze policzka. Jeszcze raz spojrzałam na niego niepewna, co
tak właściwie powinnam odpowiedzieć. Nie chciałam robić mu przykrości. Nie
chciałam, aby cokolwiek stawało między nami. Teraz jednak był jeden, mały
problem.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Słyszysz mnie?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Słyszę.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Jego
twarz przybrała ostrożny wyraz. Jego usta przestały wykrzywiać się w uśmiechu,
a ciało spięło się, jakby gotowe na atak.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Wiem, że w sobotę jest gala. Mam na niej robić zdjęcia – wyznałam, czując zimny
dreszcz przebiegający po moich plecach. Chyba ktoś kto stał za mną, wylał na
mnie kubeł zimnej wody, bo momentalnie moje dłonie stały się zimne, a ciało zaczęło
się pocić ze zdenerwowania. Zaczęłam wykręcać palce we wszystkie strony, jak to
mam w zwyczaju, kiedy się denerwuję. Po prostu muszę się czymś zająć!<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Wracając
do Toma, to zerknął na mnie przenikliwie. Jego oczy straciły błysk, a szczęka
zacisnęła się mocniej. Przymknął lekko powieki, chowając pod nimi smutny wzrok.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Wiedziałem, że będzie z tym problem, ty jednak się uparłaś. – Jego głos był
spokojny, jednak wyczuwałam w nim pokłady zdenerwowania. Nic nie mogłam
poradzić na to, że to moja praca. Właściwie to… kiedyś mogłam zapobiec temu,
aby znów nie wkręcić się w ten zawód, teraz jednak klamka zapadła. Wiedziałam,
że muszę pogodzić rolę paparazzo i rolę dziewczyny gwiazdy, jednak on wymaga
ode mnie stanowczo zbyt dużo. Dobrze wiedział, że nie jestem stworzona do
stąpania po czerwonym dywanie, najchętniej schowałabym się za jak największym
obiektywem i nie wychodziła zza niego dopóki zagrożenie nie minie.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
Nie chciałam, żeby tak wyszło, Tom. – Próbowałam go udobruchać, przyznaję się
bez bicia. Nie chciałam, żeby był zły. Nie znosiłam tego uczucia, kiedy czułam,
że kogoś zawiodłam. – Dobrze wiesz, że i tak nie prezentuję się dobrze na
czerwonym dywanie. Narobię ci tylko wstydu – mruknęłam cicho, czując, że moje
policzki stają się zaróżowione. Nie wiedziałam, czy to z powodu tego, że zawsze
muszę coś odwalić i spaprać robotę, przez co Tom może być wyśmiany, czy to z
powodu poczucia winy, które zaczynało krążyć w moich żyłach.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> -
To nie chodzi o to, Jasmine. Dobrze wiesz, że zależy mi tylko na tym, żebyś
była tam ze mną, a nie na tym żebym dobrze z tobą wypadł. Znów będę musiał
patrzeć na ciebie, ukrytą za aparatem. Wolałbym, żebyś była tuż obok mnie.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Słuchając
tych słów, popatrzyłam na niego z miną winowajcy. Było mi cholernie źle, jednak
nie mogłam tak po prostu olać pracy! A olać Toma mogłam? No cóż… to nie chodzi
o to, że wolałam pracę niż niego, ale po prostu nie czułam się na siłach, aby
stawić się na czerwonym dywanie, gdzie znów będę pod obstrzałem fleszy, a po
drugie skoro już zadeklarowałam, że zjawię się na tym wydarzeniu, to chyba nie
powinnam się tak nagle z tego wycofywać, prawda? Muszę być obowiązkowa. To moja
droga do sukcesu. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> - Przepraszam. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jego twarz ciągle tkwiła w mojej
pamięci. Wiem, że jestem bezduszna i może wydawać się, że mam gdzieś swojego
chłopaka, ale co mam poradzić na to, że ciężko mi to wszystko pogodzić? No
okej, sprawa wygląda tak, że wszystko powinno mi współgrać jak w dobrym zegarku,
jednak tak nie jest. Przyznaję się! Trochę przeceniłam swoje siły i to jest
problem. Co miałam zrobić? Wiem, że mu na tym zależało. Wciąż w moich myślach
przewijał się jego delikatny uśmieszek, który pojawiał się za każdym razem, gdy
był z czegoś dumny. Nie mogłam znieść myśli, że przeze mnie zniknął. Przeze
mnie Tom stał się smutny, a ja stałam się bezwzględną kobietą, dbającą
wyłącznie o własne interesy!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co jest, Jasmine? Jesteś jakaś
nieobecna, czyżby pan Fischer skutecznie uśpił twoje zmysły? – Kiedy usłyszałam
głos Grety, rozejrzałam się dookoła w popłochu, jakby ktoś nagle wyrwał mnie z
głębokiego snu. A to były po prostu głębokie przemyślenia, prawie jak sny.
Właściwie to chciałabym, aby to wszystko okazało się tylko koszmarem. Znikający
uśmiech z twarzy Toma i oczy tracące blask. To wszystko zbyt bardzo
oddziaływało na mój umysł, który powoli zaczynał szwankować.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Mam problem – stwierdziłam krótko,
po czym spuściłam wzrok, wlepiając go w czyste, nieskażone długopisem kartki
zeszytu. Po moich notatkach nie było ani śladu. Miałam nadzieję, że ktoś w
naszej grupie będzie tak uczynny, że przed sesją podzieli się całą wiedzą,
zaczerpniętą z wykładów. W przeciwnym razie byłabym w kropce.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Coś się stało? – Greta popatrzyła
na mnie z niepokojem, a ja ciągle nieobecnym wzrokiem omiotłam aulę pełną
studentów spragnionych wiedzy dotyczącej cyfrowej obróbki zdjęć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jestem… jestem… - Nie mogłam
znaleźć odpowiedniego słowa, aby opisać zbrodnię jaką popełniłam. – Nie każ mi
siebie definiować. – Westchnęłam w końcu przeciągle, a po chwili z najwyższą
uwagą spojrzałam w stronę wykładowcy, gdyż przerwał on swój monolog, wyszukując
studentów, którzy postanowili przerwać mu jego długi wywód. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Greta zaśmiała się cicho pod nosem,
a ja spojrzałam na nią oburzona. Pukle jej rudych włosów, opadły dookoła jej
piegowatych policzków, kiedy potrząsnęła głową, zmieniając pozycję, w której
siedziała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie wiem, co mam robić – dodałam
po chwili, uświadamiając sobie, że przecież podjęłam już decyzję i wszystko
jest już jasne, nie ma się nad czym zastanawiać! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Rudowłosa już uchylała usta, aby
drążyć dalej temat, jednak przerwał jej wykładowca.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dziękuję bardzo – zakończył
wykład, a po chwili po sali rozniósł się szmer chowanych notatników i huk
składających się, drewnianych siedzeń. Ja również szybko podniosłam się do
pionu i zanim ktokolwiek zdążył mnie zaczepić, rzuciłam krótkie „do zobaczenia”
i zaczęłam schodzić w dół auli, ku wyjściu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Szybko ubrałam się w holu. W związku
z tym, iż do szatni dotarłam pierwsza, bez zbędnych korków dostałam się na
zewnątrz. W moją twarz momentalnie uderzył zimny podmuch wiatru, a po chwili na
skórze zaczęły osiadać duże płatki śniegu. Spojrzałam krótko w niebo, które
było pokryte grubą warstwą szarych chmur. Uśmiechnęłam się do siebie pod nosem.
Uwielbiałam, gdy padał śnieg. Za to właśnie kochałam zimę, za nic więcej. No bo
jak można lubić zimno, które przenika twoje ciało od stóp do głów, powoduje
odmarznięcia i sprawia, że dygoczesz na całym ciele, nie mogąc powstrzymać
przejmującego chłodu? No nie można właśnie, więc nie wiem, kto byłby zdolny
zdobyć się na takie uczucie!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Nie mogąc opanować myśli kłębiących się w
mojej głowie, udałam się w stronę mojego pięknego, czerwonego Coopera. Gdy
tylko zasiadłam za kierownicą chuchnęłam kilkukrotnie w złączone dłonie, które
nie mogły się rozgrzać. Uruchamiając silnik, dopingowałam go mocno, aby szybko
zapalił i tak też się stało. Co jak co, ale Tom potrafił wybrać mi dobry
samochód. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Niewiele się zastanawiając, w ciągu
dziesięciu minut zjawiłam się u Melody. Potrzebowałam przyjaciółki, która
ukoiłaby moje skołatane nerwy i przywołałaby do porządku, bo tak naprawdę już
pogubiłam się w rzeczywistości, która mnie otacza. A to przecież dopiero
początek! Nie zamierzałam szybko zrezygnować z pracy paparazzo. Mimo iż
kosztowała mnie ona wiele wyrzeczeń, umożliwiała także utrzymywanie swojego
mieszkania, którego naprawdę bardzo mi brakowało przez okres, w którym znów
mieszkałam z rodzicami. Nie chciałam siedzieć na garnuszku u mamy. To prawda - jej
pomoc w utrzymaniu się była czasami naprawdę niezbędna, jednak chciałam się jak
najbardziej usamodzielnić i nie być od nikogo zależna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Hej Jasmi. – Gdy tylko otworzyłam
drzwi, a dzwoneczki nad moją głową rozdzwoniły się radośnie, usłyszałam głos
mojej przyjaciółki. Od razu poczułam się lepiej. Tylko te krótkie słowa które
wypowiedziała sprawiały, że wszystko stawało się lepsze!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Co słychać? – Rozsiadłam się zaraz
przy barze, przyglądając się, jak z uwagą przeciera dopiero co umyte szklanki i
układa je pod blatem. Jej jasna cera odznaczała się przy ciemnych, prawie
czarnych włosach. Po chwili podniosła na mnie wzrok i uśmiechnęła się,
wzruszając ramionami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - To co zwykle – stwierdziła, jednak
zaraz po tym z jej ust popłynął potok słów, dotyczących Carla – kelnera, z
którym ciągle się spotykała. Ile to już czasu? Przecież poznali się zaraz po
tym, jak Davin mnie zdradził. Siedziałyśmy w kawiarni, w której pracował i
niechcący stłukłam szklankę, którą on pomógł nam posprzątać. Kto by pomyślał,
że w tak nieoczekiwanym momencie jedna z nas znajdzie miłość?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - A jak tam Tom? – Melody
uśmiechnęła się do mnie lekko. Chyba już widziała, że coś jest nie tak. Ona
zawsze to widzi! Jednak ostatnio wszystko było w jak najlepszym porządku, do
czasu kiedy znów zostałam paparazzo. Właściwie to ja zawsze byłam
fotoreporterką. Tego nie da się tak po prostu porzucić. To jak jedna z warstw
skóry. Nie da się jej pozbyć, ona po prostu zawsze z tobą jest, zrośnięta z
ciałem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Powiedziałam, że nie pójdę z nim
na galę, bo muszę na niej być jako paparazzo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Melody popatrzyła na mnie z jedną
brwią uniesioną do góry. Moja mina męczennika mówiła chyba wszystko, bo zamiast
najechać na mnie za moje okrucieństwo względem jej ulubieńca – Toma, tylko
pokiwała z dezaprobatą głowa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Czy oni czasem nie promują teraz
płyty? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Promują. – Przełknęłam ciężko
ślinę, wypowiadając te słowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - W takim razie powinnaś chyba
pokazać, że go wspierasz – wypowiedziała te słowa powoli, jakby zastanawiając
się nad każdym z nich. Czy to ma sens? Ma! Niestety musiałam to przyznać.
Jęknęłam cicho w geście bezsilności. Ważna była dla mnie praca, jednak Tom
również był ważny. Wątpiłam, czy odezwie się do mnie aż do gali. Chyba był
obrażony, a to wiązałoby się z tym, że nie odezwie się przez kilka następnych
dni.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Ależ ja go wspieram. Musi jednak
zrozumieć, że mam też inne obowiązki!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, nie lubię wbijać ci
niczego do głowy, ale sama pomyśl. Zwolnił menadżera tylko dlatego, że ten za
tobą nie przepadał, dał kasę Davnowi, tylko po to żeby dał ci spokój,
zaprezentował cię przed całym światem ryzykując miłość fanek i swoje źródło
utrzymania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przez chwilę milczałam, wpatrując
się w nią szeroko otwartymi oczyma. Czy właśnie delikatnie zasugerowała mi, że
jestem niewdzięczna i nie biorę pod uwagę tego, co Tom dla mnie poświęca? Zdenerwowana
zacisnęłam mocniej wargi, nie wiedząc co powiedzieć. Moje ręce ułożyły się w
pięści, kiedy intensywnie analizowałam wszystkie za i przeciw. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Gdy wychodziłam od Melody, kątem oka zauważyłam
czającego się w krzakach mężczyznę. Zignorowałam go, choć wzburzyłam się nieco,
gdy dostrzegłam, że robi mi zdjęcia. Phi, też mi to ciekawe zajęcie, przecież
niedługo spotkamy się przy pracy, fotografując bardziej wartościowego celebrytę
ode mnie. Czy wtedy też będzie patrzył się na mnie, jak na zwierzynę? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Nie byłam pewna, czy po tej krótkiej wizycie u mojej
przyjaciółki, dam radę w jednym kawałku wrócić do domu. Jeżeli na pierwszym
zakręcie nie spowoduję wypadku lub nie rozjadę pieszej, to będzie sukces. W
końcu jednak z zamyślenia ocknęłam się, gdy siedziałam u siebie w pokoju,
szykując obiektywy i pozostały sprzęt do akcji. Miałam nadzieję, że wszystko
będzie działało sprawnie na tym mrozie. Oby tak było! Nie miałam pojęcia, jak
przeżyję spotkanie oko w oko z Tomem. W dodatku wszyscy będą zwracali na nas
szczególną uwagę! Ja jako paparazzo i on – gwiazda. Jestem pewna, że wywołamy
kolejną salwę plotek i być może samobójstw fanek. W najlepszym wypadku będą to
tylko listy z pogróżkami w moim kierunku, ewentualnie rady abym wtykała nos w
swój aparat, a nie w życie Toma. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Z rezygnacją rzuciłam się na łóżko.
Spojrzałam na zegarek, upewniając się, że do gali pozostały jeszcze cztery
godziny. I kiedy tak wskazówki zegara powoli przesuwały się po okrągłej, białej
tarczy, usłyszałam dzwonek do drzwi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Niechętnie podniosłam się z miękkiego posłania i
udałam do przedpokoju, gdzie zastałam już mamę, która sama otworzyła
niezabezpieczone drzwi.. Popatrzyła na mnie znacząco, wskazując pudło z
przesyłką, które trzymał mężczyzna w progu. Szybko przywitałam się z
rodzicielką i z ostrożnością odebrałam pakunek, złożywszy autograf na kartce
papieru, którą podetknął mi kurier. Z uśmiechem podziękowałam, po czym pognałam
do pokoju, zanim moja mama zdążyła zabrać mi paczkę. Dobrze wiem, że była
ciekawa co to! Tak samo jak ja! Przecież nic nie zamawiałam. Co to mogło być? Z
mocno bijącym sercem prostokątne pudełko w kolorze ecru położyłam na łóżku.
Przygryzłam dolną wargę i zatarłam świerzbiące mnie ręce. Po chwili odchyliłam
górne przykrycie, a moje gardło ścisnęło zdenerwowanie. Odrzuciłam opakowanie.
Zaraz po tym w moje ręce dostał się lekki, kremowy materiał. Potarłam go w
dłoniach, rozkoszując się miękkością, którą się odznaczał. Szybko pociągnęłam
go do góry, a moim oczom ukazała się sukienka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Westchnęłam przeciągle. Taka sama,
jaką ostatnio podziwiałam na wystawie sklepu! Taka sama! Czy ja mówiłam kiedyś
głośno, co chciałabym dostać na gwiazdkę? Tylko, że… jeszcze nie ma gwiazdki!
Jak hiena na swoją ofiarę, ja rzuciłam się na karteczkę, którą wyrzuciłam z
pudełka, podczas oglądania tej niesamowitej kreacji. W swoje niezgrabne palce
ujęłam świstek papieru i rozchyliłam go. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Nadal
nie jest za późno, żeby się w niej zaprezentować,<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;"> Tom.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Wiedziałam, że to on. No dobra, nie
wiedziałam. Zaskoczył mnie totalnie, teraz jednak wiem, przy kim zachwycałam
się ową sukienką. To musiał być Tom. Pewnie nawet nie byłam świadoma, a przez
cały czas trajkotałam o niej, jakby to było najważniejsze wydarzenie dnia. No
dobra… prawdopodobnie takie było!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Wzdrygnęłam się lekko ze strachu,
gdy za moimi plecami poruszyła się mama. Spojrzała na nią i zaważyłam ze
wybałusza oczy na sukienkę. Uśmiechnęłam się dumna, iż jestem jej szczęśliwą
posiadaczką. Wtedy nawet przez myśl mi nie przeszło, ile musiała kosztować. Tom
po prostu sprawił mi radość.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - No to chyba nie masz wyjścia. –
Mama ze świstem wypuściła powietrze. Jej drobna ręka wylądowała na moim
ramieniu, a ja wzruszyłam ramionami. Powinnam się opanować! Najpierw mam mętlik
w głowie i toczę wewnętrzną bitwę, a teraz on śle mi tę piękność. To powinno
być karalne! On po prostu zna mnie lepiej, niż myślałam. Tak po prostu jest i
nic na to nie poradzę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy analizuję sytuację jeszcze raz,
dociera do mnie, że decyzja, która podjęłam wcale nie była tak oczywista, jak
to mi się wydawało. Byłam pewna, że pojawię się na gali jako paparazzo, choć w
głębi mojej duszy czaiły się myśli, że mogłoby się stać inaczej. Dopiero teraz
te nieśmiałe pomysły wypływały na wierzch, a ja uświadamiałam sobie, że od
początku chciałam tam być z nim. Tom wprawnie przejrzał moje myśli. Zdając
sobie sprawę z tego, że ciągle się waham, użył chwytu poniżej pasa, aby pchnąć
mnie ku odpowiedniej decyzji. No bo jak miałabym się niby pojawić na tym
czerwonym dywanie, nie będąc zaopatrzona w odpowiedni strój? Nie mogłabym tego
zrobić. Skoro już jestem zwyczajną, szarą dziewczyną, nie chcę jeszcze bardziej
blaknąć przy swoim księciu z bajki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Lecę się kąpać! – pisnęłam tylko i
wystrzeliłam w kierunku łazienki. Zanim jednak w szale wpadałam do niej,
złapałam za swoją komórkę i wykręciłam dobrze znany mi numer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Wygrałeś – powiedziałam, gdy tylko
odezwał się swoim jakby lekko znudzonym głosem. – Ale następnym razem pracuję,
a nie baluję z tobą – dodałam, na co on roześmiał się krótko. Uśmiechnęłam się
pod nosem. Chciałam tam iść. Czułam przypływ adrenaliny, gdy pomyślałam, że
znów zjawię się u jego boku i pokażę światu do kogo należy ten przystojniak. Na
myśl o szybkich przygotowaniach, moje serce biło szybciej i wyrywało się z
piersi. Naprawdę chciałam wesprzeć go w tym, co robi. Pogodzę to i swoją pracę.
Wszystko będzie dobrze, pogodzę to.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Będę po ciebie o dwudziestej.
Zdążysz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Postaram się – szepnęłam, rozglądając
się wokół siebie. To wyzwanie, ale dam radę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Po szybkiej kąpieli mama ułożyła mi
włosy. Gdy siedziałam przed dużym lustrem, a ona stała z tyłu z suszarką w
ręku, nie mogłam uwierzyć, że pomaga mi z przygotowaniem się na tak poważną
imprezę. Kto by pomyślał, że kiedyś moje życie wyląduje w takim miejscu? Na
pewno nie ja. Do tej pory chyba nie docierało do mnie to co się dzieje. Może to
i dobrze. W przeciwnym razie zapewne zaczęłabym uciekać gdzie pieprz rośnie i
nici wyszłyby z moich dobrych chęci.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przesunęłam wzrokiem po jej
skupionej twarzy i zatrzymałam się na zielonych oczach – takich samych jak
moje. Westchnęłam cichutko i uśmiechnęłam się do niej z wdzięcznością. Bez niej
zginęłabym w popłochu, który sama tworzyłam. Potrzebuję jednak jeszcze chwili a
wszystko zapnę na ostatni guzik. Zaczekam na Toma i wszystko będzie dobrze, a
ja wcale nie ucieknę z czerwonego dywanu, będąc bombardowana przez miliony lamp
błyskowych. <o:p></o:p></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-50485913617122752422014-02-21T15:48:00.002+01:002014-02-21T15:49:18.481+01:00•• 5. To dla mnie pestka<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 46.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">[<a href="http://www.youtube.com/watch?v=TXYAozfBDmU" target="_blank">TheVeronicas – Cross my heart</a>]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Zrezygnowana i zmęczona, założyłam
ręce na piersi, opierając się wygodnie o poduszki na wysłużonej kanapie.
Siedziałam w salonie swojego nowego, starego mieszkania. Wszystko wyglądało
prawie tak samo jak przed moją wyprowadzką. Zaszły pewne zmiany, jednak mogłam
się tego spodziewać, skoro jeszcze kilka dni temu mieszkał tutaj ktoś inny.
Ściany przemalowane były na fiolet, a futryny na biało. Nie było tak źle. Jasny
brąz mebli dobrze komponował się praktycznie z każdym kolorem ścian. Było tutaj
nadal trochę surowo. Wciąż brakowało zdjęć, książek i innych osobistych rzeczy,
które nadają pomieszczeniu charakter. Po pustych ścianach dźwięk niósł się
doskonale, lecz w tym momencie wyczuwałam krótkotrwałą ciszę. Jednak za nic na
świecie nie mogłam się odprężyć, mimo że byłam sama i to był właśnie czas na
pełen relaks! Ta błoga cisza… Niemal słyszałam trzeszczenie stropów i desek pod
naporem żwawego chodu sąsiada piętro wyżej. Wiatr obijał się o szyby, chcąc
wtargnąć do środka. Relaks. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Zacisnęłam mocno powieki i skrzywiłam się lekko, gdy
do moich uszów znów dotarło głośne dudnienie. To Tom. Dobijał się do drzwi już
jakieś piętnaście minut z krótką przerwą na odpoczynek dla bolącej ręki. Czy
jako gwiazda nie ma może jakichś ważniejszych rzeczy na głowie? Nie chcę
słuchać jego wytłumaczeń! Dobrze by zrobił, gdyby zajął się promocją swojej
płyty, a nie wywarzaniem drzwi mojego domu, żeby przekonać mnie, że wszystkie
układy, które zawarł z Davinem były tylko w dobrej wierze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, otwórz! Wiem, że tam
jesteś!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Ukryłam twarz w dłoniach. Nie, nie,
nie! Niech żałuje swoich czynów! Ja nie chcę go na razie słuchać. Jestem zła…
bardzo zła! Chyba nawet nie wie, w co się pakuje, próbując dostać się do środka
i stawić mi czoła.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Kolejna dawka głośnych uderzeń
potoczyła się po pomieszczeniu. Jak tak dalej pójdzie, to mnie cholera trafi!
Łaskawie podniosłam się z kanapy i ruszyłam w stronę drzwi. Zanim złapałam za
klamkę, westchnęłam głęboko, po czym uniosłam twarz ku górze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jeszcze raz uderzysz w te drzwi, a
sam dostaniesz po głowie! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Stanęłam w progu, nie pozwalając mu
wejść do środka. Jego twarz od razu zamarła, a usta rozchyliły się w niemym
zdziwieniu. Nie spodziewał się, że tak szybko się złamię i otworzę mu te
cholerne drzwi!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Przepraszam – jęknął głucho i
spojrzał na mnie błagalnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Spojrzałam na niego niewzruszona z
poważną miną, która nie zdradzała moich zamiarów. Czy muszę mówić głośno, że
tak naprawdę złość już dawno mi przeszła? Nie potrafiłam długo się na niego
gniewać, bo wiedziałam, że miał dobre intencje. To była moja słabość, o której
nie powinien wiedzieć. Nie powinien wiedzieć, że tak naprawdę wszystko ciągle
uchodzi mu na sucho, dlatego musiałam trochę potrzymać go w niepewności. Założyłam
dłonie na piersi i jeszcze raz przesunęłam po jego sylwetce zielonym
spojrzeniem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie bądź zła… Nie znoszę gdy taka
jesteś – szepnął, próbując spjrzeć w moje uciekające przed nim oczy. – Popatrz
na mnie. – Jego dłoń złapała za mój podbródek i nakierowała moją twarz ku
swojej. Z prędkością światła pacnęłam go w dłoń, która jak sparzona momentalnie
oddaliła się od mojej twarzy. A co! Niech uważa, kogo oszukuje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dobrze wiesz, że zrobiłem to dla
nas… dla ciebie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Tak, zdawałam sobie sprawę, że miał
dość Davina wtykającego nos w nasz związek, jednak nadal nie podobał mi się
fakt, że żeby się go pozbyć, posłużył się swoim zasobnym portfelem. Nie
wszystko da się załatwić pieniędzmi, powinien to wreszcie zrozumieć!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Masz tak więcej nie robić. Tom,
nie wszystko da się kupić. – Zerknęłam na niego spod lekko opuszczonych powiek
i dostrzegłam skruchę, widoczną na jego twarzy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dobrze wiem, Jasmine. Pokazujesz
mi to w najmniej spodziewanych momentach. – Uśmiechnął się lekko, spoglądając
na mnie z czułością. – Kocham cię.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Te dwa słowa od razu spowodowały, że
na mojej twarzy pojawił się szczery uśmiech i wzniesione przeze mnie mury
obronne padły jak pod naporem wojska. Szybko złapałam skrawek jego kurtki i
przyciągnęłam do siebie. Po chwili stanęłam na palcach i zaplotłam dłonie wokół
jego karku, a gdy już miałam złożyć pocałunek na jego słodkich ustach, usłyszałam
dźwięk mojej komórki. Popatrzyłam na niego przepraszająco i ruszyłam w stronę
małego urządzenia, obwieszczającego nową wiadomość. Zerknęłam na ekranik i
zaniemówiłam…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom! Mam zlecenie! Tak! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Skoczyłam w jego stronę, z radości wieszając
się na jego szyi. Po chwili puściłam go i biegając po całym pokoju, zaczęłam
zbierać swoje rzeczy do dużej, pakownej torby. Obiektyw, aparat, akumulator,
zapasowy akumulator, drugi obiektyw, futerał, pasek. Jeden but już znajdował
się na mojej nodze, podczas gdy drugiego ciągle szukałam. Już miałam wychodzić
z domu, jednak zatrzymałam się na chwilę i spojrzałam na lekko
zdezorientowanego Toma. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Przepraszam, muszę się śpieszyć –
wyznałam i wzruszyłam ramionami na znak, że nic nie mogę na to poradzić. Kiwnął
krótko głową. Widziałam, że był zaszokowany tym, że moja kariera już zaczęła
kwitnąć, jednak próbował nie dać tego po sobie poznać.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko zamknęłam drzwi ruszyłam
przed siebie. Po chwili jednak zawróciłam. Co ja robię? Przecież mam samochód!
Uch… nadal nie przywykłam do tej wielkiej zmiany w moim życiu. To wszystko z
tego podekscytowania. Już tak dawno nie czułam tej adrenaliny w żyłach! Po
chwili jednak w mojej głowie zaświtał nowy pomysł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Tom! – krzyknęłam, truchtając w
jego stronę. – Podwieziesz mnie? – Uśmiechnęłam się najpiękniej, jak
potrafiłam, a ten pokiwał tylko głową z pobłażającym uśmieszkiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Wskakuj – rzucił, po czym udał się
na miejsce kierowcy, a ja wskoczyłam na fotel tuż obok niego. Zagłębiłam się w
tym dużym, białym audi i już po chwili zauważyłam, jak chłopak energicznie
wrzuca pierwszy bieg, dodaje gazu i gwałtownie puszczając sprzęgło, rusza spod
kamienicy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko dojechaliśmy wciągnęłam
głęboko powietrze, by po chwili wypuścić je z głośnym świstem. Spojrzałam na
Toma z zaciętą miną, na co on przybliżył się i delikatnie musnął mój policzek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Rozluźnij się, to dla ciebie
pestka – szepnął do mojego ucha, a ja jak na zawołanie zestresowałam się
jeszcze bardziej. Cale moje ciało spięło się w biernym oczekiwaniu, a dłonie
zaczęły się pocić. Jaka znowu pestka?! Robiłam to już kilkukrotnie, jednak
rzadko kiedy miało to jakiś dobry rezultat. Znałam jednak swoją zaciętość i
wiedziałam, że tę bitwę wygram. Nieważne co stanie mi na drodze, jaką
przeszkodę napotkam. Wszystko przezwyciężę, bo to dla mnie pestka. Pestka? No
właśnie! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Z budzącą się w moich żyłach nową
siłą, wysiadłam z auta i rozejrzałam się wzdłuż ulicy. Budynki, jak przystało
na tę część Berlina, ustawione były w równym rzędzie. Ich wysokość sięgała
kilku kondygnacji. Mimo iż znajdowało się tutaj wiele wykwintnych restauracji i
sklepów, które były mekką każdej gwiazdy, mury nie były bogato zdobione.
Atmosferę pieniędzy i mody wyczuwało się nie w kamienicach, jednak w równo
poukładanej kostce brukowej, kolorowych bilbordach, wysokich, przeszkolonych
oknach z wystawami i co chwila przewijających się ulicą drogich samochodach.
Był to istny raj dla paparazzi. Gdzie jak nie tutaj można było szybko znaleźć
jakąś nowość? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jak na razie okolica restauracji
Hola była spokojna. Chyba mroźna zima wygoniła wszystkich do domu, gdzie ze
spokojem mogli rozkoszować się ciepłem i widokiem płatków śniegu za oknem. Aż
ciężko uwierzyć, że było tutaj tak spokojnie, a za jakiś czas miała rozpocząć
się prawdziwa szopka. Szopka, której aktorką będzie Kristin Etels, czyli osoba,
która wezwała paparazzi. Z tego co zauważyłam odzew nie był szybki. A właściwie
to…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Jeszcze raz rozejrzałam się dookoła,
aby być pewną, że to co widzę to rzeczywistość, a nie moje urojenie. Po chwili
moje wargi wygięły się w niekontrolowanym uśmiechu. Nikogo oprócz mnie tu nie
było! Tylko ja tutaj dotarłam. A właściwie to po prostu jestem tutaj pierwsza!
Muszę to odpowiednio wykorzystać. Moje powieki rozszerzyły się z zadowolenia,
kiedy szybkim krokiem podeszłam do okna restauracji. Nie kontrolując swoich
ruchów, odziane w rękawiczki dłonie oparłam na gładkiej powierzchni szkła i
zajrzałam do środka. Po chwili para, która skropliła się na zimnej tafli,
zasłoniła mi widok, a ja przeklęłam cicho pod nosem. Zdążyłam jeszcze uchwycić
pytające spojrzenie kelnera, gdy prawie przyssana do okna próbowałam wyłapać
jakieś oznaki, że znajduje się w niej Kristin. Wszystko jednak na nic, nie
chciałam przecież, żeby zaraz wezwali ochronę lub coś w tym stylu! Musiałam
opracować plan działania, więc odwróciłam się tyłem do nieustannie zerkającego
na mnie mężczyzny i włożyłam dłonie do kieszeni, próbując wytężyć mózg. Jedyne
co przychodziło mi do głowy, to po prostu poczekać tutaj, aż Kristin sama
opuści pomieszczenie. Nawet nie chciałam myśleć o żadnych ryzykownych
posunięciach takich jak wejście do środka, chowając się za kwiatkiem. O nie!
Nie urodziłam się wczoraj i jakieś pojęcie o świecie już mam. Taka opcja
totalnie odpada… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> No dobra. Poczekam tu sobie trochę!
W takim razie muszę się odpowiednio przygotować, czyli obwiązać się szczelniej
szalikiem i naciągnąć go aż na nos, opatulić się szczelniej czapką i skulić się
tak, aby oddać jak najmniej ciepła do otoczenia. O tak, to mi na pewno pomoże.
Poza tym, powinnam mieć aparat w pogotowiu. Obiektyw jest już na miejscu, więc
nie powinno być z nim większych problemów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zmarzniesz tutaj. – Tuż obok mnie
pojawił się Mark Wannford, a moje oczy prawie wyszły z orbit. Nie pomyślałam,
że on też może się tutaj pojawić, choć to przecież dość oczywisty fakt. Nie
miałam jak najmniejszej ochoty z nim rozmawiać, więc po prostu zignorowałam ten
komentarz, odwracając się do niego plecami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Czy to nie jest zbyt ciężkie
zajęcie dla takiej dziewczyny, jak ty? – Znów się do mnie odezwał, a ja
zacisnęłam rękę w pięść, starając się opanować swoje burzące się nerwy. Wcale
nie jest za ciężkie! To nic, że zaraz przewieje mnie wiatr, a katar nie pozwoli
mi pracować. On chyba nadal lekceważy moją siłę i wytrwałość.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie cięższe niż dla ciebie – wysyczałam
przez zaciśnięte zęby, a po chwili skuliłam się w sobie, czując przenikające
mnie zimno. Dreszcz przebiegł całe moje ciało, aż zatrzęsło się
niekontrolowanie. No dobra. Nie było to zbyt przyjemne zajęcie o tej porze
roku, jednak znajdowaliśmy się w takiej strefie klimatycznej, że zima była
nieunikniona. Nie lubiłam, gdy moje biedne ciałko owiewała ta lodowata aura,
ale to był element, który musiałam znieść.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> W odpowiedzi do moich uszów dobiegł
tylko szelest kurtki, jaką na sobie miał. Chwilę później odwróciłam się
zaskoczona w jego stronę. No nie! Zaraz za nim zjawili się także inni. Wszyscy
posiadali aparaty fotograficzne i zaciętość na twarzy, która mówiła tylko o
jednym – to paparazzi. Zrezygnowana złapałam się za głowę. Jak miałam niby
wygrać bitwę o dobre ujęcie z całą tą zgrają? Przecież personel restauracji
zaraz zorientuje się, co się dzieje, a nasza upragniona gwiazda stamtąd zniknie
bocznym wyjściem!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Z niepokojem spoglądając po twarzach
zebranych mężczyzn, przesunęłam się bliżej drzwi. Zamierzałam trzymać się ich
rękoma i nogami, gdyby ktoś chciałby mi odebrać tę miejscówkę! Ha! Chcą się
zmierzyć ze słynną Jasmine Metz? Niech tylko spróbują. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Kiedy tak myślałam nad tym, jaka to jestem wielka, a
zarazem mała, gdyż właściwie to nie osiągnęłam jeszcze sukcesu w dziedzinie
fotografii, a mimo to byłam rozpoznawalna, ktoś wdarł się do mojego świata, w
którym się zamknęłam. To Mark Wannford stanął przede mną i uśmiechnął się
perfidnie. Zamrugałam gwałtownie, chcąc być pewną, że dobrze widzę. Wtedy on
mrugnął do mnie jednym okiem, a ja popatrzyłam na niego zaszokowana. Czy on
uważa, że my się kolegujemy, czy jak?!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Czas zabrać się do pracy. Kristin
nie ucieknie, bo sama nas wezwała. – Błysnęła biel jego zębów, a szara para
wydobyła się z jego ust, gdy wypowiadał te słowa. Nie wiedząc jak zareagować i
nie znając powodu, dlaczego mi to mówi, stałam tam zmieszana, z widocznym
pytaniem wymalowanym na twarzy. Nim zdążyłam zareagować, ruszył do przodu,
napierając na szklane drzwi w drewnianej ramie. Tylko przez chwilę przemknęło
mi przez myśl, jak ciepło musi być w środku. Zaraz po tym potrzasnęłam
gwałtownie głową i ponownie przylepiłam się do okna, próbując wyłapać jego
wysoką sylwetkę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Podczas gdy żaden z fotoreporterów
nic nie zauważył, Mark Wannford sprawnie przemierzał odległość, jaka dzieliła
go od drzwi do stanowiska obsługi. Jedną dłoń wsuniętą miał pod szeroką kurtkę.
Dobrze wiedziałam co tam ma! Po chwili
szepnął coś w kierunku galowo ubranego mężczyzny, na co ten kiwnął tylko głową
i wskazał dłonią w prawą stronę. Nie ma tak łatwo! Gdy ten rudzielec już szukał
odpowiedniego miejsca na odpowiednie, zakamuflowane ujęcie, ja z prędkością
światła wparowałam do restauracji. Czułam, że mój organizm gwałtownie się rozgrzewa.
Piekące mnie policzki były najlepszym dowodem na to, iż na moją skórę wstępują
urocze rumieńce. Nie zwracając na to uwagi, jedną dłonią odgarnęłam
rozwichrzone i potargane włosy, a drugą sięgnęłam do wnętrza torby, zaciskając
palce na śliskiej powierzchni aparatu. Uniosłam wzrok do góry, gotowa do
dzieła, gdy nagle odskoczyłam gwałtownie, a moje serce zabiło mocniej. Ale żeś
mnie facet przestraszył!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Proszę stąd wyjść! – Władczy głos
był skierowany prosto do mnie. Spojrzałam uważniej na mężczyznę. Jego włosy
były lekko przyprószone siwizną, a jasne, zielonkawe oczy patrzyły na mnie z
wyższością i całkowitą powagą, na którą stać było niewiele osób. Od razu
zauważyłam, że był całkowicie oddany swojej pracy. Uśmiechnęłam się do niego
lekko. Kto mógłby mnie wyrzucić z restauracji? Niech on tylko popatrzy na te
niewinne oczęta!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nie rozumiem, dlaczego pan mnie
wyprasza. – Mimo iż starałam się zachować spokój, to czułam jak fala gorąca i
zdenerwowania uderza w moje ciało. Jeszcze chwila a zacznę się ze stresu jąkać!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Dostaliśmy informację, że w
pobliżu czają się paparazzi. Nie chcemy niepokoić naszych gości – rzekł twardym
tonem, a ja zacisnęłam z bezsilności wargi. I co teraz?! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Ale… - urwałam, wskazując dłonią
na Marka. Podczas gdy ten osobnik wpatrywał się we mnie swoim pewnym wzrokiem,
Mark coraz skuteczniej chował się za rogiem i wyciągał aparat, w celu zrobienia
kolejnych zdjęć!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jeśli zaraz pani nie wyjdzie,
wezwę ochronę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Spojrzałam na niego błagająco, a w
moich oczach zalśniły łzy. Jedną dłonią przetarłam rozgrzane policzki i
pociągnęłam długo nosem. W zakamarkach umysłu próbowałam odnaleźć chociaż
szczątki siły perswazji, której tak naprawdę nigdy nie posiadałam.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nic pani nie zdziała, a teraz
proszę… - mówiąc to, złapał mnie za ramię i poprowadził do wyjścia. Miałam
ochotę nadepnąć go na nogę, ugryźć w tę rękę, która mnie trzymała lub napluć w
twarz, byleby tylko pozwolił mi dokończyć zlecenie. Ten jednak nawet nie
zwrócił uwagi na moje próby wyrwania się ze stalowego uścisku. Chwilę później
znów poczułam szczypiący mnie mróz i ujrzałam jak szklane drzwi zamykają się,
cudem nie zderzając się z moim nosem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Cholera! – przeklęłam głośno, a
zaraz po tym kichnęłam donośnie. Jeszcze tego mi brakuje, żeby się przeziębić! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Wiedziałam, że już nic tu po mnie.
Mark zgarnął całą dolę, wszystkie świetne zdjęcia i moją pierwszą szansę.
Następnym razem mu tego nie daruję. Następnym razem to ja będę o krok do
przodu! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Przechadzając się po domu, zimną
ręką dotknęłam swojego rozgrzanego czoła. Moje oczy kleiły się ze zmęczenia, a
mięśnie odmawiały posłuszeństwa. Łapiąc w dłoń szklankę wody, połknęłam
tabletki, które przyszykowałam sobie wcześniej. Mając nadzieję, że choć trochę
przyniosą mi one ulgę i pomogą wykurować przeziębiony organizm, udałam się z
powrotem do swojej sypialni, szurając osłabionymi nogami. W przelocie chwyciłam
tylko zmartwione spojrzenie Melody, która pojawiła się u mnie dosłownie chwilę
temu i westchnęłam ciężko, psiocząc pod nosem na moją chorobę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy tylko zamknęły się za mną drzwi,
opadłam na łóżko i wtuliłam głowę w poduszkę. Marzyłam o zdrowiu, uwolnieniu
się spod intensywnego wpływu gorączki i zapadnięciu w głęboki, spokojny i
regenerujący siły sen. Ewentualnie ucieszyłabym się z kubka gorącej herbaty z
miodem i cytryną. A właściwie… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Jasmine, masz gościa! – Usłyszałam
zza drzwi, zanim zdążyłam zebrać się do kupy i powędrować z powrotem do kuchni,
w celu przygotowania upragnionego przeze mnie napoju.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Gdy drzwi mojego pokoju cicho
skrzypnęły, otwierając się przed przybyszem, jęknęłam tylko przeciągle w
poduszkę i przekręciłam się na drugi bok, zaciskając szczelnie powieki. Dobra,
Jasmine. Teraz przezwyciężysz własne słabości i podniesiesz się do pionu. Tak!
Usiądziesz na tym cholernym łóżku, czując się już świetnie. To nic trudnego.
Jednak zanim zdążyłam wykonać choćby jeden ruch, chłodne usta dotknęły mojej
rozgrzanej skóry, całując mnie w policzek. Uśmiechnęłam się lekko pod nosem i
od razu zrobiło mi się lepiej. Już bardziej entuzjastycznie uchyliłam jedną
powiekę. Na moją twarz wypłynął szerszy uśmiech, gdy dostrzegłam przepiękne,
ciemne oczy, które wpatrywały się we mnie z najwyższą uwagą. Otworzyłam także
drugie oko, dostrzegając w całości jego twarz, która znajdowała się bardzo
blisko mojej. Przykucnął tuż obok łóżka, dłonią podpierając się na materacu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Cześć, Tom – mruknęłam lekko
zachrypniętym głosem, po czym odkaszlnęłam kilkakrotnie, chcąc pozbyć się
nieprzyjemnego uczucia w gardle.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Już po chwili uniosłam się i oparłam
o zagłówek łóżka. Omiotłam wzrokiem sylwetkę Toma, po chwili zauważając
przyczajoną z boku Melody. Spojrzałam na nią cwanie, zastanawiając się, co
sprawia, że jest aż tak cicha. To było nienaturalne w jej przypadku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Zarazicie się ode mnie –
stwierdziłam, patrząc na każde z nich z osobna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Nic nam nie będzie. To nie my
staliśmy kupę czasu pod tą restauracją. – Melody mrugnęła do mnie i przysiadła
na skraju mojego skromnego łóżka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Taka praca. – Wzruszyłam ramionami
i wzniosłam ręce do góry, jakby na podkreślenie tego, że nie mam na to wpływu. Po
chwili poczułam, jak Tom wsuwa się na miejsce tuż obok mnie i obejmuje mnie
ramieniem. Zerknęłam na niego przelotnie i uśmiechnęłam się ponownie. W takich warunkach mogę chorować. Z ufnością
wtuliłam się w jego ciepłą bluzę i zaciągnęłam się męskim zapachem perfum. Od
razu objęło mnie ciepło, płynące z jego ciała, a przeszywające mnie dreszcze
choć trochę ustąpiły.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> - Powinnaś dać sobie spokój z tą
pracą. Wykończy cię to – żachnęła się Melody, ja jednak spojrzałam na nią tylko
kątem oka, mocniej obejmując chłopaka. Czułam, jak Tom delikatnie przesuwał
palcami po moich włosach. W szybkim tempie moje powieki zaczęły opadać i nagle
zrobiło się jakby spokojniej. Zmęczenie ulatywało ze mnie każdą komórką ciała,
a zastosowane lekarstwa chyba zaczynały działać. A może to coś innego miało na
mnie tak zbawienny wpływ? Dla pewności zacisnęłam jeszcze pięści na skrawku
bluzy gitarzysty i westchnęłam cichutko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">-----------------------------------------------------</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">Wszystko dodane super na szybko, z powodu uciążliwych nacisków Naridii... Wraz z na szybko dodaną piosenką do słuchania, bo ostatnio czepiała się, że </span><span style="font-size: 15px;">żadnej</span><span style="font-size: 11pt;"> nie ma (choć to zespół którego nie lubisz, małpko).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">A tak w ogóle to nastąpiło małe opóźnienie w dodawaniu odcinków, ale to z powodu wielu zewnętrznych czynników :)</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-14912864661278753022013-12-20T16:55:00.000+01:002013-12-20T22:14:42.067+01:00•• 4. Pretekst do interesów<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Miał kaca, jednak przemógł się i gdy
tylko zdążył zapełnić żołądek zimną wodą, ruszył na dół. Ten poranek nie
należał do najlepszych, zwłaszcza, że w jego głowie tliły się wydarzenia z
zeszłej nocy. Kiedy tylko pojawił się na dole, obiegł spojrzeniem pomieszczenie.
Momentalnie poczuł serce mocniej obijające się o jego żebra, a wtedy prawie
zapomniał o intensywnym, porannym bólu głowy. Krew krążyła w jego żyłach
szybciej niż zazwyczaj, a on sam czuł, że traci rozsądek i zdolność do
trzeźwego myślenia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko natknął się na wystraszone
spojrzenie, żwawym krokiem ruszył zaraz za blondynką, która zaczęła oddalać się
w stronę łazienki. O nie, nie pozwoli jej tak zniknąć. Nie jej, osobie, przy
której czuł to coś. Nie wiedział dokładnie, co to było, wiedział tylko, że nie
jest to coś zwyczajnego i pospolitego. Szybko skupił się na tym, żeby dogonić
dziewczynę. Kiedy już był tuż za nią, zacisnął dłoń na jej ramieniu i
przyciągnął w swoją stronę, nie pozwalając odejść dalej.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Musimy porozmawiać – szepnął, spoglądając
w jej uważne i wystraszone oczy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę o tym rozmawiać, chcę
tylko jak najszybciej wrócić do domu – Margo odpowiedziała hardo, unikając jego
ciemnego spojrzenia. Jej słowa tylko utwierdziły go w przekonaniu, że dobrze
pamięta, co się stało ubiegłej nocy. Popatrzył na nią niedowierzająco i
pociągnął w stronę łazienki, gdzie nikt się nie kręcił.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wierzę… dlaczego to zrobiłaś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, byłam pijana, co ty sobie
wyobrażałeś? – spytała ordynarnym tonem, a jego serce pękło. Mimo to, nie poddawał
się. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mogę uwierzyć. Wydawało mi
się… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Skarbeńku, przepraszam, że cię
zawiodłam, ale nic z tego! – Szybko uprzedziła kolejne słowa, które płynęły z
jego ust. Nagle zachwiała się lekko, gdy chłopak wziął jej twarz w dłonie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczuwszy delikatne dłonie spoczywające
na gładkich policzkach, zamurowało ją całkowicie. Nie wiedziała, co on sobie
myśli, wiedziała jedynie, że trzeba wybić mu to z głowy. Nie zdążyła jednak nic
zrobić, gdyż chłopak namiętnie wpił się w jej wargi. Cichy pomruk niezgody
wydobył się z jej ust, gdy stęskniony przylgnął do niej. Jej oczy powiększyły się
do nienaturalnej wielkości. Szukając jego ciała, oparła dłonie na jego barkach,
po czym zaczęła odpychać go od siebie. Gdy tylko odsunął się nieznacznie,
odetchnęła ciężko i podniosła rękę, zamierzając go spoliczkować. Po chwili
jednak opuściła ją i zerknęła na niego zmęczonymi oczami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę się kłócić. Masz mi po
prostu dać spokój – mruknęła spokojnie. Chwilę później weszła do łazienki,
zamykając się od wewnątrz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czarnowłosy chłopak przez dłuższą
chwilę stał nieruchomo w tym samym miejscu. Do jego uszów dolatywał dźwięk
lecącej wody. Zastanawiał się, dlaczego to zrobiła. Jak mogła twierdzić, że to
nic dla niej nie znaczyło, skoro na pewno było inaczej? Jego oddech stał się
szybszy, kiedy zdenerwowany uderzył dłonią w ścianę. Po chwili oparł się o nią,
chcąc uspokoić rozedrgane nerwy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tak bardzo chciał znaleźć kogoś
bliskiego swojemu sercu. Tak bardzo chciał móc z kimś dzielić się swoim
uczuciem. Gdy myślał już, że to wszystko przepadło, pojawiła się ona, blondynka
o piwnych oczach, która zmieniła jego spojrzenie na kobiety. Teraz nie widział
żadnej innej, tylko ją i musiał jakoś zadziałać. Jak miał jednak to zrobić,
kiedy wewnątrz czuł pustkę? Coś mu podpowiadało, że został wykorzystany.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do zobaczenia! – Zamykając drzwi,
żegnałam już ostatnich imprezowiczów. Gdy tylko wszyscy wydostali się na
zewnątrz, odetchnęłam ciężko i oparłam się o chłodną powierzchnię drzwi. Przez
moje ciało momentalnie przeszedł dreszcz zimna. Wzdrygnęłam się lekko. W
szybkim tempie na bose stopy założyłam pantofle i poprawiłam bluzkę z długim
rękawem, którą na siebie wciągnęłam. Słysząc ciche kroki Toma gdzieś w kuchni,
odsłoniłam jasną firankę. Zerknęłam w kierunku moich znajomych, którzy niedawno
opuścili dom. Przymrużywszy lekko oczy, które nie przywykły jeszcze do
oślepiająco białej, świeżej warstwy śniegu, szukałam ich wzrokiem, jednak
wszyscy zdążyli już zniknąć za bramą i udać się do swoich domów. Nagle
zamarłam, wpatrując się w jeden, szczególny punkt. Przełknęłam głośno ślinę i
odwróciłam wzrok, mrugając gwałtownie. Po chwili jednak znów ta sama postać
przykuła moje spojrzenie. Zerknęłam w stronę salonu, sprawdzając, gdzie
krzątają się bliźniacy. Gdy mój wzrok nie napotkał żadnego z nich, szybko
złapałam za płaszczyk, wiszący na wieszaku i wciągnęłam go na siebie. Bose
stopy wsunęłam w kozaki i wyszłam na zewnątrz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odetchnęłam mroźnym powietrzem,
które musnęło moje policzki i wsunęłam dłonie do kieszeni, chcąc dać im choć
trochę ciepła. Widząc parę, powstającą pod wpływem mojego ciepłego oddechu,
ruszyłam do przodu, powoli schodząc po krótkich i oszronionych schodkach.
Uważając, aby się nie poślizgnąć, zagłębiłam się jak tylko mogłam w materiał,
który okrywał moje ciało. Gdy stanęłam na wąskim chodniczku, który wiódł do
domu, spojrzałam na niego jeszcze raz. Znów tutaj był. Może miał jakąś ważną
sprawę? Może komuś coś się stało i dlatego musiał się ze mną skontaktować? Nie
rozumiałam, o co tutaj chodzi, ale ruszyłam ku niemu, brnąc przez sypki śnieg.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Powolnym tempem dotarłam do bramy
wjazdowej. Stanęłam przy niej, zerkając, jak wysoki chłopak podchodzi do mnie
zdecydowanym krokiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co ty tutaj robisz? – spytałam
donośnym szeptem, jakby bojąc się, że ktoś nas usłyszy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyszedłem z tobą porozmawiać –
wyjaśnił, a ja popatrzyłam na niego sceptycznie. <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczułam jak moje wnętrze zaczyna się gotować. Odetchnęłam
głęboko, opanowując emocje, które próbowały wydostać się poza mój organizm i
odreagować na Davinie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin… - W moim głosie słyszalne
było ostrzeżenie. – Nie pogrywaj sobie ze mną. Dobrze wiesz, że gdyby cię
zauważyli, to nieźle by ci się oberwało. Lepiej idź stąd jak najszybciej, a jak
nie, to sama ich zawołam! – Podniosłam głos, czując, że zaraz wybuchnę, jeśli ten
osobnik zaraz nie zniknie z moich oczu, razem z tym żałosnym wyrazem twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja sobie pogrywam? – Jego ton
zmienił się. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzył na mnie wściekłymi oczami,
które były mi tak bardzo obce. Nadal pamiętałam chwile spędzone razem z nim,
wtedy zerkałam na niego i wydawało mi się, że widzę ciepło i ukojenie. To było
coś, co teraz znikło już na zawsze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– Twój chłopak pewnie nie powiedział
ci o tym, że zapłacił mi za danie wam spokoju? Mnie się nie da kupić – warknął
i zerknął na mnie z wyższością. Moje ciało przeszedł dreszcz i zastygłam,
patrząc na niego szeroko otwartymi oczami. To prawda?! Jak to możliwe, że Tom
nic mi nie powiedział?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja… - zająknęłam się. Nic nie
wiedziałam, nie miałam pojęcia, że Davin wziął od niego pieniądze, za to, że
wreszcie będę miała spokój. – Trzeba było nie brać tych pieniędzy, skoro nie
jesteś przekupny, kretynie. – Wydobyłam z siebie resztki zacięcia i odwagi, aby
wypowiedzieć te słowa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili odwróciłam się na pięcie i
prawie biegnąc wróciłam do ciepłego wnętrza domu. Gdy tylko pociągnęłam za
klamkę, na swojej drodze napotkałam zaciekawione spojrzenie Toma. Zerkał na
mnie z góry, jakby czekając na wyjaśnienie tego, gdzie byłam. Nic nie
powiedziałam, tylko weszłam do środka i zamknęłam za sobą drzwi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gdzie byłaś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>To pytanie dotarło do mnie, gdy
odwieszałam płaszcz. Będąc odwrócona do niego tyłem, przymknęłam oczy, pod
którymi pojawiła się wilgoć. Po chwili zamrugałam gwałtownie, aby pozbierać się
w całość i wzięłam wdech.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Był tutaj Davin – wyznałam,
przejeżdżając dłonią po gładkim materiale płaszcza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Że co?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego dłoń zacisnęła się na moim
przedramieniu, odwracając mnie w swoją stronę. Zerknęłam na jego zdenerwowaną
twarz i westchnęłam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Po co tam poszłaś?! Trzeba było
mnie zawołać, zająłbym się nim! – Jego przejęty głos wdarł się do moich uszów,
więc przymknęłam lekko powieki. Kątek oka zauważyłam, że jego wrzaski
zaalarmowały Billa, który natychmiast pojawił się w progu, zerkając na nas z
zaciekawieniem. – A właściwie, to…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ruszył w kierunki drzwi, przesuwając
mnie na swoją lewą stronę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ej, ej! Nigdzie się nie wybierasz!
– krzyknęłam, stając między nim a drzwiami. Mimo że byłam od niego o głowę
niższa, z siłą położyłam dłonie na jego barkach i zatrzymałam go, na wypadek,
gdyby chciał zrobić coś głupiego. Popatrzył na mnie zrezygnowany, a ja
spuściłam głowę. – Znów dasz mu pieniądze, żeby trzymał się ode mnie z daleka?
– szepnęłam, jednak byłam pewna, że to wszystko dosłyszał, gdyż jego ciało
momentalnie zesztywniało. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczułam jak jego dłonie, łapią za
moje i ściskają je lekko. Moje serce chyba stanęło, gdy popatrzyłam na jego
zmieszaną twarz. Od razu wiedziałam, że Davin mówił prawdę. Mogłam być tego
pewna. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Świetnie – syknęłam i ominęłam go,
ruszając w stronę salonu. Zręcznie złapałam kluczyki od samochodu, leżące na
małym, szklanym stoliku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Odezwij się, gdy postanowisz być
ze mną do końca szczery – Odwróciłam się w jego kierunku. Jego duże dłonie
zaczepiły moją talię, chcąc mnie przyciągnąć ku sobie, jednak wyrwałam się
szybko i wychodząc trzasnęłam drzwiami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Słyszałem, że Jasmine znów wraca
do pracy. – Jego dźwięczy głos rozległ się w pustym pomieszczeniu, docierając
do słuchawki telefonu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jako paparazzo? Jesteś pewien? –
Mark Wanford odświeżył swoją pamięć, a kiedy przed jego oczami pojawiła się
drobna dziewczyna z długimi kasztanowymi włosami, zamarł na chwilę. Co się
stało, że znów zgłębiała się w ten świat? Dobrze wiedział, że przeszła na drugą
stronę barykady i znalazła się w zupełnie innym świecie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem, czy jako paparazzo, ale
słyszałem plotki, że znów zgłosiła się do swojej ciotki.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czemu mi o tym mówisz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Davin zasępił się na chwilę.
Właściwie sam tego nie rozumiał. Gdy zobaczył ją tego poranka, zamienił z nią
kilka słów, nie mógł sobie wybić jej z głowy. A kiedy dotarła jeszcze do niego
ta informacja… Musiał się z kimś nią podzielić. Nie mógł jej trzymać tylko dla
siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pomyślałem, że może cię to
zainteresować. Tak po prostu – odpowiedział w końcu, w odpowiedzi słysząc
długie westchnięcie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin, nie zrobię już więcej z
tobą interesu, nie ma na to szans – mężczyzna wytłumaczył spokojnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie namawiam cię do tego. – Brunet
nerwowo oblizał wargę. – Sam to zrobię – powiedziawszy to, szybko nacisnął
czerwoną słuchawkę i opuścił zaciśniętą dłoń. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzył w przestrzeń. Sam nie
wiedział czemu, ale zawsze Jasmine stwarzała mu dobry pretekst do interesów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odkąd pojawiłam się w mieszkaniu
Melody, zastanawiałam się nad tym, co się wydarzyło i jak łatwo każda sytuacja
może się skomplikować. Wystarczy taki Davin, który zasieje ziarno niepewności i
awantura gwarantowana. Jak on to robi, że nawet kiedy znika z mojego życia,
wciąż zakłóca jego przebieg? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wyciągnęłam się na łóżku Melody,
leżąc na brzuchu. Chwilę później zmieniłam jednak pozę, gdyż moje ręce
zdrętwiały i nie miałam już nic, co mogłoby podtrzymywać moją ciężką,
przepełnioną myślami głowę. Jęknęłam przeciągle i przewróciłam się na plecy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, nie myśl o tym ciągle. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdzieś z tyłu wydobył się głos
Melody, a ja tylko ponownie westchnęłam ciężko. Jak miałam o tym nie myśleć?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Po prostu nie wiem, co mam zrobić
– stwierdziłam uczciwie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A musisz cos w ogóle robić? Tom
miał dobre intencje – powiedziała, po czym pojawiła się u mojego boku.
Wiedziałam, że darzyła Toma sympatią, momentami bałam się, że za chwile to on
będzie jej najlepszym przyjacielem, a nie ja. O zgrozo. – A teraz wstawaj –
rozkazała. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzałam na nią spod przymkniętych
powiek, w końcu jednak uniosłam się na łokciach, a potem przeszłam do pozycji
siedzącej. Krok po kroku odzyskiwałam odpowiednią pozycję i ład w głowie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bardzo ładnie – skomentowała mój
powrót do życia. – W nagrodę za dobre zachowanie masz niespodziankę! –
powiedziawszy to, wyciągnęła zza pleców duże opakowanie i łyżeczkę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mel, jest przecież zima! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Lody jednak zawisły przed moimi
oczami, a ja z lekkim uśmiechem sięgnęłam po nie i od razu poczułam się lepiej.
Cóż, nie twierdzę, że to najlepszy sposób rozładowywania napięcia, jednak w
moim przypadku działał aż zbyt dobrze. Z tego powodu otworzyłam wieczko i
zatopiłam łyżeczkę w masie o smaku toffi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Lepiej? – spytała, a ja wyczułam w
jej głosie nutę zmartwienia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, jest dobrze – powiedziałam,
gdyż wiedziałam, że ta sytuacja nie może mnie tak łatwo złamać. Do tej pory
przetrwałam już tyle, że fakt, iż mój chłopak za moimi plecami opłacał Davina
nie powinien mnie szokować, ja jednak szokuje. Powinnam po prostu z pewnością
siebie przetrwać to i nie dać po sobie poznać, że coś jest nie tak. Mimo
wszystko, Tom powinien jednak dostać nauczkę chociażby za oszukiwanie mnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki, że mnie uleczyłaś –
spojrzałam na nią ciepło, obserwując jej twarz i ciemne włosy, w nieładzie
rozrzucone po ramionach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zawsze do usług – zaśmiała się i w
tym momencie rozdzwonił się mój telefon. Byłam przekonana, że to Tom, dlatego
bardzo powolnym ruchem moja ręka sięgnęła po komórkę leżącą dosłownie tuż obok
mnie. Moje serce już podchodziło do gardła, kiedy leniwym wzrokiem miałam
spojrzeć na wyświetlacz. Nie odbiorę, obiecałam sobie. Gdy w końcu przeczytałam,
kto dzwoni, zerwałam się na równe nogi. To nie był Tom!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Halo? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Melody spojrzała na mnie zdziwionym
wzrokiem, pewna, że właśnie rozmawiam z gitarzystą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry, pani Metz. Właśnie
zwolniło się mieszkanie, na które tak pani czekała. Czy nadal jest pani
zainteresowana? – kobiecy głos spowodował wielki uśmiech na mojej twarzy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, oczywiście – odpowiedziałam
na tyle spokojnym głosem, na jaki było mnie stać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kiedy mogłaby pani podjechać
podpisać umowę? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mogę nawet teraz! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie zapraszam - usłyszałam i z wielkim uśmiechem rozłączyłam się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co jest? Davin dzwonił, żeby
powiedzieć, że jednak kłamał? – spytała Melody, ciągle obserwując moje żwawe
ruchy i bieganie po pokoju w celu zebrania swoich rzeczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Lepiej! – zatrzymałam się na
chwilę, patrząc na nią z uniesioną głową. – Odzyskuję swoje mieszkanie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy tylko włożyłam do torby
wszystkie rzeczy, które w między czasie rozrzuciłam po łóżku i wokół niego,
ruszyłam do przedpokoju. Złapałam swoje buty i szybko wciągnęłam je na nogi.
Zarzuciłam płaszcz i owinęłam się szalikiem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jeszcze raz dzięki – powiedziałam
i krótko przytuliłam ją przed wyjściem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko drewniane drzwi
zatrzasnęły się za mną, poczułam chłód wiejący z dołu klatki schodowej. Moje
nogi ledwo dotykały stopni, kiedy czując wciąż buzującą we mnie ekscytację,
zbiegłam na dół. Mimo, że było jeszcze dość wcześnie, na dworze zrobiło się już
ciemno i tylko latarnie oświetlały ulicę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Droga do mojego starego, przyszłego
mieszkania ciągnęła mi się w nieskończoność. Cały Berlin, a przynajmniej część
przez którą przejeżdżałam, unieruchomiły korki. Można by przypuszczać, ze
ludzie przyzwyczaili się już do panującej na zewnątrz aury, której śnieg
stanowił nieodłączny element, jednak sytuacja na drogach temu przeczyła. Gdy
jednak przebrnęłam przez dwa<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>najbliższe
skrzyżowania, okazało się, że w pozostałej części miasta ruch wygląda tak jak
zawsze. Moje podekscytowanie jednak już zmalało, gdy podjechałam pod wysoką,
starą kamienicę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie wiem, co mnie tak ciągnęło do
tego miejsca, tej kamienicy i mieszkania w niej, ale zawsze tu wracałam.
Ostatnio wręcz walczyłam, aby tu powrócić, a przecież łączyło mnie z tym
miejscem tyle wspomnień – tych złych, jak i dobrych. Planowałam jednak stworzyć
nowe wspomnienia i te złe zastąpić nimi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Opuściłam samochód i z westchnięciem
rozejrzałam się dookoła. Po prawej stronie właśnie ktoś zaparkował ciemny
samochód. Spuściłam na chwile głowę, aby zamknąć drzwi. W tym samym czasie
usłyszałam, trzaśnięcie drzwi sąsiedniego pojazdu. Zakręciłam kluczykami na
palcu, zaraz jednak schowałam je do kieszeni. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przechodząc na drugą stronę ulicy,
rozejrzałam się w jedną i druga stronę. Zauważyłam tylko kobietę z małym
dzieckiem, opatrzonym w grubą czapkę i rękawice, a także wysokiego ciemnowłosego
mężczyznę, w czarnym, dość eleganckim płaszczu. Jego włosy lekko kręcone opadały
na twarz. Z lekkim uśmiechem ruszyłam przez ulicę, jednak z każdym kolejnym
krokiem prawda docierała do mnie z uderzającą siłą. Gdy byłam już pod wejściem
do kamienicy, zatrzymałam się. Mój oddech stał się płytki i poczułam jak pocą
mi się dłonie. Nie chcąc by moje zachowanie stało się podejrzane, schyliłam
się, udając, że poprawiam coś przy bucie. Raz, dwa, trzy. Uspokój się, Jasmine!
Nic nie jest w stanie wyprowadzić cię z równowagi, ani spowodować że będziesz
się bać!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy wstawałam, szybko jednak
odwróciłam się, w kierunku zobaczonego wcześniej mężczyzny. Mój wzrok nawet z
tej odległości odnalazł piwne tęczówki oczu Davina. W jego ręce coś błysnęło,
zanim jednak zdążyłam przyjrzeć się, co to było, umknęłam do klatki i szczelnie
zamknęłam za sobą drzwi, czując mocno bijące serce i drżące dłonie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Co on do licha tutaj robił?</span><br />
<br />
<span style="font-size: 11.0pt;">--------------------------------------------</span><br />
<span style="font-size: 11.0pt;">Wesołych Świąt, miłego czytania :) </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-29399733492568423352013-11-27T19:11:00.003+01:002013-12-01T10:53:13.565+01:00•• 3. Stare nawyki<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stare nawyki do nas wracają, a
właściwie nigdy nas nie opuszczają. Zamierają w naszych ciałach i umysłach, by
po jakimś czasie znów się ukazać. To tak jak z alkoholizmem i innymi
uzależnieniami. Pozornie możesz się tego pozbyć, ale gdy tylko pociągniesz
jeszcze jeden łyk mocnego trunku, znów wpadasz w to bagno. Tak właśnie było ze
mną. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Paparazzo, którym byłam ciągle
gdzieś we mnie tkwił. No dobrze, przyznajmy szczerze - nie byłam w tym zbyt
dobra. Nie musiałam jednak odnosić wielu sukcesów na gruncie zawodowym, by odnowić
gdzieś w głębi serca przywiązanie do tego zawodu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odetchnęłam pełną piersią i
odrzuciłam od siebie te myśli. Uczelnia zgodziła się na przeniesienie mnie na
studia zaoczne. Tak, tak, znów zaczynam walkę o samodzielność, a co za tym
idzie, planuję pracować, studiować oraz odzyskać utracone mieszkanko... Walka o
nie może być jednak znacznie bardziej zacięta, niż myślałam. Okazało się, że
ktoś w nim mieszka. W moim mieszkaniu! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Teraz jednak jedynym zadaniem było
cieszyć się spóźnionym przyjęciem urodzinowym. Dopiero później będę ubolewać
nad tym, co mnie czeka i jak to wszystko się potoczy. Szczególnie martwił mnie
aspekt zawodowy mojego życia. W związku z tym, iż byłam w związku z gwiazdą
show biznesu i jednocześnie najseksowniejszym gitarzystą świata, musiałam jakoś
okiełznać moją szybko gnającą przed siebie karierę. Przede wszystkim nie mogłam
ranić Toma… chciałam, aby nasz związek był choć odrobinę normalny. Mimo to niedługo
znów ja stanę się lwem, który goni swoją zwierzynę, a on będzie uciekał przed
moimi szponami. Czysto teoretycznie, mogłabym zrezygnować z pracy, rzeczywistość
jednak jest inna - nie zrobię tego.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy jestem już gotowa, by wyjść do
ludzi? – Uśmiechnęłam się lekko, zerkając w lustro, w którym odbijała się
radosna twarz Melody. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jeszcze chwilka – powiedziała
pełna skupienia, przygryzając koniuszek języka i majstrując przy mojej twarzy.
Zamknęłam oczy, kiedy nakładała na nie ciemny cień. – Gotowe! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na swoje odbicie i
podenerwowana przygryzłam dolną wargę. Zamrugałam gwałtownie, chcąc obejrzeć
swoje oczy i staranny makijaż.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest pięknie! - Odwróciłam się w
stronę Melody, która z przejęciem splotła dłonie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom padnie, kiedy cię zobaczy. –
Jej oczy rozbłysły, a ja zaśmiałam się radośnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie będzie tak źle – stwierdziłam
tylko. Podniosłam się z miejsca, poprawiając prostą ciemną sukienkę, która
odsłaniała moje ramiona. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Znajdowałyśmy się w pokoju Toma. Mel
zadbała o to, aby pojawiło się w nim duże lustro i wszystkie potrzebne
kosmetyki. Stroiła mnie jak na jakieś poważne wyjście, podczas gdy ja udawałam
się do garstki naszych znajomych. No… nie takiej garstki. Było tu co najmniej
dwadzieścia parę osób. Na szczęście dom bliźniaków, a raczej ich salon był
odpowiednio duży na takiego rodzaju imprezy i nikt nie musiał siedzieć w
ścisku. Wszystko odbywało się oczywiście pod okiem czujnego ochroniarza. Nie
rozumiem, dlaczego jeden z nich musiał znaleźć się akurat tutaj, ale niech
będzie. Wytrzymam to, w końcu chodzi o bezpieczeństwo zespołu, który dzisiaj
wieczorem zagości w tym domu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy już napatrzyłam się na moje
przydymione oczy i zakręcone włosy, ruszyłam w stronę drzwi. Złapałam za klamkę,
jednak po chwili cofnęłam się z powrotem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Muszę jeszcze zadzwonić, możesz
już iść – rzuciłam do Mel i szybko wyciągnęłam telefon.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wybrałam pierwszy numer z listy i
usłyszałam sygnał połączenia. Niecierpliwie czekałam, aż ktoś się zgłosi,
niestety nie udało się i po chwili włączyła się sekretarka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry, z tej strony Jasmine Metz.
Dzwoniłam do pani już kilkukrotnie. Chciałam spytać, czy może jest możliwość,
żebym znów wynajmowała moje stare mieszkanie? Bardzo mi na tym zależy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie powiem, żebym lubiła rozmowy z
sekretarkami, jednak poszło mi to dość zgrabnie. Miałam nadzieję, że teraz moja
wiadomość trafi do adresata. Odetchnęłam głęboko i ze spokojem ducha mogłam
ruszyć na zabawę. Gdy tylko opuściłam pokój, usłyszałam dudniącą muzykę. Dobrze
wiedziałam, że Bill wraz z pomocą mojej nadgorliwej przyjaciółki przygotowali
także odpowiednie oświetlenie i przekąski. Mogłam być dumna z tego, jak dobrze
razem współpracowali! Dobrzy z nich kompani - uśmiechnęłam się w duchu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Schodząc po schodach, rozglądałam
się po ciemnym pomieszczeniu, rozjaśnianym jedynie przez zainstalowane kolorowe
lampy. Wszystko współgrało i aż zaparło mi dech w piersiach, gdy pomyślałam, że
zrobili to dla mnie. Stukot moich obcasów tonął w muzyce, a otwarte szeroko
oczy oglądały każdy obiekt, który znajdował się w pomieszczeniu. Uśmiechnęłam
się pod nosem, stając u podnóża schodów. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ślicznie wyglądasz. – Pomimo
głośnej muzyki, usłyszałam słodki głos tuż obok mojego ucha. Ciepłe dłonie
wsunęły się na moją talię i objęły mnie od tyłu. Oparłam głowę o bark Toma i
westchnęłam cichutko. Tak bardzo cieszyłam się, że go mam. Nie miałam pojęcia,
co się dzieje, że nadal jesteśmy razem i… kochamy się. To było co najmniej
dziwne, że ciągle mogłam pławić się w swoim szczęściu. Po tym, co spotkało mnie
w miłości, wreszcie mogłam oddać się jej rozkoszy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wpuśćmy ich – szepnął Tom, kiedy
tylko muzyka ucichła, a do drzwi ktoś zaczął się dobijać. Z uśmiechem pokiwałam
głową.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Już chwile później, witałam się z
ludźmi. Część z nich znałam, to byli moi koledzy i koleżanki ze studiów, którzy
z rozmarzonymi wyrazami twarzy oglądali dom, a także jego wyposażenie. Była też
Margo, moja koleżanka z pracy, Carl – kelner, który kilka miesięcy temu wpadł w
oko Melody, przyjaciele bliźniaków no i nieśmiała, piegowata Greta, która do
tej pory zawsze dotrzymywała mi towarzystwa na nudnych zajęciach. Szturchnęłam
ją lekko, aby dodać otuchy w tym nowym środowisku, ta tylko spojrzała na mnie
przelotnie, chowając twarz za gęstymi rudymi włosami. Gdy już wszyscy się
poznali, od razu sięgnęli po trunki, które przygotowali chłopcy. Zerknęłam z
uśmiechem na całe towarzystwo i podeszłam do wieży nadającej muzykę.
Podkręciłam ją i odetchnęłam głęboko. Tego mi było trzeba!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknął na duży, drogi zegarek,
czując lekkie zawroty głowy, która dzisiejszego wieczoru ważyła już chyba tonę.
Tak, dobrze, że wpadli na pomysł małej imprezy, już dawno nie miał okazji
zabalować wśród przyjaciół i samych zaufanych osób. Zapomniał jak to jest bawić
się z kimś więcej niż tylko z kolegami z zespołu i innymi gwiazdami na
afterparty. Miła odmiana, przyznał w duchu i chwiejnym krokiem przemierzył
salon, który aktualnie zamienił się w taneczny parkiet. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego nieprzytomny wzrok przebiegł po
kręcących się obok dziewczynach. Jasmine jak zwykle stała przytulona do Toma i
wraz z nim kołysała się w rytm muzyki. Nieważne, czy piosenka była skoczna, czy
wolna, oni ciągle trwali w uścisku, jakby świat zewnętrzny nie dolatywał do ich
świadomości. Byli słodcy. Kiedy patrzył na tę parę czuł ciepło na sercu, bo
wiedział, że jego brat w końcu znalazł odpowiednią osobę. I pomyśleć, że początkowo
szukał sposobu na pozbycie się jej z ich życia! Później na szczęście poszedł po
rozum do głowy, poczekał i zobaczył, jak rozwinęła się sytuacja. To była dobra
decyzja. Teraz czuł się jak jej starszy brat, który musi czuwać nad młodszą
istotką. Cóż… była młodsza od nich tylko o rok, jednak nie miał innego
rodzeństwa niż Tom, a już na pewno nie miał siostry, więc aktualnie mógł się zabawić
i wczuć w rolę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odwrócił twarz od tej dwójki.
Cieszył się ich szczęściem, jednak i on pragnął czegoś dla siebie. Jak długo
mógł jeszcze egzystować w tym stanie? Co prawda jego serce niedawno odezwało
się, wręcz krzyczało, dając znać, że wciąż funkcjonuje, jednak czuł, że jego
uczucie nie było skierowane do odpowiedniej osoby. Ostatnio, kiedy jeździł po
mieście, zapraszając ludzi do siebie z tą upierdliwą i upartą Melody,
przyjaciółką Jasmine, coś się wydarzyło. Sam nie potrafił określić, co to
właściwie było. Jego serce zabiło tak gwałtownie, jak nigdy. Podeszło gdzieś
pod gardło, utrudniając oddychanie i mówienie. Zrobił wtedy z siebie durnia, to
prawda, jednak… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Powędrował wzrokiem do blondynki,
która siedziała na sofie, popijając drinka. Margo była starsza od niego jakieś
trzy, może cztery lata. Miała blond włosy i ciemne oczy. Udając, że wcale nie
interesuje się jej osobą, podpytał już co nieco Jasmine. Dowiedział się, że
składa magazyn jej ciotki i pracuje u niej od czasu ukończenia studiów.
Zamierzał się dowiedzieć jaka właściwie jest Margo Luft. To niemożliwe, aby tak
od razu coś do niej poczuł, jednak gdy jego wzrok znów padał na jej sylwetkę,
zahaczając o kobiece kształty, smukłe ramiona i przyjazny wyraz twarzy,
adrenalina uderzała mu do głowy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy w<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>końcu jeszcze raz przeanalizował swoją
sytuację, ruszył do przodu. Pomimo chwiejnego kroku, zręcznie wyminął bawiącą
się obok niego Melody. Brunetka wraz ze swoim chłopakiem szalała po parkiecie,
nie zważając na nic ani na nikogo. Starał się nie zwracać uwagi na radość
wymalowaną na jej twarzy, jeszcze niedawno starał się przecież zająć miejsce
Carla i jego duma chyba ciągle konała z bólu. Teraz jednak uśmiechnął się
lekko, nie chcąc zdradzać swoich najbliższych zamiarów dotyczących Margo,
dziewczyny z biura. Już po chwili złapał drinka w dłoń i usiadł obok blondynki.
Oparłszy się wygodnie o poduszki, zerknął w jej stronę. Swoją drogą dziwne było
to, że siedziała sama, a nie szalała tak jak cała podpita reszta ich
towarzyszy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie bawisz się? – zagadał po
dłuższym zastanowieniu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Muszę trochę odpocząć. – Zwróciła
w jego stronę twarz i posłała mu delikatny uśmiech. Jego serce ponownie
zatrzepotało gwałtowniej w piersi. Wciągnął głęboko powietrze i popatrzył na
nią uważnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cieszę się, że przyszłaś – wydusił
i przeklął w myślach. Zapomniał już, jak to jest rozmawiać z kobietą! Chyba…
chyba się starzeje! Język mu się plącze!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja też się cieszę – odrzekła, a po
plecach Billa przeszedł dreszcz zdenerwowania. Szybkim haustem wypił całą
zawartość posiadanego drinka. Prawie się nie skrzywił, gdy ciecz zapiekła go w
gardle, a zamiast tego wpatrzył się w dziewczynę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę, żebyś czuła się samotna.
Może zatańczmy razem – palnął i przygryzł ze zdenerwowaniem wargę. Czy aby nie
za szybko zaczął ją podrywać?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie czułabym się samotna, gdybym
mogła przyprowadzić też swojego chłopaka. Cóż, ochrona to ochrona. – Roześmiała
się, zerkając przelotnie na Czarnowłosego. – No ale dobrze, zatańczmy –
zdecydowała, wyciągając w jego stronę dłoń. Szybko ujął ją i przestraszył się. On
próbuje ją poderwać, a ta od razu na wstępie mówi mu, że ma chłopaka. Czy… Czy
to znaczy, że daje mu znak?! Co za pech! Mimo to nie przejął się tym faktem
bardzo, w sumie to szybko zapomniał o tym ukradkowym i bardzo subtelnym
sygnale. Na razie to przecież nic poważnego, po prostu przez jego ciało
przebiegają nieustanne dreszcze.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przełknął głośno ślinę, wstając i
czując jej obecność tuż obok siebie. Zerknął na jej lekko zgrzaną twarz,
zauważając, że jest od niego pół głowy niższa. Objął ją delikatnie, a kiedy
piosenka zmieniła się na wolniejszą, przyciągnął do swojego smukłego ciała.
Wciągnął zapach miękkich włosów, kiedy ta bezproblemowo przylgnęła do niego.
Przymknął oczy, zastanawiając się, kto miał aż takie wyczucie co do muzyki. Domyślił
się, że pewnie Jasmine znów chciała bezkarnie przytulać się do Toma. Nie miał
już nawet nastroju, aby wywrócić młynek oczami i ponarzekać nad tą dziewczyną. Czując
ciepłe kobiece ciało w swoich ramionach teraz najchętniej całowałby ją po
stopach i dziękował, że trafiła w odpowiedni moment. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tak dawno tego nie czuł… tego
uniesienia i pewnego rodzaju szczęścia. Gdy zorientował się, że jej drobne
palce lekko drażnią skórę na jego karku, nabrał nadziei, że być może coś z tego
będzie. Po chwili pokręcił głową i zerknął w twarz dziewczyny. Jej oczy
błyszczały, gdy uśmiechała się… uśmiechała się tak zachęcająco! Prawie
nieświadomie uniósł jedną brew w geście zapytania. Nie znał jej prawie w ogóle,
wokół jej osoby ciągle unosiła się jakaś mgiełka tajemniczości, jednak miał
ochotę ją pocałować. Jego usta były spragnione pieszczot, już zapomniał, jak to
może być… Miał wrażenie, że ona myśli o tym samym, nie rozumiał tylko, po co w
takim razie wspominała o tym przeklętym chłopaku. Wciąż przyglądając się jej
reakcji, zjechał dłońmi na jej biodra. Ponownie jej usta wygięły się w lekki
łuk. Uwodzące spojrzenie, nie pozwalało mu oderwać od niej czekoladowego
wzroku. Ciągle czuł lekkie zawirowania związane z wypitym już alkoholem, nie
pomyślał jednak, że pod jej śmiałością może kryć się to samo. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Znów pogładził jej biodra, a kiedy nie
napotkał sprzeciwu, delikatnie przybliżył wargi do jej ust, po czym musnął je
lekko. Całe jej ciało uwodziło go, słodki zapach wdzierał się do jego nozdrzy,
a muzyka zagłuszała jego świadomość. Ponownie pocałował ją, tym razem namiętnie.
Z jego ust wydobył się cichy jęk tęsknoty za miłosnymi uniesieniami. Gdy chciał
się odsunąć, poczuł, że ona przytrzymuje jego głowę tuż obok swojej. Uśmiechnął
się cwanie, czując przejmujące fale pożądania. Po chwili rozejrzał się dookoła,
zauważając, że w ocienionym pomieszczeniu nikt nie zwrócił na nich uwagi.
Otumaniony dawką alkoholu nie bardzo przejmował się tym, co pomyślą inni,
intuicja podpowiadała mu jednak, że nie zostałoby to dobrze odebrane, w końcu
Margo miała chłopaka, o czym zdążył przez chwilę zapomnieć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jej ciepła dłoń wkradła się na jego
i pociągnęła w kierunku zagłębienia pod długimi schodami. Po chwili oparła go o
zimną ścianę i namiętnie wpiła w jego malinowe wargi. Oprzytomniał trochę,
opędzając od siebie upojenie jej obecnością. Popatrzył na jasną twarz. Wyglądała
na świadomą swoich czynów, jednak gdzieś w głębi jego umysłu znajdowała się
myśl, że nie jest do końca trzeźwa, a nawet na pewno nie była. Czując
natężającą się tęsknotę za miękkimi wargami i dotykiem delikatnych dłoni na swoim
ciele, tym razem on przyparł ją do ściany i odgarnął włosy z jej oczu.
Pocałował kuszące wargi, coraz bardziej przedłużając pieszczotę. Jej drobne
dłonie dobrały się do jego rozporka, a on przełknął ciężko ślinę. Zamroczony
jej urokiem i cichymi szeptami, zaprowadził ją na górę. Wszedł do swojego
pokoju i zamknąwszy drzwi, znów przylgnął do jej ciała, a niecierpliwe ręce
podwinęły zwiewną sukienkę. Zastanawiał się, jakim cudem nie zmarzła w drodze
do ich domu. Nie zadał jednak tego pytania, zajęty całowaniem kolejnych fragmentów
jej skóry, które powoli odkrywał. Chwilę później ułożył ją na łóżku i wtulił
twarz w jej miękkie włosy, nie mogąc skupić swoich myśli.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Opuszkiem palca dotknęłam jego miękkich
warg. Popatrzyłam czule w półprzymknięte, zmęczone oczy i uśmiechnęłam się
dobrodusznie. Kołysząc się powoli w tańcu, odpływałam z tego pomieszczenia i
znajdowałam się na krańcu świata, tam, gdzie dla mnie istniał tylko on. Palcami
delikatnie przejechałam po jego szyi, widząc, że wywołuje to u niego gęsią
skórkę. Westchnęłam cichutko, przytulając się do niego jeszcze mocniej. Tak
bardzo lubiłam czuć jego obecność, ciepło i ramiona zaplecione wokół mojego
ciała. Uwiłam sobie bezpieczne gniazdko, w którym nikt nie mógł mnie dopaść, a
w środku czułam opiekuńczość, mimo że on sam zachowywał się teraz jak bezbronny
miś. Ponad jego ramieniem dostrzegłam ruch ochroniarza. Uniosłam brwi w
pytającym geście, a ten machnął na mnie ręką.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zaraz wrócę – mruknęłam mu do
ucha. Zobaczyłam, jak odrobinę skołowany odchodzi w stronę najbliższego fotela.
Ja sama podeszłam do ochroniarza i zerknęłam na niego pytająco.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Coś się stało?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jakiś facet stoi ciągle przed
bramą. – Dłonią wskazał w stronę okna i drzwi wyjściowych.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zerknę tam – odrzekłam i udałam
się w stronę dużego, prostokątnego okna. Stanęłam przy ścianie, chcąc
dyskretnie wyjrzeć na zewnątrz. Światło zapalone przed domem, oświetlało
wysoką, męską sylwetkę. Zmrużyłam oczy i wytężyłam wzrok. Czy mi się wydawało,
czy…?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zna go pani? Zawołałbym Billa lub
Toma, ale ten pierwszy gdzieś zniknął, a Tom chyba nie do końca kontaktuje. –
Ochroniarz rozłożył bezradnie dłonie, przekrzykując się przez dudniącą muzykę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze pan zrobił – przytaknęłam i
złapałam za klamkę. Pociągnęłam drewniane drzwi i nie zwracając uwagi na zimno,
które momentalnie otoczyło moje odsłonięte ramiona, wyszłam na zewnątrz. Nie
wiem, co mną kierowało, ale musiałam to zrobić. Musiałam jeszcze raz zerknąć na
tę postać. Oparłam się o ścianę tuż obok drzwi i westchnęłam ciężko. Potarłam
gołe ramiona dłońmi, zauważając, że wykonał jakiś gest w moją stronę. Widział
mnie, tak samo jak ja widziałam jego. Oboje od razu się poznaliśmy. Spojrzałam
na niego smutno, zastanawiając się, czy to możliwe że po kilku miesiącach nagle
się nawrócił? Być może faktycznie było mu źle z tym, że zostawił mnie i
potraktował w ten podły sposób. Być może dopiero teraz zdał sobie sprawę z
tego, że coś dla niego znaczyłam? A może nie? Może brakło mu pewnego elementu w
jego życiu i przypomniał sobie o mojej osobie albo po prostu potrzebował czegoś
i teraz tu przyszedł. Po cichu podglądał to, co działo się w tym domu.
Zastanawiałam się, czy to tylko ten jeden raz, czy może niezauważony pojawiał
się tutaj częściej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Oboje wiedzieliśmy, że to, co było,
już do nas nie wróci. Nawet gdybym mogła, nie cofnęłabym czasu. Nie chciałabym
znów być tak naiwna, jak zza tamtych czasów. Pozwalałam sobą manipulować i
nabierałam się na jego niewinne oczy. Teraz miałam pełną świadomość tego, jak
bezwzględnie mnie wykorzystał. Teraz miałam Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zatrzęsłam się, czując otaczające
mnie zimno. Po chwili spojrzałam w niebo, z którego zaczął prószyć drobny
śnieg. Zamrugałam gwałtownie, gdy jeden z płatków osiadł na moich rzęsach.
Musiałam wracać, nie powinnam nawet przez chwilę rozpamiętywać tego, co
pomiędzy nami było. Ciągle miałam jednak nadzieję, że Davina ruszyło sumienie i
pozostało w nim coś z chłopaka, którego kochałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zmarzniesz. – Dopiero teraz
zwróciłam uwagę na przytłumioną muzykę, która dochodziła do mnie zza drzwi i
zachrypnięty głos, należący do Toma. Oplótł mnie swoimi ramionami, a mi od razu
zrobiło się cieplej. Szybko odwróciłam się w jego stronę, nie chcąc by zauważył
Davina. Nie chciałam, aby znów się denerwował. Po tych miesiącach, kiedy nie
wydarzyło się nic znaczącego, co mogłoby zagrozić naszemu związku, nie mogłam
pozwolić, aby teraz coś takiego miało miejsce.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy – mruknęłam i popchnęłam
go w kierunku drzwi. Jednak zanim ponownie zniknęłam w środku, zerknęłam przez
ramię, widząc, jak chłopak powoli oddala się spod bramy wjazdowej. Westchnęłam
ciężko… tak ma być. Nie powinien był tutaj przychodzić. Gdyby zauważył go
któryś z bliźniaków, mogłaby być niezła awantura, szczególnie że nie byli do
końca trzeźwi. Jakby wywołując wilka z lasu, Tom zatoczył się na mnie
nieznacznie. Przytrzymałam go ile sił w moich mięśniach i zerknęłam pobłażliwe
na jego lekki uśmieszek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Za dużo wypiłeś, skarbie. –
Usadziłam go na sofie, a sama stanęłam nad nim z założonymi rękoma. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No co ty powiesz – mruknął,
przytrzymując sobie głowę dłonią. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Odpocznij – rozkazałam i udałam
się przez salon.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wszyscy bawili się dobrze. Cieszyłam
się, że mogliśmy się wyluzować. Dobrze wiedziałam, że chłopaki mieli niedługo
premierę płyty i wszyscy chodzili jak w zegarku, aby wszystko było dopracowane
i perfekcyjne. Obawiałam się, że gdy już krążek pojawi się w sklepach i zajmą
się jego promocją, Tom nie znajdzie dla mnie czasu. Ten jednak uparcie
twierdził, że wszystko ze sobą pogodzi. Tak… pewnie tak samo, jak ja będę
godziła pracę jako paparazzo ze stąpaniem po czerwonym dywanie. Prychnęłam pod
nosem. No ale nie czas na takie rozterki. Gdzie do cholery podział się Bill? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Greta! – Widząc marchewkowe,
długie włosy, puknęłam ją lekką w ramię. – Widziałaś gdzieś Billa? Mógłby mi
pomóc przetransportować swojego brata do jego pokoju.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem, gdzie jest. Nie
widziałam go teraz – stwierdziła, lekko zagryzając wargę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mniejsza z tym, pewnie też nie
jest w stanie podnieść tyłka i wejść po schodach – stwierdziłam i lekceważąco
machnęłam ręką.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja mogę ci pomóc – zaoferowała
się. Zerknęłam na nią cwanie. Zmierzyłam ją od dołu do góry, zauważając, że
twardo trzyma się jeszcze na nogach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Okej, spróbujemy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przyznam, że Tom nie sprawiał takich
problemów, jak myślałam. Gdy alkohol rozebrał go do końca, nie był w stanie przyznać
mi, że musi się położyć, bo zaraz padnie, ale dałam sobie z nim radę. Nie tylko
on był na skraju swojej wytrzymałości. Ludzie albo kładli się w salonie, aby
zostać na noc, albo udawali się w drogę do domu. W końcu jednak udało się go namówić,
aby poszedł do swojego pokoju. Lepiąc się do mnie, wspiął się po długich
schodach swojego domu. Tak nawiasem mówiąc, to mogliby je zmienić. Te schody
tylko utrudniały transport ich upitych tyłków, no ale… podobały mi się,
przyznam to!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stając przed jego pokojem, puściłam
go, ufając, że będzie stał grzecznie. Tak jak sobie życzyłam, nie ruszył się
nawet o milimetr. Uśmiechnęłam się do niego i wyciągnęłam rękę w jego kierunku.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Teraz już sobie poradzę –
szepnęłam do Grety, a ta kiwnęła tylko głową. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Już miałam wejść do pokoju, gdy do
moich uszów dobiegł trzask otwieranych drzwi. Rozejrzałam się dookoła i
zamarłam, widząc lekko potarganą Margo wychodzącą po cichu z pokoju Billa i
trzymającą szpilki w jednej ze swoich dłoni. Popatrzyłam na nią zaskoczona, nie
rozumiejąc, jakim cudem się tam znalazła. Już miałam się odezwać, jednak
przymknęłam usta, nie bardzo wiedząc, co powiedzieć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie przeszkadzajcie sobie –
mruknęła i przytrzymała się ściany. Widocznie czuła lekkie zawroty głowy. Nie
wiedziałam już, czy łapać ją, czy może lepiej zająć się Tomem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Na pewno sobie poradzisz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, tak – chrząknęła i po chwili
jej nie było. Zerknęłam jeszcze raz na jej sylwetkę i wzruszyłam ramionami,
pchając Toma w stronę łóżka. Zajmując się gitarzystą, starałam się wyprzeć ze
swojego umysłu bruneta, którego zobaczyłam dzisiaj przed bramą. Nie chciałam go
widzieć ani nawet wspominać.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;">---------------------------------------------------------------------</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;">Tak jakoś jest, że nie mam zupełnie czasu. Studia pochłaniają prawie cały, no ale stwierdziłam że nadszedł moment na tę część, która w sumie dużo nie wnosi, ale jakoś to musi się rozpocząć...</span></span><br />
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;">Od następnego odcinka przestaję też informować o postach. Powodem jest głównie to, że sama nie wiem, kogo mam informować. Jeśli ktoś ma ochotę coś tutaj przeczytać, to na pewno zajrzy na bloga raz na jakiś czas :). Mam nadzieję, że teraz ten blog nie opustoszeje w jeszcze większym stopniu :D.</span></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-75886328004122338342013-10-17T10:39:00.002+02:002013-10-17T10:44:22.244+02:00•• 2. Tak samo, jak za pierwszym razem<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedziałam w swoim nowym
samochodzie. Jego intensywny czerwony kolor połyskiwał pod wpływem promieni
słońca, przedzierających się zza grubej warstwy chmur, a ja z wielkim
skupieniem stukałam paznokciami w kierownicę. Gdy tylko światło zmieniło się na
zielone, dodałam gazu i puściłam sprzęgło. Sprawnie ruszyłam ze skrzyżowania,
nadal ciesząc się swoim prezentem. Tak, tak, to cacko wiele przeszło, aby w
końcu stać się moim samochodem. Muszę przyznać, że Tom zastosował w stosunku do
mnie lekki podstęp, jednak nie chciałam się z nim kłócić. Tak czy siak w końcu
zgodziłam się na ten niezwykle drogi prezent. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Denerwowało mnie to, że nic nie
robił sobie z moich racji. Nie chciałam, aby kupował mi tak drogocennych
rzeczy. Przecież jestem tylko jego dziewczyną, nie żoną! Jestem tylko byłą
fotoreporterką, która jakimś cudem zakochała się w gwieździe. Nie chciałam nic,
poza jego miłością.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Znów przypomniałam sobie to krótkie zdanie:
„jestem byłym paparazzo”. Jak okrutnie to brzmi! Na mojej twarzy pojawił się
lekki grymas. Ciężko było mi myśleć o swojej pracy w czasie przeszłym, bo zaczynało
mi się jawić to jako coś nierealnego, coś co nigdy nie mogło się wydarzyć. Ja i
paparazzo? No tak, to jednak była prawda. Chciałam czy nie, to się stało, a
teraz byłam najsłynniejszą fotoreporterką, która dzięki swojej pracy związała
się ze swoim obiektem do fotografowania. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W dodatku ciągle istniał ten stary
przesąd. Nie wygłupiam się! Nadal o nim pamiętałam. Paparazzo, który da się
sfotografować jest <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>krótko mówiąc
skończony - nic nie osiągnie i ogólnie ma przechlapane. Zapadło to w mojej
psychice tak głęboko, że przypominało o sobie w najmniej odpowiednich
momentach. Mimo że nie pracowałam już jako paparazzo i nie zamierzałam już
robić w tym zawodzie kariery, to jednak… czułam się przegrana! Moje ambicje głośno
się upominały i dawały o sobie znać. Wiem, że już po wszystkim, a moja szansa
na bycie dobrym paparazzo umknęła mi między palcami. Nie zmienia to jednak
faktu, że wolałabym wykazać się wtedy pewnymi umiejętnościami fotograficznymi,
aby pokazać na co mnie stać. Teraz już na pewno byłam na straconej pozycji.
Media miają miliony moich zdjęć i jeśli chcą zawsze mogą użyć ich przeciwko
mnie! W moim przypadku przesąd zadziałał, jak najbardziej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Teraz, gdy studiowałam fotografię,
miałam nadzieję, że ludzie będą mnie traktowali poważniej. W końcu nie na marne
uczę się optyki i chodzę na zajęcia artystyczne. Oby stary przesąd dotyczył
tylko paparazzi, a nie całej reszty fotografów. Po czasie jaki spędzę na
uczelni, chcę coś robić w tym samym kierunku i spełnić się jako
profesjonalistka!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zaparkowałam pod niskim, odrapanym
budynkiem. Nic nie wskazywałoby, że w środku toczy się prawdziwy artystyczny
bój. To tylko pozory! Dobrze zdawałam sobie sprawę z tego, że od tego jakie
zrobię pierwsze wrażenie, mogą zależeć moje ewentualne praktyki i praca, którą
usilnie chciałam znaleźć. Męczyło mnie mieszkanie z rodzicami i brak pieniędzy
na swoje podstawowe wydatki. Zamierzałam oszołomić swoją osobą jedno z
najsłynniejszych berlińskich studiów! „Art Of Berlin”, nadciągam!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Szybko zamknęłam samochód i
wygładziłam obcisłą czarną sukienkę, sięgającą do moich kolan, która znajdowała
się tuż pod ciepłym płaszczykiem i chustą. Z wielką precyzją poprawiłam ciemne
włosy i wyprostowałam się dumnie, czując, jak moje plecy naprężają się z
niecodzienną mocą. Zerknęłam na okolicę, która mnie otaczała. Tak, tak… już
czuję, że niedługo zagrzeję tutaj miejsce. Mój mały, nowy samochód idealnie
wpasował się w otoczenie i wciskał się w każdą małą lukę na zatłoczonym
parkingu. Sądzę, że tej okolicy potrzeba już tylko mnie! Uśmiechnęłam się pod
nosem i słysząc stukanie moich obcasów, ruszyłam do środka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko uchyliłam drzwi przywitał
mnie skromny, ale jednak zadbany hol. Minęłam biuro ochrony i powoli podążyłam
w głąb korytarza, zastanawiając się, czy trafię w odpowiednie miejsce. Z
błyskiem w oku przyjrzałam się tabliczce, która informowała mnie, że powinnam
udać się do pokoju numer dziesięć. Rozejrzałam się, szukając go. Nie
zauważywszy go, wzruszyłam ramionami i ruszyłam dalej, zagłębiając się w
kolejne korytarze. Nagle stanęłam na środku i położyłam ręce na biodrach. No
dobra, to może być trudniejsze niż myślałam! Czyżby pierwszym testem dla rekrutowanych
był test na orientację? Ten kto zdoła dotrzeć do pokoju numer 10 jest przyjęty...
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uderzyłam się z rozpaczą w głowę.
Znajdowałam się w sektorze B, a więc pokój którego szukałam musi być gdzieś
blisko. Jeszcze raz szybko przeszłam przez pusty korytarz, a na jego końcu
dostrzegłam drzwi. Czując narastający we mnie stres, uniosłam dłoń i po
chwilowym wahaniu, zapukałam trzykrotnie. Nie słysząc odzewu, nacisnęłam
srebrną klamkę i wsunęłam się do środka, zauważając mężczyznę w średnim wieku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry – uśmiechnęłam się
lekko i przygryzłam wargę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Proszę usiąść. – Wskazał na
krzesło przed jego biurkiem, a ja z pełną powagą przycupnęłam na nim. – Nazywa
się pani…?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine Metz – pośpieszyłam z
odpowiedzią. – Zgłosiłam się do państwa w sprawie pracy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mężczyzna zerknął na mnie, ciekawsko
unosząc jedną brew wyżej. Po chwili zacmokał dwukrotnie, z ust tworząc zabawny
dziobek. Nie tracąc swojej miny, zaczął przeglądać mój formularz zgłoszeniowy.
Po chwili odłożył papiery i zerknął na mnie przeszywająco, splatając dłonie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Panno Metz, czy zdaje sobie pani
sprawę z tego, czym jest „Art Of Berlin”? - W jego głosie wyczuwałam pewien
dystans, przez co wystraszyłam się lekko. Ale spokojnie… opanuję sytuację.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Oczywiście, to studio
fotograficzne w Berlinie, które cieszy się dużym uznaniem. Ja także bardzo je
szanuję, dlatego chciałam skorzystać z doświadczenia, które państwo posiadają.
– Wciągnęłam głęboko powietrze, czekając na jego reakcję.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No właśnie, ta renoma jest nam
bardzo potrzebna. Chyba rozumie pani, że przyjąć do nas możemy tylko
najlepszych, a pani… no cóż, paparazzo? Tak, tak… ja także znam tę historię. –
Uśmiechnął się przepraszająco na widok mojej zaskoczonej miny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nie powinno mieć związku –
wypaliłam, nie mogąc uwierzyć, że praca paparazzo rzutowała teraz na pracę
fotografa studyjnego! Przecież to zupełnie inna bajka, tutaj się sprawdzę,
tutaj się wykażę! Nie wykrzyczałam jednak tego na głos, zachowując zimną krew i
swoją godność.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przykro mi, ale nie mogę ryzykować
– odezwał się ponownie i wstał, jakby nakazując mi zrobienie tego samego.
Poniosłam się, patrząc na niego wzburzonym wzrokiem. Zalała mnie fala gorąca, a
moje dłonie ze zdenerwowania były roztrzęsione i spocone.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie żałowałby pan – odezwałam się
jeszcze, jednak widząc, że nie osiągnę żadnego skutku, czym prędzej opuściłam
pomieszczenie. Czując, że moje ręce drżą, mocniej zacisnęłam je na torebce. Cóż,
ceniłam chociaż szczerość z jego strony. Nie obwijał w bawełnę, tylko
bezpośrednio przeszedł do sedna sprawy. Spuszczając głowę, szybkim krokiem
ruszyłam do wyjścia. Tym razem odnalazłam się pośród tysiąca korytarzy i drzwi.
Jedne prowadziły do biur, inne do sal fotograficznych. Studio 1, studio 2,
studio 3… ile ich? Niestety już więcej się tutaj nie znajdę. Moja noga prawdopodobnie
nigdy więcej nie przekroczy tego progu. Trudno! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z rozmachem uderzyłam dłonią w
szklane drzwi i przedostałam się na zewnątrz. W moje policzki od razu uderzył
powiew zimnego powietrza. Wzięłam gwałtowny wdech i westchnęłam cicho,
opierając się o ścianę budynku. Cóż… ta rozmowa nie poszła zbyt dobrze. Czułam,
że może wydarzyć się coś takiego. Zdawałam sobie sprawę z tego, że mam teraz
trochę przechlapane w tym biznesie, nikt jednak nie zdawał sobie sprawy z tego
jak bardzo. Gdyby chodziło o inną osobę, pewnie bez większych problemów
dostałaby chociaż praktykę, przecież miałaby tylko pomagać i odwalać robotę,
której innym nie chciało się wykonać! Ale nie… ja to ja. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zamiast zastanawiać się nad tym,
gdzie teraz powinnam się zgłosić i gdzie znaleźć pracę, natychmiastowo ruszyłam
samochodem. Zacisnęłam ręce na kierownicy. Pójdę tam, gdzie na pewno mnie
zechcą! A może nie? Walić to! Nie mają wyjścia, tym razem ja będę stawiała
warunki! Gdy odchodziłam powiedzieli, że będą na mnie czekali. A więc będę.
Córka marnotrawna powróci tam, gdzie jej miejsce. Co z tego, że nie wychodziło
mi to tak, jak powinno? Czułam, że tym razem wszystko będzie szło po mojej
myśli, w końca jestem coraz bogatsza w doświadczenia i wiedzę o sprzęcie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>No dobrze, przyznam, że w tym
momencie buzowała we mnie złość. Nie byłam w stanie myśleć trzeźwo, jednak
zdecydowałam się i nic ani nikt mnie przed tym nie powstrzyma. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko stanęłam przed dobrze
znanym mi budynkiem, przeszłam przez chodnik, który jeszcze jakiś czas temu często
przemierzałam. Zerknęłam na okna, w których nigdy nie były zawieszone firanki i
uśmiechnęłam się do siebie. Może nie wszystko jeszcze stracone. Z tego co wiem,
nie ma konkretnego określenia, w jakim miejscu mamy mieć praktyki, które
chciałabym odrobić wcześniej. Myślę, że tutaj oprócz samego asystowania,
gapienia się w monitor i robienia innych nudnych rzeczy, zdołałabym zarobić
także trochę pieniędzy. Z uniesioną głową poszłam prosto pod gabinetu ciotki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry. – Uśmiechnęłam się,
gdy tylko zobaczyłam blond loczki, które kołysały się obok pulchnej twarzy
starszej kobiety.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Witaj Jasmine. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jej twarz rozpromieniała na mój
widok. Była taka jak zawsze. Zerkając na jej szeroki uśmiech, myślałam nad tym,
że zaczyna się tak samo, jak za pierwszym razem. Oby tylko nie wyprowadziło
mnie to w pole!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co zrobiłaś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, nie myślałam wtedy trzeźwo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnęłam ciężko, patrząc w jego
brązowe oczy. Mówiłam prawdę. Nie wiem, co mi do głowy strzeliło. Jednak… gdyby
się dłużej nad tym wszystkim zastanowić, to może być dobry pomysł, tylko że
jeszcze nie wiem, jak wszystko ze sobą pogodzę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Byłam bardzo zdenerwowana. Jak
ktoś w ogóle mógł zasugerować, że moje niepowodzenia jak paparazzo przekreślają
mnie jako fotografa? No jak?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ukryłam twarz w dłoniach, siedząc na
miękkiej sofie. Poczułam, jak jedna jego dłoń wkrada się na moje plecy i masuje
delikatnie mój kark. Po chwili zerknęłam na niego i uśmiechnęłam się ciepło.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przecież wiesz, że to niczego
między nami nie zmieni – mruknęłam cicho i dotknęłam delikatnie jego miękkich
ust.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale jak to będzie? Będziesz mnie
fotografować, czy jednak chodzić ze mną po czerwonym dywanie?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzał na mnie, uśmiechając się
pobłażliwie. Jęknęłam głośno i oparłam głowę o jego ramię.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jakoś to pogodzę, obiecuję –
szepnęłam, jednocześnie zastanawiając się, jak to u licha zrobię? Nadal nie
miałam pojęcia, czy to… jest możliwe.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może ja ci pomogę znaleźć jakąś
dobrą pracę? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Momentalnie wyprostowałam się,
spoglądając na niego wzburzona.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma mowy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Jasmine… Nie musisz pracować
jako paparazzo, tylko pozwól sobie pomóc.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom! – podniosłam stanowczo głos.
– Najpierw kupujesz mi drogi samochód, a teraz chcesz uruchamiać kontakty.
Doceniam to, ale chcę coś zrobić sama! – wytłumaczyłam i założyłam ręce na
piersi. – To że jesteś gwiazdą, nie znaczy, że musisz gwiazdorzyć przede mną –
burknęłam jeszcze, odwracając wzrok. Gdy tylko to powiedziałam, usłyszałam jak
gniewnie wypuszcza powietrze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale jesteś uparta, przecież wiesz,
że… - Popatrzył na mnie, łapiąc gwałtownie powietrze. Zabrakło mu słów,
widziałam to w jego bezradnym spojrzeniu, którym próbował przekazać mi
wszystko. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnęłam ciężko, znów chowając
twarz w dłoniach. Miał rację, ja jednak byłam uparta. Chciałam poradzić sobie
sama, chciałam coś osiągnąć! Spróbuję… przecież to tylko dorywcza praca, a przy
okazji odbębnię kilka godzin praktyki, prawda?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przepraszam. – Ułożyłam się na
jego klatce piersiowej, wciągając męski zapach. Dobra, trochę przesadziłam z
tym gwiazdorstwem. Nie chciałam tak wybuchnąć, ale dzięki temu Tom musiał
pamiętać, iż ciągle mam na niego oko. Jeśli tylko sława uderzy mu do głowy, ode
mnie pierwszej się o tym dowie. Właściwie to miałam wrażenie, że okres upajania
się sukcesem miał już za sobą. Te wszystkie panienki, które zaciągał do łóżka
były tego przykładem. Jako nastolatek zachowywał się lekkomyślnie, chciał
wykorzystać każdy dzień i każdą chwilę. Teraz wiedziałam, że jego serce bije
dla mnie, a on sam stał się bardziej dojrzały. Cieszyłam się z tego. Czułam, że
mam w nim wsparcie, jakiego nawet nie oczekiwałam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill szykuje dla ciebie małą
imprezę – szepnął w moje włosy, gładząc mnie delikatnie po plecach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Hm? – mruknęłam, nie rozumiejąc, o
co chodzi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Spóźnione urodziny, w weekend –
wytłumaczył, a ja zaśmiałam się cichutko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Moje urodziny były najlepsze ze
wszystkich – wyznałam i zerknęłam na niego, nie mogąc powstrzymać cwanego
uśmiechu. W końcu spędziliśmy je tylko w dwójkę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego oczy roziskrzyły się, kiedy
oblizał spierzchnięte wargi, patrząc na nie uważnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pomimo tego, że prawie nie urwałaś
mi głowy z powodu prezentu – zarechotał cicho, a ja szturchnęłam go w bok. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mów, że tobie się to nie
podobało.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Podziękowanie było najlepsze ze
wszystkich.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzył uważnie na czarnowłosą dziewczynę,
zastanawiając się, czy ona właściwie wie, co robi. Jeśli nawet wiedziała, to
nie do końca zdawała sobie sprawę z konsekwencji! Tak, to musiało być to!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnął i pokręcił przecząco
głową. Nie mógł się na to zgodzić. Tak, to on chciał zrobić małą imprezę, aby
odstresować siebie i zespół w związku z wydaniem nowej płyty. Nadarzyła się
idealna okazja - urodziny Jasmine, dlaczego więc nie zaszaleć? Bo chciał
zaszaleć, ale chyba nie aż tak! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Melody, a jeżeli ona przyprowadzi
posiłki? – syknął dzieląc ciszę, jaka wytworzyła się między nimi. Nie była to
jednak niezręczna cisza. Odkąd Bill poprzysiągł bycie jedynie przyjacielem dla
Mel, wszystko się ułożyło i ciężka atmosfera opadła. Teraz starał się widzieć w
niej jedynie fajną dziewczynę, przyjaciółkę Jasmine, no czyli oczywiście bardzo
ładną dziewczynę, do której nie mogło go przywiązać żadne silniejsze uczucie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, pójdziemy i wyczaimy jej
intencje. Tak samo zrobimy z następną. To ma być impreza, potrzeba więcej
ludzi! Nie możecie być tylko wy i wasi ochroniarze! – Jej dźwięczny głos dotarł
do jego uszów. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Chyba tak bardzo przyzwyczaił się
żyć pod kloszem, że zapomniał już o poznawaniu nowych ludzi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I tak oni wszyscy wiedzą, że
Jasmine jest z Tomem, sam pomyśl. Nie będzie tak źle. – Z uśmiechem wzruszyła
ramionami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, ale oni wszyscy wparują do
mojego domu! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do twojego, bo jest wystarczająco
duży i przestronny. A tak nawiasem mówiąc, to nie jest tylko twój. Jest też
Toma, a on jest chłopakiem Jasmine. Nie masz nic do gadania. Wiedziałam, ze
lepiej było omówić to z nim! – Teatralnie podparła dłonią policzek i wywróciła
oczami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Niech ci będzie – burknął w końcu,
zerkając na jej uszczęśliwioną, wygraną twarz. – Nie ciesz się tak. Zobaczymy
co z tego wyjdzie!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zanim zdążyła się odezwać choćby
słowem, wysiadł z samochodu i rozejrzał się po okolicy. Nie mógł założyć
ciemnych okularów, w końcu była zima, dlatego właśnie nie pomalował oczu i nie
formował żadnej wymyślnej fryzury, mając nadzieję, że nikt go nie pozna. Nie
miał zamiaru użerać się jeszcze z tymi pasożytami, wystarczyła mu Melody. Ona
skutecznie zużywała pokłady cierpliwości i samokontroli, jakie w sobie
odnajdował. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idzie! – odezwała się podekscytowanym
głosem. – Jasmine opowiadała mi o niej, to musi być ta! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zanim zdążył ją powstrzymać
podbiegła do dziewczyny, zatrzymując ją tuż obok jego srebrnego audi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Margo Luft? – Usłyszał jej głos,
tonący pośród szumu ulicy. Zerkając w jej stronę schował dłonie głębiej do
kieszeni. Było zimno.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, to ja.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chcielibyśmy zaprosić cię na
imprezę urodzinową Jasmine! Ufamy, że nie przyprowadzisz znajomych
fotoreporterów, bo to impreza zamknięta – wystrzeliła jak z karabinu, a on
tylko pacnął się dłonią w czoło. Czy ona w ogóle nie potrafi być…
ostrożniejsza? Czując, że musi pilnować całego porządku, wolnym krokiem okrążył
samochód i stanął na chodniku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego wzrok wreszcie skupił się w
jednym miejscu. Uchylił usta, aby coś powiedzieć, ale nie mógł.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill – Melody szturchnęła go w
bok. – Jaki wy tam macie adres?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jej pytanie świsnęło gdzieś tuż obok
jego ucha. On jednak nie zwrócił na to uwagi, gdyż jego oczy zatrzymały się w
jednym punkcie. Stał z rękoma wciśniętymi w kieszenie i analizował. Blond
włosy, farbowane, jednak to nie odbierało jej uroku. Loki… wyglądały tak
miękko, że miał ochotę wziąć je w dłoń i potrzymać przez chwilę. Piwne oczy
połyskiwały zza grubego szalika. Zgrabny nosek zrobił się już czerwony, a cała
skóra promieniała jasnością. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie zwracaj na niego uwagi. – Mel
machnęła ręką. Widocznie Bill nie okazywał chęci do żadnej pomocy.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Później dacie mi znać. –
Uśmiechnęła się dziewczyna, a młodszy bliźniak pobladł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobry pomysł – zgodziła się
Melody, żegnając koleżankę Jasmine z byłej pracy. – A ty co? Źle się czujesz,
czy się zakochałeś? – spytała zupełnie nieświadoma niczego, kiedy Margo już
oddaliła się o kilka kroków. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Blondynka zerknęła za nimi
zaciekawiona, jednak ani przez chwilę nie sprawiała pozorów zawodowego
paparazzo, co dało się wytłumaczyć tym, że zajmowała się składaniem magazynu.
Nie była żadną fotoreporterką.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy. – Bill nagle ocknął się i
pokręcił gwałtownie głową, chcąc oddalić od siebie natrętne myśli.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mamy kolejną osobę, która do nas
wpadnie. Widzisz Bill, ty tchórzu, nie było się czym stresować. – Melody
uśmiechnęła się zadowolona ze swojego zwycięstwa. Po chwili wsiadła do
samochodu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację. – Usłyszała Billa.
Zerknęła na niego zdziwiona, nie rozumiejąc dlaczego nagle się z nią zgodził. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twój brat to jest jednak bardziej
kompetentny – mruknęła, jednak nawet nie zwrócił na to uwagi, ruszając samochodem
spod budynku. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 11.0pt;">___________________________________</span><br />
<span style="font-size: 11.0pt;">Czy ktoś to czyta? xD </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-50906796196874996982013-08-24T18:28:00.000+02:002013-08-24T18:29:52.379+02:00•• 1. W letniej mgle<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: 11.0pt;">[<a href="https://www.youtube.com/watch?v=-tNS388wBYA" target="_blank">Joe Jonas - Just In Love</a>]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Cholera, przeklęłam w myślach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Głowa coraz bardziej zsuwała się po
ręce, która była moją ostatnią w tej chwili podporą. Oczy zamykały się pod
wpływem nużącego głosu siwego mężczyzny. Jego lekko zgarbione plecy, wydawały
się nosić ciężar całego długiego życia, podczas którego zetknął się z już
niejedną sytuacją i zdobył wiele cennych doświadczeń. Krótki wskaźnik, który
trzymał w pomarszczonej dłoni, raz po raz ze świstem przecinał powietrze, budząc
jego licznych słuchaczy z otępienia. Ziewnęłam przeciągle, przykrywając dłonią
usta. Poprawiłam długie, kasztanowe włosy, które opadały na moje ramiona. Duże,
zielone oczy przymknęły się ponownie. Zebrałam w sobie całą siłę, jaką
posiadałam, aby chwilowo wzmóc czujność. Moja ręka bezwiednie powędrowała w
kierunku srebrnego długopisu, chwytając go zręcznie. Krótkimi słowami zapisałam
kolejną tego dnia notatkę. Zapamiętam wszystko, mówiłam sobie, tłumacząc brak
zrobionych notatek, jednak rozsądek podpowiadał mi, że mogę nie mieć tak
świetnej pamięci, jaką starałam się sobie wmówić. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję państwu za uwagę. – Z
półsnu wyrwało mnie to krótkie zdanie. – Chciałem tylko przypomnieć, iż
niedługo będą musieli państwo przygotować projekt.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Momentalnie mój umysł stał się
bardziej trzeźwy, a myśli czyste. Przeciągnęłam się, podnosząc z krzesła.
Uśmiechnęłam się do koleżanki obok. Dobrze wiedziałam, że była tak samo
zadowolona końcem wykładów, jak ja. Jej policzki znów nabrały rumianej barwy,
gdy z zainteresowaniem spojrzała na swojego towarzysza. Po chwili jednak
obróciła się w moją stronę i bezradnie wzruszyła ramionami. To była Greta. Jej płomiennorude
włosy i piegi zawsze wyróżniały się z tłumu. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zagadaj do niego – szepnęłam,
przysuwając się do niej bliżej i trącając ją ramieniem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Coś ty… to sytuacja bez wyjścia –
stwierdziła, przeciągając lekko samogłoski. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tylko tak ci się wydaje –
zaoponowałam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili jednak uśmiechnęłam się z
rozmarzeniem, przypominając sobie, kto dziś będzie na mnie czekał. Przez moje
ciało przeszedł przyjemny dreszcz, więc czym prędzej złapałam Gretę za rękę i
pociągnęłam w kierunku wyjścia z przestronnego pomieszczenia. Z uwagą zeszłam
po schodkach prowadzących do rzędów siedzeń, ustawionych na planie półkola. W
miejscu zwyczajowego środka koła stało zaś biurko profesora a także
multimedialna tablica. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może poszłabyś dzisiaj ze mną na
kawę? Przyda mi się otrzeźwienie po tym jakże interesującym monologu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mogę – pokręciłam przecząco
głową, kierując się w stronę dziedzińca. Zatrzymałam się na chwilę, aby móc
opatulić się ciepłą kurtką i wsunąć na ręce rękawiczki. Greta również zaczęła
się ubierać. – Mam spotkanie – uśmiechnęłam się do niej, a moje policzki pokrył
nieodłączny rumieniec.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zawsze tak się działo, kiedy mówiłam
o Tomie. Zdawałam sobie sprawę z tego, że niecodziennością jest spotykać się z
gwiazdą. Dla moich kolegów i koleżanek ze studiów mogła to być dziwna sytuacja,
dlatego wolałam nie poruszać tego tematu. Większość osób udawała, że nie
poznaje mnie z pierwszych stron gazet, jednak nie wierzyłam tym pozorom. Mimo
wszystko wolałam to, niż ostentacyjne, ciekawskie lub wrogie spojrzenia w moim
kierunku. Wtedy byłam wręcz pewna, że znają moją historię. Historię fotoreporterki,
która wpadła na czerwony dywan prosto pod nogi swojej przyszłej miłości. Każdy
na pewno wiedział, że rzuciłam tę pracę, zdradzając swoich ludzi i przechodząc
na drugą stronę barykady, aby wraz z Tomem wstąpić na czerwony dywan. Tak…
Gazety nieźle się rozpisały. Nigdy nie pomyślałabym, że to taka sensacja. Jednak
w dobie braku skandali i ryzykownych zachowań celebrytów każdy ciekawy temat
jest na wagę złota. Tak właśnie było wtedy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Media szczegółowo rozpisały się na
temat naszego związku. Ja i Tom byliśmy topowym tematem. Jedni mówili o
księciu, który wybrał kopciuszka jako swoją wybrankę, inni o krwiożerczym lwie,
który upolował owieczkę. Ja oczywiście byłam tym lewem – paparazzo, który
dopadł swoją ofiarę. Jedni dodawali do artykułów o nas szczyptę romantyzmu i
słodyczy, inni nutę dramatyzmu. W zależności od tego, którą gazetę wzięło się w
rękę, można było poznać inną wersję tej samej historii. Tak naprawdę jednak
media opisały tylko namiastkę tego, co działo się w naszym życiu od pamiętnego
spotkania na czerwonym dywanie. Od tamtego czasu przeżyłam burzliwy związek z
Davinem, przed którym tak właściwie uratował mnie Tom. Nam razem też nie było
łatwo. Okazało się, że nie tylko Davin był w naszej opowieści czarnym charakterem.
Nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy, a paparazzi czatowali na nasz błąd.
Szczególnie jeden z nich – Mark Wannford. Gdy do tej dwójki dorzucimy jeszcze
Davida Josta, mamy mieszankę wybuchową, przez którą ledwo uniknęłam katastrofy.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ocknęłam się, gdy poczułam dłoń
Grety na swoim ramieniu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie pędź do swojego księcia.
– Uśmiechnęła się do mnie promiennie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Greta była osobą, dla której taki
związek wydawał się niemal normalnością. Gdybym nie wiedziała, jak bardzo
nieśmiała jest w stosunku do mężczyzn, którzy jej się spodobali, pomyślałabym,
że sama była kiedyś w takiej sytuacji. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mów innym, proszę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No coś ty, jeszcze tego brakuje.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki – szepnęłam, oddalając się
w stronę srebrnego, sportowego audi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tak, Tom zmienił samochód. Kiedy
znudziło mu się jego czarne auto, myślałam, że nigdy nie przestanie ich sobie
przebierać. Nie narzekałam jednak, bo woził mnie nimi, a nawet pozwolił mi się
przejechać jako kierowca. Wciskając pedał gazu, miałam wrażenie, że prędkość
wbija mnie w fotel, a wszystko naokoło w dziwnym tempie zostaje w tyle. Nie
ukrywam, obawiał się o każde swoje cacko, jednak zaufał mi i ja tego zaufania
nie zawiodłam!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Otworzyłam drzwi i wsunęłam się na
miejsce pasażera. Od razu wwiercił we mnie swoje czekoladowe spojrzenie. Jego
ciemne oczy przysłonięte były firanką gęstych rzęs. W dolnej wardze tak jak
zawsze tkwił kolczyk. Dwie małe kuleczki połyskiwały kusząco, a warkoczyki,
rozsypane były na szerokich ramionach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przysunęłam się do niego i
pocałowałam jego miękkie wargi. Kątem oka wyłapałam jednak jakiś ruch. Zerknęłam
w tamtą stronę, nie wiedząc, czego mam się spodziewać. Prawie krzyknęłam, gdy
jak duch zza krzaków wyskoczył paparazzo. Kiedyś moi przyjaciele, a teraz
wrogowie. No dobrze, bez przesady. Jacy tam z nas byli przyjaciele? Deptałam
ich obcasami, jak tylko się dało, aby wygryźć dla siebie miejsce, jednak… każdą
grupę łączy jakaś jedność, a także zrozumienie dla swojego zawodu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie przejmuj się nim. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ciepłe palce wkradły się na mój
podbródek i znów skierowały go w swoją stronę, Namiętnie wpił się w moje wargi,
jakby na przekór temu facetowi, który wystraszył nas w chwili uniesienia.
Zaplotłam dłonie wokół jego szyi, czując przyśpieszony rytm serca. Zdawałam
sobie sprawę z tego, że fotograf ma doskonały widok na nasze amory, jednak
przez chwilę miałam go gdzieś. Mruknęłam cichutko, oddalając się od niego.
Kiedy dotarła do mnie rzeczywistość, rozejrzałam się spłoszona.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powinniśmy stąd szybko odjechać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie chciałam myśleć o tym osobniku,
stojącym przed maską i czekającym na nasz kolejny ruch. Jego twarz wyrażała
całkowitą dezorientację. Stał prosto, jedną ręką podtrzymując aparat, a drugą
drapiąc się po głowie. Tym razem bardziej przejęłam się, czy nie zauważył nas
nikt z uniwersytetu, bo nie chciałam, aby krążyły o mnie jakieś plotki. O
ironio… pomimo tego, że stałam się rozpoznawalną partnerką Toma Kaulitza,
martwiłam się jedynie o to, aby na uczelni był spokój. Nie chciałam, aby ludzie
patrzyli na mnie przez pryzmat mojego związku!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nim się zorientowałam, Tom wrzucił
pierwszy bieg i z piskiem opon ruszył do przodu. Uh… przymknęłam powieki,
żałując, że użyłam słowa „szybko”. Nie chciałam przecież jeszcze bardziej
zwracać na nas uwagi, a Tom najwyraźniej testował możliwości swojej zabawki.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zwolniłbyś – mruknęłam, a ten
popatrzył na mnie rozbawiony. – Tom, nie chcę zwracać na nas uwagi –
powiedziałam z wyrzutem, a ten jak na zawołanie zdjął nogę z gazu,
przejeżdżając przez uniwersytecki parking. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Piętnaście minut później moje nogi
dotknęły już kamiennego podjazdu domu Kaulitzów. Czując, jak mróz muska moje
policzki, otuliłam się jeszcze bardziej swoim kolorowym szalikiem, a ręce
wcisnęłam głęboko do kieszeni mojej zimowej kurtki. Poczekałam przy
samochodzie, aż Tom dołączy do mnie. Kiedy tylko to zrobił, objął mnie przez
materiał grubej kurtki i przyciągnął do siebie. Jego usta dotknęły mojego
zimnego ucha, a ja odwróciłam twarz w jego stronę, by móc na niego spojrzeć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam dla ciebie prezent, skarbie. –
Usłyszałam cichy pomruk i popatrzyłam na niego cwanie. Prezent? Dla mnie?! Ach…
już nie mogłam się doczekać! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przecież to jeszcze nie święta. –
Opanowałam emocje, aby nie westchnąć jak małe dziecko, czekające na pierwszą
gwiazdkę. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, ale twoje urodziny. –
Pocałował moje lekko spierzchnięte usta i popatrzył na mnie ciepło. Jego
spojrzenie przeszyło mroźne powietrze, zapierając dech w piersiach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówiłam ci, że jestem za stara na ich
obchodzenie. – Uderzyłam go lekko w ramię. Poprzez gruby materiał, który miał
na sobie i tak na pewno nic nie poczuł. – Poza tym… rocznikowo dwadzieścia dwa
lata mam już przez jedenaście miesięcy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale dopiero teraz je kończysz –
mruknął w moje usta. Widziałam, jak powstaje biała para pod wpływem zetknięcia naszych
ciepłych oddechów z mroźnym powietrzem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No tak, nie da się ukryć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zaśmiałam się. Po chwili poczułam,
jak jego dłoń szybko odszukuje moją. Pociągnął mnie za sobą na drugą stronę
domu, nie dając czasu na zaprotestowanie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, wejdźmy do środka, jest
cholernie zimno! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie marudź, zrób mi tę
przyjemność. – Westchnął i nie zwolnił, wciąż ciągnąc mnie za sobą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobra. Ale jeśli to coś zbyt
drogiego, to uduszę cię. Wiesz, że nic od ciebie nie chcę – zaznaczyłam od
razu, aby później nie był zdziwiony rozwojem wypadków.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nic, na co nie byłoby mnie stać
– wyjawił i uśmiechnął się zadowolony z siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dużo mi to nie pomaga. – Wytknęłam
mu język, kiedy odwrócił się na chwilę w moja stronę. Szybkim krokiem
przemierzyliśmy chodniczek, który został wyłożony dookoła dużego domu. Po
chwili już znaleźliśmy się z drugiej strony budynku, tam, gdzie znajdował się
taras i duży zielony trawnik pokryty śniegiem i otoczony wysokimi drzewami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I oto on. – Mogłam się domyślić,
że jego szeroki uśmiech i błyszczące z podekscytowania oczy nie wróżą nic
dobrego. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zamiast wpatrywać się w mojego chłopaka,
przeniosłam wzrok dalej. To, co ujrzałam, przekroczyło moje najśmielsze
oczekiwania. Moje usta uchyliły się ze zdumienia, a oczy rozchyliły widząc
mały, zgrabny, czerwony samochód marki Cooper. Jego dach był biały, a cały
pojazd promieniował nowością. Podeszłam do niego wolnym krokiem i dotknęłam
wielkiej kokardy, która znalazła się na jego masce. Opuszki moich palców
przejechały po lśniącym lakierze, pieszcząc jego powierzchnię. Był piękny.
Ciągle marudziłam, że potrzebny mi samochód, bo nie mogę być ciągle zależna od
komunikacji miejskiej i tego, czy Tom znajdzie dla mnie czas. Teraz jednak
zaskoczenie przerosło mnie i nie wiedziałam, co robić. Po chwili jednak
uniosłam wzrok, spoglądając na szczerzącego się z zadowolenia Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czyś ty oszalał?! – syknęłam, a
mój syk przebił się do jego uszu z niezwykłą siłą.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie podoba ci się? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzył na mnie ze zmartwionym
wzrokiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest cudowny, Tom – powiedziałam
już spokojniej, gdy zorientowałam się, że zrobiłam mu przykrość. – Ale nie mogę
go przyjąć, przecież wiesz!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, Jasmine. Nie rozumiem,
dlaczego miałabyś tego nie zrobić. Oboje wiemy, że przydałby ci się samochód –
wyjaśnił, podchodząc do mnie i łapiąc mnie za ramiona. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokręciłam dynamicznie głową,
spuszczając wzrok. Nie ma mowy, żebym go przyjęła. Co z tego, że Tom ma
pieniądze? I to dużo pieniędzy? Nie mogę przyjąć tak drogiego samochodu. Nie,
nie chodzi o to, co pomyśli sobie Tom. On wie, że go kocham, jednak gazety i
inni ludzie mogą odebrać to wszystko w inny sposób. Poza tym chciałabym choć
odrobinę cieszyć się normalnym życiem, a co za tym idzie nie powinnam
przyjmować takiego prezentu. Dobrze, ze nie kupił mi mieszkania. Uf… od dawna
ubolewamy nad tym, że nie możemy znaleźć miejsca dla siebie, bo u mnie w domu
ciągle są rodzice, z którymi zamieszkałam, odkąd zrezygnowałam z pracy. Nie
wyrobiłam finansowo i niestety znów musiałam wrócić pod ich opiekuńcze
skrzydła. Poza tym nie chciałabym obciążać ich obecnością gwiazdy. Pozostawał
nam jeszcze jego dom, jednak tam zazwyczaj przesiaduje Bill. Ale postanowiłam
sobie, że ten problem niedługo ulegnie rozwiązaniu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, nie, nie! – zaprzeczyłam
stanowczo, wymijając go i wracając tą samą drogą, którą ruszyłam. Po chwili
poczułam jego dłoń, chwytającą mój nadgarstek. Przyciągnął mnie, odwracając
przodem do siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Jasmine…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, ile razy mam ci to powtórzyć?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wyszarpnęłam swoją rękę z jego
uścisku i szybko dotarłam do drzwi wejściowych od budynku. Tak, można
powiedzieć, że czułam się tutaj jak w domu, dlatego też chwyciłam za klamkę i bez
zaproszenia weszłam do środka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do skutku. – Usłyszałam gdzieś za
plecami, na co przewróciłam oczami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie lecę na pieniądze. Już raz
mnie o to posądzaliście.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Trzasnęłam drzwiami, a po chwili
odwróciłam się z popłochem, sprawdzając, czy nie spowodowałam tym jakiejś
szkody. Chwilę za mną pojawił się Tom. Popatrzył na mnie zmęczonym wzrokiem i z
krzywą miną na wspomnienie tamtych dni. Oparł się o jasne drewno i założył ręce
na piersi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówiłem, że tak będzie. – U
szczytu schodów pojawił się Bill. – Nie spodobał ci się, prawda? Mówiłem, że
trzeba było wziąć zielony! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zmroziłam go wzrokiem, czując, że
siły mnie opuszczają. To nie o to chodzi! Uderzyłam się ręką w czoło i opadłam
na sofę, która stała w gościnnym pokoju. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Obaj oszaleliście.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zauważyłam tylko, że bliźniacy
wymieniają między sobą znaczące spojrzenia, a ja postanowiłam zrzucić wreszcie
z siebie grubą kurtkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wszystkiego najlepszego, Jasmine.
– Uśmiechnął się Czarny, a ja chcąc czy nie odwzajemniłam ten miły gest.
Popatrzyłam na Toma, który podszedł i usiadł tuż obok mnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To ja… zostawię was samych, jadę
do Georga. – Bill ocknął się. Jak w popłochu zabrał tylko swój wielki, jak na
jego gabaryty, wyszywany sztucznym futerkiem płaszcz i wyszedł. Popatrzyłam na
Toma, unosząc jedną brew w geście zdziwienia. Co się stało, że nagle mieliśmy
chwilę tylko dla siebie?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poprosiłem go, żeby się ulotnił </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ciepły oddech Toma omiótł mój
policzek, a przez moje ciało przeszły miliony drobnych dreszczy. Po chwili
obijał mnie w pasie i pocałował w kącik ust. Spojrzałam na niego badawczo,
zakładając ręce na piersi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie gniewaj się na mnie. – Do
moich uszów doleciał jego lekko zachrypnięty głos, a ja uśmiechnęłam się lekko.
Oczywiście nie gniewałam się, ale kiedy przepraszał, robił się taki słodki, że
nie mogłam się mu oprzeć. Jego usta ponownie zbliżyły się w moim kierunku, więc
dotknęłam dłonią jego policzka i przesunęłam palcami po jego jednodniowym
zaroście.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kocham cię – szepnęłam, zerkając w
jego roziskrzone pożądaniem oczy. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili naparł na mnie odważniej,
sprawiając, że położyłam się na kanapie, czując ciężar jego ciała. Zaśmiałam
się krótko, kiedy jego dłonie podrażniły moją wrażliwą skórę i objęłam jego
kark, przyciągając go bliżej siebie. Czując rozgrzane wargi, przylegające do
moich, przymknęłam z rozkoszą oczy. Po chwili spojrzałam przytomnie na jego
gładką twarz. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twój samochodzik za tobą tęskni –
wyznał, a ja przewróciłam oczami. – Nawet go dobrze nie obejrzałaś – stwierdził
z wyrzutem, a ja uśmiechnęłam się do niego ciepło. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację, chyba powinnam była to
zrobić – szepnęłam, oddychając ciężko. Pocałował mnie krótko, po czym podniósł
się z sofy i wyciągnął w moją stronę dłoń. Popatrzyłam na niego uważnie,
śledząc jego ruchy. Co on znowu wymyślił?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No… - mruknął. – Chodź go
obejrzeć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokręciłam wymownie głową, jednak
posłusznie, nie chcąc być taka niedobra, jak dotychczas, uniosłam się z
siedzenia. Złapałam jego rękę i pozwoliłam poprowadzić się w stronę drzwi od
tarasu. Gdy tylko uchylił je, wymknęliśmy się na zewnątrz, a w moje ciało
uderzyła fala zimna. Szybko jednak przemierzyliśmy odległość, jaka dzieliła nas
od tego małego, czerwonego cacka. Moja skóra nie zdążyła nawet zareagować na
gwałtowną zmianę temperatury. Otwierając drzwi od samochodu, nie mogłam przestać
się uśmiechać. Kupił go dla mnie, specjalnie dla mnie! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wsunęłam się szybko na miejsce kierowcy,
skrywając się za przyciemnionymi bocznymi szybami i przejechałam dłonią po
okrągłej kierownicy. Zagryzłam wargę i przemierzyłam wzrokiem wszystkie liczniki,
wskazówki i wyświetlacze, które ciągle były w stanie spoczynku. Nerwowo
popukałam paznokciami w tapicerkę i z zadowolonym wyrazem twarzy popatrzyłam na
Toma, który wsiadając, od razu odsunął fotel do samego tyłu, aby mieć więcej
miejsca. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiedziałem, że spodoba ci się
czerwony. – Wypiął dumnie pierś, a ja roześmiałam się ponownie. Otrzymawszy od
niego kluczyk, westchnęłam z przejęcia i uruchomiłam silnik. Nim zdążyłam się
zorientować, Tom uruchomił ogrzewanie, rozcierając zmarznięte już ramiona i popatrzył
na mnie czule. Przysunął się do mnie na tyle, na ile umożliwiała mu to skrzynia
biegów i pocałował moje spragnione jego pieszczot usta.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest piękny – wyznałam.. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczułam, jak jego dłonie
przyciągają mnie do siebie bliżej, zadowolone z moich słów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodź do mnie – mruknął w moje
ucho, a ja zerknęłam na niego z pytającym wyrazem twarzy. Po chwili jednak
uśmiechnęłam się szatańsko i w wielkim trudem przetransportowałam swój tyłek na
siedzenie pasażera. Pisnęłam cicho, uderzając się w głowę w tym małym
samochodzie, jednak nic mnie nie powstrzymało i po chwili już siedziałam na
jego kolanach. Pochyliłam się nad nim, wsuwając ręce pod jego bluzę. Od razu
poczułam pulsującą krew, która uderzyła mi do głowy. Dłonie zrobiły się ciepłe,
pochłaniając gorąco jego ciała. Pomimo ujemnej temperatury na zewnątrz auta,
czułam się, jakby w środku wzrosła co najmniej do czterdziestu stopni, a
powietrze stało się ciężkie. Była zima, ale ja czułam teraz jedynie podmuchy
lata w swoim sercu. Uśmiechnęłam się lekko, czując, jak jego palce dobierają
się do moich spodni. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zagryzłam wargę, obserwując jego na
wpół przymknięte oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Musimy go ochrzcić – stwierdził z
szelmowskim uśmiechem, mając na myśli samochód. Dotknął moich pleców, a ja popatrzyłam
radośnie w jego ciemne oczy i objęłam go, pozwalając na śmielsze ruchy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A gdy go ochrzcimy, to nie masz
wyjścia. Musisz go wziąć – dodał chwilę później. Roześmiałam się tylko, całując
przelotnie jego malinowe wargi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-35444777369061978002013-07-07T17:50:00.000+02:002013-08-24T18:28:26.082+02:00•• Prolog<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Jak
powinno być w życiu?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Barwy
powinny być nasycone, nierażące - przyjemne, pastelowe i budzące w nas energię.
Zapachy powinny być delikatne i kuszące, takie, w których chcielibyśmy odpłynąć
gdzieś daleko i najlepiej nie wracać ze świata marzeń. Dźwięki to ukochane
przez nas odgłosy. Może lasu, może fal albo pianina… a może dźwięk migawki w
aparacie fotograficznym? W końcu każdy ma inny ukochany dźwięk, zapach i widok.
Smaki powinny być przepełnione bogactwem, dawać nam przyjemność i satysfakcję z
tego, że rzeczywistość karmi nasze zmysły.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Szczęście
ludzi powinno promieniować dookoła, obejmować innych, aby mogli się cieszyć z
nimi. Emocje wypisane na twarzy mogłyby zawsze ukazywać szczerość, którą
wszyscy by cenili. Panowałby pokój i przyjaźń. A miłość… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Miłość
byłaby gwałtowna, burzliwa i namiętna. Bez przeciwności, bez drugiej strony jednej
monety, bez łez. Bez wyborów, które dla jednych są dobre, a dla drugich złe. Pełna
purpury, o zapachu róży i dźwięku przewracanych kartek. Jak w bajce, w której
wszystko kończy się życiem długim i szczęśliwym. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman";">Powinno
być tak, jak sobie wyśnimy. Idealnie, choć te ideały zamieszkują tylko pośród
pożółkłych kartek bajki. </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-49894250372424436162012-08-28T10:56:00.002+02:002013-08-25T18:43:19.971+02:00• Epilog<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span style="font-size: 11.0pt;">Czując słońce
głaszczące moją jasną skórę, odrobinę przesiąknięte wilgocią powietrze
muskające rumiane policzki i piach pod dłonią, położyłam się zaraz obok niego.
Moje serce pracowało w przyśpieszonym rytmie, pompując nie tylko ogrom krwi,
ale także miłości, którą żywiłam do otaczającego mnie świata i do niego. Drobne
mrówki przechodziły po moich palcach, łaskocząc mnie lekko, ja jednak prawie
tego nie zauważałam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnęłam błogo, czując jak jego
usta ponownie odnajdują moje. Przesunęłam się bliżej, chcąc znaleźć się na
kocu, który jawił mi się jak wyspa pośród wysokiej trawy i opadającej zasłony,
stworzonej przez poranną mgłę. Przedzierając się poprzez otępienie mojego
umysłu, sięgnęłam po miękki materiał, leżący nieopodal. Przyciągnęłam go do
siebie, nie chcąc kończyć miłosnych uniesień. Mimo wszystko narzuciłam go na
swoje odkryte ciało i przewróciłam się na bok. Ręka zapiekła mnie lekko, przez
co przyłożyłam ją do ust. Po chwili poczułam jego ciepłe palce, muskające jej
powierzchnię. Zwinnie chwycił ją i przyciągnął do swoich warg. Pocałunkami
zgonił lekkie zaognienie, wywołane przez niepokorne mrówki, a ja uśmiechnęłam
się do swoich marzeń, czując przejmujące dreszcze, jakie wywoływał we mnie tylko
ten jeden jego gest. Niecierpliwymi rękoma objęłam jego nadal rozpalone ciało i
przylgnęłam bliżej, wciągając niepowtarzalny zapach. Szum liści, niczym pomruk
kochanka, pieścił moje uszy, a delikatne pocałunki sprawiały, że znów
znajdowałam się w innym świecie. Teraz nikt ani nic nie mogłoby zepsuć tej
chwili. Skóra wprost elektryzowała się pod wpływem wzajemnego dotyku. Chciałam
przekazać mu to, co czuję.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Byłam w tym miejscu z nim. Nigdy nie
pomyślałabym, że tak potoczy się nasza historia. Leżąc na tym kocu, gdzie
wreszcie byliśmy całkowicie sami, odcinałam się od świata zewnętrznego.
Chciałam cieszyć się tym, co mam, gdyż nigdy nie wiadomo, co zdarzy się w
przyszłości. Teraz już wiedziałam, że to on był parasolem, pod którym mogłam
się schować i obserwować wszystkie problemy z boku. Ukryta w jego ramionach, poradziłabym
sobie z każdą przeszkodą, bo razem moglibyśmy więcej. Mimo przeciwności byłby
moim przyjacielem i kochankiem, bo każda przeszkoda jeszcze bardziej zacieśnia
nas przy sobie. Wszystko przez co przeszliśmy, spowodowało, że jesteśmy
silniejsi. Bo nawet kiedy nie radzimy sobie z otaczającą nas rzeczywistością,
musimy walczyć, a także cieszyć się tym, co mamy. Tymi wspomnieniami, których
nikt nam nie odbierze i uczuciami, które wypełniają nasze serca. Raz na jakiś
czas możemy uciec do świata wyobraźni. Do świata uniesień, gdzie żaden dzień
nie jest dniem straconym, a każda minuta to dar.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jasmine Metz.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-88829330802024857462012-08-16T16:32:00.001+02:002013-08-25T18:43:29.224+02:00• 31. Zielony, a nie czerwony<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Chyba jeszcze nigdy tak się nie
stresowałam. Mój żołądek ściskał się ze zdenerwowania, a dłonie pociły się.
Delikatnie poprawiałam włosy, ułożone w wykwintne fale. Moja grzywka była tak
prosta jak jeszcze nigdy. Żaden włos nie odstawał w nieprawidłową stronę, wszystko
było tak, jak być powinno. Na swojej twarzy czułam lekkie rumieńce, które
pojawiły się wraz z podwyższonym ciśnieniem, które odczuwało moje ciało.
Skutecznie ukrywane były pod warstwą podkładu i pudru. Przejrzałam się jeszcze
raz w ciemnej szybie, chwytając swoje słabo widoczne spojrzenie. Zielone oczy
otoczone były firanką pomalowanych, czarnych rzęs. Moje uwagi dotyczące wyglądu
na szczęście zostały wzięte pod uwagę przez przedstawionych mi stylistów,
dzięki czemu nie wyglądałam jak lalka Barbie, z którą ktoś robił to, co chciał.
Pomimo makijażu wyglądałam względnie naturalnie, a styliści tylko podkreślili
moją twarz i oczy. Westchnęłam ciężko, czując jak moja sukienka opina się w
okolicy biustu. Była dopasowana, jednak wraz z długością nabierała więcej
lekkości i puszystości. Położyłam dłoń na kolanie, gładząc miękki materiał. Nie
pamiętałam, kiedy ostatnio wyglądałam tak ładnie, elegancko i dostojnie. To nie
była moja bajka, to była bajka Toma, jednak z pełną świadomością do niej
wkroczyłam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jeszcze raz zerknęłam w stronę przyciemnionej
szyby i zauważyłam błysk fleszy. Wystraszonym wzrokiem omiotłam wnętrze
samochodu. To było dla mnie dziwne doświadczenie. Powoli stawałam się ofiarą,
za którą sama powinnam biegać z aparatem. Wystawiałam się przed tych ludzi gotowa,
aby lwy chwyciły mnie w swoje paszcze! Poza tym… nie to, żebym była płytka,
jednak… pamiętacie ten stary przesąd, nie?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czyżby
to, że wpadłam na ten cholerny dywan niosło ze sobą konsekwencje? Każdemu może
przytrafić się wpadka, szczególnie, że było to moje pierwsze zadanie!</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
Wiem, że te zdjęcia już pewnie dotarły do wszystkich, no ale każdemu mogło się
zdarzyć! </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnęłam
i zdezorientowana odwróciłam się od nich. Po chwili jednak usłyszałam koło
siebie delikatny kobiecy głos. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
W ten sposób, chcą ci zakomunikować, że jesteś skończona jako paparazzo. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Moje
mięśnie zesztywniały. Spiorunowałam wzrokiem Margo, która mimo wszystko
uśmiechnęła się do mnie delikatnie. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
Chodzi o stary przesąd. W tej branży panuje przekonanie, że paparazzo, który da
się sfotografować w czasie pracy, długo nie pociągnie w tym zawodzie. Coś w tym
jest, w końcu tylko najlepsi robią zdjęcia, będąc niezauważalnymi.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zmroziło
mnie.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>No właśnie. Nigdy nie zapomniałam
tego, co niósł za sobą przesąd. Ja i… porażka?! Nie, nie, nie…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zaczęłam się rozglądać w
poszukiwaniu wyjścia z tej sytuacji i z tego samochodu. Moja głowa poruszała
się niespokojnie, a wszystkie mięśnie spięły się w zdenerwowaniu. Zaczerpnęłam
głośno powietrza, zaciskając mocno wargi, kiedy ramię Toma oplotło mnie w
talii. Przyciągnął mnie delikatnie bliżej siebie, nie chcąc zepsuć mojego
wystrzałowego wyglądu. Po chwili poczułam jego ciepły oddech na policzku i
wargi skradające się w kierunku ust.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyglądasz zjawiskowo – szepnął
zmysłowym głosem, a ja spojrzałam na niego jakby wyrwana z transu. Mój wyraz
twarzy musiał odbijać wszystko to, co działo się w mojej głowie, bo oczy Toma z
powagą zastygły w skupieniu. Po chwili uśmiechnął się uspokajająco.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Trzymaj mnie ciągle za rękę, to
nic wielkiego. – Splótł swoje palce z moimi, a ja pokiwałam głową na zgodę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W jeden chwili zapomniałam o
wielkich planach ucieczki, wybiciu okna lub wskoczeniu na fotel kierowcy,
udając, że jestem tylko przypadkową osobą. Ale nie, byłam dziewczyną Toma
Kaulitz, a wszyscy czekali na jego wielkie wejście. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zebrałam w sobie całe pokłady odwagi
i odegnałam wspomnienie o przesądzie, który obowiązywał w pewnych dobrze
znanych mi kręgach. Nie chciałam przyznawać tego przed sobą, ale przywiązałam
się do swojej dotychczasowej pracy. Nie byłam pewna, czy po tym wszystkim przez
co przeszłam w szeregach paparazzi, jestem w stanie z niej zrezygnować. Jednak
musiałam, a przede wszystkim chciałam to zrobić dla siebie i Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nim zdążyłam zwątpić w to, co robię,
drzwi otworzyły się, wpuszczając do środka jasną wiązkę światła. Reflektory i
flesze biły po oczach. Tom wysiadł z samochodu, omiótł spojrzeniem wszystkich
zebranych, po czym z szelmowskim uśmiechem podał mi dłoń, pomagając w
wysiadaniu z pojazdu. Nie ukrywam, ta pomoc była mi potrzebna. Na tych wysokich
szpilkach, w obcisłej sukience i stylizacji, potrzebowałam wsparcia. Ktoś
musiał pilnować, by wszystko ciągle trzymało się na swoim miejscu. Podniosłam
się do góry, uważając na to, co robię. Nie chciałam powtórzyć sytuacji, kiedy
to wpadłam na czerwony dywan, lądując na nim tyłkiem. Naprawdę nie chciałam… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nim moja noga stanęła na czerwonej
tkaninie, nim zdążyłam wykonać krok, w moje oczy rzucił się inny kolor.
Intensywna zieleń wryła się w moje źrenice, mówiąc mi, iż dywan, na który
wkroczę będzie w takim właśnie kolorze. Otworzyłam szerzej oczy, nie wierząc w
to, co widzę. Byłam przygotowana już psychicznie na czerwony dywan, nie
zielony! Czy to oznacza, że czeka mnie coś jeszcze gorszego, niż upadek i
ośmieszenie na oczach wszystkich zebranych i widzów? O nie… Chyba gorzej być
nie może.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzałam przez chwile w oczy Toma,
gdy wysiadłam z samochodu i uśmiechnęłam się. Wszystko było dobrze! Ruszyłam z
nim przez dywan, swoją rękę wsuwając pod jego ramię. Starałam się nie zerkać na
osoby, które kojarzyłam podczas swoich zadań. Było mi głupio, kiedy pomyślałam,
że stanęłam po przeciwnej stronie balustrady! W końcu jednak musiałam to robić.
Skupiłam się na ciepłej dłoni Toma, która spoczęła na moim biodrze. Jego
perfumy wypełniały moje nozdrza, tłumiąc zapach unoszącego się nad nami
tytoniowego dymu. Twardo przetrwałam odgłos migawek. Moich ukochanych migawek!
W duszy rwałam się, aby złapać za jeden z tych aparatów! Czułam się jakbym była
w transie. Moje myśli skierowane były ku zupełnie innym rzeczom niż to, że
właśnie spaceruję pod rękę z Tomem Kaulitzem, a pod moimi nogami widnieje zielona
i brudna już tkanina. Tom prowadził mnie i kierował. Jego obecność dodawała mi
otuchy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy już opuszczaliśmy ten wybieg,
odetchnęłam ciężko. Spojrzałam na jego zadowoloną twarz i nie mogłam
powstrzymać uśmiechu, wkradającego się na moje usta. Czułam, że zdenerwowanie powoli
przemija. I gdy już myślałam, że wszystko jest w jak najlepszym porządku
potknęłam się! Znów! O ten cholerny dywan, którego nazwy już nie wymienię.
Przeszył mnie zimny dreszcz i myślałam, że zanim upadnę to jeszcze zaraz
rozpłaczę się z bezsilności, a w przerwach od łez będę rzucała najwymyślniejsze
przekleństwa, jakie tylko znam! Naszykowana na życiową porażkę, zachwiałam się
lekko. Silna ręka Toma przytrzymała mnie w pionie. Wyprostowałam momentalnie
swoją sylwetkę, wypychając biust do przodu i spojrzałam na fotoreporterów spode
łba, zastanawiając się, czy któryś dostrzegł moją chwilę słabości. Gdy nic
takiego nie dostrzegłam, przeklęłam w myślach te nowe i wysokie buty. No
przecież potrafię chodzić na obcasach! To one po prostu rzucają na mnie urok!
Gdy tylko wrócę do domu, utopię je w pierwszym lepszym napotkanym zbiorniku
wody, oburzyłam się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki – szepnęłam chwilę później,
starając się uspokoić i oddychać równomiernie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tom popatrzył na mnie tylko z lekkim
uśmiechem, jakby spodziewał się, że coś takiego może nastąpić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Specjalnie wybrałem imprezę, na
której jest zielony, a nie czerwony dywan.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Grzecznie wytrzymałam wszystkie
spojrzenia, z ciekawością kierowane w moją stronę. Byłam dumna z siebie,
ponieważ nie zrobiłam ani jednego fałszywego ruchu. Starałam się zachowywać z
klasą, jaka przystoi towarzyszce jednego z idoli nastolatek. Już chyba dawno
przywykłam do tego, że prowadzam się z gwiazdą. Teraz jednak moim zadaniem,
było dorównanie jego blaskowi, co wcale nie jest łatwym zadaniem!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zarzuciłam długie włosy do tyłu,
chcąc poczuć więcej świeżego powietrza. Jeszcze chwila… jeszcze tylko pięć
minut i przeniesiemy się na after party, a tam padnę w pierwszym lepszym
miejscu i porozmawiam wreszcie z Melody. Tak, z Melody. Korzystam z kontaktów,
które udało mi się nawiązać w ostatnim czasie i wciągnęłam przyjaciółkę za kulisy
sławy! Nie mojej sławy, no ale trzeba korzystać z przywilejów. W każdym razie chciałam
żeby była tutaj ze mną. Mimo że nie przeszła przez zielony dywan, to jej
obecność działała na mnie budująco. Gdyby ktoś pytał, ma udawać po prostu
towarzyszkę Billa. W końcu temu chłopakowi także należy się coś od życia,
prawda?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z zamyślenia ocknęłam się dopiero
wtedy, gdy usłyszałam gromkie brawa i wrzaski. Show zakończony został sukcesem.
Nawet nie zerkając na scenę, wstałam z miejsca i poprawiłam wykwintną sukienkę.
Jak automat zabiłam kilkakrotnie brawa, a po chwili poczułam ciepłą dłoń Toma,
która oplotła moją. Zerknęłam na niego, dziękując Bogu, że mam go obok siebie.
Razem ruszyliśmy do przodu, kierując się w stronę, którą wskazywali nam
zatrudnieni pracownicy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Szybko znaleźliśmy się przed
drzwiami obstawionymi przez dwóch rosłych ochroniarzy, którzy wylegitymowali
nas. Gdy tylko przekroczyliśmy próg pomieszczenia, w moje oczy uderzyło
czerwone, przyćmione światło. Uśmiechnęłam się lekko na myśl o drugim już w
moim życiu after party. Miejscu biznesu, a jednocześnie imprezy i głośnej
muzyki, przerwanej chwilami głośnym śmiechem. Powietrze wypełnione było sztucznym
dymem, który jakby unosił się nad podłogą z lekko słodkawym zapachem.
Przyłożyłam palec pod nos, powstrzymując głośne kichnięcie, gdyż takie zapachy
często mnie drażniły.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy gdzieś na bok. –
Usłyszałam ledwo słyszalny pomruk Toma tuż obok mojego ucha. Przytaknęłam głową
na znak zgody i pozwoliłam poprowadzić się w kierunku wygodnie wyglądających,
obitych w czerwony materiał kanap. Kątem oka zauważyłam Melody, której oczy
błyszczały, gdy rozglądała się dookoła. Miała dzisiaj wysoko upięte włosy i
karmelową sukienkę, która ładnie podkreślała jej figurę. Szybko podeszłam do
niej bliżej i złapałam pod rękę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz teraz szansę wyłapać kogoś
takiego jak Brad Pitt. – przekrzyczałam najnowszy hit Katy Perry, który
zabrzmiał w głośnikach. Obserwowałam, jak ludzie powoli pojawiają się w dużej
sali.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam już swojego. – zaśmiała się
radośnie, mając na myśli oczywiście Carla, jej chłopaka i mrugnęła do mnie
porozumiewawczo. Ach ci kelnerzy. Melody naprawdę nam się zakochała! Westchnęłam
cicho i mocniej ścisnęłam jej dłoń, aby przekazać jej jak bardzo cieszę się, że
jest tutaj razem ze mną. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili sięgnęłam po kieliszek z
szampanem, który podał mi galowo ubrany mężczyzna i usiadłam tuż obok Toma,
który przyciągnął mnie do siebie bliżej. Poczułam jego usta, które powoli
pieściły moje i przymknęłam oczy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zepsujesz mój makijaż, fryzurę i
będziesz miał brzydką dziewczynę – szepnęłam mu prosto do ucha, aby pokonać
rozbrzmiewającą naokoło muzykę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zawsze jesteś ładna, a najbardziej
lubię, gdy rozczochrana wstajesz z łóżka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zagryzł wargę. Roześmiana
pstryknęłam go lekko w bark, na co on ponownie musnął kącik moich ust.
Ignorując ciekawskie spojrzenia, objęłam go w pasie i oparłam głowę o jego
bark. Tak bardzo go kochałam, że zdradziłam nawet swoich! Rzuciłam dla niego
pracę i choć nie miałam pojęcia, z czego będę żyła, jedno wiedziałam na pewno,
poradzę sobie. Nie miałam nawet wyjścia. Teraz, kiedy na moim horyzoncie
pojawiły się nowe, a raczej stare plany, musiałam dać radę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Być może już nigdy nie będę musiała
wrócić do zawodu fotoreportera, a być może kiedyś los zmusi mnie do takiej
decyzji. Czas pokaże. Mimo że ta praca w moim wypadku nie trwała długo,
nauczyła mnie czegoś nowego. Zdobyłam niezapomniane wspomnienia, nauczyłam się
wytrwałości, a także poszanowania prywatności innych ludzi. Udowodniłam sobie,
że osiągnąć coś mogę tylko ciężką pracą i oddaniem. Poznałam też Toma, a także zdobyłam
nowe doświadczenie zawodowe, które będę mogła sobie wpisać do CV, chociaż tak
naprawdę nadal głowiłam się, czy jest to zawód ceniony przez innych
pracodawców, czy jednak nie? A nawet jeśli, to w krótkim czasie stałam się
rozpoznawalna wśród fotoreporterów. Nie ma się co dziwić, niecodziennie jedna z
nich przechodzi na drugą stronę mocy, stąpając po czerwonym lub w tym wypadku
zielonym dywanie wraz z idolem nastolatek, który wcześniej był na celowniku jej
obiektywu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Skupiając się na głośnej muzyce,
zerknęłam na swoją małą torebkę, leżącą na kanapie. Tylko przez chwilę
pomyślałam o małym aparacie cyfrowym, który w niej spoczywał, czekając aż jego
właścicielka ruszy do akcji. Od razu odwróciłam wzrok, po czym znów na nią
spojrzałam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokręciłam z lekkim uśmiechem głową.
Jeszcze przez jakiś czas nie wybiję sobie tego z głowy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stąpając wolno po nierównym chodniku,
rozejrzałam się dookoła. No tak, znajdowałam się przed starym dworkiem, z dużym
przestronnym dziedzińcem, którego jeszcze kilka dni wcześniej nigdy nie
wzięłabym za uczelnię. Teraz jednak uśmiechnęłam się do siebie i otworzyłam
małą furtkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ściskając w dłoniach teczkę z moim
portfolio, czułam jak bardzo się stresuję. To niby nic takiego. Donoszę tylko
swoje dokumenty i to, o co poproszono mnie w rekrutacji. Jednak gdy tylko
pomyślałam, o możliwości studiowania w tym miejscu, dreszcz przechodził moje
ciało. Miałam wreszcie szansę na to, z czego zrezygnowałam, gdy byłam z
Davinem. To dla niego poświęciłam swoje marzenia. Tym razem było inaczej. Tom
wspierał mnie w moich działaniach i choć wiedziałam, że jest mu na rękę to, że
zrezygnuję z pracy paparazzo, a chcę skupić się bardziej na profesjonalnej,
studyjnej fotografii, to i tak cieszyłam się, że czeka na mnie w samochodzie i
trzyma kciuki za moje zdjęcia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odetchnęłam głęboko i chrząknęłam
kilkukrotnie, gdy miałam złapać za klamkę. Nie zdążyłam jednak otworzyć drzwi,
gdyż otworzyły się same. Szybko przepuściłam kilkoro osób, chcących studiować w
tej placówce i sama przedostałam się do środka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Byłam zdziwiona, że wszystko odbyło
się tak szybko. Moje dokumenty zostały złożone, a ja niemal natychmiast byłam
wolna. Ucieszona wyszłam na zewnątrz i odetchnęłam świeżym powietrzem. Ha! I co
tu za stres? Wszystko poszło gładko, tylko teraz muszę czekać na wyniki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sprężystym krokiem ruszyłam w stronę
czarnego, bardzo dobrze znanego mi samochodu. Zauważając po drodze błysk
flesza, nie przejęłam się nawet, ani nie zwróciłam na to większej uwagi. Moją
uwagę pochłonęła teraz droga do Toma, aby powiedzieć mu, jak łatwo poszło. Nie
zdążyłam jednak dotrzeć na miejsce, gdy usłyszałam moją komórkę, intensywnie
domagającą się odebrania. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, słucham?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy rozmawiam z panią Jasmine
Metz? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kobiecy glos odezwał się w słuchawce
telefonu, a ja stanęłam na chodniku, odpowiadając twierdząco na jej pytanie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W czym mogę służyć? – spytałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jakiś czas temu była pani w naszej
agencji, składając zażalenie związane z nie wpłynięciem na czas pieniędzy za
dostarczone zdjęcia. Chciałam poinformować, że zdjęcia faktycznie zostały
dostarczone przez Marka Wannforda, jednak z uwagą, iż podlegają pod pani
autorstwo, co zgadza się z podpisem umieszczonym w opublikowanej gazecie. Miała
pani rację, dlatego w najbliższych dniach otrzyma pani przelewem trzy tysiące
euro. Chcielibyśmy przeprosić za pomyłkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zapadła chwilowa cisza, podczas
której trawiłam otrzymane informacje. Po chwili przełknęłam ślinę i zamknęłam
usta, które otworzyły się ze zdziwienia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję! Będę czekać na przelew. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie zdradziłam się i niczym
mistrzyni aktorstwa, zaleciłam jej jak najszybsze przesłanie pieniędzy. Po
chwili rozłączyłam się i popatrzyłam niedowierzająco na telefon. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podsumowując: nie upiekło się tym
trzem łajdakom! Uknuli spisek, z którego w końcowym efekcie skorzystałam! Tak,
tak… Nic tak łatwo nie uchodzi na sucho, szczególnie kiedy zadzierasz z Jasmine
Metz, byłym, nie do końca spełnionym paparazzo! Uśmiechnęłam się szeroko,
zastanawiając się, na co wydam te piękne, świeże trzy tysiące. Bo chyba nie
muszę tego oddawać bliźniakom? Nie, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nie
będę teraz o tym myśleć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z radością moje ręce wystrzeliły do
góry, a ja sama podbiegłam do czarnego pojazdu. Moja przygoda z fotografią
jeszcze się nie skończyła i byłam niemal pewna, gdzieś czułam w kościach, że
profesja paparazzo jak bumerang do mnie wróci. Nie myśląc już o tym dłużej,
ujrzałam osobę, która czekała na mnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tylko na mnie. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-43645051333818550182012-08-09T15:53:00.005+02:002013-08-25T18:43:38.794+02:00• 30. Zaśnij z ręką na moim sercu<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedziałam z rękoma złożonymi na
kolanach. Moje plecy opierały się o miękkie poduszki, a mięśnie cierpiały. Swój
wygląd zdążyłam już doprowadzić do porządku. Rozczesałam splątane włosy, tak,
że teraz gładko opadały na moje ramiona. Zmęczoną twarz opłukałam zimną wodą i
pozwoliłam jej przez chwilę odetchnąć. Rozmasowałam bolącą nogę i na chwilę
przymknęłam oczy, dając im ulgę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko opowiedziałam rodzeństwu o
tym, co wydarzyło się w mieszkaniu Davina, Tom zamilkł na dłuższą chwilę, a
właściwie milczał, odkąd znaleźliśmy się w ich mieszkaniu, a Bill rzucał ciągłe
przekleństwa. Nie mogli uwierzyć w to, że ich menadżer, Jost, również brał udział
w tym całym przedsięwzięciu, które miało na celu wykluczenie mnie z życia bliźniaków,
a jednocześnie zarobienie pieniędzy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie miałam pewności, czy mi we
wszystko wierzyli. Wydawało się niemożliwe, że nie napotkali swojego menadżera
w drodze na górę, do mieszkania Davina. Akurat wtedy Jost powinien wychodzić z
owego mieszkania i natknąć się na swoich podopiecznych. Nie potrafiłam wyjaśnić
tego faktu. Jedynym możliwym wytłumaczeniem było to, iż był sprytniejszy niż
wszyscy myśleliśmy i gdy usłyszał głosy na klatce schodowej, schował się na
piętrze, mając nadzieję, że nikt nie skojarzy go z tym miejscem. Chłopcy
przytaknęli mi niemym skinieniem głowy. Patrzyłam na ich gest z niepewnością,
którą na pewno miałam wymalowaną na twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Teraz wyszło na jaw, jak bardzo
fałszywym człowiekiem stał się David Jost. Chęć zdobycia pieniędzy i rozgłosu
zaślepiła w nim to, co było jedną z najważniejszych cech u menadżera – wierność
swoim partnerom. Byłam pewna, że to bolało teraz zespół najbardziej. Zdrada ze
strony wieloletniego partnera była jak sztylet w plecy. Tak naprawdę bliźniacy nie
mieli pewności, ile jeszcze przekrętów pojawiło się za ich plecami oraz jak
bardzo zostali zmanipulowani.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przez całą drogę samochodem,
zerkałam na Toma, który nie odezwał się ani słowem, uważnie prowadząc samochód.
Rozumiałam, że musiał to wszystko przemyśleć i poukładać sobie w głowie, jednak
chciałam, aby już było po wszystkim. Chciałam znów poczuć, że mam w nim
wsparcie! Chciałam, aby ze mną był! Pocałował mnie tam, w mieszkaniu Davina,
teraz jednak udawał, że nic szczególnego się nie stało. Tchórz, mówiłam sobie. Byłam
pewna, że nie wie, jak zmierzyć się z faktem, który wypłynął na powierzchnię.
Ciągle zastanawia się jak ugryźć ten problem i jak przyznać się do błędu.
Wiedziałam, że w mieszkaniu Davina pokazał chwilę swojej słabości, a teraz chciał
odwlec naszą rozmowę najbardziej jak to możliwe. Gdy tak zastanawiałam się nad
jego zachowaniem, uświadomiłam sobie, że na jego miejscu prawdopodobnie
czułabym się podobnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedzieliśmy teraz w ich domu. Byłam
zaskoczona tym, że znów tam wylądowałam! Szczerze mówiąc myślałam, że zaraz po
eskapadzie na mieszkanie Davina, zostanę odwieziona do domu. Tak naprawdę, to
nawet miałam na to nadzieję i rwałam się na swoje wygodne łóżko. Musze
przyznać, że czułam się naprawdę zmęczona! Nie pytając mnie jednak o zdanie, Tom
podjechał pod ich posesję, a ja nawet nie śmiałam odezwać się słowem sprzeciwu.
Wysiadłam z samochodu, zerkając niezręcznie na Billa. Nie bardzo wiedziałam, co
mam ze sobą zrobić, gdy poczułam dłonie Toma, wkradające się na moją talię.
Objął mnie ponownie ramieniem, nie chcąc bym obciążała obolałą nogę. Otworzyłam
szerzej oczy i rozejrzałam się w poszukiwaniu młodszego bliźniaka. Mógłby mnie
wspomóc, przecież nic mi nie było! Uderzyłam się, kiedy zostałam
bezceremonialnie wepchnięta do sypialni Dava, przez co noga została nieco
stłuczona. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślę, że trzeba zadzwonić po
jakiegoś lekarza. – Z zamyślenia wyrwał mnie głos Toma. Wzdrygnęłam się lekko,
na jego dźwięk. Wciąż czułam się skrępowana jego obecnością. Nie bardzo
wiedziałam, jak to teraz między nami jest.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chyba oszalałeś. Nie ma mowy! – natychmiastowo
zaprzeczyłam tym planom. – Przecież nic mi nie jest. – powtórzyłam po raz
kolejny tego dnia. Westchnęłam, zmęczona tymi zapewnieniami, a oni popatrzyli
na siebie wymownie, co nie umknęło mojej uwadze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobrze, niech ci będzie –
odezwał się w końcu Bill, patrząc na mnie przeszywającym wzrokiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czułam się głupio. Co ja tutaj
robiłam?! No tak, przywieźli mnie tutaj, a ja miałam porozmawiać wreszcie z
Tomem. Zerknęłam na niego, przygryzając dolną wargę. Podparłam dłonią policzek,
zastanawiając się, jak przejść do setna sprawy. Bill, jakby zauważając moje
wahanie, podniósł się z fotela. Przeciągnął się i ziewnął przeciągle. Popatrzył
na mnie znacząco, uśmiechając się pocieszająco. W duchu dziękowałam mu za ten
gest. Mimo iż był tak mało znaczący, poczułam się o wiele lepiej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idę się położyć – oznajmił wszem i
wobec, po czym śmiałym krokiem wyszedł z salonu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odetchnęłam głęboko, czekając na
jakiś gest ze strony mojego chłopaka. Nic się jednak nie działo. Tom zerkał
gdzieś w przestrzeń, a ja ze zdenerwowania wykręcałam sobie palce we wszystkie
strony świata. Jak tak dalej pójdzie, to faktycznie potrzebny będzie lekarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom – odezwałam się nieśmiało, nie
chcąc spłoszyć spokoju, jaki wytworzył się między nami. Nie wiedziałam jednak,
co mogę mu powiedzieć, dlatego to jedno słowo zawisło między nami. Zauważyłam,
że chłopak odwrócił głowę tak, że jego brązowe oczy wpatrywały się we mnie
intensywnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jas, przepraszam – wyrzucił z
siebie, a ja otworzyłam szeroko oczy, zaskoczona, że nagle postanowił przejść
do konkretów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie masz za co przepraszać –
wydusiłam z siebie, przez ściśnięte gardło. Już czułam pieczenie w kącikach
oczu i bałam się, że długo tak nie wytrzymam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Choć ciężko mi uwierzyć w to
wszystko, to jednak chyba wierzę. - Zaciął się na chwilę wzdychając. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom – szepnęłam czule i
uśmiechnęłam się lekko. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie liczyłam na taki obrót sprawy,
jednak bardzo mnie on cieszył. Podniosłam się z kanapy i podeszłam do niego
powoli. Kucnęłam przy nim i ostrożnie wzięłam w dłoń jego rękę, gładząc jej
powierzchnię. Uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam ten gest. Po moim
ciele rozlało się ciepło, kiedy zobaczyłam, że powoli się nachyla. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy słodkie usta dotknęły moich, mój
świat ponownie obrócił się o trzysta sześćdziesiąt stopni. Momentalnie
zarzuciłam ręce na jego kark, a dłonie zatopiłam w rozsypanych warkoczykach. Przylgnęłam
do niego bardziej, napierając całym swoim ciałem. W końcu pociągnął mnie w
swoją stronę, a ja usadowiłam się na jego kolanach. Z miłością spoglądałam w
jego ciemne, spokojne i pożądliwe oczy. Wtulając się w jego ramiona i
rozkoszując przyjemnym zapachem, wdzierającym się do moich nozdrzy, wiedziałam,
że to jest właśnie miejsce, w którym chcę być. Czułam się bezpiecznie, gdy mnie
dotykał i delikatnie całował, gdy ciepłe i duże ramiona obejmowały mnie
mocniej. Pocałował mnie w czoło i przytknął policzek do mojej głowy, a ja
uśmiechnęłam się pod nosem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wierzyłam, że jest już dobrze i że
to wszystko wreszcie się skończy, a my będziemy mogli być prawie normalną parą.
Davin już więcej nie będzie zawracał mi głowy. Nie teraz, kiedy zagroziłam mu
spotkaniem z policją. Czułam jak szczęście wypełnia mnie od środka, powodując
że udręki tego dnia zostają wynagrodzone.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tęskniłem za tobą – mruknął gdzieś
w moje włosy. Czułam dreszcz, który przeniknął moje plecy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja za tobą też – szepnęłam,
unosząc głowę, aby jeszcze raz musnąć jego pełne wargi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zamilkliśmy na chwilę, gdy znów
odezwałam się niepewnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Obiecaj, że będziesz mi ufał. Bez
tego nie zbudujemy związku.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na niego poważnie i
spojrzałam prosto w oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiesz, że mówię poważnie, prawda?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, Jasmine. Chcę ci ufać i chcę
wiedzieć, że jesteś tylko dla mnie, nie dla innych, nie dla Davina - tylko dla
mnie. To nic, że jesteś fotoreporterką, bo jesteś inna niż te pasożyty i nie
chcę pozwolić, żebyś zbyt bardzo wniknęła w to środowisko. Dlatego właśnie
codziennie będę ci przypominał, kim właściwie jesteś. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, kim jestem. Nie daję sobą
łatwo pomiatać i manipulować.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A ja jestem od tego, żeby to tylko
dopilnować. – Uśmiechnął się jak rodzic patrzący na nieznośne dziecko. Nie
musiał mówić, co myśli o mojej niezależności, zamiast tego musnął delikatnie
moje wargi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zostań dzisiaj na noc.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego dłoń delikatnie odgarnęła włosy
z mojego policzka. Teraz, kiedy patrzyliśmy sobie w oczy, nie potrafiłam
wyobrazić sobie, abym miała oddalić się od jego ramion. Pokiwałam twierdząco
głową.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko dostałam się do jego
pokoju, skierowałam się do łazienki, gdzie musiałam się trochę ogarnąć.
Obmywając zmęczoną twarz, przeglądałam się sobie w lustrze. Wyglądałam
okropnie. Moja skóra zrobiła się szara, a pod oczami mogłam dostrzec cienie.
Włosy pomimo czesania wyglądały na skołtunione i straciły blask. Zdjęłam ubrania,
pozostając w samej bieliźnie, a po chwili chwyciłam bluzkę Toma, którą mi
przygotował jako piżamkę i wciągnęłam ją przez głowę. Wślizgnęłam się pod
cienką kołdrę na jego wielkim łóżku i przytknęłam głowę do poduszki. Gdy tylko
Tom pojawił się obok mnie, wtuliłam się w jego nagą klatkę piersiową i objęłam
go mocno, żeby mi nigdzie nie uciekł. Pod dłonią czułam jego mocno bijące
serce.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kocham cię – szepnęłam jeszcze, po
czym przymknęłam zmęczone powieki. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przecierając zaspane oczy, podniosłam
się do pozycji siedzącej. Moje dłonie oparły się o miękką pościel, kiedy
rozejrzałam się w koło, widząc pokój Toma. Po chwili powróciły do mnie
wspomnienia i zmęczenie tamtego wieczoru. Obciągnęłam koszulkę chłopaka, która
służyła mi za piżamę i opadłam ponownie na poduszki. Do moich uszów doleciał
plusk wody, wydobywający się zza drzwi łazienki. Domyśliłam się, że Tom pewnie
bierze poranny prysznic i westchnęłam cichutko, czekając na swoją kolej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Cieszyłam się, że wszystko zaczynało
się wyjaśniać. Tom wreszcie zaufał mi, a przynajmniej taką miałam nadzieję.
Przez te wszystkie wydarzenia, zaczęłam zastanawiać się, czy moja praca jako
paparazzo ma sens. Oczywiście potrzebowałam pieniędzy, to było nie do
podważenia, jednak chyba mogłabym znaleźć coś innego? Tylko… czy dałabym radę?
Ponadto, kiedy już moja świadomość uwolniła się spod wpływu Davina, zaczęłam
zastanawiać się nad studiami. Zawsze chciałam ukończyć fotografię, jednak przez
niego zrezygnowałam z tej szansy. Może teraz udałoby mi się osiągnąć zamierzony
cel? Moja wyobraźnia już pognała przodem, zanim w ogóle zdążyłam wypchnąć ten
obraz ze swoich myśli. Studia i ja… ja i studia. Było lato, a nabór właśnie
trwał. Uśmiechnęłam się do siebie w myślach, zastanawiając się, czy wyrobię
finansowo. Na wszystko jeszcze przyjdzie czas! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przewróciłam się na lewy bok,
miętosząc jasną koszulkę i wciągając, wyczuwalny na niej zapach Toma.
Przymknęłam lekko oczy, słysząc, jak woda przestaje lecieć. Uśmiechnęłam się do
siebie, nie mogąc się doczekać, aż zobaczę chłopaka wyłaniającego się zza
drzwi. Drobne kropelki wody mogłyby pokrywać jego ładnie umięśnione ciało, a iskrzące
oczy spoglądać tylko na mnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nagle z moich marzeń wyrwał mnie
odgłos otwieranych drzwi i dźwięk głosu Billa. Podskoczyłam gwałtownie,
momentalnie siadając na łóżku i obciągając rąbek koszulki, tak, aby bardziej
zasłoniła moje uda. Szeroko otwarte oczy wpatrzyłam w osobnika przede mną.
Czułam jak na moje policzki wkrada się delikatny rumieniec. Naprawdę nie
znosiłam ich. Czemu zawsze musiały zdradzać moment, w który się zawstydziłam?
Były jak wykrywacz kłamstw lub mojego zakłopotania! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Em… - mruknął młodszy bliźniak, a
ja wyciągnęłam rękę, sięgając nią skrawek kołdry. Czarny zmierzył mnie
spojrzeniem, lecz szybko popatrzył w moją twarz i uśmiechnął się
przepraszająco. – Szukałem Toma – wyjaśnił, odwracając wzrok. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tutaj jestem. – Gitarzysta pojawił
się w drzwiach, zanim zdążyłam się odezwać. Popatrzyłam na jego ciało, owinięte
jedynie ręcznikiem i przygryzłam wargę. Ten obraz był taki sam, jak w moich
wyobrażeniach.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>– Co chciałeś?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A nieważne. – Bill machnął ręką,
jednak zanim wyszedł za drzwi poruszył charakterystycznie brwiami w stronę
swojego brata. Usta Toma wygięły się w cwanym uśmieszku.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzyłam na nich zdezorientowana
i nieco skrępowana. Po chwili jednak chłopak zniknął za drzwiami, a Tom zwrócił
się w moją stronę. Podszedł do mnie powoli, przytrzymując ręcznik owinięty
wokół pasa. Przysiadł na skraju łóżka, wpatrując się we mnie. Uśmiechnęłam się
lekko, czując jak jego dłoń delikatnie gładzi powierzchnię mojego policzka. Jeden
palec powoli przeciągnął w dół po mojej szyi, aż do obojczyków, przez co
dostałam gęsiej skórki. Przyciągnęłam go do siebie, zaplatając ręce wokół jego
karku. Wtuliłam się noskiem w jego szyję, wciągając świeży, przyjemny zapach.
Moje dłonie oparły się gdzieś o jego klatkę piersiową. Opuszkami palców pogładziłam
gładką skórę. Czułam, jak jego mięśnie napinają się pod wpływem mojego dotyku i
uśmiechnęłam się lekko, całując go po szyi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mimo że siedział tylko na skrawku
łóżka, wdrapałam się na jego kolana, siadając na nich okrakiem. Po chwili
poczułam, jak razem z nim opadam na miękkie łóżko i zaśmiałam się lekko, nie
mogąc podnieść się do pozycji pionowej, gdyż chłopak trzymał mnie blisko
siebie. Oparłam się głową o jego bark i położyłam się na nim całym ciężarem
ciała. Objęłam go w pasie i przyłożyłam nos do jego szyi, by po chwili
pocałować go kilkakrotnie w to samo miejsce. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Muszę porozmawiać z Billem –
szepnęłam w jego stronę i podniosłam się nieco, chcąc zerknąć w jego
czekoladowe oczy. Pokiwał w zrozumieniu głową. Iskierki pożądania, jakie płonęły
w jego oczach minimalnie przygasły. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale zaraz masz wracać – mruknął, a
ja przygryzłam dolną wargę, jednocześnie uśmiechając się do niego czarująco.
Zsunęłam się na bok i podniosłam na nogi, stąpając niepewnie na chłodnej
podłodze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pożyczę. – Krótkim ruchem głowy
wskazałam na jego bluzę, która wisiała na oparciu krzesła. Złapałam ją i idąc w
kierunku drzwi, wciągnęłam przez głowę. Dzisiejszy dzień nie wyglądał na zbyt
pogodny. Szara warstwa ciężkich chmur pokryła niebo. Ciężkie krople deszczu z
trudem utrzymywały się w jej objęciach. Powietrze zrobiło się chłodne, a
delikatny przeciąg, który wzmógł się, kiedy otworzyłam drzwi, tylko jeszcze
bardziej mi to uświadomił. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uważnie stąpając po schodach,
wzrokiem szukałam Billa. Znalazłam go, siedzącego na sofie. Zauważyłam już, że
było to ich stałe miejsce. Cokolwiek by się działo, bliźniacy siadali zawsze
tam, w salonie, aby przemyśleć pewne sprawy, porozmawiać lub po prostu wypocząć
po pracowitym dniu. Gdy tylko mnie zobaczył, uśmiechnął się ciepło. Podeszłam do
niego, ostrożnie stąpając w za dużych pantoflach. Odruchowo przesunął się,
robiąc mi miejsce, a ja usiadłam obok niego, podwijając jedną nogę. Patrzyliśmy
przez chwilę wspólnie na jakiś poranny program, kiedy w końcu zdecydowałam się
odezwać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję za pomoc, Bill.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzał na mnie nieco zmieszany. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie masz za co dziękować.
Musieliśmy coś zrobić – odpowiedział szczerze. – Znowu wpakowałaś się w kłopoty
– zarechotał po chwili.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokręciłam przecząco głową, czując
lekkie falowanie włosów wokół moich policzków. Zagarnęłam je za ucho,
spoglądając na niego uważnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zaufałeś mi. Nie mam pojęcia,
dlaczego to zrobiłeś, jednak nie poradziłabym sobie bez ciebie – wyznałam i
uśmiechnęłam się serdecznie. – Za to dziękuję i mam nadzieję, że wbrew
wszystkiemu, co nas rozdziela, jesteśmy przyjaciółmi – zaakcentowałam ostatnie
słowa, mając nadzieję, że zapomni o wcześniejszych uprzedzeniach do mnie i
mojego zawodu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzył na mnie z lekko uchylonymi
wargami, jakby nie wiedział, co powinien odpowiedzieć. Poruszył się
niespokojnie, a ja po prostu przybliżyłam się i przytuliłam go mocno. Po chwili
poczułam, jak jego dłonie nieśmiało wkradają się na moje plecy i jak chłopak
nieśmiało odwzajemnia uścisk. Po tym geście odsunęłam się od niego na
odpowiednią odległość i spojrzałam na niego z lekkim uśmiechem wymalowanym na
twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No starczy tego dobrego, bo ten na
górze będzie zazdrosny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zaśmialiśmy się jednocześnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację – zgodził się Bill,
zerkając ku schodom, jakby faktycznie bał się przyłapania. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie przyjaciele? –
spytałam zadziornie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyjaciele! – rzucił, a po chwili
przybiliśmy żółwika i ponownie roześmialiśmy się do siebie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślę, że między mną a Tomem
wszystko się ułoży – spoważniałam chwilowo, mówiąc te słowa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Naprawdę życzyłam sobie, aby tak
było. Nawet nie wyobrażałam sobie innego scenariusza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie masz się, o co martwić. Drugi
raz nie wypuści cię z ramion. – Pokiwał gorliwie głową, a ja rozradowana
podniosłam się z sofy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jeszcze raz spojrzałam na niego
krotko, kiedy wspinałam się po długich schodach. W szybkim tempie, poprawiając
rozczochrane włosy, wróciłam do Toma. Gdy tylko weszłam do środka, poczułam
jego dłonie, chwytające mnie w tali. Ze śmiechem uwolniłam się od jego rąk i
zniknęłam na chwilę w łazience. Chwilę później, nim zdążyłam ją opuścić, drzwi
same się przede mną otworzyły, a ciekawski wzrok gitarzysty wpadł do środka.
Popatrzyłam na niego zadziornie, unosząc do góry brwi. Cieszyłam się, że jest
taki jak zawsze. Kamień spadł z mojego serca, a całe ciało było rozluźnione,
gdy wtuliłam się w niego, całując lekko jego usta. Czułam, że delikatnie się
uśmiecha, więc popatrzyłam na niego przytomnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co jest?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cieszę się, że tu jesteś – mruknął
cicho zachrypniętym głosem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja też – szepnęłam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Widziałam, że ciągle patrzy na mnie
poważnym i skupionym wzrokiem. Zmarszczyłam lekko brwi. No przecież wiedziałam,
że nie mówi mi wszystkiego! Zastanawiałam się ciągle, co mu chodzi po głowie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… o czym mi nie mówisz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uśmiechnęłam się niewinnie, chcąc
wyciągnąć z niego wszystko, czego nie wiedziałam. Tak, jestem dociekliwa i
obawiałam się tego, co powie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślałem o tym, żebyśmy się
ujawnili – wyznał, a widząc moją minę uśmiechnął się, jakby powstrzymywał
wybuch śmiechu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak to ujawnić? – Byłam pewna, że
moja twarz wyraża ogromne zdziwienie i konsternację. Nie byłam pewna, czy
dobrze usłyszałam. Chociaż może to jemu coś się pomyliło. Jak my możemy się
ujawnić?! Paparazzo i gwiazda?! To jak pies z kotem!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chcę, żebyś udała się ze mną na
czerwony dywan. Tym razem znajdziesz się po drugiej stronie. – Usłyszałam i
popatrzyłam na niego martwym wzrokiem, przełykając głośno ślinę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie byłam pewna, czy takie wyzwanie
jest dla mnie. Ja?! Spacerująca wśród gwiazd? Trzeba przyznać, że już raz
znalazłam się w tamtym miejscu. Nie było to jednak zbyt fortunne wydarzenie i
myślę, że nie warto tego powtarzać. Uśmiechnęłam się do siebie w myślach,
przypominając sobie moment, w którym pierwszy raz miałam styczność z Tomem.
Potknęłam się o dywan i wypchnięta dodatkowo przez tabun reporterów, na tyłku
wylądowałam przed Tokio Hotel. Tak… mam mieszane uczucia związane z tamtym
miejscem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jesteś pewien, że to dobry pomysł?
– Nie będę ukrywać, że odrobinę się bałam. Byłam gotowa być paparazzo, jednak
nie byłam gotowa postawić siebie po drugiej stronie obiektywu. Mówiąc szczerze,
przerastało mnie to zadanie!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chcę móc wreszcie publicznie
przyznać, że jestem z tobą szczęśliwy – wyznał, po czym musnął dłonią mój
policzek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokiwałam niepewnie głową. Jeśli
jest to dla niego tak ważne, to może powinnam rozważyć takie rozwiązanie. Wzięłam
głęboki oddech.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zrobię to, jeśli naprawdę chcesz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, że nie jesteś do tego
stworzona, ale nie będziemy musieli się już ukrywać. Jeśli chcą robić zdjęcia, to
niech robią. Ja i tak mam swoją własną fotoreporterkę. – Spojrzał na mnie tak
czule, że nie wytrzymałam i stając na palcach, musnęłam jego pełne wargi. Gdy
odwzajemnił pieszczotę, nieświadomie cofnęłam się kilka kroków do tyłu. Napotkałam
przeszkodę, na co Tom uniósł nogę do góry i wślizgując się pod prysznic,
pociągnął mnie za sobą. Zaśmiałam się dźwięcznie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co ty planujesz? – mruknęłam
wprost w jego wargi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zobaczysz. – szepnął i w tym samym
momencie odkręcił ciepłą wodę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pisnęłam zaskoczona, czując jego
ciepłe dłonie, gładzące moje ciało. Objęłam go mocniej, chcąc czuć go jeszcze
bliżej. Kochałam go. Dla niego byłam w stanie nawet rzucić pracę i wyjść na
czerwony dywan, choć nie byłam pewna, jak to się dalej potoczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie da się ukryć, że łazienka to
dobre miejsce na poważne rozmowy.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-56736188560357691652012-08-09T15:53:00.001+02:002013-08-25T18:43:46.482+02:00• 29. Biegając w kółko, goniąc się wzajemnie<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przechodząc wzdłuż salonu, ścisnął
mocniej w dłoni komórkę. Po chwili jeszcze raz zerknął na jej wyświetlacz,
chcąc się upewnić, że nie ma tam żadnej wiadomości od Jasmine. Dzwonił do niej
już tysiąc razy i nic. Albo nikt nie odbierał albo komórka była wyłączona.
Naprawdę zaczynał się martwić. Dobrze wiedział, że nie powinna iść do Davina,
jednak Jasmine to… Jasmine. Nic nie da jej się wytłumaczyć. Tak, jak kiedyś
nikt nie zdołał wybić jej z głowy związku z Davinem, tak i teraz nikt nie byłby
w stanie odwlec jej od planu, który sobie obmyśliła. Być może jednej osobie
udałoby się to zrobić, jednak ta osoba była teraz na samym dole listy zdolnych
do pomocy. Zerknął przelotnie na Toma i znów przemierzył duży salon. Denerwował
się, a kiedy się denerwował bezwiednie tarmosił swoje czarne, półdługie włosy,
przeczesywał je dłonią i znów targał. Nie mógł usiedzieć z tyłkiem spokojnie,
zerkał przez okna, odchylając zwiewne firanki. Szedł do łazienki, a po chwili
od nowa krążył po pokoju. Był pewien, że jego włosy były w coraz gorszym
stanie, a to wszystko wina Jasmine!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A ciebie coś w tyłek ugryzło, że
tak ciągle chodzisz? – zirytowany głos bliźniaka potoczył się po pomieszczeniu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Martwię się o Jasmine – wyznał
Bill, po czym zerknął na reakcję swojego brata. Ten popatrzył na niego w
dziwny, nieokreślony sposób i przeniósł wzrok na telewizor. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ciało gitarzysty na pierwszy rzut
oka wydawało się odprężone, gdy siedział na sofie przed telewizorem, jednak
dopiero przy dłuższym przyjrzeniu się, można było zaobserwować spięte mięśnie w
okolicy ramion i szyi. Szczęka zaciśnięta była mocno i stanowczo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co znów zrobiła? – spytał jakby od
niechcenia, wzrok wlepiając w ekran telewizora. Niebieskie światła odbijały się
w oczach przypominających kolorem kawałki czekolady. Nieruchomo patrzyły w
jeden punkt. Bill dobrze wiedział, że to tylko gra. Tak naprawdę Tom spijał z
jego ust każe słowo dotyczące dziewczyny. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poszła do Davina – powiedział. Na
twarzy Toma pojawił się nieznaczny grymas, jakby za wszelką cenę powstrzymywał
swoją reakcję.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie nie masz się czym
martwić – mruknął i bardziej zagłębił się w sofę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Posłuchaj, Tom. Ja wiem, że ty nie
chcesz tego słuchać, ale byłem z nią w redakcji tego magazynu, żeby dowiedzieć
się czegoś na temat zdjęć. Wynagrodzenie przelano na konto Marka Wannforda, a
wiesz może kto to? Bo ja tak! – Zrobił chwilową pauzę, chcąc się nacieszyć
wiedzą, jaką posiadł w tajemnicy przed bratem. – Jasmine powiedziała mi, że to
paparazzo, jeden z tych, którzy gonili was tamtej nocy, gdy wyszliście bez
ochrony. Wiadomo już, kto jest odpowiedzialny za te zdjęcia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Faktycznie – mruknął, nawet nie
patrząc na brata. – Kojarzę gościa, ale nie możemy mieć pewności, że ona nie
miała w tym udziału. Ktoś musiał je wynieść z domu!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Starszy bliźniak podciągnął się
wyżej na sofie. Kiedy brat popatrzył na niego pobłażliwie, zamknął powieki i
przetarł oczy palcami. Nie chciał widzieć tej miny, która mówiła mu, że
zachowuje się jak duże dziecko. Usłyszał jak Bill znów szpera w swojej komórce.
Jeszcze raz przyłożył ją do ucha, a po chwili spojrzał na nią zrezygnowany. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobra, zadzwoń z mojej, może
wtedy odbierze. – Tom przewrócił młynek oczami i podał bratu swój sprzęt,
łudząc się, że Jasmine ma jeszcze ochotę z nim rozmawiać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jeśli nie, to jadę tam, a ty
jedziesz ze mną.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Założyłam ręce na piersi i
rozpoczęłam nerwowe postukiwanie stopą. Wreszcie zacni panowie postanowili
otworzyć te cholerne drzwi! Słysząc dźwięk zgrzytającego zamka zaczęłam się trochę
denerwować. Potarłam spocone dłonie o spodnie. Czy powinnam uciekać? Niee… To
chyba nie będzie konieczne, prawda? A poza tym, jakie mam szanse w starciu z
dwoma większymi ode mnie facetami? Nie mieli specjalnego kłopotu, żeby wrzucić
mnie do tego pokoju i zamknąć na cztery spusty! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O, naprawdę cię tutaj zamknęli. Myślałem,
że tylko sobie żartują. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przede mną pojawił się Jost, a jego
rozbiegane i ciemne jak żuki oczy, skupiły się na mojej sylwetce. A więc trójca
święta, która uknuła to wszystko przeciwko mnie, zebrała się w jednym miejscu.
Zerknęłam na niego gniewnie, nie odzywając się ani słowem. Podeszłam chwiejnym
krokiem w stronę drzwi, nie zwracając uwagi na ból w jednej z nóg, a on
wypuścił mnie grzecznie poza obręb pokoju. Znałam mieszkanie Davina na pamięć,
więc bez zastanowienia skręciłam szybko w stronę łazienki, gdzie zamierzałam
załatwić swoją potrzebę. Przechodząc przez przedpokój, zerknęłam na siedzących
w pokoju Davina i Marka. Miałam ogromną chęć skręcić im karki za to, jak się
wobec mnie zachowali. Kiedy tylko umyłam ręce i opuściłam łazienkę, uniosłam
wysoko głowę i popatrzyłam na Josta, który ciągle podążał za mną krok w krok. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To co, mogę iść do domu? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pomyślimy, skarbie. Na razie
musimy się zastanowić, co z tą sytuacją zrobić. – Uśmiechnął się jak dobry wujek.
Ja jednak wiedziałam, co kryje się pod tą maską. Nie nabierze mnie! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chcę stąd wyjść! – Ruszyłam w
stronę drzwi, jednak na marne, gdyż zagrodził mi przejście ramieniem i ni jak
nie dało się go ominąć. Oparłam się o ścianę i popatrzyłam na niego uważnie. –
Proszę – pisnęłam błagalnie, mając wrażenie, że to moja ostatnia deska ratunku,
aby wyrwać się z tego mieszkania, zabarykadować w swoim i pochłonąć całe
opakowanie lodów. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokiwał przecząco głową, po czym
złapał mnie za ramię i wskazał, żebym poszła za nim. Tak też zrobiłam, bo
właściwie to nie miałam wyjścia. Czułam, że gdybym nie poszła dobrowolnie,
zaciągnął by mnie tam siłą. Usiadłam na kanapie zaraz obok Marka i wlepiłam
wzrok w Dava, chcąc wywrzeć na nim nacisk i uruchomić wyrzuty sumienia, które
wszystko załatwią za mnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To chyba ty namieszałaś w naszych
finansach, co? – Jost uśmiechnął się do mnie przyjaźnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie tylko ja – warknęłam pod
nosem, myśląc o tym, że jeszcze jeden taki wytrzeszcz w moją stronę i puszczę
pawia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zrobimy tak. – Zetknął ze sobą
czubki wskazujących palców i popatrzył na mnie spod nastroszonych brwi. –
Zrezygnujesz z pieniędzy, nie będziesz robiła utrudnień, nie powiesz nic
chłopcom o tym, co się tutaj wydarzyło i pójdziesz wolno.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na niego wzburzona. Tak po
prostu ma im to pójść płazem?! Nie muszę mieć pieniędzy. Chcę tylko, żeby bliźniacy
wiedzieli, że jestem z nimi uczciwa… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma mowy – podniosłam głos i
wstałam z kanapy. - Przez was straciłam Toma i wszyscy myślą, że jestem jakąś
cholerną oszustką. Chcecie, żebym udawała, że nic się nie stało? To chyba żart!
– Prychnęłam pod nosem i ostentacyjnie zarzuciłam włosy do tyłu. Jeśli myślą,
że ze mną jest tak łatwo, to się srogo mylą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, zastanów się chwilę, wszystko
będzie chociaż po staremu. – Do moich uszów dotarł głos Davina. Spojrzałam na
niego zaszokowana, lustrując jego spokojną twarz. Wyglądał jakby naprawdę
chciał mi pomóc i to najbardziej wytrąciło mnie z równowagi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Po staremu?! – Łzy stanęły mi w
oczach. – Ty tylko wzbogacisz się o kolejną sumkę, a mój związek nadal będzie
zrujnowany – pisnęłam, patrząc w jego oczy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobra. To chyba był jednak
dobry pomysł, żeby zamknąć ją w tym pokoju – gdzieś za moimi plecami wydobył
się cichy śmiech menadżera zespołu Tokio Hotel. Spojrzałam na niego spłoszona,
automatycznie uchylając się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Teraz albo nigdy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zanim którekolwiek zdążyło się
zorientować w tym, co się dzieje, z zawrotną prędkością ruszyłam w stronę
wyjściowych drzwi. Nie złapałam ani torebki, ani komórki i butów. Po prostu pod
wpływem adrenaliny zapomniałam o stłuczonej nodze i lawirowałam pomiędzy meblami,
chcąc się jak najszybciej stąd ulotnić. Niestety nie zdążyłam zamknąć za sobą
drzwi, gdyż Mark rzucił się na mnie i powalił na podłogę. Donośny wrzask wyrwał
się z mojej krtani, zaraz przed tym, gdy całe powietrze zostało wyparte z moich
płuc. Jego cało przygniotło mnie do posadzki tak, że nie mogłam złapać tchu. Wystający
próg wbił się gdzieś w okolice mojego podbrzusza, a policzek mocno obtarł się o
posadkę klatki schodowej, po której ciągle rozchodziło się echo mojego wrzasku.
Nieświadomie przejechałam językiem po zębach, sprawdzając, czy nadal są
wszystkie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko mój umysł zaczął kojarzyć
fakty, zorientowałam się, że Mark znów bez problemu uniósł mnie i wprowadził do
sypialni Davina. Po drodze zauważyłam tylko niespokojny wzrok mojego byłego
chłopaka i uśmieszek na ustach Josta. Znów poczułam uderzenie. Tym razem zamiast
zimnego i twardego betonu, pod ciałem poczułam miękką pościel i przeklęłam
Marka w myślach. Rozumiem, że uwielbia rzucać kobiety na łóżko, ale czy musi to
robić akurat ze mną?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z cichym sapnięciem uniosłam się na
łokciach i dotknęłam bolejącej wargi. Kiedy na moich palcach zalśniła krew, w
mojej głowie zaszumiało jeszcze bardziej niż do tej pory. Dotknęłam czoła,
czując, że niedługo pojawi się tam porządny guz. Nie mogę uwierzyć, że
przećwiczył na mnie jakiś zapaśniczy chwyt! Usiadłam na łóżku, a po chwili znów
opadłam na nie, rozrzucając nogi i ramiona na boki. Czułam smak krwi w ustach,
kiedy ciężko zdmuchiwałam z twarzy kosmyk włosów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słysząc trzask zamykanych drzwi,
pomyślałam, że pewnie Jost opuścił mieszkanie i wrócił do swoich obowiązków.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Donośny krzyk przeszył jego uszy i
wzdrygnął się zdenerwowany, a włoski na jego karku zjeżyły się na sam ten
dźwięk. Spojrzał na budynek z którego się wydobywał. Tak, to tam mieszkał
Davin. Zerknął na Billa, który usłyszał to samo i jego twarz przejawiała takie
samo przerażenie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To ona? – spytał lekko drżącym
głosem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie. Przecież nie mógłby jej nic
zrobić – mruknął Tom, jednak jego serce biło w nienaturalnie szybkim rytmie,
gdy przypomniał sobie, że Davin już raz podniósł na nią rękę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Musiał ją znaleźć. Ten wrzask
przeraził go dostatecznie mocno, żeby nie myślał o niczym innym, jak tylko o
niej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– Chodźmy – zadecydował w końcu,
ruszając w stronę schodów. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko stanęli przy drzwiach,
należących do Browna, spojrzeli na siebie niepewnie, a Tom uniósł zaciśniętą
pięść. Zapukał. Chwilę potem usłyszał kroki. Ktoś ostrożnie podszedł do drzwi,
zastanawiając się czy je otworzyć. Zdenerwowany Czarny, bez zaproszenia
nacisnął klamkę, z rozmachem otwierając drzwi, które ku ogólnemu zaskoczeniu
okazały się otwarte. To co zobaczyli całkowicie ich zadziwiło. Przed nimi stał Mark
Wannford. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Bez słowa weszli do środka, przez
chwilę mierząc się nawzajem wzrokiem i powoli przechodząc przez mały
przedpokój. Gdy tylko wpadli do salonu, usłyszeli za sobą wrzaski Wannforda,
który kazał im opuścić mieszkanie. Nie przejmując się rudowłosym mężczyzną,
rozejrzeli się krótko po mieszkaniu, nie dostrzegając nigdzie drobnej,
ciemnowłosej dziewczyny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gdzie jest Jasmine? – równocześnie
warknęli w stronę Davina, siedzącego na sofie. Jak na zawołanie podniósł się do
pionu, mierząc Kaulitzów wrogim spojrzeniem. Nie mógł sobie odpuścić
pogardliwego uśmiechu, skierowanego wprost w ich stronę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem gdzie jest, ale nie tutaj.
– Davin wzruszył ramionami, jednak ani na chwilę nie spuścił z nich spojrzenia.
Gdyby był psem, prawdopodobnie teraz jego sierść zjeżyłaby się w geście
ostrzegawczym, a wargi drżałyby, ukazując groźne zęby. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Halo? – Usłyszeli dziewczęce
wołanie. Obydwaj bracia zerknęli w stronę drzwi, zza których było słychać głos
Jasmine. Zanim ktokolwiek zdążył ich powstrzymać rzucili się w tamtą stronę,
pośpiesznie naciskając klamkę. Drzwi jednak nie ustąpiły. Rozejrzeli się
dookoła. Ich wzrok przez chwilę zawiesił się na Marku stojącym przy wyjściu i
na Davinie, który obserwował to wszystko z boku. Wszyscy byli niepewni swoich
dalszych ruchów. Podczas gdy bracia starali się wydostać dziewczynę z pokoju,
Davin i Mark patrzyli po sobie, zastanawiając się, co zrobić, aby jeszcze
bardziej nie spartaczyć roboty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wypuśćcie mnie – powtórzyła
wołanie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Klucz! – Starszy bliźniak zerknął
na Davina. Ten tylko pokiwał głową w geście bezradności, chcąc pokazać, że nie
może mu pomóc. Ten gest był jednak jak zielone światło dla chłopaka.
Momentalnie rzucił się w kierunku bruneta, przypierając go do ściany. – Gdzie
jest ten klucz do jasnej cholery?! – warknął przytrzymując jego koszulkę tak,
aby uniemożliwić mu zbędne ruchy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Leży na stole. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Puścił go, zerkając na Billa, który
złapał przedmiot i już zabrał się za otwieranie drzwi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki Bogu – usłyszeli ponownie i
Czarny aż uśmiechnął się pod nosem, słysząc jej pełen ulgi głos. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie zdążył jednak wejść do pokoju,
gdyż odepchnął go Tom, wpadając do środka niczym proca. Zatrzymał się. Stanął w
progu, patrząc na Jasmine. Ciemne, splątane włosy okalały jej zarumienione policzki.
Na wardze zrobił się strupek, co świadczyło o świeżej ranie. Jego badawczy
wzrok szybko zlustrował jej sylwetkę, stwierdzając, że była cała. Każda z
części jej ciała nadal była na swoim miejscu. Dopiero teraz poczuł, że serce,
które przyśpieszyło biegu, gdy usłyszał jej krzyk, powoli się uspokaja. Po
chwili jednak znów przyśpieszało, gdy patrzył jak stała przed nim nieco
zmieszana i swoimi przenikliwymi, zielonymi oczami zerkała na niego zdziwiona.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Myśląc, że w drzwiach zobaczę Billa,
podeszłam do nich, wciąż masując sobie obolałe czoło. Na jego czubku powoli
wyrastał wielki guz, czułam tę wypukłość pod palcami. Gdy przed moimi oczami
ukazała się postać starszego Kaulitza momentalnie zesztywniałam. Szybko zdjęłam
rękę z czoła, prostując się jak struna. Splotłam ręce i zacisnęłam je mocno,
nie ruszając się ze swojego miejsca. Chciałam odwrócić wzrok, jednak wciąż
mimowolnie zerkałam na niego niepewnie. Po chwili ruszył w moim kierunku, a
moje serce zaczęło przyśpieszać rytmu. Tylko tego brakowało, abym dostała tu
jeszcze zawału. Za mało jestem dzisiaj poszkodowana! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spuszczając głowę, zaczęłam
przesuwać się ku krawędzi drzwi. Wolałam ulotnić się stąd tak szybko, jak to
tylko możliwe. Muszę korzystać z okazji, że drzwi są otwarte. Tak a propos, to gdzie
podział się Davin i Mark? Czyżby nagle przestraszyli się bliźniaków? Szczerze wątpiłam,
by ich szczupłe sylwetki mogły zrobić na kimkolwiek wrażenie. Dlatego właśnie
musiałam się stąd w jak najszybszym czasie zbierać i wyprowadzić też stąd Toma,
który teraz stanął przy mnie i patrzył się jak zahipnotyzowany. Uśmiechnęłam
się do niego radośnie, nie mogąc powstrzymać tego odruchu. Niespodziewanie
złapał moją twarz w dłonie i uniósł w swoją stronę. Jednocześnie nachylił się,
a ja poczułam jego usta, czule przylegające do moich. Pocałował mnie namiętnie,
obejmując w tali, a ja chcąc czy nie, zarzuciłam mu ręce na kark. Teraz wszystko
wirowało jeszcze bardziej, niż po grzmotnięciu o podłogę na klatce schodowej!
Poczułam jak ramiona chłopaka jeszcze bardziej przyciągają mnie do siebie, a
wokół mnie przyjemnie promieniowało ciepło jego ciała. Wspięłam się na palce,
chcąc być jeszcze bliżej niego i wtedy poczułam przeszywający ból. Stęknęłam
cicho, odrywając się od chłopaka. Tom zerknął na mnie przestraszony, jakby to
on był winien tej sytuacji.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ehem… Nie chcę przeszkadzać, ale
moglibyśmy się stąd wynosić – mruknął w naszą stronę Bill, który katem oka
ciągle spoglądał na czającego się w przedpokoju Marka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak jest, Bill – odpowiedziałam z
uśmiechem, powracając do pionu. Nie patrzyłam już na Toma, nie wiedziałam, co
znaczył ten pocałunek i nie miałam czasu się teraz nad tym zastanawiać. On
jednak uciążliwie zerkał na mnie, więc złapałam go za rękę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tylko się uderzyłam. Chodźmy już.
– Ruszyłam do przodu i skrzywiłam się lekko. Dopiero teraz ból w nodze się
nasilił, chyba coś mi strzyknęło, kiedy chciałam się wspiąć na poziom Toma,
jednak skutecznie zamaskowałam to pokerowym wyrazem twarzy. Pociągnęłam za sobą
chłopaka, który objął mnie w pasie, chcąc dać mi oparcie. Chciałam po prostu
jak najszybciej znaleźć się na dworze, daleko od tego miejsca. Mijając Marka
zmierzyłam go pogardliwym spojrzeniem. I co?! I kto jest górą?! Skończyło się
trzymanie pod kluczem! Jak oni w ogóle śmiali zrobić coś takiego?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nigdy więcej się do mnie nie
zbliżajcie – warknęłam w ich stronę. - W przeciwnym razie zgłoszę to na policję
i zrobię obdukcję. Ostrzegam. – Z gracją odgarnęłam włosy do tyłu i spojrzałam
na nich przeszywająco. Po chwili jednak zachwiałam się, przez co Tom podtrzymał
mnie, abym nie zaliczyła kolejnego już dzisiaj upadku. Mimo to uśmiechnęłam się
chytrze, podchodząc do drzwi. Nic nie zepsuje mojej chwili tryumfu! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poczekaj chwilę – Tom mruknął w
moją stronę i zostawił mnie przy wyjściowych drzwiach. Zerknęłam na niego
zdziwiona, jednak przytaknęłam głową. Moje oczy śledziły każdy jego ruch. Pewnie
podszedł do nie spodziewającego się niczego Davina i uderzył go prosto w twarz,
z której trysnęła krew. Moja ręka momentalnie wystrzeliła w stronę ust,
zakrywając je w geście zdziwienia. Spojrzałam na Billa, chcąc żeby jakoś
zareagował, ale on tylko wzruszył ramionami. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom! – pisnęłam, nie wiedząc, co
robić. Mark także zastygł w bezruchu. Z niego to jest jednak tchórz. Co z tego,
że Davin to jego partner? Nigdy by się za nim nie wstawił, bo jeszcze sam by
oberwał.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po krótkiej chwili jeszcze jeden
cios wylądował na policzku Dava, a ja nie wytrzymałam, ruszając w ich stronę.
Zauważyłam wściekły wzrok Browna i już wiedziałam, że sytuacja nie staje się za
ciekawa. A wszystko wyglądało tak dobrze!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom! – przywołałam go do porządku,
po chwili jednak moja noga zaplątała się o gruby dywan, pokrywający podłogę w
pokoju Davina i ciągle starając się utrzymać równowagę upadłam, w ostatniej
chwili łapiąc się oparcia kanapy. To wystarczyło, aby ich uwaga skierowała się
na mnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zdecydowanie nie jest to mój
najlepszy dzień, jednak dzięki mojej nieporadności wrogie nastroje zniknęły. A
przynajmniej Tom się opanował. Podbiegł do mnie, sprawdzając czy nic mi się nie
stało. Nie, jestem cała. Trochę nieogarnięta, ale jednak cała! Poczułam, że
wsuwa swoje ramię na moją talię i stawia mnie do pionu. Kto jak kto, ale ja
dzisiaj czułam się jak szmata do mycia podłogi. Właściwie niewiele moje
samopoczucie mijało się z faktami. W końcu nie raz wylądowałam dzisiaj na
podłodze i zostały wyciśnięte ze mnie wszystkie flaki poprzez wielkie cielsko
Marka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy już – szepnęłam cichutko,
tak że chyba tylko on mnie usłyszał. Zobaczyłam za jego plecami zezłoszczonego
Davina i czym prędzej pociągnęłam chłopaka za rękę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wypad stąd, zanim wam skopię
tyłki! Jazda! – wrzasną tak, że aż podskoczyłam w miejscu. Czułam się jakby
jego słowa niczym niewidzialna miotełka, wyganiały mnie stamtąd. Znów obejmując
Kaulitza dotarłam do klatki schodowej, a drzwi za naszymi plecami zatrzasnęły
się nim zdarzyłam się w ogóle odezwać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O matko… wreszcie – sapnęłam, po
czym zerknęłam na Billa i otarłam dłonią czoło. Widziałam, że Czarny też czuł
ulgę. Uśmiechnęłam się do niego, po czym pisnęłam niespodziewanie, czując jak
ktoś podcina moje kolana i łapie mnie pod plecami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co my już z tobą mamy. – Bill
odwzajemnił uśmiech i pokiwał z dezaprobatą głową, patrząc na moją zaszokowaną
minę, kiedy ulokowałam się w ramionach Toma. Dobrze wiedziałam, o co chodziło
Billowi. Gdybym nie była uparta, żeby tutaj przychodzić, nie miałabym problemu,
z którym musieli mi pomóc. Mogłam też przyjść z Melody. Może w dwójkę
poradziłybyśmy sobie z wywarzeniem drzwi?!<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom! – Ocknęłam się po chwili. –
Postaw mnie natychmiastowo na ziemi! – rozkazałam, kiedy byliśmy już w połowie
schodów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Im szybciej się stąd wyniesiemy,
tym lepiej – odpowiedział tylko, nadal patrząc przed siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na jego uspokojoną twarz i
przejechałam lekko dłonią po lewym policzku. Nie spojrzał na mnie, jednak
widziałam minimalną zmianę wyrazu jego twarzy. Nie potrafiłam ocenić, czy była
to dobra zmiana.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nic mi nie jest, naprawdę –
szepnęłam. – Potknęłam się tylko o dywan – wyjaśniłam, przylegając bliżej do
jego ciała i ciesząc się, że wreszcie mogę go objąć. Znów poczułam to przyjemne
ciepło, jakie płynęło z każdego jego gestu. Oplotłam jego szyję dłońmi, chcąc
mu pomóc w udźwignięciu tego ciężaru, który na nim spoczął.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Już cię puszczam – mruknął, gdy
tylko zeszliśmy po schodach. Z wdzięcznością oparłam głowę o jego bark i
uśmiechnęłam się pod nosem. Mimo iż na mnie nie patrzył i unikał mojego wzroku,
czułam wyraźną zmianę. Widziałam to po nim i po całym jego zachowaniu.
Wiedziałam, że powinnam z nim porozmawiać. Nie wiedziałam jednak nawet, jak
zacząć.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-34930177184833382762012-08-09T15:52:00.005+02:002013-08-25T18:43:52.820+02:00• 28. Prawda wdeptana w ziemię, wzbije się na nowo<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mój but energicznie podskakiwał na
nodze, która rytmicznie uderzała o krzesło, na którym siedziałam. Rozejrzałam
się jeszcze raz dookoła, zauważając niezwykłą żółć pokrywającą część sufitu.
Skupiłam się przez chwilę na tym kolorze, zastanawiając się czego był wynikiem.
Być może jest to powolnie rozwijający się grzyb, który swoimi mackami powoli
opanowuje coraz większą powierzchnię? Może nade mną jest łazienka? Przesunęłam
wzrok niżej, zauważając, że ktoś patrzący na mnie z boku, wziąłby mnie za
idiotkę. Ściany były w kolorze wyblakłej śliwki, a na podłodze rozciągała się
wykładzina imitująca panele. Cóż… nie tak wyobrażałam sobie biurowiec jednej z
najbardziej prestiżowych gazet plotkarskich. Prześlizgnęłam wzrokiem po srogo
wyglądających drzwiach, zaraz po tym skupiłam się bardziej na recepcji, w
której znajdowała się jedna ciemnowłosa kobieta. Oparłam rękę na twardym
krześle i zerknęłam na Billa, który znajdował się po mojej prawej stronie. Po
jego twarzy mogłam dostrzec, że jest lekko spięty. Tak samo jak ja. Nie
zdążyłyśmy jednak odezwać się do siebie ani słowem, kiedy kobieta przy recepcji
poprosiła nas do siebie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, słucham państwa?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam przelotnie na Billa, za
jego plecami dostrzegając jednego z ochroniarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry, nazywam się Jasmine
Metz i jestem fotoreporterem. Niedawno odsprzedałam państwu zdjęcia, dlatego
teraz chciałam upomnieć się o uregulowanie wpłaty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przełknęłam głośno ślinę, obserwując
jej lekko drgającą powiekę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Z tego co wiem, wpłaty dokonywane
są w trybie natychmiastowym. Niech pani poczeka – skierowała do mnie, po czym
wybrała jakiś numer na telefonie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odwróciłam się z powrotem w stronę
Billa i powachlowałam się ręką. Gorączka, jaką powodowała pogoda za oknem, teraz
zwiększyła się jeszcze bardziej. Bałam się, że za chwilę na mojej twarzy
pojawią się wypieki oszustwa. Ale to nic… graj, Jasmine, graj! Kto wie? Może
niedługo odkryję, że aktorstwo jest moim nowym powołaniem?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, rzeczywiście mamy jakieś
zdjęcia wystawione na Jasmine Metz. Niech pani wejdzie do pokoju 8, tam powinna
się pani dowiedzieć więcej.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję. – Natychmiast puściłam
się przodem, nawet nie patrząc, czy Bill idzie za mną. Moje serce zabiło
mocniej, kiedy zobaczyłam numer osiem na srogich, zamkniętych drzwiach. Wzięłam
głęboki oddech, zapukałam dwukrotnie, po czym nacisnęłam klamkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry. Nazywam się Jasmine
Metz i chciałabym dowiedzieć się czegoś więcej, na temat wypłaty za moje
zdjęcia, które ostatnio pojawiły się w magazynie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Witam panią… ach… pan Kaulitz! – Facet
zerknął za moje plecy, zacierając już ręce. Nawet się nie zorientowałam, że
Bill stoi tuż za mną, a drzwi tak naprawdę jeszcze nie zostały zamknięte. Spojrzałam
zaskoczona na wokalistę. Posłusznie odsunęłam się jednak, żeby mógł zająć
miejsce zaraz obok mnie. Bill przywitał się skinieniem głowy, po czym od razu
przeszedł do rzeczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może pan sprawdzić, gdzie podziały
się pieniądze, za zdjęcia, które zostały dostarczone?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie ma to jak szybki konkret.
Mężczyzna szybko usiadł przy komputerze, wpisując w niego niezbędne dane. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przelew odbył się na konto
nijakiego Marka Wannforda. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzałam zaskoczona na mężczyznę.
To nazwisko rozbrzmiało w moich uszach jak sygnał alarmowy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak to Marka Wannforda? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mężczyzna popatrzył na nas
zdezorientowanym wzrokiem. Najpierw zerknął na mnie, po czym z lekko uniesioną
brwią przypatrzył się oburzonemu wyrazowi twarzy Billa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dowiem się, w czym jest problem.
Niech państwo zgłoszą się w ciągu kilku najbliższych dni – zmieszał się,
jeszcze raz sprawdzając sprzeczne dane, które znajdowały się w komputerze.
Słysząc jego słowa automatycznie wstałam, spoglądając na Billa, u którego chyba
po raz pierwszy widziałam tak zacięty wyraz twarzy. Tak! Po raz pierwszy, mimo,
że nasze początki nie układały się zbyt dobrze. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">Kiedy
tylko znaleźliśmy się za drzwiami szturchnęłam go łokciem, uśmiechając się pod
nosem. Szybko odwzajemnił uśmiech. Oboje wiedzieliśmy, że ich wkopaliśmy! Teraz
nie mieli pojęcia, jak z tego wszystkiego wybrnąć! Ha! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrani z nas partnerzy – zauważyłam.
Nadzieja kiełkowała we mnie teraz coraz bardziej. W końcu musi się to jakoś
wyjaśnić. Ale zaraz… Mark Wannford?! Ten Mark?! Jak to możliwe, że… czyżby to
on maczał w tym palce?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy tylko wróciłam ze swojej
wyprawy z Billem, nie mogłam uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę.
Można powiedzieć, że zostałam wkopana i nie miałam pojęcia, jak to udźwignąć.
Skoro już zostałam paparazzo, to powinnam uruchomić nabyte w czasie mojej
kariery kontakty i tak po prostu pstryknąć palcami, aby wszystko zostało
wyjaśnione. Tak się składa, że nie jestem tak dobra, jak myślałam i nic takiego
tutaj nie zadziała. Moje magiczne pstryknięcie palcami tak naprawdę nie ma w
sobie mocy, a ja muszę się nieźle nagimnastykować, żeby dociec do tego, co się
wokół mnie dzieje! Dlatego właśnie postanowiłam jeszcze raz porozmawiać z
Davinem. Tak, wiem, że ten chłopak ciągnie się za mną wszędzie. Nasze losy są
chyba ze sobą związane i ciągle się splatają. Ale obiecuję sobie, że niedługo odetnę
tą cholerną pępowinę i Davin zniknie raz na zawsze z mojego życia! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tym razem jednak był mi potrzebny,
bo to ja zamierzałam wykorzystać jego! Nie potraktowałam go ostatnim razem zbyt
miło. Można powiedzieć, że totalnie go zbyłam i interesowało mnie tylko to, aby
wydostać się z jego mieszkania. To nic, teraz postanowiłam sama wpakować się w
paszczę lwa! Ha, ha! Początkowo miałam nadzieję na spore wsparcie ze strony
Melody, jednak uznałam, że nie będę mieszać jej w tą brudną sprawę i sama dam
sobie radę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przemierzając ulice Berlina,
skupiłam się przez chwilę na prażącym moje policzki słońcu. Chwilę później
promienie jednak schowały się za chmurami, a ja skrzywiłam się lekko. Kto by
pomyślał, że o tej porze roku, pogodę będą zakłócały mi chmury? Toż to szczyt! Miałam
tylko nadzieję, że nie będzie padało, bo wtedy to już w ogóle byłby problem, w
końcu nie wzięłam parasolki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czując wibrujący w mojej kieszeni
telefon, szybko wyciągnęłam go i zatwierdziłam rozmowę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, gdzie jesteś? Czekam pod
twoim domem. Wolałbym tutaj długo nie stać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, nie bądź zły, ale nie mogę
teraz wrócić. Mam misję do wypełnienia – powiedziałam zgodnie z prawdą, gdyż
moim celem było wyciągnąć z Davina jak najwięcej informacji na temat tego, co
tak właściwie robił przed klubem tej feralnej nocy, jaki udział ma w tym Mark i
o co im obojgu chodzi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co ty znów kombinujesz? –
usłyszałam przeciągłe westchnięcie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idę do Davina. Muszę dowiedzieć
się, czy nie ma z tym wszystkim czegoś wspólnego – powiedziałam to, zanim w ogóle
zdążyłam zorientować się w sytuacji. Nie powinnam była mu się wygadywać!
Przecież on nie pozwoli mi tam pójść, a nawet jeśli, to jeszcze przeze mnie
może nabrać podejrzeń! Moje intencje są czyste jak łza… nie wiem więc, dlaczego
miałby to robić, no ale lepiej zawsze chuchać na zimne.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- CO?! – Usłyszałam w słuchawce i
przewróciłam młynek oczami. Tego właśnie się spodziewałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mam czasu tego tłumaczyć, do
zobaczenia później – pożegnałam się z nim szybko, z przodu zauważając wejście
do kamienicy, w której mieszkał Davin. Nikt nie będzie ze mnie robił głupiej
dziewczynki. Rozwiążę tą sprawę sama, a gdy to zrobię, Tom się ocknie. Nie ma
co płakać nad rozlanym mlekiem. Davin pocałował mnie, ja tego nie chciałam, a
teraz tylko muszę udowodnić to Tomowi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wzięłam głęboki wdech i wstąpiłam do
środka. No dobrze. Przyznam się, że nie byłam pewna, czy robię dobrze, jednak
nie mogłam siedzieć z założonymi rękoma i czekać na telefon od tego magazynu!
To nie w moim stylu. Musiałam działać!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kolejny raz wspięłam się po wąskich
i wysokich stopniach, które zawsze wywoływały we mnie nieprzyjemne uczucia.
Byłam pewna, że stworzone były w okresie, gdy normy budowlane dla budynków
wielorodzinnych jeszcze nie istniały. Zawsze przerażała mnie ich stromość. Mój
wzrok przebiegł po obskurnych ścianach. Jak to możliwe, że w Berlinie nadal
można znaleźć takie miejsca?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zdeterminowana, żeby zdobyć jakieś
ważne informacje, zapukałam natychmiastowo i nacisnęłam klamkę. Pewna, że będą
otwarte naparłam na drzwi. Nic z tego. Nie otworzyły się, a ja przeklęłam cicho
pod nosem. Miałam ochotę kopnąć w ten prostokątny kawałek drewna, jednak
powstrzymałam się. Zanim zdążyłam odwrócić się w stronę wyjścia, drzwi
otworzyły się, a w nich pojawił się Davin, ubrany tylko w bokserki. Rozpoczynając
grę aktorską, uśmiechnęłam się do niego w tak anielski sposób, w jaki tylko
potrafiłam. Zmierzyłam go od dołu do góry, stwierdzając, że dobrze pamiętam
stare czasy. Staliśmy przez chwilę, patrząc się na siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wpuścisz mnie? - odezwałam się
pierwsza, nie bardzo wiedząc, co mam zrobić. Zaczęłam okręcać kosmyk włosów na
palcu. Nie spodziewała mnie jego reakcja, która polegała na tym, że zdziwiony
stał w drzwiach, patrząc na mnie uważnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili szybko przesunął się,
robiąc mi przejście. Skorzystałam z niego, ogarniając wzrokiem mały przedpokój.
Szybko ściągnęłam buty i ruszyłam do salonu, gdzie od razu usiadłam na wąskiej
kanapie. Spuściłam wzrok. Nie wiedziałam, jak mam zacząć to przesłuchanie.
Szybko poczułam, jak Davin siada bardzo blisko mnie. Wzdrygnęłam się lekko,
jednak w ostatnim momencie powstrzymałam odruch, który nakazywał mi odsunąć się
na drugi skraj kanapy. Jego ramię otarło się o moje, a zaraz potem poczułam, że
łagodnie mnie obejmuje. Jego ciepły oddech otulił moje policzki, ja jednak
hardo patrzyłam na swoje złączone dłonie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Widzę, że jednak wróciłaś. – Usłyszałam
jego szept, a po moich plecach przeszedł dreszcz podenerwowania. Policzki
oblały się szkarłatem, kiedy poczułam jak jego dłoń wsuwa się na moje udo i
gładzi jego powierzchnię. Wiedziałam, że część tego muszę przetrwać bez
protestów. W końcu musiałam jakoś załagodzić spór, który wytworzył się między
nami w ostatnim czasie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No? Co ty taka nieśmiała? Nie
pamiętasz już, co robiliśmy razem na tej kanapie? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ooo, nie. Miarka została przebrana!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin, chciałam tylko porozmawiać.
– Przerwałam jego zaloty, próbując odsunąć się od niego na pewną odległość.
Zauważyłam, że zerknął na mnie podejrzanie, unosząc do góry jedną brew. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak znalazłeś się tamtego dnia pod
klubem? Jak to się stało, że znalazłeś się tam ze mną?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dlaczego o to pytasz? – spojrzał
na mnie nieufnie, a ja już wiedziałam, że coś się za tym kryje. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Bo to rozwaliło mi związek, pacanie,
pomyślałam szybko, jednak nie wypowiedziałam tego na głos. Zamiast tego
przeanalizowałam za i przeciw.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Po prostu dawno cię nie widziałam,
a ty nagle się tam pojawiłeś. – Z anielskim uśmiechem wymalowanym na twarzy udawałam
niewinną istotę, a on jak kamienny mur nie dał się skuć i uronić choć odrobiny
tajemnicy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Widzę, że się stęskniłaś. – Od
razu przeszedł do rzeczy, znów znacznie się do mnie przybliżając. Jego usta
dotknęły mojego ucha, a ja skrzywiłam się lekko. Nie chciałam, żeby to
zobaczył, jednak nie mogłam się powstrzymać. Nie chciałam mieć z nim nic
wspólnego! Jedną rękę ułożyłam na jego nagiej klatce piersiowej i już miałam
zamiar go od siebie odepchnąć, gdy usłyszeliśmy pukanie do drzwi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poczekaj tutaj – mruknął w moją
stronę, po czym szybkim krokiem wyszedł na klatkę schodową. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie byłabym sobą, gdybym w tym
momencie nie podążyła za nim. Stanęłam w przedpokoju, nie będąc pewną, czy
powinnam wychodzić poza mieszkanie. Moje wątpliwości zostały jednak rozwiane,
gdy usłyszałam wymianę zdań. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nie jest najlepszy moment.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam nadzieję, że zajmujesz się
właśnie nią, ale mamy problem. Ktoś zgłosił, że pieniądze nie pojawiły się na
właściwym koncie. Obawiam się, że to wszystko może nie wypalić, a Jost już
wydał swoją dolę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak to może nie wypalić? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słysząc zezłoszczony głos Davina
zamarłam. A więc moje przeczucie było słuszne! Maczał w tym palce, a dodatkowo
maczał w tym palce także… Jost?! Menadżer chłopaków?! Jak to możliwe? Czy to
znaczy, że z największą chęcią tak po prostu by się mnie pozbył i zdradziłby
chłopaków? No tak… przecież skądś musieli wziąć przedmiot przetargu - zdjęcia!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jeśli będę wiedział coś więcej, to
dam znać. Teraz zachowuj się jakby wszystko było w porządku – mruknął
mężczyzna, a ja nie wytrzymałam i otworzyłam drzwi. Spojrzałam po nich
zabójczym spojrzeniem i od razu wiedziałam, że byli przerażeni. Ha! Ja to
potrafię przyprzeć ludzi do muru. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest dobrze?! A co z moim
związkiem?! Ile pieniędzy dostaliście za to, żeby pozbawić mnie szczęścia?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Chyba pierwszy raz tak bardzo
podniosłam na kogoś głos, bo wbrew pozorom jestem bardzo opanowaną osobą.
Zauważyłam, że oboje zerkają na siebie przelotnie. Założyłam dłonie na piersi,
czekając na jakiekolwiek wyjaśnienia. Nie mogłam uwierzyć, że w to wszystko
wplątany był także Mark! Mark, którego widywałam w pracy, który chciał zaprosić
mnie na wieczorną randkę! A właściwie to by do niego pasowało. Przecież to on,
a nie kto inny, jest typowym, rasowym paparazzo. Co mogliby obchodzić go inni
ludzie, skoro jest typem samotnika? Mogłam się spodziewać, że od samego
początku domyślał się, co łączy mnie i Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No, co tak zamilkliście? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie doczekałam się jednak żadnej
odpowiedzi, ponieważ poczułam jak jeden z mężczyzn łapie mnie od tyłu w pół i
unosi do góry. Wystraszyłam się nie na żarty. Kątem oka zauważyłam Davina,
który przygotował się, aby zamknąć moje usta. Uprzedzając jego zamiar szybko
krzyknęłam. Właściwie to pisnęłam, a mój pisk potoczył się echem po całej
klatce schodowej. Szarpnęłam się raz, drugi, jednak nic nie skutkowało.
Miotając głową na wszystkie strony i mając unieruchomione ręce, po chwili
straciłam poczucie orientacji. Wiedziałam tylko, że znów znalazłam się w
mieszkaniu Davina. Włosy opadły mi na oczy i przykleiły się do twarzy tak, że
miałam ograniczone pole widzenia. Chciałam krzyknąć, jednak uniemożliwiła mi to
duża męska dłoń. Ciągle starając się wyciągnąć ręce spod silnego uścisku, nie
byłam w stanie zamortyzować upadku na łóżko. Jęknęłam głośno, przekręcając się
na bok i czując przeszywający ból w prawej nodze. Moja dłoń natychmiastowo
wystrzeliła w jej kierunku i rozmasowała bolące miejsce. Zanim zdążyłam
podnieść się do pionu, usłyszałam dźwięk przekręcanego zamka. Uwierzycie?!
Zamknęli mnie w sypialni Davina!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zdenerwowana uniosłam się z łóżka i
lekko utykając na bolącą nogę, zbliżyłam się do drzwi. Stanęłam pod nimi i
zajrzałam w dziurkę od klucza. Niestety nic nie było widać. Oparłam więc ręce o
powierzchnię drzwi i wzięłam głęboki oddech.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wypuście mnie stąd! To jest
karalne! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie ma to jak ratowanie się
przepisami. Taaak… wszystko, co pomoże mi się stąd szybko wydostać jest dobre!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Halooo! – krzyknęłam
przeciągliwie. Oparłam się o drzwi i zaplotłam ręce na piersiach. No i co? Może
mam tutaj jeszcze dłużej tak siedzieć? Skoro mnie zamknęli, to świadczy o tym,
że mają coś poważnego na sumieniu, a to tylko pogarsza ich sytuację. O, to jest
dobry argument.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To tylko pogarsza waszą sytuację!
– krzyknęłam w przestrzeń, mając nadzieję, że mnie słyszą. Właściwie to
chciałam, żeby słyszeli mnie nie tylko oni, ale także sąsiedzi i inni ludzie.
Może ktoś wezwie pomoc?! Właśnie! Gdzie jest moja komórka? Szybko przebiegłam
wzrokiem całe pomieszczenie i oklepałam spodnie, chcąc wyczuć tą
charakterystyczną wypukłość. Niestety nic takiego nie znalazłam, a po chwili
uświadomiłam sobie, że zostawiłam ją w torbie w salonie. Złapałam się za głowę,
przeklinając tą całą sytuację. Mój były chłopak trzyma mnie zamkniętą w swojej
sypialni. Jakkolwiek to nie brzmi, nie podoba mi się to.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zrezygnowana usiadłam na miękkiej
pościeli i wpatrzyłam się w drzwi. Wiem, powinnam się trochę bać, jednak nie
mogłam sobie wyobrazić, żeby Davin mógł zrobić mi krzywdę. Właściwie to raz
mnie już uderzył i nie chciałabym takiej powtórki, jednak bardziej niż strach
czułam teraz złość! Jak oni mogli?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Położyłam się wygodnie, starając się
zapomnieć o pulsującej z bólu nodze. Musiałam uderzyć się o kant łóżka, kiedy
zostałam na nie bezczelnie rzucona. To nic, zaraz przejdzie. Westchnęłam cicho,
obserwując biały sufit. Czułam się przegrana. Byłam miękka, dałam się im
pokonać prawie bez walki! No bo gdzie tu walka, skoro unieruchomili moje ręce i
zamknęli w pokoju? Jak dugo zamierzają się tam namawiać, podczas gdy ja zostaję
w zamknięciu? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po jakimś czasie znałam już
odpowiedź. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Leżałam tu już chyba dobre parę
godzin, przewracając się z boku na bok i co jakiś czas wstając, żeby
skontrolować sytuację za drzwiami. Krzyczałam jeszcze kilka razy, jednak byłam
ignorowana. Zauważyłam, że za oknem zaczyna się ściemniać, a w moim brzuchu
obudził się potwor. No tak. Skoro już mam tutaj siedzieć, to mogliby dać mi coś
do jedzenia i wypuścić do toalety. Czy to tak dużo?! Nie. W takim razie
zerwałam się z łóżka, na chwilę zapominając o obolałej nodze i dopadłam do
drzwi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do cholery jasnej! Czy ktoś
wypuści mnie wreszcie do toalety? Czy ja o tak dużo teraz pro…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zdziwiona zamarłam, słysząc trzask
zamka w drzwiach. Co jest? Czyżby toaleta zadziałała? Od razu przyjęłam zaciętą
minę, czekając aż jegomość wypuści mnie z tej klatki. </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-27657505534002254732012-08-09T15:52:00.001+02:002013-08-25T18:43:59.171+02:00• 27. W Twoich zielonych oczach<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Moje serce zabiło gwałtownie, kiedy
usłyszałam jego ostry, niezadowolony głos. Moje dłonie zaczęły się trząść, nie
sądziłam, że usłyszę go tak szybko. Opanowując rozdygotane ciało, wzięłam
głęboki oddech.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To ja, wpuść mnie, proszę –
powiedziałam cicho, nachylając się nad mikrofonem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili usłyszałam donośny trzask
i zrobiło się głucho. Cholera! Przeklęłam w myślach, zastanawiając się, co
teraz zrobić. Oszacowałam swoje realne szanse, zerkając w stronę niezdobytej
twierdzy. Chyba jednak nie byłam w stanie wspiąć się na mur, aby przedostać się
na drugą stronę. Z rozmachem wyciągnęłam komórkę. Zerknęłam na nią, aby po
chwili wykręcić numer Billa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Stoję pod twoim domem, czy byłbyś
łaskawy mnie wpuścić? – Byłam pewna, że wydobywa się ze mnie para, jak z
lokomotywy. Gotowało się we mnie, kiedy słyszałam pełen lenistwa głos Billa.
Wiedziałam, że nie ma nawet siły, aby ruszyć się z miejsca i otworzyć mi bramę.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill! Rusz się!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Już, już… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnął w słuchawkę, a ja złapałam
się pod biodro, stukając nerwowo nogą. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rozmawiałeś z nim? On nie chce
mnie znać… co ja mam teraz zrobić?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jeszcze nie rozmawiałem, ale zaraz
będziesz miała okazję mnie wyręczyć – mruknął w słuchawkę. W tym samym czasie
usłyszałam długi dźwięk, obwieszczający otwieranie domofonu. Pociągnęłam za
gałkę i zawahałam się chwilowo. Jeszcze nie wiem, jaki mam plan, ale coś muszę
wymyślić. On musi wiedzieć, że nie maczałam w tych wszystkich przekrętach
palców. Nawet jeśli mi nie wybaczy, tego czego nie zrobiłam… muszę mu to
powiedzieć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Szybkim krokiem przedostałam się do
środka. Bez pukania nacisnęłam klamkę, wchodząc do wielkiego domu. Zerknęłam na
Billa, który zjawił się koło mnie. Zrobił bezradną minę, a ja przełknęłam
głośno ślinę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest naprawdę wkurzony, dawno go
takiego nie widziałem. Chodzi jak struty od samego rana, więc lepiej się
trzymaj. – Uśmiechnął się lekko, wskazując palcem na górę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pokiwałam w zrozumieniu głową.
Miałam tak ściśnięte gardło, że nie potrafiłam wydobyć z siebie głosu. Co
chwila niepewnie zerkając na sufit, wspięłam się po długich schodach. Moje
zaciśnięte w pięści dłonie, zaczęły się lekko pocić. Odetchnęłam jeszcze raz
głęboko, chcąc nabrać trochę odwagi, aby stawić czoło prawdzie. Przemierzyłam
górną partię domu. Najciszej jak tylko potrafiłam udałam się pod drzwi jego
pokoju. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">[Javier Navarrete – Mercedes
Lullaby] http://www.youtube.com/watch?v=19bBGxf5k6k</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">[green eyes make me blue]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span style="font-size: 11.0pt;">Zacisnęłam rękę na
klamce. Nacisnęłam ją lekko, popychając drzwi do przodu, aby szybko zerknąć na
jego przygarbioną sylwetkę. Siedział do mnie tyłem, jednak już wiedział, że
tutaj jestem. Zauważyłam to po jego spiętych mięśniach i wyraźnie sztywnej
sylwetce. Podeszłam do niego po cichu, bojąc się zakłócić chwilowy spokój. Usiadłam
na samym skraju łóżka, nie wiedząc, jak się teraz do niego odezwać i co
powiedzieć. Delikatnie położyłam dłoń na jego barku i przesunęłam ją wzdłuż
jego ramienia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… - szepnęłam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wstał gwałtownie, nie pozwalając mi
się dotykać. Odwrócił się w moją stronę. Jego twarz wyrażała mieszaninę
wściekłości i smutku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak mogłaś mi to zrobić? –
wyrzucił z siebie, wymachując lewą ręką, a jego ciemne oczy przeszyły mnie
swoim żalem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Tom… - nie zdążyłam dojść do
słowa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zaufałem ci – przetarł dłonią
twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wstałam gwałtownie z łóżka, chcąc do
niego podejść. Nie zdążyłam jednak nawet dotknąć jego twarzy lub dłoni, kiedy poczułam
mocne szarpnięcie do tyłu. Moje nogi same skierowały mnie w kierunku, w którym
pchała mnie siła. Po chwili plecy uderzyły o gładką powierzchnię. Gdy
otworzyłam przymrużone oczy, zorientowałam się, że przyparł mnie gwałtownie do
ściany. Jęknęłam głucho, pod wpływem niespodziewanego uderzenia. Przymknęłam
oczy, na wprost siebie widząc jego rozgniewane spojrzenie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak mogłaś?! – krzyknął tak
głośno, że aż podskoczyłam, próbując wtopić się w ścianę. Moje ciało jednak nie
chciało zmienić swojej formy, nie pomogło mi w ucieczce od tego ostrego,
zdenerwowanego tonu. Jego ramiona opierały się po obu moich stronach, a twarz
była nachylona nade mną. Nie potrafiłam wydobyć z siebie żadnego słowa, kiedy
widziałam, jak jego ręka powoli unosi się.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… ja… to nie ja, nie rozumiesz
tego? – szepnęłam, a mój szept utknął gdzieś pomiędzy naszymi oddechami. Przez
chwilę słyszałam jak głośno oboje wciągamy powietrze do płuc i ze świstem je
wypuszczamy. Jego klatka piersiowa unosiła się w nierównym, szybkim tempie.
Podobnie musiało być ze mną. Chciałam jak najszybciej skończyć tą szopkę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ty się z nim całowałaś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>A więc o to chodziło! Mógł znieść
nawet to, że postąpiłam jak typowy paparazzo, ale nie mógł znieść zdrady, o
której już całkowicie zapomniałam. Przecież Davin dla mnie nie istniał! Jak
wiele razy już mu to wyjaśniałam?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- On się po prostu do mnie przyssał,
nie zdążyłam nic zrobić. Nie wiem, czego tym razem ode mnie chciał - pisnęłam
zdenerwowana. Czułam się poniżona, mój głos stawał się coraz bardziej
spanikowany i wyższy z przejęcia, gdy potok słów wypływał z moich ust. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze wiesz, że tylko ja mogę cię
tak dotykać – westchnął rozgniewany, a jego dłoń uderzyła w ścianę tuż obok
mojej głowy. Zamknęłam oczy, a w moich uszach rozbrzmiał odgłos tępego
uderzenia. Tom popatrzył na mnie smutno. Po chwili widziałam jak jego ręka
powoli zbliża się do mojej twarzy. Przymknęłam zdenerwowana oczy, obserwując
jego ruchy i mając świadomość, że ściana nie przesunie się już do tyłu i
utknęłam pomiędzy nią a jego złością.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie bój się, nie uderzę cię tak,
jak on to zrobił – spojrzał na mnie całkowicie spokojny. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczułam
promieniujący ból, rozlewający się po lewej stronie twarzy. Odrzuciło mi głowę,
a włosy przesłoniły mi pole widzenia. Przez chwilę poczułam zawroty, więc
oparłam się niepewnie o ścianę. Łzy już prawie wylewały mi się z oczu, szybko
więc uniosłam wzrok, by spojrzeć na niego po raz ostatni.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W jego oczach mogłam dostrzec ból.
Pod moimi powiekami zaczaiły się łzy, a chwilę później poczułam jak jedna za
drugą spływają po moich zarumienionych z emocji policzkach. Nim się
zorientowałam jego usta otarły się o moje. Dotyk był delikatny, jak muśnięcie
skrzydeł motyla, po chwili jednak pocałował mnie gwałtownie, a ja zupełnie nie
wiedziałam, co się działo. Instynktownie przywarłam do niego bliżej, a moje
drżące ręce automatycznie powędrowały na jego kark. Przycisnęłam go do siebie
mocniej. Chciałabym mieć wystarczająco dużo siły, aby otoczyć go ramionami i
już nigdy go z nich nie wypuszczać. Oddałam jego namiętny pocałunek, czując
jego duże ręce władczo oplatające moją talię. Ciągle czułam, że jest źle. Mimo
iż nie mogłam zebrać myśli do kupy, to jednak wiedziałam, że jestem na
straconej pozycji.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy tylko odsunął się nieco ode
mnie, zerknęłam ponownie w jego brązowe, otoczone firanką ciemnych rzęs oczy.
Nadal drżącą dłonią przesunęłam delikatnie po skórze jego policzka, kierując
palec wskazujący w stronę jego pełnych warg. Dotknęłam ich, przypominając sobie
smak naszych pocałunków i to jak pieścił moje usta. Czułam jak wolno przesuwają
się pomiędzy nami te ciężkie sekundy milczenia i ciszy. Bałam się, co nastąpi
zaraz po niej. Wiedziałam, że chcę z nim być. Wiedziałam, jak chcę żyć i że
takie nieporozumienie nie może stanąć nam na drodze. Nurtowało mnie jednak to,
czy… on wiedział?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kochałem cię, Jasmine.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przeszedł przez mnie dreszcz
nadziei. Szybko jednak zapomniałam o niej, uświadamiając sobie czas przeszły w
jego wypowiedzi i widząc jego zmęczony wyraz twarzy. Uśmiechał się do mnie
smutno, nie odtrącając mojej dłoni, która ciągle błądziła po jego skórze.
Zachowywał się tak jakby odpowiadał mu taki stan rzeczy. Jakby jeszcze przez
chwile chciał poczuć moją bliskość.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja też cię kocham, Tom –
powiedziałam to nieśmiało, jakbym bała się spłoszyć motyla, który przez chwilę
nie wyrywa się spod moich placów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zauważyłam, że przymyka oczy,
uśmiecha się do siebie i spuszcza głowę. Nie wierzył mi. Postrzegał mnie jak
oszustkę! Jak osobę, która uwiodła go, rozkochała tylko dla własnej korzyści, a
teraz nadal gra swoją rolę. Jego obawy dotyczące mojej osoby, które tyle osób
mogło mu wpajać, utrwaliły się w jego głowie, myślach i podświadomości tylko po
to, by teraz wypełznąć na wierzch. Poczułam się urażona i zraniona jego
zachowaniem. Byłam zagubiona w jego silnych ramionach, które nadal przypierały
mnie do ściany. Kiedy uniósł głowę, jego oczy prześwietlały mnie niczym
rentgen, widziałam w nich pustkę, w której się zatapiałam. Wpadałam do środka poprzez
źrenice, zniewolona przez ciemne tęczówki i gdyby nie przymknął powiek,
pozostałabym tam na stałe. Zestresowana zacisnęłam w pięści spocone dłonie i zacisnęłam
powieki, oczekując psychicznego uderzenia i bólu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyjdź – syknął w moją stronę.
Spojrzałam na niego, szeroko otwierając oczy, choć tak naprawdę spodziewałam
się tego. Moje usta uchyliły się lekko, jakbym zaraz miała powiedzieć coś na
swoją obronę, jednak nie byłam w stanie wydusić niczego. Patrzyłam na niego z
wyrzutem. Nie chciał mnie słuchać, nie pozwolił dojść do słowa. Nie chciał
rozmawiać, chciał tylko spojrzeć na mnie jeszcze raz, pocałować, poczuć
bliskość i pożegnać ze swojego życia. Odsunął się ode mnie, pozwalając mi na
przejście w stronę drzwi. Zerknęłam w ich stronę, jednak po chwili mój wzrok
znów przykuła jego sylwetka. Stał obok mnie, nieco zgarbiony, jakby pierwszy
raz na jego barkach spoczął taki ciężar. Nie widziałam w nim codziennej
pewności siebie, tylko determinację potrzebną do ponownego uprzątnięcia swojego
życia. Zrobiłam krok w stronę drzwi, po chwili jednak zatrzymałam się. Na
osłabionych w stresie nogach odwróciłam się znów w jego stronę. Widziałam jak
cierpliwie czeka, aż opuszczę pokój. Teraz już nie wyganiał mnie, nie krzyczał.
Spinając mięśnie walczył sam ze sobą. Tak samo jak ja walczyłam, żeby nie
rzucić się na niego i nie błagać o wybaczenie, choć może powinnam. Obawiam się
tylko, że wtedy uzyskałabym odwrotny rezultat. Niewiele myśląc prawie
przeskoczyłam dzielącą nas odległość i nim zdążył zaprotestować, stanęłam na
palcach, muskając lekko jego miękkie usta. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze wiesz, że mówię prawdę –
szepnęłam jeszcze raz patrząc w jego magiczne oczy. – Tutaj. – Położyłam dłoń
na jego piersi, po czym wyszłam z pokoju.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Opadł na łóżko, nie wiedząc czy biec
za nią, czy jeszcze zaczekać. Wydawało mu się to nie uchronne, dlatego
postanowił walczyć ze sobą. Ciągle był pod wpływem jej magii. Czuł się jak
zaczarowany, nie zdolny do nie wierzenia jej jasnym, zielonym oczom, które
teraz sprawiały, że odczuwał smutek. Czy to możliwe, że wreszcie spotkał
uczciwą dziewczynę? Nie, to nie jest możliwe. Jak mógł tak długo się oszukiwać?
Przecież dobrze wiedział, że mało która osoba pokochała by go za to jakim jest.
Większość widzi to, co chce zobaczyć. Nie znają go, kochając swoje wyobrażenie
i twarz z plakatu. Nie spotkałby takiej osoby, która potrafiłaby zauważyć jego
bardziej ludzką stronę. Nie chciał się oszukiwać… było to bardzo mało
prawdopodobne. W dodatku w tym zawodzie?! Zawsze przecież unikał ich jak ognia,
dobrze wiedząc jakimi ludźmi potrafią być. Bill od początku mówił mu, że ten
związek skończy się źle. Ach… Bill. Czyżby to on nie dał się oszukać?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podniósł się do pozycji siedzącej,
ruszając nerwowo nogą i przygryzając wargę. Nadal była w domu. Usłyszał jej
szloch, kiedy znów rozpłakała się zaraz za drzwiami. Kroki Billa obwieściły mu,
że teraz jego brat przejął rolę pokrzepiciela dusz, a ona pewnie nadal tutaj
jest. Oparł głowę na rękach. Jak można być tak głupim?! Wszystko rwało się do
tego, żeby znów mieć ją w swoich ramionach. Wcale nie chciał tego tak kończyć.
Jednak musiał. Nie mógł być z oszustką… nie mógł być z taką osobą!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podniósł się z łóżka, zaczynając
krążyć po pokoju. Szybko wyjrzał przez okna, na podjeździe nie zauważając
żadnego samochodu. Pewnie zjawiła się tutaj w inny sposób. Dobrze wiedział, że
jej samochód nie był sprawny już od dłuższego czasu, a ona sama nie miała
pieniędzy na ciągłe naprawy. Być może teraz je znajdzie? Za te fotografie na
pewno dostała dużo pieniędzy. A może kochany Davin zdecyduje się pokryć
wszelkie koszty? Przecież otrzymał już od niego sporą sumę pieniędzy –
przypomniał sobie łapówkę którą mu podarował w zamian za zostawienie Jasmine w
spokoju.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego dłoń znów wylądowała na
ścianie, wyładowując agresję, która skumulowała się w jego ciele na myśl o tym
chłopaku. Po chwili odwrócił się i po cichu wyszedł z pomieszczenia. Nie mógł
się powstrzymać i ruszył w stronę długich schodów, prowadzących do salonu.
Stanął na ich szczycie, słysząc delikatny głos drobnej dziewczyny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Już idę, tylko się trochę ogarnę –
mówiąc to pociągnęła nosem. – Przepraszam cię, Bill.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zszedł niżej, chcąc jeszcze raz na
nią zerknąć. Patrzyła na swoje dłonie, trzymające chusteczki higieniczne. Co
jakiś czas osuszała mokre policzki, które starała się zasłonić długimi włosami.
Znów próbowała być silna.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zszedł jeden stopień niżej. To
okazało się błędem, gdyż dziewczyna wyczuwając ruch, automatycznie skierowała swój
wzrok w jego stronę. Poczuł się, jakby był pod ostrzałem. Dopiero po chwili
zauważył swojego brata, który siedział zaraz obok niej. Zagotowała się w nim
złość. Teraz nagle jest dla niej taki pomocny! Zerknął szybko na jej
wystraszoną twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będę już szła. – Jak na komendę
podniosła się do góry. Odgarnęła włosy z policzków i uśmiechnęła się
delikatnie, jakby nic się nie stało. Wzruszyła ramionami i ruszyła w stronę
wyjścia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tom szybko pokonał ostatnie stopnie,
a rwące się w jej stronę dłonie umieścił w kieszeniach. To on był sprawcą jej
łez. Mimo wszystkiego co się wydarzyło, miał ochotę ją przytulić, wziąć w
ramiona i szepnąć, że wszystko będzie dobrze. Powstrzymał się, biernie
obserwując, jak zakłada buty i poprawia ubranie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poczekaj, odwiozę cię – Bill
odezwał się w najmniej spodziewanym momencie, jakby przerywając ciszę jaka
wytworzyła się w domu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie trzeba. – Jasmine próbowała
uśmiechnąć się w jego stronę, jednak wyszedł jej tylko mały grymas. Tom dobrze
wiedział, że dziewczyna nie czuje się komfortowo w sytuacji, kiedy oboje widzą
w jakiej rozsypce się znajduje. Na pewno szybko będzie chciała doprowadzić się
do porządku, aby nikt nie wiedział, co dzieje się w jej wnętrzu. On sam ciągle
się w nią wpatrywał, a ona jak ognia unikała jego wzroku, ciągle spuszczając
głowę lub patrząc w inną stronę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy. – Bill złapał za kluczyki
od samochodu, podchodząc do niej. Położył rękę na jej plecach, prowadząc ją do
wyjścia z domu. Kiedy tylko znalazła się za progiem, Czarny odwrócił się w
stronę brata. Popatrzyli na siebie wyzywająco, przeszywając się takimi samymi
spojrzeniami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pogadamy jak wrócę – powiedział
młodszy bliźniak, po chwili znikając za drzwiami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stał jeszcze chwilę nieruchomy,
wpatrując się w drzwi, za którymi Jasmine wyszła z Billem. Czyżby coś go
omijało?! Ta nagła zażyłość między jego bratem a jego dziewczyną?! Uh… Co on
wygaduje? Przecież Jasmine już jest… wolna. Teraz może być z każdym innym…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słysząc jak jakiś samochód opuszcza
ich posesję przełknął głośno ślinę i strapiony usiadł na jednym ze schodków, po
których dopiero co schodził.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedziałam w aucie młodszego
bliźniaka. Ze spokojem wymalowanym na twarzy obserwowałam przesuwający się za
oknem samochodu krajobraz. Nie chciałam na razie o tym wszystkim myśleć.
Obiecywałam sobie, że więcej nie będę płakać przez mężczyzn w moim życiu. To
Tom miał być moją podporą i parasolem pod którym mogłabym się schronić przed
troskami. Jak widać na drodze zawsze napotyka się jakieś przeszkody. Czasem są
małe, takie, że z łatwością można je pokonać. Czasami wymagają dużego trudu i
wysiłku, aby móc ruszyć dalej. Mój przypadek to ewidentnie ten drugi. Na moją
drogę został zrzucony cholernie wielki konar, a ja mam tylko dwie ręce gotowe
do przesunięcia go. Nie posiadam ani dźwigu ani piły, które pomogłyby mi w tym
wyczynie. Cóż… być może znajdę inną drogę, bo jak widać ta, którą teraz podążam
nie jest najszczęśliwsza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kątem oka zerknęłam na prowadzącego
Billa. Nic nie mówił. Nie wiedziałam, co myśli o tej całej sytuacji, jednak
czułam, że mam w nim swojego sprzymierzeńca. Nie wiedzieć czemu… wierzył mi.
Nie potrafiłam udowodnić swojej niewinności, jednak być może coś się da z tym
jeszcze zrobić? Zamierzałam wziąć się w garść i chociaż wyjaśnić zaistniałą
sytuację. Czas uruchomić zdobyte do tej pory kontakty!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będzie dobrze Jasmine, przejdzie
mu. – Bill odezwał się nagle, podjeżdżając już pod moją kamienicę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To chyba niemożliwe, żeby tak
nagle przestał mnie kochać… - wypowiedziałam na głos swoją wątpliwość.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wierz mi, że nie. Tom nigdy nie
kochał tak żadnej dziewczyny, dlatego nie mogę patrzeć na to jak rujnuje swój
związek. – Spojrzał na mnie ciepło.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję, Bill.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma za co, Jasmine. –
Uśmiechnął się w moją stronę, patrząc jak powoli wychodzę z auta.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jakoś to naprawię – mruknęłam
jeszcze w jego stronę. Po chwili zatrzasnęłam drzwi od samochodu i udałam się w
stronę swojego mieszkania. Musiałam się zastanowić, co teraz zrobić.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-74868398260647483892012-08-09T15:44:00.004+02:002013-08-25T18:44:05.991+02:00• 26. Byliśmy przeciwnymi stronami jednej monety<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co ty robisz?! – warknęłam, kiedy
już uwolniłam się od nachalnych ust Davina. Niestety mój głos zabrzmiał
bardziej płaczliwie niż groźnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, nie zaczynaj od nowa. –
Odsunął się nieznacznie, z kieszeni dżinsów wyciągając paczkę papierosów.
Szybko odpalił jednego z nich, a ja założyłam ręce na piersi i obserwowałam
ulatujący<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>w górę dym. Potarłam dłońmi o
ramiona, zauważając jak chłodne stało się nocne powietrze. Mimo tej całej
adrenaliny, poczułam, że moje palce kostnieją. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Muszę zadzwonić – mruknęłam, z
roztargnieniem odgarniając z twarzy moje splątane, długie włosy. Czym prędzej
opuściłam Dava. Odeszłam od niego na kilka kroków, obserwując fotoreporterów,
krzątających się w pobliżu bocznych drzwi. Szybko wybrałam odpowiedni numer.
Przyłożyłam telefon do ucha, czekając aż odbierze. Nie rozumiem, dlaczego
zostawił mnie tutaj samą! Jak mógł?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ej, ej… idziesz ze mną. – Nim
zdążyłam się choćby obrócić, Davin wyrwał telefon z mojej dłoni. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Oddaj mi ten telefon –
wykrzyknęłam. Kiedy mnie zignorował, z bezradności, uderzyłam się ręką w głowę.
– Z tobą jak z dzieckiem. Nie rozumiesz, że muszę zadzwonić? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Moja cierpliwość stopniowo się
kończyła. Miałam dość tego, że Davin mną pomiata, rządzi i kieruje moimi
czynami. Teraz liczyło się tylko to, żeby zadzwonić do Toma. Czułam niepokój
gromadzący się w moim sercu. Zalegał tam, jak niewidzialna, zimna powłoka,
która utrudniała mi oddychanie. Z drugiej strony ciągle była we mnie nadzieja,
że Tom nie wyciągnie pochopnych wniosków. Nie powinien tego robić, w końcu wie,
że dla mnie liczy się tylko on. Jednak nie jestem w stanie przewidzieć tego, co
zrobi w nerwach. Trzęsące się dłonie, zacisnęłam w pięści, nie chcąc pokazać
jak bardzo jestem zdenerwowana i spanikowana. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie będziesz teraz nigdzie
dzwoniła, a teraz chodź. – Złapał mnie za rękę i pociągnął gwałtownie. Co on do
cholery jasnej robi? On chyba chciał mnie naprawdę zabić. Każdy wie, że tak
szybki chód w tych wysokich butach może spowodować niejeden wypadek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin, nigdzie nie idę. – W końcu,
po wielu próbach, wyrwałam swoją rękę z jego uścisku i zatrzymałam się w
miejscu, zakładając ręce na piersi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idziesz albo zarzucę cię na ramię
i nie będziesz miała wyjścia. – Popatrzyłam na niego ze złością w oczach.
Czułam tylko gniew, zapomniałam o tym, co nas kiedyś łączyło, zapomniałam o
tym, jak się zmienił i że Tom prawdopodobnie widział nas razem. Skupiłam się
tylko na tym, że on mi rozkazuje! Nie, nie, nie. Nie ze mną takie numery! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mów, czego chcesz. Nie mam czasu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zaprowadził mnie do swojego, dobrze
znanego mi już samochodu. Otworzył przednie drzwi, czekając aż wsiądę do
środka. Tupiąc nerwowo stopą, przez chwilę stawiałam niemy opór, lecz widząc
jego nieznoszącą sprzeciwu minę, uległam, zastanawiając się, czy faktycznie
użyłby siły. Chyba gdzieś we mnie odezwał się skrywany tchórz, bo nie chciałam
tego sprawdzać na własnej skórze. Szybko wgramoliłam się na siedzenie,
poprawiając się na nim wygodnie. Gdy zjawił się po mojej lewej stronie, zerknął
na mnie ukradkiem i odpalił silnik.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dokąd jedziemy? – spytałam, jednak
ten nie raczył odpowiedzieć. Znów przybrałam obrażoną pozę. Niech sobie nie
myśli, że ma ze mną lekko! Ciągle chciałam zadzwonić do Toma. Strasznie
martwiło mnie to, co się stało, nurtowało mnie jego zachowanie. O co tak
właściwie chodziło? I o co chodziło Markowi w związku z tymi zdjęciami?
Przecież ja ostatnio nie miałam żadnych dobrych zdjęć, przynajmniej tak mi się
wydawało. A jeśli były jakieś dobre, to miło o tym słyszeć. To choć jeden plus
tej całej sytuacji!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie odzywaliśmy się do siebie przez
całą drogę. Dopiero, gdy wjechaliśmy na ciasne podwórko, zorientowałam się, że
jesteśmy pod kamienicą Davina i zmroziło mi krew. Nie miałam pojęcia, co
planował, wiedziałam jedynie że żaden z jego planów nie będzie dla mnie
korzystny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O nie… Nie pójdę do ciebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jamine, mi naprawdę nie chce się
ciebie nosić. Zrób mi tę przysługę i rusz swój zgrabny tyłek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzyłam na niego oburzona. Co to
miało być? Zabiera mnie do siebie i jeszcze pod groźbą, że użyje siły, każe mi
wchodzić na górę? To jakiś żart. Zerknęłam przelotnie na jego sylwetkę,
kierującą się do drzwi pasażera. Uważnie prześledziłam linię jego ramion i
posturę ciała, zastanawiając się, czy dałabym radę stawić mu czoła, gdyby
faktycznie zechciał użyć siły. Chwila! Przecież tak czy siak w końcu muszę
wysiąść z tego samochodu. Zauważywszy też wszystkie fakty, posłusznie
wydostałam się na zewnątrz, gdy tylko otworzył drzwi. Popatrzyłam uważnie na
jego twarz, ignorując intensywne spojrzenie piwnych oczu. Mogłabym zrzucić
szpilki i na boso uciekać przez podwórko. Ciekawe jak daleko dobiegłabym, zanim
moja stopa trafiłaby na ostry przedmiot lub kamień, a Dav dopadłby do mnie,
zdenerwowany, że zaczęłam biec. Wzdrygnęłam się lekko, myśląc o tej całej
scenie. Stchórzyłam! No ale przecież… pomimo nikczemnego planu, który na pewno
ma w zanadrzu, Davin nie zrobi mi nic złego. Wejdę, wysłucham go i pożegnam raz
na zawsze.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze, ale wchodzę tam na
dziesięć minut i wychodzę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ruszyłam do przodu, stąpając po
starych wąskich i wysokich stopniach. Szybko dotarłam do drzwi jego mieszkania,
ponieważ dobrze wiedziałam, dokąd się kierować. Stanęłam po ich prawej stronie
i oparłam się o zimną ścianę. Dav przesuną się obok mnie, do zamka wsuwając
pojedynczy klucz. Szybko otworzył przede mną drzwi i zaprosił do środka, po
czym cierpliwie poczekał aż wejdę i zamknął je z głuchym trzaskiem za nami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Udałam się w głąb skąpanego w
ciemności pomieszczenia. Przesunęłam opuszkami palców po kanapie znajdującej
się w salonie, wyczuwając gładkość materiału. Nagle poczułam delikatne palce
mężczyzny na swoich biodrach. Wzdrygnęłam się natychmiastowo i wyprostowałam
jak struna, wzmagając czujność. Złapałam jego ręce w dłonie i zsunęłam z moich
bioder. Nie chciałam mieć z nim żadnego kontaktu!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin, wiesz, że jak się wkurzę,
to nie wyjdziesz z tego cało? – upewniłam się, zerkając na niego przez ramię.
Uśmiechał się drwiąco, tak jak potrafi tylko on. Odwróciłam od niego twarz, aby
nie odczytał z niej niepewności, która natrętnie dzwoniła w moich uszach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Oddasz mi tą komórkę? Muszę
zadzwonić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, chcę żebyś do mnie
wróciła!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzałam na niego zaskoczona i
zbita z tropu. Moja mina musiała wyrażać, wszystkie uczucia, które w tej chwili
walczyły w mojej głowie. Było to pewnego rodzaju rozbawienie, wywołane
sposobem, w jaki to powiedział, a także jego naiwnością, że coś między nami
nadal jest możliwe. Z drugiej strony towarzyszyło mi zwątpienie. Nie byłam
pewna, czy to tylko gra, czy faktycznie wierzy w naszą utracona miłość. Do tego
wszystkiego mogłam dołożyć rozzłoszczenie jego zachowaniem i bezczelnością,
którą zaprezentował, traktując mnie w ten, a nie inny sposób. Najpierw mnie
pocałował, później wręcz rozkazał udać się z nim, a na końcu przywiózł mnie do
swojego mieszkania i mówi mi takie rzeczy. Naprawdę nie wiedziałam, któremu z
tych uczuć, powinnam dać szanse uzewnętrznienia się. Nim zdążyłam ugryźć się w
język, wyrzuciłam z siebie na jednym oddechu:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Woda sodowa ci do głowy uderzyła?
A może nie jesteś trzeźwy? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wygłupiaj się. Wiesz przecież,
że te inne dziewczyny to był błąd.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz mnie za idiotkę?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Prawda jest taka, że jeszcze jakiś
czas temu gotowa byłabym na wiele, żeby tylko ratować szczątki naszego związku.
Byłam głupia, niepewna siebie i potrzebowałam go. Teraz na szczęście choć
odrobinę zmądrzałam. Sama nie wiem, jak mogłam być tak zaślepiona i naiwna!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podszedł do mnie bliżej, swoimi
dłońmi otulając moją twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie dotykaj mnie! – Wyrwałam się z
jego objęcia i gwałtownie go wyminęłam, zanim zdążył złapać moją rękę. Szybko
chwyciłam komórkę leżącą na stole i przeszłam do wyjścia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Daj mi wreszcie spokój – warknęłam
i trzasnęłam drzwiami tak, że aż się ściany zatrzęsły. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W miarę możliwości szybko zbiegłam po
schodach. Zapomniałam już o bolących mnie nogach, uwięzionych w wysokich
butach. Teraz liczyło się tylko to, żeby być daleko stąd. Szybkim krokiem
ruszyłam ulicami Berlina, chcąc jak najszybciej dotrzeć do swojego mieszkanka i
tam zrozumieć, co się dzisiaj wydarzyło. Zerknęłam na swoją komórkę i wybrałam
numer Toma. Przyłożyłam ją do ucha, oczekując, że wreszcie odbierze, nikt się
jednak nie zgłosił. Co jest grane?! Pomyślałam o Billu. Bill, to będzie moje
zbawienie. Szybko wybrałam jego numer i ku mojemu zdziwieniu szybko się do mnie
zgłosił.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill! – ucieszyłam się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine! – przedrzeźniał mnie, a
ja od razu wyczułam w tym jednym słowie stan upojenia alkoholowego. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chciałam wam przeszkadzać w
imprezowaniu, ale coś się stało z Tomem. To znaczy…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak to?! Co mu jest?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Matko, Bill. Nie panikuj –
uspokoiłam go szybko. – Daj mi powiedzieć…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mów – władczy ton głosu młodszego
bliźniaka aż mnie zatkał.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kiedy wychodziliśmy z klubu, było
pełno paparazzi. Widziałam tam Marka Wannforda, mówił coś o moich zdjęciach,
nie wiem, o co mu właściwie chodziło. Ale mniejsza z tym! Chwilę później
pojawił się Davin, który wyciągnął mnie z tłumu i pocałował. Nie chciałam tego,
ale on mnie pocałował i… Tom to chyba widział. Teraz nie odbiera moich telefonów.
Bill, nie wiem, co robić! - zakończyłam, robiąc głęboki wdech. – Bill… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Spokojnie, zaraz do ciebie
przyjadę. Musimy poważnie porozmawiać – usłyszałam w odpowiedzi, a przez moje
ciało przeszedł zimny dreszcz. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, ja nie chciałam, żeby tak to
się potoczyło. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, zaraz będę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tyle usłyszałam. Spojrzałam na
ekranik telefonu, widząc, że nastąpił koniec połączenia. Zacisnęłam chwilowo
mocniej oczy, nie chcą uronić ani jednej łzy. Jesteś silna, nie pamiętasz,
Jasmine?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W jednej sekundzie wytrzeźwiał.
Odwrócił się w stronę stolika, przy którym siedzieli jego przyjaciele i Melody.
Nie miał nawet szansy z nią porozmawiać, cały wieczór się do tego zbierał, a ta
jak na przekór ciągle była trzeźwa i świadoma tego co się dzieje. Ciągle miał
nadzieję, że porozmawia z nią, gdy obojgu będzie dopisywał lepszy humor. Ten
moment jednak nie nadszedł, a on musiał jechać do Jasmine. Musiał z nią
poważnie porozmawiać, bo wiedział już, że Tom tak szybko jej nie odpuści.
Wzdychając ciężko podszedł do zebranych osób. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Niestety ale muszę już jechać, to
nagły wypadek. Bawcie się dobrze. – I zanim zdążył uchwycić pytające spojrzenie
Melody, odwrócił się na pięcie. Mimo, że w jego głowie nadal jeszcze szumiało,
czuł się całkowicie świadomy tego, co się dzieje. Odszedł kilka kroków, gdy
poczuł jej dłoń na barku.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Miałam nadzieję, że porozmawiamy –
zaczepiła go nieco pretensjonalnym tonem, jednak wyraz jej twarzy nie wyrażał
złości. Może jedynie odrobinę zmieszania, jakby nie wiedziała, co ze sobą
zrobić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja też, ale teraz muszę jechać –
wyjaśnił, nie chcąc zagłębiać się w szczegóły, dotyczące Jasmine i Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Słuchaj Bill, to nie zajmie długo.
– Melody przerwała, aby zaczerpnąć głęboko powietrza. – Jesteś świetnym
chłopakiem, jednak mam nadzieję, że takie zachowanie więcej się nie powtórzy. –
Spojrzała sugestywnie na Czarnego. - Kocham swojego chłopaka, a my możemy być
przyjaciółmi. Uwierz mi, wiem, jak to głupio brzmi, po tym co się wydarzyło,
jednak ja mówię to szczerze i z całą pewnością, że to może wypalić, jeśli tylko
się postarasz. Przyjaciele to uczciwy układ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy skończyła swoją krótką przemowę,
o której myślała już od dłuższego czasu, poczuła przejmującą niezręczność. Ona
nic do niego nie czuła, ale co jeśli on faktycznie się w niej zakochał? Miała
nadzieję, że to tylko złudzenie, zauroczenie, które nie ma większego sensu, nie
mogła być jednak pewna jego uczuć i co mu tak właściwie chodzi po głowie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cieszę się, że jesteś szczera. To
co zrobiłem było zupełnie nieprzemyślanym ruchem. Przyjaciele to uczciwy układ
– powiedział w końcu, choć do samego końca paliła się w nim wątpliwość w te
słowa. Wtedy gdy ją pocałował nie poczuł niczego szczególnego. Owszem, to był
szok, że tak szybko się na to odważył, lecz dzięki temu tylko przekonał się, że
nie ma u niej czego szukać. W takim razie przyjacielski układ to najwięcej na
co ją było stać. Chciał brać to, co mógł, mimo iż poczuł w sobie dziwną,
nieokreśloną pustkę. Znowu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ulokowana na mojej kochanej,
miękkiej i przyjacielskiej kanapie, zwinęłam się w kłębek, rękoma oplatając
nogi. Nie wiedziałam, co jest grane i nie chciałam na razie wpędzać siebie
samej w panikę. Tom nie odbierał moich telefonów, ale musiał to być tylko
przypadek. Chyba zdawał sobie sprawę, że spotkanie Dava to było niechciane
zdarzenie i wcale się o nie nie prosiłam. Rozmawiałam z nim już o tym wcześniej
i wyjaśniłam mu już wszystko, więc nie mógł mnie o nic obwiniać! Miałam
nadzieję, że chociaż Bill wytłumaczy to wszystko w jakiś sensowny sposób. W
końcu chyba wiedział, co się stało z jego bratem, że tak po prostu mnie
zostawił…? Czułam mieszaninę strachu i wściekłości. Gdyby wrócił po mnie, na
pewno nic złego by się nie wydarzyło, a Davin nie przyssałby się do moich ust.
Przecież tak szybko go odepchnęłam! Jednak nie. On odjechał tym swoim czarnym
samochodem, razem z całą swoją wielką ochroną.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czułam jak coś ssie mnie w żołądku,
nie pozwalając się odprężyć, to chyba głód. Moje ciało było ciągle napięte,
jakby gotowe na kolejne stracie z Davinem lub moimi kolegami po fachu.
Przejechałam dłonią po brzuchu i zacisnęłam pięść, obserwując swoją dłoń. Po
chwili znów sięgnęłam po komórkę. Zero odpowiedzi. Nie odzywał się, nie
dzwonił, nawet nie napisał smsa. Skutecznie ignorował moje telefony. A może coś
mu się stało?! Może miał wypadek? Nie, chyba wiedziałabym już o tym.
Westchnęłam głęboko, trąc dłońmi zmęczone oczy. Kiedy tylko do moich uszów
doleciał dźwięk dzwonka do drzwi, podskoczyłam jak oparzona. W biegu udałam się
w tamtym kierunku, przeskakując napotkane na swojej drodze rzeczy. Z rozmachem
otworzyłam drzwi. Moja mina odrobinę zrzedła, kiedy zobaczyłam, że to tylko
Bill. Miałam nadzieję, że przyprowadzi ze sobą brata.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wejdź. – Odsunęłam się z
przejścia, wlepiając w niego swoje szeroko otwarte oczy. – Powiedz mi lepiej,
gdzie on się podziewa?! Ja tu odchodzę od zmysłów, zastanawiając się, co się
dzieje!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Najpierw powiedz mi, czy to ty
załatwiłaś te zdjęcia? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy nadal był w przedpokoju,
popatrzył na mnie przeszywającym wzrokiem. Zerknęłam na niego całkowicie zbita
z tropu. Uniosłam jedną brew i potarłam się dłonią po skroni. Szybko
skojarzyłam pewne fakty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodzi ci o te same zdjęcia, o
których wspominał Mark Wannford?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiwnął krótko głową, a ja podparłam
ręce na biodrach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To może mi wreszcie wyjaśnisz, o
jakich zdjęciach mówicie?! – wrzasnęłam, zdziwiona, że potrafię aż tak
wybuchnąć. Chyba nagromadziła się we mnie negatywna energia, która teraz
wypływała na powierzchnię. – Mam tego dosyć – warknęłam, przechodząc do pokoju
gościnnego. Czułam, że Bill po cichu podąża za mną, jakby bał się, że za chwilę
zdenerwuję się jeszcze bardziej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodzi o te zdjęcia – mruknął, a
ja odwróciłam się gwałtownie w jego stronę. Czarny popatrzył na mnie smutnym i
jednocześnie poważnym wzrokiem. Jego oczy mówiły mi, że nie jest dobrze. Zerknęłam
na gazetę, którą trzymał w dłoni, po czym wyrwałam ją gwałtownie. Mój wzrok
padł na owe zdjęcia, które tak bardzo zawracały mi ostatnio głowę. Szybko
zauważyłam podpis. Małe, jasne i pochyłe literki szybko wyjaśniły mi wszystko.
Przełknęłam głośno ślinę, starając się nie otworzyć szeroko buzi. Jak to się
stało?! Przecież to niemożliwe! Nigdy nie miałam tych zdjęć w dłoni. Ale zaraz…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To wy jak byliście mali! Tom
pokazywał mi kiedyś te zdjęcia. – Zerknęłam na niego wystraszonym wzrokiem. –
No ale chyba nie myślicie, że to ja? Przecież to absurd. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, przecież widzę, że to nie
ty – przerwał mi Bill, a ja urwałam z półotwartą buzią. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A ty teraz tak nagle mi ufasz? –
Zerknęłam na niego podejrzliwie. Czy to nie wydaje się dziwne? Moje zdjęcia lądują
w gazecie, a Bill mi ufa. Apokalipsa!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Uważaj, bo jeszcze zmienię swoje
nastawienie. – Trącił mnie lekko i usiadł na kanapie. Zerknęłam na niego
krótko, dostrzegając, że rozgościł się, jakby był tutaj niepierwszy, ale setny
raz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślisz, że Tom uważa, że to ja…
ja dałam te zdjęcia?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, Tom stoi za tobą murem, a
właściwie stał. Musisz spróbować go zrozumieć. Najpierw pojawiły się te
zdjęcia. Nawet nic ci o nich nie mówił, bo wiedział, że to nie ty. Nagle jednak
pojawia się osoba, która chwali cię, za świetny materiał. Mark był pewien, że
za zdjęcia otrzymałabyś kupę kasy. Po chwili zjawia się twój były i całuje cię.
To wygląda co najmniej na jakąś teorię spiskową, w której ty masz najważniejszą
rolę. Uwodzisz, wykorzystujesz i wracasz do byłego.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale jak… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem. Nie mogę mieć nawet
pewności, że jesteś czysta. – Wyszczerzył się w moją stronę, jego oczy jednak
były smutne. Ten wzrok mówił mi, że albo coś się stało, albo tak bardzo
przejmuje się związkiem moim i Toma. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie śmiej się… - mruknęłam,
przymykając piekące oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przez chwilę siedzieliśmy w
milczeniu. Czułam, jak bardzo moje niespokojne serce chce wyrwać się z klatki
piersiowej i udać się do Toma. Tak bardzo chciałam, żeby mnie teraz przytulił i
powiedział, że wszystko będzie dobrze. Moje zdenerwowanie skumulowało się na
tyle, że już nie byłam w stanie powstrzymywać bezsilności. To było zbyt dużo
jak dla mnie. Nigdy nie radziłam sobie zbyt dobrze z nawałem problemów, a teraz
miałam wrażenie, że wszystko się skumulowało – Tom, Davin, a nawet moja
nieudolna kariera paparazzo. Przez cały wieczór i tą noc, czułam się jakbym
wpadła do wirówki, w której nie mogę odnaleźć swoich uczuć i nie mogę powiązać
ze sobą faktów. Wszystko zbyt szybko wirowało i naprawdę miałam nadzieję, że kolejny
dzień okaże się rozwiązaniem części z tych spraw.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Samotna łza potoczyła się po moim policzku.
Szybko zgarnęłam ją wierzchnią stroną dłoni, nie chcąc, żeby młodszy bliźniak
cokolwiek zauważył. Otworzyłam oczy, przez firankę długich rzęs zerkając na Kaulitza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, przepraszam – szepnął, a
ja spojrzałam na niego zaszokowana. Nie powinnam była się mazgaić. - To przeze
mnie on myśli, że naprawdę go oszukałaś. To ja ciągle podsycałem w nim
niepewność, mówiłem, że wpadł jak śliwka w kompot i nawet się nie zorientuje, a
go zostawisz. Nie chciałem, żeby tak wyszło, przepraszam. Chciałem tylko jego
dobra. Dobrze wiesz, jak druga osoba może wpłynąć na człowieka.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pomyślałam o Davinie i pokiwałam
twierdząco głową. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rozumiem to, Bill. Dziękuję, że
jesteś. Nigdy nie spodziewałam się, że w takiej sytuacji to będziesz ty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Oparłam się o oparcie kanapy i
spojrzałam na niego, uśmiechając się lekko. Kto wie? Być może to będzie
początek pewnej nici porozumienia między nami? A może nawet przyjaźni? Byłoby
to co najmniej dziwne, ale takie rzeczy się zdarzają, jeśli tylko ludzie
wyjaśnią sobie wszystko, co się między nimi stało. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pogadam z nim – zobowiązał się,
patrząc na mnie ze szczerym wyrazem twarzy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I to szybko, bo jak się do mnie
nie odzewie, to i tak będzie musiał mnie znosić. – Uśmiechnęłam się. Nie
zamierzałam pozwolić mu się ignorować. Jak może mi to robić?! Jak może mi nie
ufać?! Wydawało mi się, że stoimy za sobą murem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słysząc ćwierkające wkoło ptaki,
zastanowiłam się przez chwilę, gdzie ja tak właściwie jestem? No tak,
otworzyłam jedno oko, nadal jestem w Berlinie, wcale nie znalazłam się na polu
lub w lesie. Przewróciłam się na drugi bok, zastanawiając się, gdzie jest teraz
Tom. Musiałam z nim porozmawiać i to koniecznie. Moje serce zabiło mocniej, gdy
swoje myśli skierowałam na ten tor. Z jednej strony tak bardzo bałam się tego,
co mogę od niego usłyszeć. Z drugiej strony wiedziałam, że mogę mu wszystko
wyjaśnić. Kochałam go i nie mogłam tego wszystkiego tak nagle zaprzepaścić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po pierwsze musiałam wyjaśnić sprawę
związaną z tymi zdjęciami. Moim drugim zadaniem było dostanie się do Toma.
Jakoś to zrobię, spokojnie. W końcu ochrona zdążyła mnie już poznać i chyba
wpuszczą mnie do mojego chłopaka? A poza tym, należałoby jeszcze spotkać się z
Davinem i wyjaśnić całą zaistniałą sytuację. Zastanawiało mnie tylko, czy warto
to robić? Bałam się, że znów coś spartolę. Może lepiej tak na wszelki wypadek
trzymać się od niego z daleka? Przecież to przed tym zawsze mnie przestrzegano.
Każdy zawsze mówił, że nie powinnam się z nim spotykać, bo ma na mnie zły
wpływ. Nigdy nie rozumiałam dlaczego, aż wreszcie zobaczyłam ten fałsz w jego
oczach. Zauważyłam też, że jego obecność w moim życiu nie przynosi mi nic
dobrego. Ciągle się coś dzieje, a ja nie potrafię uwolnić się z tego ciągu
przyczyn i skutków. Miałam nadzieję, że to Tom mi w tym pomoże…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wstałam z łóżka. Zerknęłam na nasze
wspólne zdjęcie, które umieściłam w centralnym punkcie pokoju. Tak bardzo się
bałam. Martwiłam się o nas i nie wiedziałam, co dalej zrobić. Wplotłam palce
pomiędzy włosy i oparłam łokcie o kolana. Zacisnęłam mocniej wargi i
przymknęłam jeszcze zaspane oczy. Czas coś zrobić. Zamierzałam walczyć o nas.
Nie wiedziałam, czy ten związek ma przyszłość. Dwie osoby z różnych,
przeciwnych sobie światów. To jak kopciuszek i książę. Gorzej! Jak Tom i Jerry!
Byliśmy przeciwnymi stronami jednej monety, jednak to te dwie strony składały
się na całość i bez siebie nie mogły istnieć. Chciałam spróbować i dać temu
szansę. Czułam całą sobą, że po prostu tego potrzebuję. Musiałam jeszcze raz
spojrzeć w jego magiczne oczy i poczuć dotyk ust na moich. To on sprawiał, że
czas zwalniał, a wszystko inne przestawało się liczyć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wyprostowałam się gwałtownie. Jeśli
będzie trzeba, to byłam gotowa, żeby zmierzyć się z murem dookoła jego domu. W
końcu to ja tu jestem paparazzo. Jestem osobą, która spędza życie na gonitwach,
mających na celu zdobycie trudnodostępnego zdjęcia. Kto jak kto, ale ja poradzę
sobie z tym zadaniem lepiej niż ktokolwiek inny! Po chwili jednak jęknęłam w
myślach. Czy to naprawdę jest to, co chcę robić w życiu? Kocham dźwięk migawki.
Kocham to i to mnie przerażało. Miałam mieszane uczucia dotyczące mojej pracy.
Chciałam być paparazzo z pazurem, chciałam być dobra w tym, co robię. Nie zawsze
jednak to do czego dążymy, spełnia się. Być może nie był to jeszcze mój czas.
Być może wszystko jeszcze przede mną, ponieważ w tym momencie jest jedna cena,
jaką za to płacę - szczęście. Byłam pewna, że kiedyś jeszcze uda mi się to, co
sobie zaplanowałam, na wszystko jednak nadchodzi odpowiedni moment.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kilkadziesiąt minut później już
znajdowałam się przed wspomnianym przeze mnie murem. Zerknęłam w górę na wysoką
bramę i ze świstem wypuściłam powietrze. To mogłoby być trudne zadanie. Nie
chciałam dzwonić do Toma, bo tak czy siak nie odbierał. Musiałam znaleźć inny
sposób, by z nim porozmawiać. Jednak… zamiast wdrapywać się na sam szczyt tego
masywnego muru, zamierzałam najpierw spróbować szczęścia. Gdy mój palec
wylądował na pobliskim dzwonku, wytężyłam słuch. Usłyszałam krótki sygnał,
obwieszczający, iż dodzwoniłam się do owej twierdzy i przez chwilę przestałam
oddychać. Naprawdę się denerwowałam. Czułam się tutaj znów obca.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Moje serce zabiło gwałtownie, kiedy
usłyszałam jego ostry, niezadowolony głos. Moje dłonie zaczęły się trząść, nie
sądziłam, że usłyszę go tak szybko. Opanowując rozdygotane ciało, wzięłam
głęboki oddech.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-58663082043936713022012-08-09T15:44:00.001+02:002013-08-25T18:44:16.088+02:00• 25. Kropla miłości jest silniejsza niż ocean rozumu<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dawno już nie mógł pozwolić sobie na
takie lenistwo, lecz kiedy tylko miał taką szansę, korzystał. Dzisiejszego dnia
obudził się wyjątkowo późno. Przez jego myśli od razu przepłynęły obrazy
dotyczące pracy. Zaraz potem uświadomił sobie, że ma chwilową przerwę od
nagrywania płyty, a aktualnie wokół ich zespołu nie dzieje się nic ciekawego.
Taka sytuacja bardzo przypadła mu do gustu i sprawiała, że miał więcej czasu,
by spędzić go wraz z Jasmine. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W ostatnich dniach Tom czuł
przytłaczającą niezręczność w obecności menadżera. Wszystko spowodowane było
tym, iż opiekun zespołu dowiedział się, kim z zawodu jest panna Metz i nie był
tym faktem zachwycony. Mimo to, Tom starał się zachowywać naturalnie i
przytomnie. Tak, aby nikt nie musiał zwracać mu uwagi, że ponownie chodzi z
głową w chmurach. Ciężko jednak było skupić myśli, gdy dziewczyna usilnie
odciągała jego uwagę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Usiadł na łóżku, odgarniając
cieniutkie przykrycie. Swoje bose stopy postawił na posadce i przeciągnął się,
ziewając jednocześnie. Mruknął z niezadowoleniem, kiedy tylko zerknął na
komórkę. Przespał aż trzynaście godzin?! Było mu to potrzebne! Podniósł się
powoli, naciągając na siebie białą, gładką koszulkę, która leżała w kącie
pokoju. Czarne warkoczyki odgarnął do tyłu, porządkując trochę ich ułożenie.
Długimi palcami, przeciągnął po zamkniętych powiekach, mając nadzieję, że ten
zabieg pozwoli mu się przebudzić i wreszcie rozpocząć dzień.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko wszedł do kuchni, zastał w
niej kompletnie ubranego i umalowanego Billa. Czarny siedział na krześle, a
jego łokcie opierały się na szklanym blacie stołu. Brązowe, oprawione czarną
kreską oczy chwilowo błądziły po gazecie, która leżała tuż obok niego. Włosy
zaczesane miał w starannego kucyka</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Trochę późno już – oznajmił Tom,
stojąc w progu kuchni. Czarny podniósł głowę i spojrzał na swojego brata, który
dopiero co wstał z łóżka. Świadczył o tym jego strój, jak i nieobecny, zaspany
wyraz twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie da się ukryć. Ubierz się,
musisz coś zobaczyć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co? – Gitarzysta ziewnął
przeciągle, zasłaniając usta otwartą dłonią.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idź się obudź, bo i tak teraz nie
kontaktujesz – westchnął Bill, a kiedy jego brat zniknął za rogiem, zerknął
jeszcze raz przelotnie na gazetę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dzisiaj rano przywiózł ją dla nich
jeden z ochroniarzy. Jego współczujący i niepewny wyraz twarzy od razu
zaalarmował młodszego bliźniaka. Gdy tylko sięgnął po plik papieru, mężczyzna
uśmiechnął się lekko, jakby na pocieszenie. Chwilę potem wręczył mu magazyn i bez
słowa odjechał. Kto by pomyślał, że aż tak przejmował się ich losem i poważnie
traktował swoją rolę ochroniarza? Wracając do gazety. Bill nie musiał wcale jej
otwierać, by wiedzieć, że coś się w niej pojawiło, a jakiś jaszczur znów coś
wywąchał. Na odległość śmierdziało mu to związkiem Jasmine i Toma, dlatego też
zdziwił się, że gdy z uderzającym o jego żebra sercem otworzył gazetę, na
pierwszych stronach zauważył ich - dwójkę braci bliźniaków. W oczy aż kuła cała
strona zdjęć i podpisów pod nimi. On i Tom na dziecięcym kocyku. On i Tom,
całujący tę samą koleżankę w policzek. W końcu on i Tom siedzący w samych
majtkach na trawce przed ich rodzinnym domem, fałszywy wywiad z ich ojcem i ich
wspólne zdjęcie Do cholery jasnej, skąd oni to mają?! A przy tym wszystkim
jeszcze wielki, wytłuszczony napis „Dzieciństwo bliźniaków Kaulitz. Co kryje
się pod ich obfitym makijażem?”. Czy to są żarty?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Więc o co chodzi? – Gdy jego brat
tylko pojawił się w pomieszczeniu, od razu poczuł porządną dawkę jego perfum i
świeżości, którą za sobą wniósł. Nie dał jednak po sobie poznać, że trochę
przesadził z wylewaniem na siebie męskiego zapachu, chcąc uniknąć docinki na
ten temat.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zobacz to. – Podsunął mu otwartą
na odpowiedniej stronie gazetę. Gitarzysta wziął ją w dłoń, nerwowo
przerzucając strony, choć wcale nie musiał tego robić. Wszystko prezentowało
się jak na tacy, a w jego twarz uderzyło gorąco wywołane podwyższonym
ciśnieniem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No to się rozpisali… - warknął,
zaciskając w zdenerwowaniu pięść. – Jakim cudem to zdobyli? Przecież już dawno
ustalaliśmy, że do obiegu wrzucone zostają tylko zaakceptowane przez nas
zdjęcia. Pozostałe są nasze. Tylko nasze.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Też się nad tym zastanawiałem –
mruknął Bill, zerkając w identyczne jak jego czekoladowe oczy. Zauważył w nich
nutkę zrozumienia. Sam także pomyślał o albumie pełnym prywatnych, często
upokarzających zdjęć, który spoczywał w dolnej szufladzie komody pod
telewizorem. Był tak blisko. Wystarczyło zajrzeć do szuflady, żeby dostać to,
czego się potrzebuje.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie. Przecież wiesz, że to nie
ona. – Tom pokręcił przecząco głową. Nawet gdyby okazało się, że Jasmine jest
wszystkiemu winna, nie chciałby dopuścić do siebie tej myśli. Chyba wolał się
oszukiwać i żyć w szczęśliwym złudzeniu, niż zburzyć wszystko to, co razem z nią
wybudował.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację. Nie wierzę, żeby to
mogła być ona. Nie ma szans, ale w takim razie jak to zdobyli? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wiem. – Tom uderzył w futrynę,
a po chwili oderwał od niej bolącą dłoń i podmuchał obolałe miejsce. Często
swoja frustrację wyładowywał we właśnie taki sposób, przez co później jego
ciało cierpiało. Szybko jednak zapomniał o bólu, kiedy coś go tchnęło. Ruszył
do salonu. Usłyszał tylko Billa, który z zaciekawieniem pytał, dokąd idzie. Ten
jednak zignorował go i szybko dopadł do komody, stojącej pod telewizorem. Z
rozmachem otwierał wszystkie górne szuflady, jakby nie wiedział, że to czego
chciał, znajdowało się w tej najniższej. Wreszcie - album! Wyjął skarbnicę
wspomnień, przez chwilę przyglądając się ozdobnej, delikatnej okładce. Chwilę
później nerwowo przekartkował kolejne strony, z rozdrażnieniem zauważając brak
kolejnych zdjęć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma ich. – Z rozmachem rzucił
albumem w sofę, od której odbił się lekko, jednak nie spadł na podłogę.
Spojrzał bezradnie na Billa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A może jednak…?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dowiem się tego. To nie może tak
być… - Kiedy w jego głowie pojawiały się wątpliwości, szybko je odrzucał. To
było wręcz niemożliwe! Na dzisiejszy wieczór planował przecież coś specjalnego.
Byli ze sobą tak długo, a ona nadal nie poznała osobiście jego przyjaciół z
zespołu. W ogóle nie miała dużego kontaktu z jego światem. Chciał, aby wreszcie
gdzieś z nimi wyszła, żeby wreszcie mogli się zabawić i spędzić ze wszystkimi
miły czas. Jednak… jeżeli to ona? Co wtedy?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Musiał się tego dowiedzieć. Czuł, że
zauważy, jeśli Jasmine skłamie. Będzie to wiedział! Tylko teraz przez chwilę
musiał ochłonąć. Czuł jak napięcie zgniata jego mięśnie, a głowa pulsuje bólem.
Musiał się uspokoić. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Opadł na kanapę i spojrzał w sufit,
nie chcąc myśleć o tej sytuacji. Chciał choć przez chwilę uciec od wątpliwości,
które walczyły z pewnością, że Jasmine jest z nim szczera i że go kocha.
Przypomniał sobie jej drobne dłonie wkradające się na jego klatkę piersiową i
kark. Czułe usta, które z taką delikatnością pieściły jego wargi, ciepłe spojrzenie,
dzięki któremu niepotrzebne były słowa. Wyobrażał sobie jej drobny, kształtny
nosek i zarysowane kości policzkowe. Jeszcze raz ogarnął go dreszcz, gdy
przypomniał sobie jak ufnie wtulała się w jego ramiona i płakała, bo bała się,
że odejdzie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdzieś z lewej strony usłyszał
dzwonek do drzwi. Nie przejął się jednak tym bardzo, to Bill zajął się
przywitaniem gościa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jost?! A ty co tutaj robisz? –
donośny głos Billa potoczył się po pomieszczeniu, docierając do uszów
gitarzysty. Tom jak na zawołanie wstał, rzucając urywkowe spojrzenie w stronę
drzwi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chciałem z wami porozmawiać. –
Usłyszał stanowczy, rzeczowy ton i aż poczuł mdłości, gdy ujrzał go w progu.
Jego zapadnięte policzki były lekko zaróżowione, co mogło świadczyć o jego
podekscytowaniu lub zdenerwowaniu. Chyba nie chciał wiedzieć, co się kryje za
tą twarzą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę z tobą rozmawiać, Jost –
warknął w stronę menadżera i ruszył po schodach na górę. Okej… wiedział, że to
nie jest wina Josta, że te zdjęcia ukazały się w prasie. Wiedział, że Jost chce
tylko dobrze. Mimo to gdyby tam został, nie mógłby się powstrzymać i wkrótce na
czyjejś twarzy wylądowałaby jego pięść. Czuł, że menadżer chciałby wszystko
zrzucić na Jasmine, a tego by nie wytrzymał, to nie na jego nerwy. Wdech i
wydech, Tom. Wszystko się wyjaśni.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Miał nieco mieszane uczucia w
stosunku do tego, co się stało. Zdążył już zaufać Jasmine, kiedy nagle okazuje
się, że mógł się mylić. Nie chciał jednak w to wierzyć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zawsze wzbraniał się przed
stwierdzeniami, że zniewieściał – zawsze taki był. Wszyscy naokoło twierdzili,
że makijaż, błyskotki i obcisłe, czasem wręcz kobiece ubrania, nie pasują
młodemu mężczyźnie. Zawsze odpierał te zarzuty, bo był jaki był. Jednak teraz
musiał przyznać, że choć wyjątkowy instynkt to kobieca domena, chciał w tej
sytuacji kierować się swoim. Uparcie wierzył, że jego zniewieściały, a
jednocześnie całkowicie męski instynkt, podpowiada mu prawdę - Jasmine była
niewinna.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ta wiedza nie przeszkodziła mu
jednak w znalezieniu pretekstu. Był cwany i dobrze o tym wiedział. Kierując się
swoim własnym kaprysem jak i troską o brata, znalazł się pod skromnym budynkiem
kilka przecznic od mieszkania Jasmine. Ulice były tworzone przez ciasno do
siebie przylegające fronty kamienic. Tynk o kremowym kolorze był dopiero co
odświeżony i czysty. To podpowiedziało mu, że budynek niedawno przeszedł
gruntowny remont. Bill zerknął przez chwilę w górę. Rzadko miał okazję
przyjrzeć się z bliska architekturze zwykłej miejskiej kamienicy. Dopiero
teraz, gdy zwrócił na nią uwagę, spostrzegł ciekawe, roślinne zdobienia bramy,
a także kolumny, znajdujące się po bokach okien. Uśmiechnął się lekko do siebie
i ruszył do środka. Już wcześniej szukał możliwości, aby odwiedzić Melody.
Podpytał także Jasmine o wiedzę, która była mu niezbędna, a teraz wreszcie jest
tutaj. Wreszcie! Nie wiedział, czego powinien się spodziewać. Na pewno nie
fajerwerków, jednak był zdeterminowany. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy otworzyła drzwi, dosłownie go
zatkało. Jej wyraz twarzy z uprzejmego i obojętnego, stał się nagle zaciekawiony,
gdy spostrzegła, że to on jest jej gościem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego wzrok prześlizgnął się po jej
stroju i przełknął ślinę, znów zauważając, jak atrakcyjną jest dziewczyną.
Miała na sobie białą bluzeczkę na ramiączkach, która subtelnie zarysowywała jej
szczupłą talię, jak i zgrabne piersi. Nogi opinały krótkie szorty, a włosy były
w nieładzie, jakby nie poświeciła im dzisiaj dużo czasu. To wszystko jednak
sprawiało, że w jego oczach wyglądała jeszcze lepiej – naturalnie, bez grama
makijażu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mogę wejść? - odezwał się w końcu
nadzwyczaj potulnym głosem, gdy ta tylko z zaciekawionym wyrazem twarzy,
przypatrywała mu się uważnie i nawet nie zadała sobie trudu, aby zaprosić go do
środka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nie jest zbyt dobra chwila –
powiedziała po chwili wahania. - No ale dobrze, wejdź.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przesunęła się w przejściu, aby
umożliwić mu wejście. W mieszkaniu panował bałagan. Ubrania i buty porozrzucane
były po saloniku, na stole stały niesprzątnięte jeszcze naczynia, jednak mimo
tego samo mieszkanie było ładne. Małe, skromne, panowały tu nadzwyczaj
przyjemne kolory jasnego beżu, zieleni i żółci, co potęgowało wrażenie jasności
we wnętrzu. Meble były w soczystych odcieniach brązu, wiele z nich wydawało się
być już bardzo starymi nabytkami, mimo wszystko pasowały do klimatu i były
funkcjonalne. Pod ścianą stała stara kanapa, nakryta narzutką w panterkę. Ten
akcent rozbawił Billa, gdyż średnio zgrywała się ona z delikatnym,
nierzucającym się w oczy wystrojem wnętrza. Na parapecie stały dwa kwiatki,
które akurat kwitły, reszta prawdopodobnie zwiędła.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przepraszam za ten bałagan. –
Uśmiechnęła się, po czym w szybkim tempie zaczęła zbierać naczynia ze stołu i
zanosić je w stronę kuchni.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili lekko zarumieniona, jednak
niespeszona, wróciła do pokoju i wskazała mu krzesło. Wkroczył głębiej do pomieszczenia
i wtedy usłyszał odgłos lecącej wody. Domyślił się, ze ktoś jest w łazience i
bierze prysznic. Przełknął głośno ślinę, gdy przypomniało mu się o tym, iż
dziewczyna ma chłopaka. Zerknął krótko w stronę drzwi, po czym szybko zwrócił
swoje spojrzenie ku Melody.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyszedłem do ciebie, ponieważ
wiem, że dobrze znasz Jasmine. - Rozpoczął wyjaśnianie swojej wizyty, a
jednocześnie zdradzał przed nią swoja wymówkę, aby móc ja odwiedzić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W końcu jesteśmy przyjaciółkami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, i dlatego chciałbym usłyszeć
od ciebie, jakim jest paparazzo – powiedział prosto z mostu, na co ona
spojrzała na niego zaintrygowana.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To tylko praca. Jasminie nie jest
tak szurnięta jak pozostali. Dlaczego mnie o to pytasz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bo muszę wiedzieć, czy ufam
odpowiedniej osobie. Chyba zdajesz sobie sprawę z tego, że ma do nas duży
dostęp – wyjaśnił, jednak po chwili poczuł, że chyba nie chce dalej brnąć w ten
temat.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, to bez sensu. Jasmine znasz
dłużej niż mnie, to chyba z nią powinieneś porozmawiać. W ogóle nie rozumiem,
co tutaj robisz. - Melody podniosła się z krzesła i stanęła nad nim z rękoma
zaplecionymi na piersiach. Jej mina na pewno nie wyrażała zadowolenia,
świadczyły o tym mocno zaciśnięte wargi. Bill, zerkając na nią do góry, poczuł
się zdominowany, a jednocześnie tak bardzo zafascynowała go ta kobieta! Oznaki
zdenerwowania tylko dodawały jej uroku, komponowały się z prawie czarnymi
włosami i ciemnymi oczami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podniósł się z krzesła, szurając nim
po podłodze wyłożonej panelami. Żałował, ze wywołał między nimi małe napięcie –
w końcu nie taki był jego cel, jednak na pewno nie żałował tego że tu przybył.
Zrobił to z potrzeby serca. Nie chodziło mu tutaj o zaufanie do Jasmine, a o
to, co poczuł do tej dziewczyny. Po latach samotności czuł, że być może ma wreszcie
szansę na normalny związek z kimś, kto wie kim on jest, traktuje go
przeciętnie, nawet się na niego denerwuje i nie jest paparazzo! O zgrozo, to
chyba zbyt piękna wizja. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kątem ucha usłyszał, że w łazience
przestała lecieć woda. Spojrzał szybko na Melody i spróbował odczytać emocje
malujące się na jej twarzy. Zdawało mu się, że wolałaby wyprosić go z domu,
zanim ktokolwiek zauważy, że miała gościa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przepraszam cię, Bill, ale to nie
jest najlepszy czas na odwiedziny – powiedziała nie owijając w bawełnę i to też
w niej polubił. Wystarczyła chwila, a wpadł po uszy i było mu z tym wspaniale.
Potrzebował tego uczucia, jakkolwiek mogłoby się to wydawać głupie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie będę już uciekał. -
Żałował, że już. Chciałby spędzić z nią trochę czasu, wiedział, że i ona go
lubi, jednak w tym momencie nie jest w stanie mu tego okazać. Kilka chwil razem
na pewno odblokowałoby w nich pokłady sympatii.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wraz z nią przeszedł do drzwi, nie
wyszedł jednak od razu. Zatrzymał się, zerkając nią cwanie. Usłyszawszy
krzątanie się w łazience, wiedział, że osobnik, który się tam znajduje niedługo
pojawi się w pokoju. Znów spojrzał na drzwi od tegoż pomieszczenia, a po chwili
skupił wzrok na Melody, która cierpliwie czekała, aż opuści jej mieszkanie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie przemyślał tego. Gdy to zrobił,
usłyszał tylko cichutki pisk, a po chwili poczuł jej dłonie zatrzymujące się na
jego klatce piersiowej. Zatopił usta w jej wargach, starając się poczuć to coś.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I wtedy właśnie mnie pocałował! -
Wyrzuciła z siebie. Jej policzki zaczerwieniły się, oczy zapłonęły
wściekłością, a dłonie zwinęły się w pieści.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uśmiechnęłam się leciutko, nie mogąc
powstrzymać śmiechu. Siedziałyśmy u mnie w mieszkaniu. Zaciągnięte rolety,
powodowały, że do środka wpadało czerwone światło. W dłoniach trzymałyśmy pucharki
z lodami, rozkoszując się tym chwilowym ochłodzeniem, w trakcie długiego i
bardzo ciepłego dnia. Mel prawie nie jadła. Bardziej była zajęta szczegółowym
opowiadaniem akcji z dzisiejszego dnia, w której główny udział wziął Bill.
Byłam świadoma, że to trochę moja wina – to ja opowiadałam mu o Melody, a także
zdradziłam mu o niej kilka informacji. Skąd jednak mogłam wiedzieć, w jaki
sposób je wykorzysta? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zdawałam sobie również sprawę z
tego, że wokalista jest wrażliwym, opiekuńczym i uczuciowym facetem. Nie
potrafiłam sobie jednak wyobrazić sytuacji, w której ten chłopak flirtuje.
Właśnie dlatego przysporzyło mi tyle radości słuchanie opowieści mojej
przyjaciółki, której wzburzenie wypełniało całe cztery ściany. Choć było to dla
niej niespodziewane i krepujące przeżycie, Mel nie wybuchnęła płaczem, nie
rozpaczała, była po prostu wkurzona i musiała to wszystko z siebie wyrzucić. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyssał się do mnie jak pijawka
akurat w momencie, gdy Carl opuścił łazienkę, dasz wiarę?! Na szczęście jest z
niego takie chuchro, że od razu go odepchnęłam. To był taki odrzut, że wpadł na
drzwi o mało się nie przewracając. A gdy Carl to zobaczył, rzucił się na niego
z pięściami. Chciałabyś pewnie zobaczyć ten wystraszony wyraz twarzy Billa!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Daj spokój! Pobili się?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zdążyłam go wypchnąć za drzwi,
zanim Carl się do niego dobrał. Zamknęłam je na cztery spusty i Kaulitz chyba
nawet nie myślał o tym, żeby wracać. To nie byłoby miłe spotkanie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzyłyśmy po sobie. Ja z
leciutkim uśmiechem na twarzy, ona z totalnym oburzeniem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mam pojęcia, skąd przyszło mu
do głowy to, żeby mnie odwiedzać, a potem jeszcze całować! - wyrzuciła z siebie
sfrustrowana.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślę, ze po prostu bardzo wpadłaś
Billowi w oko – zaśmiałam się, choć wiedziałam, że mam racje. - To nie taki zły
facet – dodałam, wzruszając ramionami, podczas gdy ona wyglądała jakby zaraz
miała zwymiotować.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może nie jest zły, ale na pewno
nie dla mnie! Co to w ogóle było?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Melody, nie gniewaj się na niego,
na pewno chciał dobrze. – Złapałam ja za rękę i popatrzyłam w oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyszło jak wyszło – odpowiedziała
zrezygnowana.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Porozmawiajcie. Wytłumaczcie sobie
wszystko i już, będzie po problemie!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Melody wbiła wzrok w sufit,
ignorując moje słowa. W końcu jednak jej twarz opadła z powrotem na wysokość
mojego wzroku. Dziewczyna wzruszyła ramionami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Możesz pojechać dzisiaj z nami na imprezę
integracyjną – starałam się jak najprecyzyjniej określić rodzaj spotkania ze
znajomymi Toma. - Porozmawiacie na spokojnie i wszystko będzie jasne.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przyjaciółka popatrzyła na mnie
niepewnie. Ja jednak szturchnęłam ja zaczepnie. W końcu ulegając mojemu
wdziękowi, uniosła się z kanapy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie lecę się przebrać.
Spotkamy się później.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do zobaczenia – pożegnałam się z
nią i zadowolona z siebie ruszyłam do malutkiej sypialni, w której mieściła się
moja zasobna szafa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy tylko podjechaliśmy pod klub,
uśmiechnęłam się szeroko. Już tak dawno nie byłam na żadnej imprezie! Jego
czarne auto prawie niezauważenie przemknęło między innymi pojazdami i stanęło
przy bocznym wejściu do klubu. Zanim wyszłam z samochodu jeszcze raz
przeanalizowałam to, co miałam<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>na sobie,
czyli czarną krótka sukienkę, która wykończona była koronkami, a także czarne
buty na obcasie. Moje kasztanowe włosy pozostawiłam takie, jakie były na co
dzień, dlatego teraz proste pasy opływały moje ramiona i plecy. Pomalowałam rzęsy,
a w policzki wklepałam odrobinę różu. Ktoś by pomyślał, że w przypadku kiedy
notorycznie się rumienię, nie jest to wskazane, jednak ja chciałam panować nad
moimi rumieńcami, jakkolwiek to brzmi!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rozumiem, że się wkradamy –
powiedziałam, poruszając zaczepnie brwiami. Tom spojrzał na mnie spod daszku
czapki, którą dzisiaj nasunął na swoje warkoczyki. Całość dopełniała biała
koszula i jasne dżinsy. Poczułam dreszczyk emocji i przez chwilę zastanowiłam
się, czy to dobra oznaka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, udajemy się strefy dla vipów.
– Uśmiechnął się, wydostając się z samochodu. Podszedł z drugiej strony,
otwierając mi drzwi i podał mi swoją rękę. Spojrzałam na niego spod
przymrużonych powiek, jednak szybko podałam mu dłoń. Poczułam, jak jego ramię
oplata się wokół mojego ciała i prowadzi mnie w kierunku drzwi. Zza cienkich
murów klubu, słychać już było przytłumioną muzykę, a kilkanaście metrów dalej
także ludzi, próbujących dostać się do środka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… ale będzie jakaś ochrona,
prawda? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będzie dwóch ochroniarzy. Spokojnie,
to wydzielona strefa, nikt nie będzie na nas patrzył. – Pocałował mnie w skroń,
a ja złapałam go za dłoń, splatając nasze palce razem. Udałam się za nim,
przedzierając się przez przyciemniony korytarz. Weszliśmy po schodach, a muzyka
coraz gwałtowniej wdzierała się do naszych uszów. Gdy tylko znaleźliśmy się na
górze, moim oczom ukazało się dwóch wysokich mężczyzn, którzy stali jak na
warcie. Zerknęłam na nich nieśmiało, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Okazało
się jednak, że nie wiele robić musiałam. Od razu poznali Toma, witając się z
nim uściskiem dłoni. Szybko przepuścili go, rzucając mi ciekawskie uśmieszki.
Przemknęłam za nim, nie puszczając jego ręki. Nie ma to jak strefa vipów… kto
jak kto, ale ja czuję się w takich najlepiej!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nim zdążyłam się zorientować moim
oczom ukazał się Georg. Przełknęłam szybko ślinę, przypominając sobie moje
nieudolne próby szpiegowania go i zrobiło mi się głupio. Dziękowałam Bogu, że
on nie ma pojęcia, przez co przeszłam, próbując sfotografować jego romans z
Neną. Jeszcze raz przypomniałam sobie upadek w krzaki i szybko wyrzuciłam to
wspomnienie ze swoich myśli. Od teraz zaczynam z czystą kartą!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, a co z Melody? - przedarłam
się przez panujący gwar.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Spokojnie, już Bill się nią
zajmie. – Uśmiechnął się lekko. Nim zdążyłam zareagować, pociągnął mnie do
przodu i postawił przed basistą zespołu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Georg to jest Jasmine –
przedstawił nas sobie Tom, a ja wyciągnęłam dłoń w kierunku długowłosego
chłopaka. Szybko przywitaliśmy się, po czym wyrósł przed nami Gustav, perkusista
zespołu, a także Andreas, czyli najlepszy, białowłosy przyjaciel bliźniaków.
Poznałam też Paulę, dziewczyna Georga i ku mojemu zdziwieniu Nathalie, która
była osobistą makijażystką Billa. Na końcu przywitałam się z młodszym
bliźniakiem, który wprost emanował pozytywna energią i z lekko obrażoną Melody,
która ledwo zaszczyciła mnie spojrzeniem. No ładnie, to teraz ja podpadłam za
to, że to Bill wprowadził ja do klubu, a nie ja z Tomem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kto pije?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Las rąk pojawił się w górze. Choć to
może brzmieć dziwnie, to mieliśmy osobistego kelnera, który donosił nam
wszystkie trunki do naszego imprezowego stolika. Kiedy popatrzyłam przez
barierki, zobaczyłam tłum ludzi na parkiecie i po chwili przestałam mierzyć
upływ czasu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wszyscy byli już galancie wcięci, każdy
żartował, panował gwar. Czując zawirowania w głowie, spojrzałam na Toma,
spowitego mgiełką papierosowego dymu. Zmarszczyłam lekko nos i ściągnęłam brwi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zatańcz ze mną – szepnęłam mu do
ucha, ocierając o nie usta. Miałam ochotę wdrapać się na jego kolana i
namiętnie pocałować, jednak ograniczyłam się do tańca. Tom popatrzył na mnie
uśmiechnięty. Szybko zagasił papierosa i złapał moją rękę. Ruszyliśmy na
skrawek wolnej przestrzeni na vipowskim balkoniku. Szybko zarzuciłam ręce na
jego kark, a on przyciągnął mnie do siebie gwałtownie. Jego dłonie wylądowały
na moich pośladkach, a ja musnęłam delikatnie jego szyję. Zatraciłam się w
naszym namiętnym tańcu, jednak fragment mojego przytomnego umysłu zdążył
zarejestrować, że obok nas zjawił się także Georg i jego dziewczyna Paula.
Znaczyłoby to więc, że wspólnie jesteśmy widowiskiem dla pozostałych osób,
siedzących przy stoliku. Kiedy przelotnie zerknęłam w ich kierunku,
zorientowałam się, że tak właściwie nawet nie zauważyli naszej nieobecności –
tak bardzo byli pochłonięciu opróżnianiem kieliszków. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– Wymyśliłeś chyba najlepszą formę
integracji – mruknęłam mu ponownie do ucha, bujając się w rytm muzyki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze o tym wiem – usłyszałam
jego pewny siebie ton. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczułam jak jego dłonie suwają się
po moich biodrach z góry na dół, a po moim ciele przeszedł dreszcz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może wrócimy do ciebie... -
zaczął, a ja uśmiechnęłam się pod nosem, wyczuwając jego intencje. - I urwiemy
się wcześniej? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na pozostałą grupę.
Alkohol całkowicie zamroczył im umysły. Wszyscy śmiali się i wymachiwali
rękoma, nadmiernie gestykulując. Zmarszczyłam nos.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nawet nie zauważą – uprzedził mnie
Tom, wtulając się w moją szyję i zaciągając się moim zapachem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobrze. – Złapałam jego dłoń.
Tom jak na zawołanie wyprostował się, jednocześnie przewyższając mnie o
kilkanaście centymetrów. Zauważyłam, że szybko rozejrzał się ponad moją głową i
dał znak jednemu z ochroniarzy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jack, my już wychodzimy,
odwieziesz nas? – spytał, a jego wypowiedź była o dziwo bardzo zrozumiała i
jasna. Mocniej ścisnęłam dłoń Toma. Kiedy tylko ruszyliśmy za ochroniarzem,
obejrzałam się na chwilę, chcąc spojrzeć na roześmianą gromadkę. Gdy doszliśmy
do drzwi, poczułam, że coś jest nie tak. Zerknęłam z niepokojem na gitarzystę,
on jednak zmarszczył lekko czoło, nawet na mnie nie patrząc. Jack zatrzymał się
kilka kroków przed nami, po czym spojrzał poważnie na Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cholera – przeklął mój chłopak, a
ja rozejrzałam się ponownie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O co chodzi? – spytałam, jednak
moje pytanie nie miało najmniejszego sensu w chwili, gdy w szparze drzwi
dostrzegłam błysk i szamot kilku osób. – O nie… - jęknęłam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twoi koledzy po fachu postanowili
nas odwiedzić. – Tom uśmiechnął się. Mimo wszystko jego twarz wcale nie
wyrażała złości. Patrzył na mnie z lekkim uśmieszkiem, będąc ciekawym, jak
zareaguję.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale oni nie mogą mnie znów
sfotografować! – Miałam ochotę walić głową w mur. No przecież stary przesąd
mówił, że paparazzo, który da się sfotografować przez kolegę po fachu już nigdy
nie zrobi kariery! Wiem, że mnie zrobiono zdjęcie już w pierwszym dniu pracy,
później z Tomem (mimo, że nikt nie wiedział, że to ja jestem dziewczyną, która
ucieka wraz ze sławnym gitarzystą ulicami Berlina), a teraz to! Moja potrójna
porażka!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mogą sfotografować was razem –
wtrącił Jack. W ogóle nie mogą mnie sfotografować, chciałam go naprostować,
jednak w porę ugryzłam się w język. – Myślę, że powinniście wyjść dwoma różnymi
wyjściami. Jasmine, ty pójdź głównym, tam na pewno jest więcej tych szczurów,
bez urazy dla ciebie. – Uśmiechnął się odrobinę ironicznie, a ja skrzywiłam się
na te słowa. Mam iść tam sama? I przepchać się przez tą bandę paparazzi?! O
nie... Choć z drugiej strony, to przecież mnie raczej nie znają i nikt nie
dowiedziałby się, że byliśmy tutaj razem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobrze – zgodziłam się na jego
plan i kiedy już wycofywałam się, żeby zawrócić do sali, poczułam długie palce
Toma, oplatające moje ramię. Przyciągnął mnie z powrotem do siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma mowy, ona idzie z nami –
zarządził, a ja popatrzyłam na niego jak na kretyna.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale zobaczą nas razem! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyjdziesz zaraz po nas. Będziesz
trzymała się z boku. W tym tłoku nikt nie zwróci na ciebie uwagi, nie chcę,
żebyś tam szła. – Pocałował mnie w czoło, a ja uśmiechnęłam się pobłażliwie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ty naprawdę w to wierzysz? - Choć
logika nakazywała inaczej, godziłam się na ten plan.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak. Chodź Jack, przepłyńmy przez
to bagno. – Szybko wciągnął bluzę, podana mu przez ochroniarza i założył
kaptur, zaciągając go szczelniej wokół twarzy. Po chwili poczułam jak coś
ląduje na mojej głowie. Złapałam materiał w rękę i dostrzegłam odpięty kaptur
od ochroniarskiej kurtki Jacka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki, Jack. – Uśmiechnęłam się
do niego z wdzięcznością, bo moja jedyna czarna sukienka, którą miałam na
sobie, w żaden sposób nie zasłoniłaby mojej twarzy. Chyba, że wyszłabym nago,
zasłaniając nią głowę. Ale wtedy jeszcze bardziej zwróciłabym ich uwagę!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Poczekałam chwilę, aż Jack i Tom
znikną za drzwiami. Od razu usłyszałam wzmożony odgłos migawek i błysk fleszy,
które rozświetlały wieczór. Opanowałam rozedrgane ze zdenerwowania ręce,
naciągnęłam mocniej kaptur, starając się mocno przytwierdzić go do głowy i
wyszłam. Pierwsze, co dostrzegłam była olbrzymia plama światła. Otworzyłam
szerzej oczy, jednak zaraz momentalnie je zamknęłam. Starałam się przyzwyczaić
do widoku jaki mi pokazują, lecz było to trudne. Czując napór ze strony
dziennikarzy, szybko ruszyłam do przodu, jedną ręką trzymając kaptur, a drugą
rozpychając się między ludźmi. Nie było ich wcale tak dużo. Po prostu stworzyli
zwarty mur, który ciężko było przekroczyć bez uszczerbku na zdrowiu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine! – ktoś krzyknął w tłumie,
tak, że zwrócił nie tylko moją uwagę. Tom zatrzymał się i popatrzył w
nieokreślonym dla mnie kierunku ponad głowami innych ludzi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, niezłe zdjęcia. Nie wiem,
jak udało ci się je zdobyć. Gratulacje! – Wtedy go zobaczyłam. Przed oczami
mignął mi rudy kolor włosów. Szybko odnalazłam jego właściciela, który wlepiał
we mnie swoje niebieskie oczy. Po chwili zerknął jeszcze na gitarzystę i
odszedł. Nawet mi nie pomógł! Taki znajomy z niego! A niech to, dam radę sama.
I… o jakie cholerne zdjęcia mu chodziło? Czyżby moja kariera nie była jeszcze
skończona? Mam dobre zdjęcia?! A może to była tylko ironia?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Matko... – sapnęłam pod nosem,
gdzieś po drodze. Przed sobą zobaczyłam Jacka, pomagającego Tomowi, który był
pod jeszcze większym obstrzałem. Gitarzysta na chwilę odwrócił się w moją
stronę i uchwyciłam jego wzrok. Był wyraźnie zdenerwowany, widziałam to w jego
spojrzeniu. Nie chodziło o zebrany tłum, nie wiedziałam jednak, co mogło się
wydarzyć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nagle po raz drugi już dzisiaj,
poczułam jak ktoś przyciąga mnie w swoją stronę. Prawie wywaliłam się na tych
wysokich obcasach, które pomagały mi i jednocześnie przeszkadzały w
przebrnięciu przez tłum pchających się przez siebie osób. Szybko jednak
utrzymałam się na nogach i skierowałam się w odpowiednim kierunku. Uchwyt
przeniósł się z obolałego już nadgarstka na dłoń. Nagle tłum został gdzieś z
tyłu, goniąc dalej za Tomem, a ja stałam na świeżym powietrzu. Będąc całkowicie
w szoku, zamrugałam gwałtownie i poprawiłam kaptur, zsuwający się z mojej
głowy. Podniosłam wzrok i mnie zamurowało.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Matko, aleś ty nieporadna –
westchnął, puszczając moją rękę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Davin – syknęłam. – Co ty tu, do
cholery jasnej, robisz? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ratuję twoją buźkę przed
nieuchronnymi zdjęciami, jak widać. – Uśmiechnął się, ukazując rządek białych
zębów i przeczesał ręką włosy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Znów rozejrzałam się dokoła,
starając się ignorować jego obecność i cały ten rozgardiasz. Szukałam Toma.
Wreszcie uchwyciłam jego wzrok, jednak coś mi nie grało. Spoglądał na mnie z
wyraźnym grymasem na twarzy. Szybko jednak znikł w czarnym samochodzie z
przyciemnianymi szybami. Już chciałam ruszyć w tamtą stronę, gdy znów poczułam
dłoń Davina na swojej.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gdzie się wybierasz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie twój interes, puść mnie –
warknęłam, próbując zabić go wzrokiem. Niestety to nic nie dało.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wybawcy coś się należy –
zażartował, choć dobrze wiedział, że najchętniej uderzyłabym go w twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyślę ci bukiet kwiatów –
zironizowałam, dostrzegając przejeżdżający obok nas czarny samochód z
przyciemnianymi szybami. Już chciałam krzyknąć za nimi, gdy poczułam gwałtowne
szarpnięcie i ciepłe usta wkradające się na moje. Co jest!? Duże, dobrze znane
mi dłonie docisnęły mnie do siebie. Mimo mojego sprzeciwu, łapczywe usta
całowały coraz zachłanniej. Chciałam się jak najszybciej wyrwać z tych
kleszczy. Już wiedziałam, że osoba jadąca tym czarnym samochodem, musiała
dostrzec to, co się właśnie wydarzyło. </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-62165109331518676452012-08-09T15:43:00.005+02:002013-08-25T18:44:25.866+02:00• 24. Nie kocham cię za to kim jesteś, ale za to jaki jesteś, kiedy przebywam z tobą<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stałam i gotowałam. Kto mi uwierzy?
Naprawdę gotowałam. Gdyby to chodziło tylko o mnie, to nie było by to takie
trudne. Zjadłabym to, co stworzyłam i już. W końcu chyba nie zginęłabym z
własnej ręki? Tym razem jednak gotowałam dla siebie i Toma. Miała to być
prawdziwa kolacja. No… pominę fakt, że prawdziwa wytrawna kolacja odbywałaby się
w eleganckiej restauracji, ale… jak na razie postanowiliśmy zadowolić się moim
skromnym mieszkankiem. I wiecie co? Podobało mi się to nawet bardziej niż
wyjście gdzieś, gdzie obcy kelner zerkałby na nas, a jego oczy przy każdym
kolejnym kroku wychodziłyby z orbit, na widok Toma. No właśnie! O ironio… na
widok Toma, nie mnie! Ten chłopak nawet własną dziewczynę potrafiłby przyćmić w
każdym miejscu. Muszę jednak przyznać, że mimo to i tak chętnie bym się gdzieś
wybrała. Ale nie narzekałam. Żyłam w cieniu i było mi z tym dobrze. Jak do tej
pory nikt prócz ciągle podejrzewającego czegoś Marka Wannforda nie wpadł na to,
że Tom Kaulitz może kogoś mieć. Przestałam się jednak tym tak bardzo
przejmować. Uświadomiłam sobie, że ten facet ciągle doszukuje się jakichś
sensacji, używając do tego swojego wyspecjalizowanego sprzętu, za którym
niejeden paparazzo skoczyłby z mostu. Tak, tak, ja też. Lubiłam robić zdjęcia,
lubiłam stać koło czerwonego dywanu i uwieczniać szerokie uśmiechy malujące się
na twarzach gwiazd. W dodatku… kocham dźwięk migawki! O zgrozo. Ten dźwięk był
chyba uzależniający, bo dla mnie aparat zachowywał się jak żywe stworzenie! Tu
cykał, tam cykał, tworzył obrazy z szybkością jednej dwusetnej sekundy! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ale w przeciwieństwie do tego jak
zaczynałam jako paparazzo, wyszłam na prostą i bardziej zdefiniowałam swoją
osobę. Pomimo mojej determinacji i ambicji, starałam się hamować chęć rzucenia
się w pogoń za gwiazdami. Nie chciałam zatracać się w tym szaleństwie, dlatego
ograniczyłam liczbę śledzonych ludzi i o ile to możliwe, unikałam podążania za
nimi podczas ich prywatnego życia. Można powiedzieć, że poprzednie
doświadczenia i wizja zrozpaczonego Toma skutecznie mnie od tego odciągały. Ponadto
chciałam szanować prywatność innych osób, bo swoją też sobie bardzo cenię. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odkładając łyżkę obok garnka,
wyłączyłam gaz i zdjęłam biały, stylowy fartuszek, który znalazłam gdzieś na
dnie szafki. Rąbki otoczone szerokim pasmem białej koronki skutecznie rzucały
się w oczy. Westchnęłam ciężko, przecierając czoło wierzchnią częścią dłoni, a
następnie udałam się przed lustro, chcąc sprawdzić jak się prezentuję. Z
szybkością migawki w moim aparacie poprawiłam długie, kasztanowe włosy. Ścięta
na prosto grzywka układała się nie najgorzej, dzięki czemu mogłam uśmiechnąć
się do siebie w lustrze. Zerknęłam prosto w moje zielone, otoczone firanką
gęstych rzęs oczy, a chwilę później otaksowałam spojrzeniem drobną sylwetkę.
Dzisiaj ubrana byłam w czarną sukienkę, która sięgała mi przed kolana, a
utrzymywana była na szerokich, marszczonych ramiączkach. W pasie przewiązana
byłam cieniutkim paskiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z niecierpliwością zerknęłam w
kierunku drzwi. Już nie mogłam się doczekać, kiedy mój książę przybędzie, aby
skosztować mój specjał!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko usłyszałam pukanie, podskoczyłam
do góry i udałam się do przedpokoju. Złapałam za klamkę, pociągając ją w swoją
stronę. Kiedy tylko zobaczyłam Toma, na moich ustach pojawił się wielki
uśmiech. Chwilę potem zauważyłam gałązkę jaśminu, który trzymał w swoich
smukłych dłoniach. Wieczorną porą pachniał intensywniej, dzięki czemu z
łatwością wyczułam jego zapach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziękuję – mruknęłam, łącząc swoje
usta z jego. Poczułam, że w biegu ściągnął buty i przyciągnął mnie do siebie
bliżej. Huk za jego plecami, obwieścił mi, że nogą zatrzasnął drzwi. Kiedy
chciałam skończyć pocałunek, ten przycisnął mnie do siebie jeszcze bardziej.
Uśmiechnęłam się w między czasie, czując jak jego ciepłe dłonie podwijają
sukienkę, którą dzisiaj na siebie założyłam. Nic nie mówiąc, oderwałam się od
niego i obciągnęłam materiał ubrania.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kolacja czeka – mruknęłam do jego
ucha, po chwili przygryzając jego płatek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zjemy później. – Usłyszałam w
odpowiedzi. Poczułam jak napiera do przodu, cofnęłam się więc do tyłu,
potykając się o buty stojące w przedpokoju. Roześmiałam się dźwięcznie, kiedy
przytrzymał mnie przed upadkiem. Czułam jak na moje policzki wstępują rumieńce,
a moja krew się burzy. Po chwili wylądowałam na wąskiej kanapie tuż obok
zastawionego stołu, nad którym spędziłam sporo czasu! Beżowy obrus okrywał
drewno, a ładna zastawa, serwetki i zapalone świeczki tylko dopełniały dzieła.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zarechotałam ciężko, czując jego
ciało na sobie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Toom, kolacja stygnie! – mój
stłumiony glos zgubił się gdzieś w plątaninie pocałunków. W pewnym momencie
przebił się jednak przez jego umysł i dotarł do świadomości.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ucieknie. – Poczułam jego
usta, pieszczące moją szyję. Uśmiechnęłam się do siebie, jednak po chwili odepchnęłam
go od siebie gwałtownie. Widziałam jak na jego twarz wkrada się niezadowolona
mina, a czoło marszczy się pod wpływem niezadowolenia. Uśmiechnęła się do niego
słodko, podnosząc się i poprawiając włosy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mogę być częściej witana w taki
sposób, ale przejdźmy do jedzenia. – Wysłałam mu buziaka w powietrzu, a po
chwili zerwałam się z kanapy, żeby dotrzeć do naszego specjalnego posiłku.
Specjalnego, bo ugotowanego przeze mnie! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z uśmiechem wymalowanym na ustach
udałam się do kuchni, po drodze gasząc światło. Teraz salon, w którym pojawił
się mały, zgrabny stół, skąpany był jedynie w świetle świec. W moich oczach
pojawiły się wesołe błyski, gdy z zapalczywością sięgnęłam w kierunku garnka.
Być może nie popisałam się twórczością kulinarną, ale ważne były chęci! Na dwa
talerze wygarnęłam długi makaron, na który następnie nałożyłam sos. Spaghetti
to jednak coś, co potrafiłam przyrządzić bez wyrządzenia większych szkód w kuchni.
Szybko chwyciłam nasze danie i ruszyłam w stronę stołu, przy którym usiadł
gitarzysta. Na jego opaloną buzię padały delikatne cienie. Dzisiejszego
wieczoru ubrany był w czerwonobiałą koszulę w kratę. Prezentował się naprawdę
wyśmienicie, gdy materiał opinał jego delikatnie zarysowane mięśnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gotowe – ucieszyłam się, stawiając
danie. Wygłodniały wzrok Toma spoczął najpierw na mojej twarzy, następnie
przesunął się po moim ciele, aż dotarł do talerza z potrawą. Przez chwilę
zastanawiałam się, co czai się w jego głowie, szybko jednak wypchnęłam te
myśli. W końcu mówiłam mu, żeby przed przyjściem nic nie jadł! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedząc naprzeciwko siebie, oboje
chwyciliśmy za sztućce i nawijając pierwszą porcję, zerknęliśmy na siebie
przelotnie. Mimo że byłam przyzwyczajona do jego obecności i tego, jak się
zachowywał, znów poczułam się, jak gdyby to była nasza pierwsza randka. Moje
policzki pokryły się rumieńcem i spuściłam lekko wzrok, sama nie wiedząc,
dlaczego tak zareagowałam. W świetle świeć Tom wyglądał naprawdę przystojnie.
Miałam nadzieję, że ja prezentuję się równie korzystnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pycha! – wyrzucił z siebie, gdy
tylko napchał usta. Moja samoocena momentalnie i samowolnie wzrosła. Wypięłam
dumnie pierś i z zachwytu nad swoim dziełem aż nie mogłam zacząć jeść. Westchnęłam
jeszcze raz. Czyż nie mówiłam, ze lepiej zostać tutaj, niż iść do wykwintnej
restauracji? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Miałam nadzieję, że ci zasmakuje.
– Nie zdradziłam po sobie radości, jaką we mnie wywołała ta krótka uwaga. Po
chwili moja ręka powędrowała do kieliszka z winem, które chłopak zdążył już wcześniej
nalać. Szybko umoczyłam w nim usta, czując na języku cierpki, jednak przyjemny
smak. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przez kilka minut było słychać tylko
szczęk sztućców i krótką wymianę uwag. Gdy skończyliśmy wieczorny posiłek,
oboje udaliśmy się na kanapę. Wspólnie zagłębiliśmy się w poduszkach. Oparłszy
głowę o jego ramię, objęłam go w pasie, on zaś rękę ulokował gdzieś na moim
ramieniu, opuszkami palców gładząc je delikatnie. W mojej wolnej dłoni pojawił
się pilot, którym przełączałam kolejne kanały telewizyjne. Głos w telewizorze
był prawie wyciszony, bo tak naprawdę nieważne były dla nas obrazy, które
przewijały się na ekranie. Siedzieliśmy w ciszy, nasłuchując ulicznych odgłosów
i własnych oddechów. W milczeniu jakie panowało, czuliśmy się swobodnie, a
krótkie wymiany zdań, które co jakiś czas się pojawiały, były czymś naturalnym.
W tej atmosferze czułam się bezpiecznie. W powietrzu wirowały bliskość, ciepło
i poczucie, że mogę na niego liczyć, chociażby w momentach, kiedy tak właściwie
nie robimy nic konkretnego. Po prostu spędzaliśmy ze sobą czas, chcąc nacieszyć
się swoją obecnością do granic możliwości. Każda komórka mojego ciała
przejmowała jego bliskość i uzbrajała się w zapasy na czas, gdy go nie będzie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kiedy się ze mną żegnał, pocałował moje usta.
Był to długi, namiętny pocałunek. W jego ramionach czułam się jak mała
dziewczynka i było mi z tym dobrze. Wdychając zapach jego perfum, żałowałam, że
dzisiaj nie może zostać dłużej. Jeszcze raz wspięłam się na czubki palców, by
musnąć przelotnie jego malinowe, idealnie wykrojone usta. Chwilę później
puściłam go i pozwoliłam udać się w noc. Zamknęłam za nim drzwi i westchnęłam
bezgłośnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wpadłam jak śliwka w kompot.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Rano, zerkając przez
przeciwsłoneczne okulary, wyszedł do wysokiego berlińskiego budynku. Zajął
miejsce w głębi kawiarni, oczekując swoich towarzyszy. Poruszył się nerwowo,
zerkając na zegarek, który odmierzał kolejne minuty pogodnego dnia. Jeszcze
wczoraj wieczorem, gdy dowiedział się, że Tom znów przesiaduje u Jasmine, zastanawiał
się, czy to wszystko co robi jest dobrym pomysłem. Doszedł jednak do wniosku,
że jedynym sensownym, jaki przychodzi mu na myśl. Usłyszał dzwonek,
obwieszczający przybycie kolejnych klientów i uniósł głowę. Ujrzawszy płomienno
rude włosy i wysokiego ciemnowłosego chłopaka, był pewien, że to oni. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Witam ponownie. – Uśmiechnął się
półgębkiem, podając im dłoń. Widział podekscytowane oczy bruneta, które
świeciły cwanym blaskiem. Fachowym okiem mógł stwierdzić, że chłopak nie jest
rozeznany w interesach, w przeciwieństwie do rudego. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Usiedli wspólnie przy schludnym stoliku,
zamawiając jedynie kawę. Zerknęli po sobie krótko. <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pieniądze były czymś czego wszyscy pożądali. Mogli ich mieć
miliony, tysiące lub nie mieć wcale. Stan ich portfela nie zmieniał faktu, że
posiadanie kilkucyfrowych liczb na koncie sprawiało im przyjemność. Pieniądze. To
ich wszyscy trzej chcieli, a jednocześnie każdy z nich mógł we wspólnym
interesie znaleźć dodatkowe korzyści. Właśnie mieli to ustalić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Może przejdźmy od razu do rzeczy.
Masz zdjęcia? – odezwał się Mark Wannford. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Są tutaj. – Pewną ręką wyjął
najbardziej prywatne fotografie, jakie udało mu się na szybko znaleźć w
starannie ukrywanym albumie bliźniaków. Krótki urywany śmiech potoczył się z
ust mężczyzn.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Widzę, że się postarałeś. – Uśmiechnął
się Mark, zerkając ukradkiem na swojego młodszego kolegę siedzącego po prawej
stronie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Teraz twoja kolej – Jost odezwał
się po dłuższym zamyśleniu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Spokojnie, o mnie się nie martw, uruchomię
wszystkie kontakty. Ale… Davin? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, co robić. – Chłopak
uśmiechnął się szelmowsko, opierając się wygodniej na oparciu krzesła. Na jego
twarzy malowało się samozadowolenie zmieszane z podekscytowaniem. Krótkie,
lekko poskręcane włosy zmierzwił otwartą dłonią i przez chwilę zacisnął ją na
kosmykach. Zupełnie bezwiednie poklepał się po kieszeni, w której był portfel. Kaulitz
dał mu porządną zaliczkę. Teraz znów to zrobi, jednak całkiem nieświadomie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam nadzieję, że Tom da sobie
spokój z Jasmine, a ty masz o to zadbać. – David zerknął na niego badawczo. Nie
chciał nic złego dla dziewczyny, ani dla zespołu. Chciał po prostu, żeby ona
nie zaprzątała głowy gitarzyście. Przy okazji mógł upiec dwie pieczenie na
jednym ogniu. Gdy się nad tym poważniej zastanowił to nawet trzy, ale na określenie
zysków czas przyjdzie później… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Davin Brown pokiwał energicznie
głową i uśmiechnął się. On też chciał ją odzyskać. Tak po prostu. Być może
trochę za nią tęsknił, w końcu przez czas jaki ze sobą byli, mimowolnie
przywiązał się do niej. Przez chwilę myślał nawet o czymś poważniejszym, jednak
jego entuzjazm szybko wyparował. Jasmine zawsze była dla niego dobra. Gdy tak
rachował plusy i minusy, uśmiechnął się do siebie pod nosem. Wybaczyła mu nawet
zdradę. Gdyby nie przyłapałaby go po raz drugi, byłoby między nimi zupełnie
inaczej. A poza tym przyjęło się już, że to jego kobieta, a Kaulitz po prostu
się między nich wtrynił. Skoro to jego kobieta, to wypadałoby ją odzyskać…
prawda?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie niedługo będzie po
wszystkim. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powinieneś często zaglądać do
gazet, myślę, że niedługo zobaczysz to, co cię usatysfakcjonuje – podsunął Mark
i uśmiechnął się przebiegle. W jego niewiarygodnie błękitnych oczach zapłonął
jakiś przerażający błysk. – Dopiero później podzielimy się zyskiem – dodał
rzeczowo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie czekam na telefon.
Tylko dyskretnie – Jost ściszył nieco głos. - A teraz przepraszam, ale obowiązki
wzywają. Do zobaczenia. – Menadżer skinął im porozumiewawczo głową i udał się
do wyjścia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie był pewien, czy robi dobrze, ale
teraz nie było już czasu na wycofanie się. Wiedział, że chłopcy mogą mu potem
za to wszystko tylko dziękować. Mimo wszystkiego co robił, miał na uwadze ich
dobro. Skoro już w to wszedł, to musiał brnąć dalej. Tom sam w końcu
przekonałby się, że łączenie dwóch zupełnie przeciwnych sobie światów nie ma
szans. Paparazzi i jego potencjalna ofiara? Przecież to nie ma racji bytu. Tak,
sam by się o tym przekonał. Lepiej, że to się stanie wcześniej, a nie później.
Po prostu oszczędzi mu nieuniknionego zawodu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podjeżdżając pod dom bliźniaków,
odpalił papierosa. Szary dym wypełnił mu płuca i od razu poczuł się bardziej
odprężony, a spięte mięśnie rozluźniały się stopniowo. W skupieniu sięgnął do swojej
teczki. Wyciągnął właściwą gazetę z zaznaczonym numerem strony i odetchnął
głęboko, zatrzymując na niej przez chwilę wzrok. Znów zaciągnął się papierosem,
czując jak nikotyna zaczyna krążyć po jego organizmie. Czas zacząć ostrą jazdę,
pomyślał i ruszył do przodu. Podszedł do drzwi i zapukał w nie gwałtownie,
oczekując aż któryś z braci pofatyguje się, żeby mu otworzyć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest Tom? – zagrzmiał stanowczo,
widząc Billa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest, wejdź – chłopak mruknął i
udał się w głąb domu. – Rozdrażniony menadżer na trzeciej – szepnął do brata,
patrząc na niego sugestywnie. Tom zdezorientowany popatrzył na bliźniaka. Co
mogło się stać? Chyba nigdzie nie przyłapano ich z Jasmine?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powiedz mi lepiej, co to ma być. –
Nim zdążył przeanalizować ich ostatnie wyjścia i zdjęcia na jakich ujęto go z
Jasmine, usłyszał za sobą niski głos, a kolorowa gazeta wylądowała przed jego
nosem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gazeta, David. Nie rozumiem czemu
tak panikujesz. Może dlatego, że Paris Hilton przytyła dwa kilogramy? – Zaśmiał
się nerwowo pod nosem, odwracając się w stronę mężczyzny. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Patrz uważniej, Tom. – Spojrzał na
swojego podopiecznego karcącym wzrokiem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Starszy bliźniak z dezaprobatą
zerknął ponownie na gazetę. Jego uwagę znów przykuła fotografia, a pod nią
podpis. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Fot.</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Jasmine Metz</i>. Przełknął głośno ślinę. Czyżby o to chodziło?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nadal utrzymujesz, że twoja
dziewczyna jest barmanką, Tom?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W jego głowie od razu pojawił się
moment, w którym wraz z Jasmine skłamali Jostowi co do prawdziwej profesji
dziewczyny.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jost, czy ty naprawdę uważasz, że
to Jas? Przecież w Berlinie jest pełno osób o nazwisku Metz! - Wypuścił ze
świstem powietrze, nerwowo szukając wzrokiem Billa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A czy ty uważasz, że jestem aż tak
głupi?! – nieoczekiwanie podniósł głos, stając naprzeciw Toma. – Myślisz, że
tego nie sprawdziłem? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie rozumiem, jakie to ma
znaczenie – warknął Tom. Dobrze wiedział, co znaczy słowo paparazzi. Nikt nie
musiał mu tego tłumaczyć, jednak teraz nie miało to zupełnie znaczenia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Takie, że ona cię wykiwa Tom. Wykiwa
was wszystkich. Nawet się nie zorientujecie kiedy, a będziecie się taplać w
bagienku kłamstw na pierwszych stronach gazet. Myślisz, że oni nie mają swoich
sposobów na takich jak ty?! To jest ich natura! Natura, Tom! Oni to mają we
krwi. Ona się zakręci koło ciebie, rozkocha w sobie, z resztą już to zrobiła, a
później wykręci taki numer, że się nie pozbierasz. Później dostanie za to kasę
i na tym skończy się wasza piękna miłość. Nie będzie zastanawiała się, co ty
poczujesz, tylko ile za to wszystko dostanie! Właśnie takie ma to znaczenie! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uderzył pięścią w stół, przewracając
szklankę z colą, która rozlała się, cieknąc po szklanym stole. Nie zwracając w
ogóle uwagi na rozlany napój, spojrzał prosto w oczy Kaulitza. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyjdź – syknął chłopak, mierząc go
wzrokiem. Każdy mógłby tak zrobić, ale nie Jasmine. – I nigdy więcej nie
poruszaj tego tematu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zacisnął dłonie w pięści, oddychając
w przyśpieszonym tempie. Gdyby jeszcze raz powiedział coś takiego o niej, nie
ręczyłby za siebie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Widzimy się jutro w studio, a ty
pamiętaj, co ci powiedziałem. – Jost spojrzał znacząco na Toma, a jego spięta
twarz minimalnie się rozluźniła. Szybkim krokiem skierował się do drzwi, po
czym wyszedł, gwałtownie trzaskając drzwiami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tom opadł ciężko na kanapę i uderzył
zamaszyście w poduszkę. Zerknął przez palce na swojego brata, nie chcąc słyszeć
tego, co teraz powie. A nie mówił? No mówił! Sam mówił, że ona przyniesie mu
kłopoty, a teraz jego stronę przejął jeszcze menadżer. Co to ma być?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak widać ma takie poglądy jak ty
– mruknął ironicznie, nie mogąc się powstrzymać przed wypowiedzeniem tego tonem
ofiary.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie porównuj mnie z nim – prychnął
Bill. Usiadł koło swojego bliźniaka, zerkając na jego zmęczoną twarz. Złość
powoli ulatniała się z jego ciała, a krew zaczynała krążyć wolniej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Tom, zastanów się nad tym. Wierzę,
że Jasmine jest w porządku, ale i tak będę miał ją na oku, zawsze kiedy tylko nadarzy
się taka możliwość.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie dobijaj mnie Bill.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, że ją kochasz… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale to nic nie zmienia, przecież
wiem! Po prostu zaufajcie nam trochę!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przecież ja już to zrobiłem. –
Bill szturchnął go przyjacielsko. – Po prostu muszę czuwać nad swoim starszym i
głupszym bratem. – Wyszczerzył się w uśmiechu, kiedy tamten zerknął na niego
zabójczym wzrokiem. – Ale nie przejmuj się. Jeśli chodzi o głupotę, nie
odstajesz od normy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wdrapałam się na kolana Toma,
zaplatając ręce wkoło jego szyi. Przytknęłam czoło do jego policzka i
uśmiechnęłam się szeroko, czując jak jego dłonie delikatnie smyrgają moje
ciało. Po chwili musnęłam delikatnie jego policzek, zerkając na jego lekko przymknięte
brązowe oczy. Mimo, że był rozluźniony, to wydawało mi się, że o czymś nie
wiem. Jego twarz wydawała się być zmęczona, a oczy powolutku opadały. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom. - Postanowiłam zaryzykować. –
Czy coś się dzisiaj stało? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Patrzyłam na niego, nie chcąc przegapić
jego reakcji. Poruszył się niespokojnie i zerknął na mnie. Poczułam jak jego
ręka wędruje na mój policzek i gładzi go delikatnie opuszkami palców. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nic ważnego. – Uśmiechnął się
uspokajająco i musze przyznać, że ten jego wyraz twarzy naprawdę na mnie działał.
Miałam ochotę po prostu wtulić się w jego ramiona i trwać tak jeszcze przez
chwilę. Moja dociekliwość jednak nie dawała mi spokoju.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Możesz mi powiedzieć. – Spojrzałam
na niego z małym grymasem malującym się na mojej twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nic takiego – mruknął. Podniósł
się nieznacznie, chcąc dosięgnąć moich ust. Ja jednak odwróciłam szybko głowę,
przez co nie powiódł się jego misterny plan odwrócenia mojej uwagi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Skoro to nic takiego, to mów! –
Oparłam się rękoma po obu jego stronach i popatrzyłam na niego z cwanym
uśmiechem. Tom odgarnął mi włosy za ucho i westchnął ciężko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jost dowiedział się, że jesteś
paparazzo. – Wzruszył ramionami. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powiedziałeś mu!? – Spojrzałam na
niego zdezorientowana. Wydawało mi się, że to jedna z tych ważniejszych
tajemnic! Przecież on… będzie teraz przeciwko mnie! Jak to się stało, że ja w
ogóle jeszcze żyję?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, zobaczył podpis pod
fotografią w gazecie, szybko skojarzył, że to ty. Ale chyba dobrze, że wreszcie
dowiedział się, jak sytuacja stoi – stwierdził Tom. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Był pewnie bardzo zły, co? – Przyłożyłam
dłoń do głowy, czując jak zaczyna mnie pobolewać. Jak ja mam się teraz
zachowywać w jego towarzystwie? Perfidnie go okłamałam, w dodatku teoretycznie
powinnam polować na każdą plotkę związaną z zespołem, a będąc z Tomem mam do
tego szeroki dostęp. Co on sobie mógł o mnie pomyśleć?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, ale to Jost, nie przejmuj się
nim zbyt bardzo. Nie ma wpływu na to, z kim się spotykam. – Uśmiechnął się
ponownie. Poczułam, jak jego palce wkradają się pod mój podbródek i obracają
moją twarz w jego stronę. Spojrzałam w głębokie, brązowe oczy i poczułam się
lepiej. Może nie będzie tak źle? Czy ja wiem… będzie bardzo źle! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy poczułam malinowe usta na
swoich, przez chwilę zapomniałam o menadżerze i jego złości, bardziej zaś skupiłam
się na innych przyjemnościach. W końcu oderwałam się od Toma i usiadłam obok
niego, opierając się wygodnie na kanapie i odrzucając głowę do tyłu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co my teraz z tym zrobimy?
Przecież on mnie zje żywcem na śniadanie!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie wymiękaj, Jasmine. – Usłyszałam
pewny głos Billa i od razu przypomniałam sobie o jego obecności w tym domu. Spojrzałam
w jego kierunku, widząc, jak uśmiecha się nieco ironicznie. Teraz jednak, w
przeciwieństwie do początków mojego związku z Tomem, w tej ironii widziałam
nutkę przyjacielskości. Coś, czego na pewno nie dostrzegę u Josta. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– On tylko dużo gada. Tom ma rację,
nie może kontrolować naszego życia prywatnego. W końcu przekona się, że jesteś
gatunkiem oswojonego paparazzo. – Czarny poruszył zabawnie brwiami, a ja wytknęłam
mu język.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bardzo śmieszne – mruknęłam, a po
chwili zerknęłam na niego ukradkiem. Szybko złapałam poduszkę, która znajdowała
się za moimi plecami i rzuciłam w niego. Co za pech! Zdążył się uchylić! Że też
ma taki refleks. Jakim cudem on to zrobił? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tak zastanawiałam się nad
nadzwyczajną szybkością młodszego bliźniaka, dostrzegłam jak z gniewem w oczach,
zbliża się on w moją stronę. Wyciągnął wyprostowane ręce, a jego dłonie ułożone
były tak, aby zakleszczyć się na mojej szyi. Uh… chyba za dużo wyobraźni,
Jasmine!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie zbliżaj się! – krzyknęłam, tworząc
z palców znak krzyża, a on zarechotał. Po chwili złapał poduszkę i oberwałam
nią w głowę. - Tooom! Ratuj – pisnęłam, kiedy dostałam ponownie, tym razem w
okolicę brzucha. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, daj jej już spokój – odezwał
się, jednak jego głos brzmiał tak, jakby usilnie próbował zachować powagę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak możesz! – wrzasnęłam,
przechwytując narzędzie moich tortur i oddałam mu z podwojoną siłą. Tylko, że to
była niestety tylko poduszka i nie mogła dać mu prawdziwej nauczki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobra, koniec. – Bill podniósł
ręce w geście poddania. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No, i tak powinno być od samego
początku. – Uśmiechnęłam się zadziornie. – Cieszę się, że wreszcie zmądrzałeś.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W odpowiedzi usłyszałam tylko
donośne prychnięcie. Zamiast jednak znów zostawić mnie i Toma samych, chłopak usiadł
po drugiej stronie sofy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill. - Tom spojrzał na niego
wymownie, myśląc o tym samym co ja. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O nie! Dzisiaj wyjątkowo mi się
nudzi. Nic nie robimy, nie mam weny na pisanie piosenek, nie mam gitarzysty, aby
pisać muzykę – jest bardzo zajęty. Georga nie ma w domu, a Gustav śpi. Co tu
robić? Chyba jesteście na mnie skazani. – Założył ręce na klatce piersiowej i
popatrzył na nas jakby to był koniec dyskusji. Nic się nie odezwaliśmy, będąc
pod ostrzałem skupionego wzroku Billa.. Czarny nastawił telewizor, a ja
wtuliłam się w ramię Toma, czując jego delikatne pocałunki na włosach.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-84587869907457789902012-08-09T15:43:00.001+02:002013-08-25T18:44:34.046+02:00• 23. Niektóre szczyty można zdobyć tylko razem<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom? – Spytałam, zaskoczona jego
widokiem. Dzisiaj był ubrany w białą obcisłą koszulkę i ciemne, długie spodnie,
jakby w ogóle nie przejmował się upałem wkraczającym na ulice. - Nie czytałeś
tego, co napisałam? - Pamiętam, że zostawiłam mu karteczkę! Powinien wiedzieć,
że musiałam wcześniej wyjść, żeby dowiedzieć się, jaki kolejny pomysł ma ciotka.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czytałem – wyrzucił z siebie.
Zobaczyłam, że nerwowo zaciska ręce i przygryza pełną wargę. Zerknęłam
niepewnie na jego twarz. – Coś się stało? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wpuściłam go do środka, przesuwając
się pod ścianę. Gdy tylko wszedł, zamknęłam drzwi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, stało się. - Usłyszałam, a
moja dłoń zamarła w bezruchu. Odwróciłam się do niego z niepokojem. Co mogło
się stać?! Wyszłam dopiero jakąś godzinę temu! Co w tym czasie mogło się stać?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Coś z Billem? – Chciałam się jak
najszybciej dowiedzieć, co spowodowało jego wizytę. Ten jednak nie odzywał się
ani słowem. Patrzył na mnie, swoim czekoladowym spojrzeniem ogarniając całą
moją sylwetkę. Podeszłam do niego, nie wiedząc, czego się spodziewać. Dotknęłam
dłonią jego smukłego policzka i przejechałam delikatnie dłonią po jego skórze.
Wspięłam się na palce, chcąc być bliżej.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Skarbie, co się dzieje? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jego lekko zmarszczone czoło
świadczyło o tym, że bije się z myślami. Uśmiechnęłam się do niego łagodnie,
mając nadzieję, że wreszcie opadnie z niego zdenerwowanie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy ty… - zaczął, oddychając
urywanie. – Nadal czujesz coś do Davina? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Otworzyłam szerzej oczy. Nigdy nie
wpadłabym na to, że chodzi o niego. Dlaczego ten facet zawsze musi się pojawiać
w najmniej oczekiwanym momencie mojego życia?! Zawsze i wszędzie, gdzieś się za
mną wlecze. Nie mogę go wymazać ze scenariusza, choćbym nawet bardzo się
starała. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze wiesz, że zranił mnie i
żałuję, że tak późno przejrzałam na oczy. – Pogładziłam go delikatnie, chcąc go
uspokoić. Tom westchnął ciężko, sięgając po moją dłoń. Zabrał ją ze swojej
twarzy, patrząc na mnie swoimi smutnymi, zmęczonymi, brązowymi oczami, pod
którymi malowały się ledwo widoczne cienie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, nie o to mi chodzi.
Powiedz mi, czy nadal go kochasz. A jeśli jego kochasz, to co w takim razie
czujesz do mnie? Co ja tu robię? Jestem tylko marnym pocieszeniem?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wyrzucił z siebie na jednym wydechu,
a mnie zatkało. Kompletnie nie wiedziałam, co powiedzieć, podczas kiedy on
patrzył wyczekująco. Uchyliłam lekko usta, zerkając na niego z – jestem tego
pewna – wystraszonym wyrazem twarzy. Bo przecież… jak mógł tak myśleć?! To
prawda, ciężko było mi poukładać sobie uczucia do Dava. Wszyscy naokoło
próbowali wmówić mi jakim jest łajdakiem, ja jednak zawsze go broniłam. Zawsze
robiłam na przekór innym, nie pozwalając go obrażać i będąc z nim. Mimo, że
przekonałam się, jaki potrafi być, nadal żywiłam do niego jakieś uczucie. Byłam
pewna, że nie zawsze był tak odrzucający jak teraz. Nie mógł taki być. Myślę,
że gdzieś w głębi czaił się dawny Davin. Ale czy to była miłość? Raczej nie…
bardziej było to przywiązanie. Po takim czasie spędzonym razem, ciężko było nie
czuć czegoś takiego. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… - szepnęłam. Było mi ciężko,
patrzeć na jego smutny i niepewny wyraz twarzy. Dlaczego tak wątpił?! Dlatego,
że nie potrafiłam sformułować swoich uczuć? Miałam nadzieję, że moje czyny
mówiły więcej niż słowa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
Kocham go, kocham – wyrzuciłam to z siebie, żeby w końcu przestał wywiercać mi
dziurę w plecach. – Ale chyba nie tobie powinnam to mówić. – Spojrzałam na
niego przez ramię. Spłoszyłam się, kiedy okazało się, że stoi tuż za mną. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
Masz rację, więc może powiedz to jemu? </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odwróciłam
się do niego i potrząsnęłam przecząco głową. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rozumiem. – Przytaknął w końcu.
Odsunął mnie gwałtownie od siebie, a zanim zdarzyłam zaprotestować, udał się w
kierunku drzwi. – Nie będę się więcej narzucał. Wracaj do niego, tylko jeśli
znów cię uderzy, to nie ręczę za siebie – warknął, mierząc mnie wzrokiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Tom! – pisnęłam, a on nawet na
mnie nie spojrzał. Stał odwrócony w stronę drzwi, jakby zastanawiając się czy
wyjść teraz, czy posłuchać jeszcze, co chciałam powiedzieć, ale potem… już
nigdy i tak nie wrócić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie dałeś mi nawet dojść do słowa!
– powiedziałam już ciszej, choć zabrzmiało to jak krzyk, przywołujący go do
porządku. Podeszłam do niego, łapiąc jego dłoń. Drugą ręką przesunęłam po barku
i plecach, ten jednak szybko odepchnął mnie od siebie. Popatrzyłam na niego ze
łzami w oczach. Nie wiedziałam, co chcę powiedzieć, a właściwie to nie
wiedziałam, czy chcę mówić to, co znajdowało się na końcu mojego języka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie odpychaj mnie – mruknęłam
jeszcze z wyrzutem, powstrzymując łzy przed wypłynięciem z moich oczu. – Tom, jeśli
chodzi o Davina… nie wiem, co do niego czuję. Czasem ciężko jest zapomnieć o
wspólnej przeszłości, jednak wiem, że to na pewno nie było to. To… to ciebie
kocham. Nie wiem, czemu wymyśliłeś sobie, że jest inaczej. Nie chcę cię
stracić, a ty nagle przychodzisz do mnie i mówisz mi takie rzeczy. – Po moim
policzku spłynęła łza, a za nią następna. Kiedy pomyślałam, że mógłby mnie
teraz zostawić, a w moim sercu znów pojawiłaby się dziura… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odwrócił się do mnie. Poczułam jak
jego dłonie lądują na mojej tali, gdy przyciągnął mnie do siebie gwałtownie.
Jego usta dotknęły mojego policzka, wodząc po mokrym śladzie. Z wyrzutem
spojrzałam na niego spod mokrych rzęs. Chciałam, żeby się tłumaczył, dlaczego
napędził mi takiego stracha. Przecież to nie jest temat na moją słabą psychikę!
Nie chcę myśleć, że chce mnie zostawić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie płacz – szepnął, kiedy
popłynęły kolejne łzy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nie rób mi tak więcej –
mruknęłam, wtulając się w niego. Kiedy tylko poczułam jego perfumy i
uspokajające ciepło, uśmiechnęłam się lekko. Tak bardzo, bardzo go kochałam! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie będę. Musiałem po prostu
wiedzieć – powiedział, a po chwili poczułam jego usta na czubku własnej głowy.
Zrobiło mi się cieplej w sercu. Nie chciałam wypuszczać go ze swoich ramion tak
długo, jak będzie to możliwe. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze, że już wiesz – szepnęłam i
cofnęłam się trochę do tyłu. Kiedy zrozumiał, że chcę się przemieścić, odsunął
mnie odrobinę od siebie. Przeszliśmy do mojego małego saloniku, gdzie Tom
usiadł na wygodnej kanapie, a ja szybko wdrapałam się na jego kolana.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcesz więcej widzieć Davina,
prawda?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę – przytaknęłam i musnęłam
lekko jego słodkie wargi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie już więcej go nie
zobaczymy. – Spojrzałam na niego zaintrygowana. Niby jak chciał nam to
zagwarantować? Davin to pasożyt, jak się przyczepi, to ciężko się go pozbyć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie zobaczymy go. Już dawno go nie
widziałam! – Uśmiechnęłam się, odgarniając włosy opadające mi na twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill powiedział mi o tym, że
zaczepiał cię po pokazie mody – wyznał, a ja zesztywniałam. Myślałam, że to
zostało między nami. – Dlaczego mi o tym nie powiedziałaś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jego już nie ma, zapomniałeś? – Uśmiechnęłam
się słodko, chcąc odwrócić jego uwagę od nieprzyjemnych tematów.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie pozwolę, żeby się do ciebie
zbliżał. – Szczupłą dłonią przejechał po moim udzie. Przyciągnął mnie do
siebie, wargami lądując na moich ustach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, tak. – Roześmiałam się, spoglądając
na niego z politowaniem. Przecież ja nie zamierzam się z nim zadawać! Tylko
czasem go spotykam, przecież to normalne. Moje mokre oczy wciąż przypominały mi
o tym, jak gwałtownie zareagowałam na możliwość straty Toma. Odrzucając te myśli,
pogłębiłam pocałunek, który rozpoczął. Wplotłam palce pomiędzy jego warkoczyki,
gładząc go delikatnie po skórze. Zakleszczyłam się mocniej w jego uścisku. Patrząc
w jego iskrzące się oczy, wiedziałam, że znajduję się we właściwym miejscu.
Miałam nadzieję, że tym razem się nie mylę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kocham cię – usłyszałam, a po moim
sercu ponownie rozlało się kojące ciepło. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Siedział w studiu, wpatrzony w
Josta. Tom go wystawił! Pojechał znów do Jasmine, podczas gdy powinni zająć się
pracą! Jeżeli tak dalej pójdzie, prace nad albumem przeciągną się o wiele
dłużej niż myśleli. A cała nagonka na jego brata, spadała na niego. To tak,
jakby on był winien, że jego brat się zakochał. Właściwie to całkowicie
zazdrościł mu tego. Też chciałby znaleźć osobę tylko dla siebie. Bardzo tego pragnął
i czuł, że niedługo eksploduje z niemocy. Nie miał nikogo już od kilku lat.
Sława odebrała mu ten element życia i choć bardzo chciał, nie potrafił tego
zmienić. Po prostu mu to nie wychodziło.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z goryczą przypomniał sobie ostatni
związek, w jakim się znajdował. Był z dziewczyną dobry rok. Co im jednak po tym
roku, gdy nagle oboje uświadomili sobie, że to nie jest to, czego szukali?
Tamara, bo tak miała na imię, wzięła go na długą pogawędkę na temat ich
związku. Nie kłócili się, nie wyzywali. Spokojnie doszli do wniosku, że czas
się rozstać. Nie pasowali już do siebie, oboje się zmienili i potrafili się do
tego przyznać. Od dłuższego czasu między nimi nie układało się najlepiej, ona
nie przepadała za jego znajomymi, a jej koleżanki wprost go irytowały. Nie
pozostało im nic innego, jak tylko wzruszyć ramionami, uśmiechnąć się na
pożegnanie i pójść w swoją stronę. Tak właśnie zrobili i od tamtej pory ciąży
nad nim klątwa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Jak długo może być sam? Czemu innym zawsze się
poszczęści? Był samolubny i egoistyczny, dobrze o tym wiedział, ale chciał
znaleźć osobę która to zaakceptuje, a być może trochę utemperuje jego
charakter. Zazdrościł Tomowi, że choć nigdy by sobie tego nie życzył, znalazł
miłość. Zazdrościł mu, że pomimo jego chęci dominacji i posiadania kontroli nad
każdym elementem dotyczącym ich związku, Jasmine wydawała się w pełni go
akceptować. Była z nim zawsze, gdy tego potrzebował. Jednego Tomowi nie
zazdrościł - tego, że Jasmine była paparazzo. Nie mógłby być z kimś kto na
każdym kroku mógłby na czyhać na jego potknięcie. Chociaż… może i jest w tym
odrobina adrenaliny? Może to jest w tym wszystkim pociągające? Nuta
tajemniczości i niewiedzy?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy znów spojrzał na skupionego
Josta, westchnął przeciągle. Miał właśnie nagrać pierwszą część nowo stworzonej
piosenki. Robili kilka wariantów, dopiero później producent miał zadecydować,
który tak właściwie jest najlepszy. Patrząc przez szybkę, przymrużył lekko
oczy. Przydałaby mu się dłuższa przerwa, żeby dać odpocząć gardłu. Zanim
menadżer przygotował się do kolejnego nagrania, Bill sięgnął po butelkę wody i
napił się z niej łapczywie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy nie moglibyśmy zrobić przerwy?
– spytał do mikrofonu, na co Jost podniósł szybko głowę. Jego brwi ściągnęły
się w zamyśleniu. Po chwili chrząknął i znów zwrócił się ku Billowi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zróbmy dwie godziny przerwy. Może
do tego czasu odnajdzie się Tom – zawyrokował, na co Czarny kiwną szybko głową
i wyszedł z sali nagrań. Szybkim krokiem udał się w stronę pokoju, w którym
często przesiadywali. Minął czarną rogową sofę i szklany stolik. Swoje kroki
skierował w stronę dębowych, solidnych drzwi. Gdy tylko wydostał się na mały
korytarz i klatkę schodową, wyciągnął komórkę i wybrał numer do Toma. Wszystko
jednak na nic, gdyż jego telefon nie odpowiadał. Przeklął cicho pod nosem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Niewiele myśląc wyszedł na zewnątrz,
na nos zakładając okulary przeciwsłoneczne, które przewieszone miał przez
koszulkę. Włosy, które dzisiaj rano związał w małą kitkę nie rzucały się w
oczy, a codzienny strój nie odbiegał specjalnie od normy. Miał zamiar pozostać
nierozpoznanym. Szybko wsiadł do samochodu i odpalił go. Właściwie nie potrafił
określić, jak to się stało, że po dziesięciu minutach był już pod skromną małą
kawiarnią. Wyłączył silnik, zastanawiając się nad tym fenomenem. Nawet nie
wiedział kiedy, Melody pojawiła się w jego głowie, a słowa Jasmine, że powinien
ją poznać, skutecznie go tu przyciągnęły. Uderzył się otwartą dłonią w czoło,
nie wiedząc, co chce tym osiągnąć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili był już w środku. Schylił
się lekko, aby dzwoneczki wiszące nad drzwiami, nie zaczepiły jego głowy. Od
razu usłyszał ich radosny dźwięk, obwieszczający kolejnego gościa, który
pojawił się wewnątrz kawiarni. Omiótł wzrokiem skromne wnętrze. Pod ścianami,
oknami i na środku ustawione były proste stoliki z krzesełkami. Tuż przy
zapleczu znajdowało się coś na kształt baru, przy którym stały wysokie stołki.
Ruszył w tamtą stronę, nie chcąc zwracać na siebie zbyt dużej uwagi. Zanim
ludzie zaczęli przypatrywać mu się z uwagą, usiadł przy podłużnym blacie,
obserwując pułki ze szklankami, talerzykami i innymi gadżetami. Po chwili jego
uwaga skupiła się na ciemnowłosej dziewczynie, która krzątała się w pobliżu. W
jej dłoniach tkwiła mała ściereczka, którą uprzątała okruszki, rozsypane po
blacie. Szybko jednak jej wzrok wylądował na nim, a on uśmiechnął się do niej
lekko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wciąż wyposażony w okulary, jego
wzrok przesunął się po jej firmowym fartuszku. Na piersi wisiała plakietka, a
na niej jej imię i nazwisko pracownicy. Melody Gesner, mruknął w myślach i
uśmiechnął się szerzej na to spostrzeżenie. Znalazł ją bez żadnego problemu,
choć początkowo wcale tego nie planował. Nie miał pojęcia, co pchnęło go ku
temu miejscu. Wciąż zerkając na przyjaciółkę Jasmine, uniósł okulary i spojrzał
na nią w świetle dziennym. Jej włosy były niemal czarne, jednak idealnie
pasowały do jej rysów i lekko opalonej skóry. Wciąż trzymając w rękach szmatkę
i niepewnie się rozglądając, podeszła do niego powoli.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill Kaulitz. – Mimowolnie się
uśmiechnęła, na co jego serce zabiło szybciej. – Co podać?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poproszę jedno latte – rzucił
pierwsze, co przyszło mu na myśl. Po chwili oblizał lekko wargę i zerknął na
nią swoim ciemnym spojrzeniem, chcąc nawiązać z nią kontakt wzrokowy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Już się robi. – Nawet na niego nie
spojrzała. Zamiast tego stanęła przy ekspresie, rozpoczynając parzenie kawy,
której zapach dotarł do jego nozdrzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine opowiadała o tobie –
rzucił, chcąc zagaić rozmowę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam nadzieję, że tylko w
superlatywach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No jasne. – Rozbrajająco
uśmiechnął się w jej stronę, na co ona parsknęła śmiechem i pokiwała
powątpiewająco głową, nie odzywając się już ani słowem. Była zdziwiona tym, że
pojawił się w tej kawiarni. Była ciekawa, co Jasmine naopowiadała mu o niej, że
nagle się tu zjawił i nieudolnie starał się ją poderwać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twoja kawa. – Mając lekko
rozbawione spojrzenie, postawiła napój tuż przed Billem. Nim zdążył umoczyć
usta w kuszącym napoju, zerknął przez szybę i wybałuszył oczy ze zdumienia.
Wokół jego samochodu, najnowszego audi, zebrał się mały tłumek nastolatek.
Jeszcze nie zdążyły zauważyć, że jego właściciel siedzi w środku, w kawiarni.
Były nadzwyczaj zainteresowane białym wozem, który robił niesamowite wrażenie.
Z hukiem odstawił szklankę na blat.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co do cholery? – warknął pod
nosem, czym zwrócił uwagę Mel.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chyba pojawiły się twoje fanki. –
Melody spojrzała na niego z cwanym uśmieszkiem, unosząc jedną brew do góry.
Jedną rękę założyła na biodro, patrząc na niego z wyczekiwaniem. Czarny zaś zaczął
rozglądać się dookoła. Przez chwilę zaczął się zastanawiać, czy gorzej byłoby
gdyby znaleźli go paparazzi, czy napalone fanki. Nie chciał wybierać!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodź tutaj. – Wywróciła młynek
oczami i z litości uniosła fragment blatu do góry, wpuszczając go za ladę. Po
chwili poczuł jak złapała go za rękę i mocno pociągnęła za sobą na zaplecze.
Wcale nie chciała zajmować się Kaulitzem. Nie miała jednak wyjścia, nie mogłaby
zostawić go na pastwę losu, zwłaszcza, że to braciszek Toma, a Toma jak
najbardziej lubiła. Był fajnym facetem dla Jasmine, jednocześnie miał poczucie
humoru, co najważniejsze jednak przyłożył Davinowi!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przekroczyła próg i już otworzyła
usta, żeby powiedzieć mu, aby uważał. Próg był wysoki i łatwo było się o niego
potknąć. Nie zdążyła jednak tego zrobić, gdyż poczuła mocne uderzenie i szczupłe
ciało, które ledwo utrzymywało równowagę. Przylgnęła plecami do ściany i wyciągnęła
ręce, chcąc jakoś przytrzymać chłopaka, ratując go przed upadkiem. Prawie jej
się to udało, kiedy on przywarł do niej bliżej, a jej oczy znalazły się na
wprost jego zaciśniętej z wysiłku szczęki. Oparł się dłońmi tuż koło jej ciała,
a ona zdrętwiała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ciasno się zrobiło. – Zachichotał
pod nosem, a ona prychnęła, widząc, jak jego uwodzicielski wzrok sunie po jej
twarzy i zatrzymuje się na ustach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy ty próbujesz ze mną flirtować?
– spytała, zaskakując go swoją bezpośredniością. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mimowolnie. – Słyszała jak
przełknął głośno ślinę. Zaalarmowana jego słowami, odepchnęła go od siebie
szybko. To nie było takie trudne, był niezwykle szczupły.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam chłopaka – ucięła jego zapędy
najlepszym z możliwych sposobów i znów pokręciła wymownie głową. Ten chłopak
był niesamowity. Dopiero co ją poznał, a już zachowywał się w taki sposób! Mimo
wszystko widziała w nim trochę Toma i uśmiechnęła się do niego przepraszająco,
po czym wskazała mu drzwi. – Ja je zawołam, a ty wyjdziesz tymi drzwiami –
powiedziała jeszcze, mając na myśli jego fanki, czekające przy samochodzie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zamierzał wziąć sprawy we własne
ręce. Chciał być zapobiegliwy. Chciał, aby wszystko działo się tak jak powinno
– po jego myśli. Skoro nic nie pomagało, widział jeszcze jedno rozwiązanie i
zamierzał je wprowadzić w życie. Był gotów zapłacić wysoką cenę, żeby ten typ
wreszcie zostawił jego dziewczynę w spokoju. Miał dość jego natręctwa i
nagabywania. Musiało się to skończyć raz na zawsze. Lubił dominować, nie
znosił, gdy ktoś wchodził na jego teren. Nie mógłby też znieść goryczy porażki.
Przypomniał sobie, jak słodko tuliła się w jego ramionach. Czuł się
odpowiedzialny za to, żeby wreszcie to wszystko się skończyło i żeby ona miała
święty spokój. On sam, też chciał mieć go już z głowy. Chciał się nią cieszyć
tylko i wyłącznie samemu. Nie podobało mu się, że jakiś śmieć zakłócał cały
porządek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zahamował gwałtownie przed jedną z kilkukondygnacyjnych
kamienic. Zapamiętał, jak Jasmine kiedyś wspomniała o niej w swojej opowieści o
zdradzie. Dobrze się składało, bo teraz informacja o jego pobycie bardzo mu się
przyda, a ona nie musi o niczym wiedzieć. Zerknął z grymasem na twarzy na
odpadający tynk i śmieci walające się na chodniku przy budynku. Wiedział, że
mógł zabrać kogoś ze sobą, nawet Billa, jednak chciał załatwić to sam. Jak
mężczyzna z mężczyzną! Nieufnie skierował się w kierunku bramy. Przeszedł
wolnym krokiem w stronę podwórka, które jak się złożyło, nie było zablokowane
żadnym domofonem. Rozejrzał się po oknach budynków, zastanawiając się, gdzie
mieszka Brown. Podszedł do pierwszej z brzegu klatki i wystawił wskazujący palec.
Pod który numer zadzwonić? Trzynaście! Być może ten przyniesie mu szczęście. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Słucham? – Usłyszał zaraz po tym,
gdy wcisnął przycisk. Był to damski głos, więc odezwał się uprzejmie:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzień dobry, szukam Davina Browna,
mogłaby mi pani powiedzieć pod jakim numerem mieszka?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zastukał zniecierpliwiony w kawałek
blachy, kiedy ona na glos liczyła numery i wymieniała sąsiadów, którzy
zamieszkiwali ten budynek. Ta trzynastka to jednak nie był dobry pomysł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Już wiem. To będzie następna
klatka, numer dwadzieścia siedem. Tak mi się zdaje. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Natychmiastowo podziękował, w duchu
dziękując za ludzi, którzy znają całą okolicę z nazwiska i numeru mieszkania. Ruszył
dalej. Gdy tylko doszedł do wybranych drzwi, zorientował się, że są otwarte.
Wspiął się więc po wąskich i wysokich schodach, zerkając co chwila przez stare,
niezbadane okna. Kto by pomyślał, że w słynnym Berlinie i takie miejsca się
znajdują? To było jednak normalne. Z jednej strony bogate dzielnice, zabytki
warte obejrzenia, a z drugiej zwykłe szare kamienice, w których mieszkali tacy
sami ludzie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Stanął przed numerem dwadzieścia siedem.
Odsapnął chwilę i czując jak jego mięśnie stopniowo spinają się, zapukał. Drzwi
otworzyły się, a w nich stanął trochę niższy od niego chłopak o brązowych,
lekko kręconych włosach i piwnych oczach. Wyraz niedowierzania na jego
pociągłej twarzy, mieszał się z całkowitą wściekłością. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No proszę. Któż to mnie zaszczycił
wizytą? – rzucił zgryźliwie. – Co cię tu przysyła? – Ciało Davina spięło się ledwo
zauważalnie, ujawniając jego zdenerwowanie. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Interesy. – Tom spojrzał na niego,
unosząc głowę i powstrzymując się przed rzuceniem w jego kierunku kilku
niemiłych słów. Spokój, nakazał sobie. Nie mógł teraz wybuchnąć. Nie było mu to
potrzebne, kiedy mógł z niego czytać jak z książki. Jego rysy zmieniały się
stopniowo, a on odczytywał uczucia, które walczyły na powierzchni jego twarzy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wejdź – syknął w końcu, odsuwając
się z przejścia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Obserwował, jak chłopak luźnym
krokiem porusza się do przodu. Zacisnął mocniej zęby, a jego dłoń zakleszczyła
się na drzwiach. Był ciekawy, czego chce tym razem. Już porządnie zalazł mu za
skórę i jeśli nie ma na myśli czegoś ciekawego, od razu wypchnie go za drzwi.
Zaraz udał się za nim, zerkając pogardliwie na gwiazdę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O co chodzi?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ile chcesz, żeby wreszcie zniknąć
z życia Jasmine?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Trzeba było tak od razu. – Zwilżył
wargi i zerknął na niego zaciekawiony i lekko rozbawiony. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mów. Dostajesz raz i więcej cię
przy niej nie widzę – warknął. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jaką masz gwarancję, że dotrzymam
słowa? - prychnął rozjuszony, jednak w głowie już teraz układał mu się plan
działania, który bardzo mu się spodobał. Ach… gdyby Kaulitz wiedział.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mam żadnej. Mam nadzieję, że
zapchasz się pieniędzmi – wyznał, wyciągając portfel. Szybko zauważył, jak
Davin utkwił w nim swój chciwy wzrok. – Ile? Tylko nie przeholuj, bo zaraz stąd
wyjdę – zastrzegł, szukając papierka, na którym zapisze czek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dwadzieścia tysięcy. – Niemalże
słyszał, jak głośno brunet przełknął ślinę, a zwoje w jego mózgu pracują
intensywnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Prosisz i masz. – Szybko zarysował
swój podpis i zamachał mu świstkiem przed twarzą. - Więcej nie będzie takiej
okazji, więc nawet nie próbuj się do niej zbliżyć – dodał, wpychając mu czek w
dłonie. Stanął na wprost niego i popatrzył w jego oczy. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślę, że się dogadaliśmy. – Brown
uśmiechnął się lubieżnie, pod palcami wyczuwając sumę dwudziestu tysięcy euro. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pilnuj się – warknął gitarzysta,
spoglądając na niego z pogardą. – Następnym razem nie będę tak miły –
przypomniał, po czym wyminął go i szybkim krokiem wyszedł z mieszkania.
Trzasnął za sobą drzwiami i zbiegł po stopniach, wychodząc na podwórko. Jeszcze
raz zmierzył wzrokiem stare kamienice, ciesząc się, że już może opuścić to
miejsce. Nigdy nie zamierzał tutaj wracać. Nigdy, bo przecież teraz Brown
odczepi się od niej raz na zawsze. Nie miał wyjścia, musiał to zrobić. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sięgnął okulary słoneczne, które
przewieszone miał na krawędzi koszulki i założył je na nos. Na szczęście nikt
nie wpadłby na to, że jest teraz tutaj, załatwiając nie do końca czyste interesy.
Żaden, z zazwyczaj bardzo domyślnych paparazzi, nie krył się za rogiem, bo
musiałby się później grubo tłumaczyć, co robił w tym miejscu. Wsiadł do
samochodu, odpalając go. Uruchomił szybko klimatyzację, ciesząc się chłodnym
powietrzem owiewającym jego spocone ciało. Zerknął na komórkę, którą ostatnio
nosił ciągle wyciszoną. Zauważył jedno nieodebrane połączenie od Billa. Szybko
zadzwonił do niego. Nie zdążył wysłuchać nawet dwóch sygnałów, gdy po drugiej
stronie odezwał się jego brat.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Gdzie jesteś? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W samochodzie – odpowiedział
zgodnie z prawdą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To wracaj do studia! Potrzebuję
cię! – Usłyszał podekscytowany głos swojego bliźniaka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zaraz będę – mruknął w odpowiedzi.
Rozłączył się, nie czekając na pożegnanie i swobodnie zmienił bieg,
przyśpieszając. Gdy tylko dojechał pod studio, czym prędzej udał się do środka.
Gdy tylko wszedł, wiedział, że będzie miał ochrzan od menadżera. Jost na pewno
nie szybko wybaczy mu tak duże spóźnienie. Znów zacznie opowiadać o tym, że
powinien być odpowiedzialny i obowiązkowy, że płyta jest teraz najważniejsza i
nie mogą pozwolić sobie na odpoczynek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill? – mruknął, oczekując jakiejś
odpowiedzi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jesteś! Wreszcie. Powiedz lepiej,
czy Jasmine nie jest na mnie zła. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czarny wyskoczył znikąd. Mimo że na
jego twarzy malował się uśmiech i ciekawość, wydawało mu się, że coś jest z nim
nie tak. Jego oczy, mimo zadowolenia widocznego na twarzy, pozostawały smutne i
przygaszone. Starszy bliźniak spojrzał na niego ciekawsko i uśmiechnął się
diabelsko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mów mi, że interesuje cię to,
czy jest na ciebie zła. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Oczywiście, ze tak – powiedział
oburzony. – Dlaczego niby nie? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bo… nieważne. – Tom machną ręką,
nie chcąc dłużej ciągnąc tego tematu. Uśmiechnął się do siebie, widząc, że Bill
również poddał się jej urokowi. – Myślę, że nie jest na ciebie zła. Już sobie
wszystko wyjaśniliśmy – wyznał. Usłyszał przeciągły gwizd Billa i uśmiechnął
się szeroko. – A przed chwilą pozbyłem się też tego pasożyta. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Powiedział to, mając na myśli
pieniądze, które wylądowały w kieszeni Davina. Widząc pytający i zmartwiony
wzrok Billa, nie był już pewny, czy chce się z nim podzielić tym wydarzeniem.
Dobrze wiedział, jaka będzie reakcja brata.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie pomylił się.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-76752604510375613422012-08-09T15:42:00.005+02:002013-08-25T18:44:42.180+02:00• 22. Nigdy nie będziesz śnił samotnie<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Obudziłam się, pod opuszkami palców
wyczuwając ciepłą skórę i klatkę piersiową, która powolnie unosiła się w górę i
opadała. Przejechałam dłonią wyżej, natrafiając na jego szyję. Uchyliłam lekko
zaspane oko, zastanawiając się, jak się tutaj znalazłam. Przebijając
ogarniającą mnie ciemność, chciałam dostrzec, gdzie jestem, choć już domyślałam
się. To był jego pokój. Było mi ciepło i przyjemnie. Znów wtuliłam nos w jego
szyję, coś jednak nadal nie dawało mi spokoju. Zamknęłam oczy i pokręciłam się
trochę w pościeli, chcąc przybrać wygodniejszą pozycję. No dobra, prychnęłam
zdenerwowana. Idę spać! Jednak to, co nie dawało mi spokoju odezwało się w tej
chwili głośnym pomrukiem. Jęknęłam cicho. Tak nie chciałam teraz wstawać! No
ale jak trzeba, to trzeba. Podciągnęłam się powoli na ramionach. W ciemności
ledwo zauważyłam, że mam na sobie koszulkę Toma. Nie ma to jak koszula nocna
pierwsza klasa. Uśmiechnęłam się lekko, łapiąc za materiał przesiąknięty jego
zapachem. No tak, zasnęłam na kanapie, a Tom przeniósł mnie na łóżko,
uświadomiłam sobie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ziewnęłam, zakrywając usta ręką i podniosłam
się cichutko. Jeszcze raz zerknęłam na Toma, który śmiesznie marszczył nos i na
boso udałam się do kuchni, aby uspokoić mój zbuntowany żołądek. Zbiegłam szybko
po nieoświetlonych, otwartych na salon schodach, modląc się w duchu, aby
stopami trafić na odpowiednie stopnie. Skierowałam się w kierunku kuchni,
sprawnie przemierzając dużą część domu. W końcu odnalazłam lodówkę. Dom był
duży, jednak szybko znalazłam się u celu. Zapaliłam halogeny, które
rozmieszczone były nad strategicznymi miejscami kuchni i przymrużyłam ze
wstrętem oczy, gdyż światło skutecznie mnie oślepiło. Szybko zamrugałam
kilkakrotnie, chcąc uwolnić się od nieprzyjemnych mroczków. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale jestem głodna – szepnęłam do
siebie, otwierając lodówkę. Oby mieli coś na ząb! Poczułam gęsią skórkę, kiedy
zimne powietrze otoczyło gołe ramiona. Moim oczom ukazał się jogurt. Nawet
niejeden, mieli ich spory zapas! To jest coś dla mnie. Złapałam za jeden z nich
i zamknęłam lodówkę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wyciągnij dla mnie też. – Usłyszałam
za plecami i aż podskoczyłam wystraszona. Byłam zdziwiona, słysząc głos
młodszego bliźniaka. Tak jak mówił, tak zrobiłam. Złapałam jeszcze za dwie
łyżeczki i z cichym trzaskiem zamknęłam szufladę. Obydwa jogurty chwyciłam w
dłonie i zachowując stoicki spokój, usiadłam przy szklanym stole. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mój wzrok uważnie przesunął się po
młodszym bliźniaku. Jego włosy były lekko przetłuszczone i rozczochrane.
Zupełnie nie przypominał gwiazdy, którą był na co dzień. Oczy pozbawione
makijażu wydawały się być o wiele mniejsze, ale też łagodniejsze i spokojniejsze.
Jego cera była ładna. Bill wcale nie potrzebował ton pudru, który zawsze na
siebie wysypywał, żeby zakryć niedoskonałości. Ubrany był tylko w białą, nieco
wygniecioną koszulkę i bokserki. Dziwnie się czułam siedząc razem z nim, jak ze
starym kumplem, zajadając się jogobellą. Chciałam czy nie, nie miałam
możliwości, aby szybko przebrać się w bardziej wyjściowe ciuchy i musiałam prezentować
się przy nim w mojej prowizorycznej piżamce. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co ty tu robisz? Przestraszyłam
się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mogłem zasnąć i wyszedłem na
papierosa – wyznał, po czym usiadł obok mnie. Nie ma to jak nocne spotkanie. Pokiwałam
w zrozumieniu głową.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Widzę, że ty też nie mogłaś spać –
dodał.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zgłodniałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pełna łyżka jogurtu wylądowała w
mojej buzi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rzadko zdarza mi się to jeść, to
raczej przysmak Toma. – Wskazał na nasz posiłek, a ja szybko przełknęłam to, co
musiałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Głupio mi, że tak zasnęłam. Nie
chciałam robić wam problemu – wyznałam i spuściłam wzrok. Przecież dobrze
pamiętam, że nie jest do mnie nastawiony pozytywnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To nic, Tom i tak nie wypuściłby
cię na noc – zaśmiał się. – Poza tym… to nic złego, w końcu jesteście razem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam na niego nieufnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W takim razie nie masz nic
przeciwko temu, że z nim jestem? Przeciwko mnie…?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzyliśmy na siebie w milczeniu,
a on uśmiechnął się. Gdy tylko zobaczyłam ten gest, połowa ciężaru momentalnie
ze mnie spadła. Uf! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powiedzmy, ze staram się ci
zaufać. Pamiętaj jednak, że będę miał cię na oku! Skoro mój brat ma zamroczony
umysł, to któryś z nas musi być czujny – stwierdził z uśmiechem, a ja
odwzajemniłam się tym samym. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zawsze wiedziałam, że jest do mnie
wrogo nastawiony. Nigdy za bardzo tego nie okazywał, mimo wszystko nie jest
głupim chłopakiem, nie traktowałby mnie źle, więc traktował mnie z pewnego
rodzaju obojętnością. Ciągle tak było. Dopiero teraz zauważyłam, że mnie
polubił i choć kłóci się to z jego mechanizmem samoobronnym, to starał się go
pokonać. Nie mogę wymagać nic więcej. Jak fotoreporterka, jedna z tych, którzy
wchodzą z brudnymi butami w ich prywatne życie, może czegoś wymagać? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnęłam ciężko i oparłam głowę o
dłoń. Muszę zobaczyć się z Melody, już tak dawno z nią nie rozmawiałam. Jestem
pewna, że ona pomogłaby mi rozszyfrować łamigłówkę, jaką był Bill, lub po
prostu poradziłaby mi, jak mam się zachowywać w jego towarzystwie. Tak jak jego
brat, wydawał się być zwykłym chłopakiem. Nieprzyzwyczajonym do braku pieniędzy
i wygód w życiu, jednak to nie zdominowało jego charakteru. Pomimo tego byli
zupełnie różni. Ach, moja Melody.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O czym tak myślisz? – Zamrugałam
gwałtownie, zerkając na niego z ukosa, gdy zadał to pytanie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O Melody – powiedziałam krótko, na
co on zrobił tylko zdziwioną minę, ale nie odezwał się słowem. – Ach, no tak!
Nie poznałeś jeszcze Mel. – Uświadomiłam sobie ten fakt i po chwili żałowałam,
że tak się nie stało. – To świetna dziewczyna, powinniście się poznać! – A
gdyby się poznali, Mel by go rozszyfrowała! Co się kryje pod kopułą Billa
Kaulitza? Jakie mroczne tajemnice skrywa przed światłem dziennym i co za brudom
nie pozwala wypłynąć na wierzch? No dobra, przesadzam…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To twoja przyjaciółka? Też jest
paparazzo? – Na jego twarz wystąpił lekki grymas, jednak ja szturchnęłam go lekko
z widocznym, zadziornym uśmiechem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, ale nie jest paparazzo, to
zupełnie nieszkodliwa pracownica kawiarni przy ulicy Besselstrasse. Tom już ją
poznał.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zauważyłam, że jego twarz
momentalnie złagodniała. Widać fakt, iż nie zagroziłaby jego gwiazdorstwu
bardzo go ucieszył.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chyba muszę ją tam odwiedzić,
skoro tak mówisz. – Uśmiechnął się, widząc z jaką zapalczywością mówię o swojej
przyjaciółce.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No jasne! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Na jakiś czas zapanowała między nami
cisza. Obydwoje pochłanialiśmy jogurt, którego konsumpcję na chwilę
przerwaliśmy, w celu obgadywania mojej przyjaciółki. Zegar, który był jedyną
ozdobą ścian kuchni, poruszał leniwie wskazówkami, a ja nawet nie miałam ochoty
na niego spoglądać. Lepiej nie wiedzieć, jak mało godzin snu mi pozostało.
Jeszcze raz zerknęłam na Czarnego. Czułam, że rozmawia mi się z nim coraz
lepiej. Widziałam jednak, że na jego twarzy pojawiło się spięcie. Chciał mi coś
powiedzieć, ale wyglądał jakby słowa ugrzęzły w jego gardle, nie chcąc się przez
nie przecisnąć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">[Ashlee
Simpson – Never Dream Alone]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kochasz go? – wyrzucił z siebie, a
ja całkowicie zaszokowana znieruchomiałam. Co to ma być za pytanie? Gdy już
chciałam go za nie skarcić, bo to moja prywatna sprawa, zerknęłam w jego ciemne
oczy i przełknęłam ciężko ślinę. No tak, to pytanie było normalne z jego strony.
Interesowało go to, co działo się z jego bliźniakiem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja… - zacięłam się chwilowo, nie
wiedząc jak ubrać w słowa to, co czuję. - Wolę tak szybko nie definiować swoich
uczuć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pomyślałam o Davinie. Zawsze można
się później zawieść… Lepiej nie rzucać słów na wiatr. Są ludzie, którzy
twierdzą, że przeżywają właśnie swoją największą miłość, a po dwóch tygodniach
się nienawidzą. Nie da się tak szybko zmienić uczuć, jeśli tak się dzieje, to
znaczy, że to co mówiliśmy, nie było prawdziwe. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Znacie się już długo – wtrącił. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To kwestia punktu widzenia –
mruknęłam. Z Davinem też byłam długo. Choć wiem, że niemożliwe, żeby przez ten
cały czas spędzony ze mną ciągle kłamał co do swoich uczuć, to… coś się między
nami popsuło. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Więc nie kochasz go? – zirytował
się. No tak, to facet. Facet nic nigdy nie rozumie, nie urażając mężczyzn. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Spojrzałam na niego przenikliwym
wzrokiem. Podniosłam się z miejsca. Obciągnęłam bardziej koszulkę, która
sięgała mi do połowy ud. Podeszłam do kosza na śmieci, wrzucając tam puste
opakowanie po jogurcie. Stanęłam tyłem do Billa, opierając ręce na blacie.
Kocham, czy nie kocham? Chyba kocham, jednak nie chcę, żeby to wszystko się
rozwaliło przez to jedno słowo. Boję się, że gdy powiem to głośno, coś się
zmieni. Teraz… po prosu jesteśmy razem. Kiedy okaże się, jak bardzo mi na nim
zależy, wszystko stanie się zbyt poważne. Zacznę marzyć lub żyć w kłamliwym
złudzeniu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kocham go, kocham – wyrzuciłam to
z siebie, żeby w końcu przestał wywiercać mi dziurę w plecach. – Ale chyba nie
tobie powinnam to mówić. – Spojrzałam na niego przez ramię. Spłoszyłam się,
kiedy okazało się, że stoi tuż za mną. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację, więc może powiedz to
jemu? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odwróciłam się do niego i
potrząsnęłam przecząco głową. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Daj mi spokój. – Odwróciłam się,
chcąc go wyminąć. Nie mogę tak szybko wpadać w kolejne związki! Jak już wpadnę,
to ciężko mi się z nich wywinąć, taka jest prawda!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Poczekaj. – Złapał mnie za ramię i
nie pozwolił odejść. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Słucham. – Założyłam ręce na
piersi, czekając, co jeszcze chce mi powiedzieć.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine, nie docinajmy już sobie,
dobrze? Chciałbym… chciałbym, żebyśmy żyli w zgodnie, nie spierając się ciągle
na temat tego, co jest dla Toma lepsze. Miałaś rację. Jest dorosły i może
decydować bez mojej pomocy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Patrzył mi prosto w oczy, a ja
znieruchomiałam otępiała przez jego słowa. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobrze – powiedziałam powoli. – A zacznijmy
od tego, że pozwolisz mi się wyspać. – Uśmiechnęłam się, chcąc rozładować
nerwową atmosferę. Chwilę później ziewnęłam przeciągle. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma sprawy. – Grzecznie przepuścił
mnie w progu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dobranoc – mruknęłam, a po chwili
mnie nie było. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknęłam wreszcie na zegar, który
wskazywał kilka minut po trzeciej w nocy. Niedługo zacznie robić się jasno.
Wspięłam się po zimnych schodach, a moje nogi zaczynały już dotkliwie odczuwać
chłód. Mimo że lato było bardzo ciepłe, ta noc zaliczana była akurat do tych
najchłodniejszych. Jednak nie przy Tomie. Weszłam do pokoju, kierując się wyostrzonymi
zmysłami. Obeszłam łóżko i wślizgnęłam się do niego, chcąc poczuć bijące od
chłopaka ciepło. Przytuliłam się do niego mocniej, ręką oplatając go w pasie i
przymknęłam oczy. Spał prawie nieruchomo, gdy mnie nie było. Teraz jednak
poczułam, jak przez sen oplata ręką moją talię i przyciąga mnie bliżej.
Uśmiechnęłam się leciutko, słysząc jego równomierny oddech i przyjemny zapach. Przypomniałam
sobie słowa Billa, które usłyszałam przed chwilą.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kocham cię – szepnęłam. – Chociaż
się tego boję, to kocham cię. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uścisk na mojej tali wzmocnił się, a
ja jeszcze zupełnie nieświadoma, że niedługo ktoś wystawi nasze relacje na
próbę, a osoby po których byśmy się tego nie spodziewali, staną po naszej
stronie, zapadłam w sen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Lekko przecierając oczy, usiadłam na
krzesełku w kuchni i westchnęłam ciężko. Gdy tylko dostałam telefon z pracy,
zebrałam się z łóżka, zostawiając samego zapadniętego w sen Toma. Nawet nie
zauważył, kiedy wychodziłam. Skrzywił się tylko słodko, gdy zdjęłam jego ręce z
mojej tali. Umyłam się i założyłam wczorajsze ciuchy, na które składała się
bluzka z krótkim rękawkiem i zwykłe dżinsy. Musiałam lecieć do domu, aby
przebrać się i ruszyć na podbój świata show-biznesu. Każde wezwanie jest tutaj
ważne! W końcu muszę trzymać się w ryzach, znać wszystkie newsy i wiedzieć, co,
jak, gdzie? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Podniosłam się, stąpając boso po
posadce kuchni bliźniaków. Wypadałoby zrobić im coś do jedzenia. Otworzyłam
lodówkę, ponownie przeglądając jej zawartość. Szybko wyciągnęłam jakieś
produkty, planując zrobienie kilkunastu kanapek. Nie miałam pojęcia, ile razem
potrafią zjeść, domyślałam się jednak, że dużo! Opierając się o blat,
zorganizowałam sobie mały posiłek. Zaspokajając swój głód, talerz wraz z
posiłkiem dla bliźniaków przykryłam szczelnym kloszem. Patrząc na swoje dzieło,
zastukałam kilkakrotnie paznokciami w blat, rozejrzałam się na boki, chcąc się
upewnić, że nagle Bill nie wyskoczy mi zza pleców, tak jak to się odbyło w
nocy. Przejechałam dłonią po gładkich szafkach, rozglądając się po pomieszczeniu.
Ciągle wspominałam słowa Billa, który uważał, że powinnam powiedzieć mu, co
czuję. Postarać się, aby nie było niedomówień. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ścisnęłam dłoń w pięść i przymknęłam
oczy. Ruszyłam przed siebie, po chwili wspinając się po schodach. Nacisnęłam
klamkę od pokoju Toma i zajrzałam po cichu do środka. Zobaczyłam go znów,
zawiniętego szczelnie w cienką białą kołdrę, aż dziwne, że nie było mu gorąco.
Uśmiechnęłam się od ucha do ucha, podchodząc do łóżka od jego strony. Zerknęłam
na jego przymknięte powieki, długie, ciemne rzęsy i pełne, różowe usta.
Przejechałam delikatnie po gładkim policzku i nosie, obserwując jego mimikę
twarzy i brązową, ładnie opaloną skórę. Uśmiechnęłam się, widząc, jak mocno
śpi. Prawie niewyczuwalnie musnęłam jego policzek, wstając.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zgniótł w dłoni małą karteczkę.
Poszła sobie! Nawet go nie obudziła! Zerknął na zniszczony kawałek papieru i
wyprostował go. Jeszcze raz przeczytał jej krótkie słowa: „Nie chciałam cię
budzić, musiałam wyjść, bo dzwonili z pracy”. Odłożył go szybko na szafkę i
przetarł dłonią twarz. Ciągle miał przed oczami jej migoczące oczy, które śniły
mu się tej nocy. Na rękach czuł ciepło jej ciała, a w uszach wciąż brzęczały te
same słowa. Potrząsnął głową i oparł ją na rękach. „Kocham cię, kocham, cię,
kocham cię”. Czy on naprawdę już oszalał? Żeby śniły mu się już nawet wyznania
miłosne? Przymknął oczy, a tam znów pojawiły się jej zmysłowe usta,
wypowiadające te dwa słowa. Co jest? Ile można myśleć o jednej kobiecie?! Cóż… właśnie
przekonywał się o tym, że można w tym tkwić bardzo długo. Teraz już nawet
widział ją we śnie, a kiedy chciał ją w końcu z pełną świadomością przytulić,
ona się ulotniła. Podniósł się, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Zszedł na dół,
gdzie już zastał swojego brata. Wywrócił młynek oczami. Ciekawe jakiego teraz
komentarza z jego strony się doczeka. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Twoja królewna się ulotniła – Bill
odezwał się, gdy tylko go zobaczył.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zauważyłem – warknął w jego
stronę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Coś jesteś przez nią nie w sosie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tom spojrzał na niego tylko
piorunującym spojrzeniem.. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Napisała, że dzwonili z pracy.
Pewnie kolejna impreza, do której ma się przygotować – odezwał się w końcu,
widząc ponaglający wzrok Billa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kolejna impreza? A nas na niej nie
ma? - zażartował, jednak napotykając pełen grozy wzrok Toma, przycichł na
chwilę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Raczej nie – wydusił z siebie, a
po chwili zabrał się za jedzenie gotowych już kanapek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Właściwie to mógłbyś się tam
zjawić, Romeo. Powinieneś pilnować swojej Julii, bo znów spotka kogoś
niepożądanego – zarechotał Bill, a po chwili znieruchomiał, widząc jak twarz
Toma tężeje. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- O czym ty mówisz? – Skupione
brązowe oczy utkwił w swoim bliźniaku, dokładnie obserwując wyraz jego twarzy i
gesty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Czarny chrząknął wymijająco,
wiedząc, że się wkopał. Teraz, gdy zawiesili z Jasmine broń, nagle wygadał się,
że rozdział pt. „Davin” wciąż ciągnie się przez jej życie. Co by tu wymyślić?
Tom szybko zorientuje się, czy mówi prawdę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill, mów! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zauważył podenerwowanie na twarz
bliźniaka. Choć on też wcześniej panikował, wiedząc o tym, że były chłopak znów
wkracza z buciorami w życie Jasmine, teraz uważał, że nie jest to wcale aż tak
ważne, żeby Tom o tym wiedział. Już wszystko zostało wyjaśnione. Nie ma sensu
mu o tym mówić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie denerwuj się tylko, bo ci nie
powiem – zaszantażował Toma, wyciągając palec wskazujący, skierowany wprost na
jego klatkę piersiową.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak nie powiesz, o co ci chodzi,
to się zdenerwuję! – warknął, po czym zdeterminowany zacisnął usta. Usiadł koło
brata, wlepiając w niego swoje podejrzliwe spojrzenie. – Mów. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kiedy byłem na tym pokazie mody,
który był ostatnio, pamiętasz, to… - Zerknął lękliwie na bliźniaka. – Ten cały
Davin przystawiał się do Jamine – wyrzucił z siebie, jak z armaty. Zerknął na
całkowicie spokojnego brata i czekał na jego reakcję. Dobrze wiedział, że tak
naprawdę cały się gotuje i nie usiedzi długo w takim skupieniu. No i wcale się
nie mylił. Aż podskoczył do góry, kiedy zaciśnięta pięść wylądowała na stole, a
naczynia zabrzęczały.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ej… długo szukałem tak
dopasowanego stołu – mruknął Bill, jednak szybko się opanował, widząc wzrok
brata. – No dobra, dobra, wal sobie w co chcesz, byle nie we mnie – prychnął. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Możesz mi to wytłumaczyć? – Głęboki
głos potoczył się po pomieszczeniu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To chyba ona powinna ci
wytłumaczyć, no ale dobrze, powiem ci. Porozmawiałem z nią i teraz wiem, że ona
nie wiedziała, że Davin tam będzie. Spotkali się przypadkowo, a ten jak
skomlący piesek przybiegł do niej z podkulonym ogonem. Przy okazji trochę się
do niej przystawiał. Ale spokojnie, twój brat zabrał ją stamtąd, nim sytuacja
wymknęła się spod kontroli. – wyrzucił z siebie i znieruchomiał. Przez chwilę
patrzyli na siebie, słysząc tylko tykanie zegarka, wiszącego na jednej ze
ścian. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- I ty mi dopiero teraz to mówisz?!
– wrzasnął.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówiłem, że masz się nie
denerwować! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ten jednak natychmiastowo podniósł
się z miejsca, a krzesło zachybotało się niebezpiecznie. Szybkim krokiem
przeszedł do przedpokoju. Zdążył tylko chwycić kluczyki od samochodu i okulary
przeciwsłoneczne, aby choć trochę się zakamuflować. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wychodzę! – krzyknął.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale mieliśmy jechać do studia! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili drzwi zatrzasnęły się za
nim z hukiem. Pierwsze, co poczuł, to był nagły przypływ gorąca, wywołany przez
prażące słońce, ale też podwyższone ciśnienie i krążącą w żyłach adrenalinę.
Skrzywił się lekko, marzył o małej ochłodzie. Wsiadł do samochodu i odpalił go,
wyjeżdżając z podjazdu. Sam nie wiedział, co najpierw zrobić. Jedno było pewne.
Był cholernie zazdrosny i oszukany. Był pewien, że Davin to już przeszłość,
kiedy nagle okazuje się, że nie. Nie wiedział już, jako kogo ona go traktuje.
Może był tylko zastępstwem w oczekiwaniu na Davina? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kiedy tylko podjechał pod jej
kamienicę, wysiadł z impetem. Musiał wreszcie dowiedzieć się wszystkiego na sto
procent. Być pewnym tego, na czym stoi. Nie przetrzyma, jeśli to wszystko okaże
się tylko kłamliwym złudzeniem. Wszedł po schodach, przeskakując po trzy
stopnie na raz. Zapukał krótko i nacisnął klamkę, drzwi jednak nie ruszyły się
z miejsca. Tupnął w miejscu, waląc w nie z impetem. Już miał odejść, żeby znaleźć
tego natręta Browna, gdy usłyszał kroki za drzwiami. Zawrócił natychmiastowo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom? – Zdziwiony wyraz zagościł na
jej delikatnej twarzy.</span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-42124779353595665842012-08-09T15:42:00.001+02:002013-08-25T18:44:57.024+02:00• 21. Wir wydarzeń, przeżyć i uniesień<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, Tom, Tom… ty naprawdę mnie
nie rozumiesz! – przeklinałam go w myślach, wiedząc, że powinnam stawić się na
spotkaniu z przerażającym mnie Markiem Wannfordem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine. – Popatrzył na mnie
chwilowo przeszywającym wzrokiem, kiedy ciągle stukałam paznokciami o drzwi
jego ukochanego samochodu. – Myślałem, że już to wyjaśniliśmy – powiedział,
ponownie zerkając przed siebie, aby poprawnie ustawić samochód na podjeździe. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak… - przyznałam. – Ale nie do
końca. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Westchnął zrezygnowany i opuścił
samochód. Podszedł od drugiej strony auta i otworzył przede mną drzwi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No chodź. – Wyciągnął w moją
stronę rękę. Nieco obrażona podałam mu swoją, zerkając przelotnie na powolnie
wyłaniającego się z samochodu Billa. Znów popatrzyłam na Toma nieco
przymrużonymi oczami. Właściwie to wolałam spędzić ten wieczór z nim, ale
wiedziałam, że gra toczy się o to, żeby dalej było nam razem tak dobrze jak
jest teraz. Coś za coś!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Omijając chłopaka, ruszyłam w stronę
drzwi. Miałam gdzieś, co w tej chwili pomyśli sobie Bill. Zawsze chciałam, aby
wreszcie mnie polubił. Żebyśmy po prostu się lubili, w końcu spotykam się z
jego bratem i musimy się jakoś znosić! Teraz byłam po prostu zła i nawet
poprawa naszych stosunków w tej chwili mnie nie obchodziła. Przynajmniej zgrywałam
taką, która zaraz odrąbie komuś głowę, jeśli zbyt bardzo się zbliży, bo Tom nie
musi wiedzieć, że i tak wszystko uchodzi mu na sucho. Patrząc nieprzeniknionym
wzrokiem na bliźniaków, stanęłam przed drzwiami. Obydwoje zerknęli na siebie
porozumiewawczo, nie wiedząc, czego spodziewać się z mojej strony. Widać, że
brakuje im władczej ręki kobiety! Już ja zadbam o porządek, ha!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zapraszam. – Tom uśmiechnął się
przymilnie w moją stronę, gdy już otworzył drzwi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zmierzyłam go od dołu do góry i
powędrowałam do środka przestronnego domu. Schylając się w holu, zsunęłam buty
ze stóp i na boso udałam się do salonu. Już dobrze zdążyłam poznać to dopracowane
wnętrze. Co jak co, ale temu wystrojowi poświęcili chyba dużo czasu, starannie
dobierając wszystkie jego elementy. Przejechałam opuszkami palców po materiale
sofy, stojącej przed dużym telewizorem. Tuż obok niej mogłam dostrzec także
szerokie i miękkie fotele. Jasny kolor tkaniny, którą były pokryte, wprost
zapraszał, aby rozgościć się w ich ramionach. Uśmiechnęłam się przez chwilę do
tej myśli. Przelotnie przesunęłam wzrokiem po dwóch pojedynczych roślinach,
znajdujących się w białych doniczkach. Jedna z nich była wyższa ode mnie i
wprost raziła swoim zielonym kolorem. Byłam zdziwiona, że tak długo wytrzymała
w progach bliźniaków bez ani jednego uschniętego listka. Dobrze wiedziałam, że bracia
nie słynną z dbałości o kwiaty. Na gładkich ścianach połyskiwał nawet jeden
obraz, przez dłuższą chwilę nie pozwalając oderwać od siebie wzroku. To
wszystko powodowało, że czas spędzony w tym pomieszczeniu był przyjemny. Dobrze
się tu czułam, a gdy do tego wszystkiego dodawałam jeszcze lokatora tego domu,
było tu idealnie. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie denerwuj się już. – Usłyszałam
cichy szept w okolicy ucha, a po chwili poczułam delikatne wargi chłopaka
wkradające się na mój policzek. Objął mnie rękoma w pasie i nie pozwolił wyrwać
mi się ze swoich ramion. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom… ty jesteś po prostu zazdrosny.
– Olśniło mnie nagle, na co on spiął się lekko. Pogładziłam jego dłonie i
oparłam się wygodniej na jego klatce piersiowej, czując bijące od niego ciepło.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie jestem zazdrosny – sprostował,
a po chwili chrząknął lekko. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wymyśliłeś sobie coś z tą randką –
ciągnęłam dalej.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gwałtownie odwrócił mnie w swoją
stronę, przyciągając bliżej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– To ty wpadłaś na jakiś kolejny,
genialny pomysł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, to miało być tylko spotkanie,
już ci to powtarzałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A właśnie, że randka! Już ja wiem,
co mu chodziło po głowie, a nie zapominaj, że masz chłopaka – jego głos stał
się nadzwyczaj wysoki, a ja zachichotałam lekko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiem, głuptasie. – Wspięłam się na
palce, żeby go pocałować. Musnęłam jego delikatne wargi i uśmiechnęłam się. –
Nie mówmy już o tym i tak wiem, że byłbyś po prostu zazdrosny. – Palcem
delikatnie pstryknęłam go w nos. Przymknął czekoladowe oczy, zaraz potem jednak
otworzył je i spojrzał na mnie surowo. Płynna czekolada wydawała się lśnić w
dziennym świetle. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Masz rację. Byłbym cholernie
zazdrosny – stwierdził niechętnie. Zmarszczył lekko czoło i przygryzł wargę, nie
wiedząc, czy powiedzieć jeszcze coś więcej. W końcu odezwał się. – Jasmine, nie
chcę cię stracić. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przerwał na chwilę, obserwując moją
reakcję, a ja westchnęłam cichutko, nie spuszczając z niego wzroku.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pierwszy raz chcę kogoś mieć przy
sobie i nie chcę, żeby było inaczej. – Patrzył na mnie poważnie. Jego oczy emanowały
ciepłem, a usta mimowolnie uśmiechały się dobrodusznie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja też chcę, żeby ciągle tak było,
Tom – szepnęłam, wtulając się w niego. Naprawdę nie chciałam, żeby coś się
zmieniło. Bałam się nowego uczucia, jednak chciałam, żeby trwało. Bywają
momenty, kiedy zdajemy sobie sprawę z ryzykowności jakiegoś zadania. Mimo
wszystko robimy to, bo choć mamy wiele do stracenia, możemy też wiele zyskać. Ja
odważyłam się na taki krok. Znów poddawałam się temu wirowi wydarzeń, przeżyć i
uniesień, mając nadzieję, że wszystko będzie dobrze i nie przejadę się na tym
wszystkim jak na skórce od banana, lądując twardo na moim poobijanym już tyłku.
Miałam jednak nadzieję, że twardego lądowania nie będzie. To wszystko przez
uczucia, towarzyszące mi przy Tomie. Ciągle przekonywałam się, że to co czułam
do Davina nie było tak naprawdę tym, o czym zawsze myślałam - to nie była
prawdziwa miłość. Mimo to cholernie bolało mnie poczucie straty zaufania,
poczucie bycia wykorzystaną i okłamywaną. Bolało moje serce, które teraz było już
prawie pewne, że wszystko wychodzi na prostą. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie chcę wam przerywać, ale mam
picie i jedzenie. – Bill wyjrzał zza progu, nadal niepewny, czy już może się
odezwać. Zerkał uważnie, jak Tom obejmuje mnie, a ja wtulona nosem w jego szyję
powoli się od niego odlepiam. Swoje czekoladowe spojrzenie Czarny znów utkwił w
moich oczach. Popatrzył na mnie znacząco. Już wiedziałam, że przypomniał sobie
naszą rozmowę i to, jak chciałam uświadomić mu, że Tom jest dla mnie bardzo
ważny. Chciałam czy nie, teraz też dobrze słyszał to, o czym rozmawialiśmy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co mamy do jedzenia? – pierwszy
odezwał się Tom, a ja tylko zerknęłam na braci. Szczerze mówiąc to nie
wiedziałam, jak zachować się w towarzystwie Billa, aby nie zrazić go do siebie
jeszcze bardziej. Może powinniśmy zawrzeć jakiś pakt? Może zapis krwią, czy
jak? Dotyczący oczywiście tego, że nigdy nie będę w swoim zawodzie działała na
szkodę ich zespołu i Toma. Może takie coś by go przekonało, bo jak widać moje
zapewnienia w ogóle go nie obchodziły.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Pizzę i colę. – Chłopak wyszczerzył
się w uśmiechu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jesteś mistrzem. – Ucieszył się
Tom. – Skąd ją wytrzasnąłeś?! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powiedziałem Sakiemu, żeby nam
podrzucił. – Czarny uśmiechnął się jeszcze szerzej, dumny ze swojego pomysłu. –
Mam nadzieję, że się nie odchudzasz ani nic? Bo mamy tylko to – zwrócił się do
mnie, a ja chcąc czy nie, spiorunowałam go wzrokiem. Ja i odchudzanie?! Chyba
żart. Przecież uwielbiam pizzę, a po stresującym spotkaniu z menadżerem
chłopaków musiałam jakoś odreagować! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A jeśli powiem, że tak…? –
odezwałam się słodko, ciekawa jak mnie potraktuje.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine definitywnie je z nami –
wtrącił się Tom, nie dając już nam dojść do słowa i nacieszyć się słowną
potyczką. Wzruszyłam ramionami. Tom dobrze wiedział, że uwielbiam pizzę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="font-size: 11.0pt;">Otwarty i podłączony do prądu laptop stał na nowym,
czystym, mahoniowym biurku. Jego powierzchnia lekko połyskiwała pod wpływem
światła padającego z jasnego ekranu komputera. Poza tym jednym źródłem światła,
pokój skąpany był w ciemnościach, które sprawnie rozprzestrzeniały się w każdy
możliwy kąt. Dojrzały, wysoki mężczyzna raz po raz szybkim krokiem przechadzał
się samotnie po pomieszczeniu. Po chwili nachylił się nad biurkiem. Jego wzrok
ponownie padał na monitor, gdzie wyświetlona została elektroniczna wiadomość.
Był to pojedynczy e-mail, a spędzał mu sen z powiek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">David Jost był menadżerem
Tokio Hotel. </span><span style="font-size: 11.0pt;">Menadżer to jednak w jego
wypadku zbyt mało powiedziane. Był on jednocześnie producentem, opiekunem,
wychowawcą i doradcą, a co najważniejsze był ich odkrywcą. Był tym, który
wiedział, co zrobić, żeby pomóc ich talentowi i wizerunkowi wybić się. Gdy
wziął ich pod swoje skrzydła tak właśnie się stało. Ich kariera w szybkim
tempie zaczęła rozkwitać, a zespół wybił się nie tylko w Niemczech. Tokio Hotel
osiągnęło międzynarodowy sukces. Oczywiście sami chłopcy, pomimo młodego wieku,
włożyli we wszystko ogrom pracy, bez której taki sukces niebyły możliwy. Jednak
to on nimi pokierował, promował, załatwiał występy i kontrakty. To on planował
im cały dzień, każdą minutę wolnego czasu. A teraz, kiedy ich kariera mogłaby
rozkwitać dalej coś się wypalało. Akurat teraz, gdy szykowali kolejny album,
mogący osiągnąć sukces porównywalny z ich poprzednimi projektami. Już dawno
wiedział, że czas zaplanować jakiś rozgłos, coś co przyciągnie uwagę do zespołu
lub do samych bliźniaków. Był jednak z tym pewien problem i coś ich blokowało.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Już dawno przestały wszystkich
dziwić zmiany w wyglądzie Billa. To było normą, a chłopak po prostu nie mógł
się powstrzymać, żeby jeszcze raz zabłysnąć. Zawsze pozostawał mu Tom. Jednak
teraz za sprawą tej dziewczyny, Jasmine, nagle wydoroślał i na pewno nie
zgodziłby się na miłosne podboje i inne skandale związane z jego osobą. Jak to się
stało, że z imprezowicza, który zawsze mógł zaryzykować uszczerbek na honorze,
w celu zyskania większego rozgłosu, stał się tak… poważny? Nie mógł ogarnąć
tego swoim umysłem. Jak to się mogło stać, że dziewczyna jest dla niego
ważniejsza od kariery? Kiedy przegapił ten moment, aby uratować sytuację?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Chłopcy nie rozumieją, o co toczy
się walka. W tym biznesie nie można mieć słabych punktów, bo cię wygryzą. W tym
biznesie potrzeba dobrych chwytów, żeby utrzymać się na powierzchni. Musiał rozpatrzeć
wszystkie możliwości, a nie miał zbyt dużego pola manewru. Wiedział na pewno,
że nie ujawni związku Toma i Jasmine. Nie dość, że tylko odwróciłyby się od
nich nastoletnie fanki, zakochane na zabój w jednym z członków zespołu, to
dodatkowo zgnoili by tą Metz. Tak, ona tylko im przeszkadzała, więc powinien
się jej pozbyć…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sugerując się mailem, który
przeczytał już kilkukrotnie, znów pomyślał o pomyśle, który krążył w jego
żyłach i w całym ciele tak, aby w końcu ujawnić się jako najlepszy ze
wszystkich. Mianowicie mógłby ujawnić od dawna skrywane zdjęcia bliźniaków. Nie
był pewny tylko, jak to zrobić, w końcu chłopcy się nie zgodzą. Przełykając
głośno ślinę i nerwowo stukając palcem w biurko, uświadomił sobie, że bliźniacy
mu ufają. Mimo wszystkich wyrzeczeń, kłótni i przekleństw nie zmienią faktu, że
to on im pomógł i są mu za to wdzięczni. Gdyby to wszystko podsumować, mógłby
ujawnić te zdjęcia tak, aby nie wiedzieli, że zrobił to on. Przeklął w myślach,
kiedy zorientował się, że chce, czy nie, jego myśli ukierunkowują się tak, jak
życzyłby sobie tego autor e-maila. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jeszcze raz przebiegł wzrokiem po
liście. Czarne litery domagały się ciągłej uwagi, tak samo jak ten człowiek,
który był nadzwyczaj zastanawiający. Po pierwsze, nie miał pojęcia skąd wziął
jego prywatny adres e-mail. Przecież był on skrupulatnie skrywany, a powierzany
tylko zaufanym osobom. Sam ten fakt, pozwalał mu stwierdzić, iż facet musiał
mieć szerokie kontakty i wpływy. Po drugie, musiał siedzieć w tej branży już od
dłuższego czasu. Tylko dzięki temu, mógł przewidzieć, co jemu, menadżerowi
sławnego zespołu, czai się w głowie. Wyczuł to, że chłopcy potrzebują rozgłosu
i szumu wokół siebie, a zatem wiedział też, że pracują nad nową płytą, której
przyda się takie zainteresowanie wśród przeciętnych maniaków muzyki i gwiazd.
Od razu widać było, że osoba ta znała się na rzeczy i siedziała w tym po uszy.
Bo jak można wytłumaczyć to, iż tak zgrabnie połączył wszystkie rzeczy, które
były dla niego ważne w tej chwili z pozbyciem się zbędnej zespołowi Jasmine?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ano Jasmine. Kto by pomyślał, że
taka drobna i dziewczęcą osóbka jest paparazzo? W żadnym wypadku nie sprawiała
takich pozorów. Znaczyłoby to również, że nie jedno przewinienie ma już nas
swoim koncie. Nie mógł uwierzyć, że Tom złapał się jak rybka na haczyk.
Przecież to paparazzo! Ale nie mógł przesądzać faktów. Zanim ich o cokolwiek
oskarży, sprawdzi ten fakt. Nie mógł przecież ślepo wierzyć w te zapewnienia.
Bardziej zastanawiające było jednak to, skąd ten człowiek wiedział, że Tom
spotyka się z Jasmine? Przecież prawie nikt nie zdawał sobie z tego sprawy.
Mimo że nie chciał, czuł szacunek do tego mężczyzny i jego możliwości.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Jakiemu człowiekowi by na tym
wszystkim zależało? Zastanawiając się nad tym, zjechał wzrokiem na sam dół
listu, przyznając przed samym sobą, że propozycja jest warta rozważenia i
omówienia. Co robić?! Mógłby się zgodzić… dla nich! Dla chłopców! Przecież
dobrze wiedział, co należy robić, aby ich kariera ciągle nabierała tempa.
Chciał, aby wokół nich ciągle coś się działo, nie mogli dać o sobie zapomnieć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zerknął na wyświetlacz i przełknął
głośno ślinę, a po jego skroni pociekła kropla potu. Nikt nie może się o tym
dowiedzieć. Nikt! Szybko wystukał na klawiaturze odpowiedź, nie chcąc ukazać
mężczyźnie swojego zaskoczenia, wywołanego tą wiadomością. Czuł się, jakby
ktoś, kogo nie znał, czytał mu w myślach i przewidywał jego ruchy. A dokładniej
ten… Jak mu tam? Zerknął ponownie na nazwisko rozmówcy - Mark Wannford.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Propozycja
jest interesująca. Wolałbym omówić to osobiście, spotkajmy się dwudziestego
pierwszego, w restauracji Greek na Bulstrasse o godzinie ósmej rano. Chcę znać
więcej szczegółów i dowiedzieć się, z kim konkretniej mam do czynienia.
Pozdrawiam. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>D.
Jost.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie dałeś mi nawet do niego
zadzwonić – wzburzyłam się po raz kolejny tego wieczoru. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mmm… nie denerwuj się już –
mruknął, próbując dosięgnąć moich ust, podczas gdy ja, siedząc na kanapie,
coraz bardziej się od niego odsuwałam. – Nie uciekaj mi. – Tym razem to on się
oburzył, po czym szybkim ruchem przyciągnął do siebie moje nogi, a ja pisnęłam
zaskoczona. Delikatnie pogładził moje łydki, na co zareagowałam uśmiechem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie denerwuję się, ale wypadałoby
chociaż zadzwonić, prawda? – Pogładziłam jego ramię, powoli przesuwając dłoń na
jego szyję. Poczułam gęsią skórkę, która wstąpiła na jego ciało, pod wpływem
mojego delikatnego dotyku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jas… – odezwał się lekko
zachrypniętym głosem, a ja roześmiałam się, kiedy przyciągnął mnie do siebie
jeszcze bardziej. Nim zdążyłam się zorientować, leżałam wyciągnięta na długiej
sofie, a on nachylał się nade mną. – I co teraz? – Zwilżył wargi, zerkając na
moje usta.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Teraz mnie pocałujesz –
powiedziałam pewnie, a on nie czekając dłużej połączył nasze wargi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ehem. – Znaczące chrząknięcie
przywołało nas do porządku. Podniosłam się gwałtownie, napotykając na ciało
Toma, z którym zderzyłam się i z powrotem opadłam na sofę. Ten podał mi rękę,
na której podciągnęłam się do pionu. Poprawiłam zgrabnie włosy, chcąc sprawić, aby
wyglądały na w miarę uporządkowane. Poczułam, jak palą mnie policzki i już
wiedziałam, że się rumienię. Zerknęłam na Billa, który zastygł w progu z nieco
zdezorientowaną miną.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Moglibyście poczekać z tym aż
choćby pójdę spać – powiedział, a po chwili wybuchnął śmiechem. Zerknęłam
niepewnie na Toma, który również uśmiechał się zupełnie niezrażony. – Gdybyście
zobaczyli swoje miny, haha… – Czarny wycofał się z pokoju, a ja również
zaśmiałam się. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Obejrzyjmy razem film –
zdecydowałam i ruszyłam w stronę pokaźnej kolekcji płyt. – Poniańczymy twojego młodszego
brata. – Poruszyłam zabawnie brwiami i ruszyłam w stronę szerokich schodów, na
których zniknął przed chwilą Czarny. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Bill! – rzuciłam w przestrzeń,
mając nadzieję, że mnie usłyszy. Po chwili jego sylwetka ukazała się moim
oczom. Jego włosy były dzisiaj oklapnięte i w niektórych miejscach sterczały
pod dziwnym kątem. – Chodź do nas – zawołałam go gestem ręki i wróciłam do
salonu, gdzie zastałam Toma rozwalonego na sofie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie za wygodny jesteś? – Uśmiechnęłam
się do niego, przechadzając się po pokoju. Podeszłam do wielkiego okna, które
pokrywało ścianę od góry do dołu i odchyliłam długie firanki. Zerknęłam krótko
na ciemny podjazd i małe lampy, dające minimalną ilość światła. Po chwili
przeniosłam wzrok nad duży kominek, na którym stały ramki, a w nich zdjęcia.
Ucieszyłam się, widząc dwóch małych chłopców, który objęci uśmiechali się w
stronę obiektywu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Słucham was. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W pomieszczeniu pojawił się Bill,
który zerknął na nas z nad uniesionej brwi. Dzisiaj wyglądał naprawdę
komicznie. Dopiero teraz zauważyłam, że jasną koszulkę poplamioną miał sosem od
pizzy, którą tak się zajadał. Włosy stanowiły istny nieład, a spodnie, które
tak starannie próbował utrzymać na swoich wąskich biodrach, były stanowczo zbyt
luźne i ni jak, nie chciały słuchać swojego właściciela.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Oglądamy film – wyjaśnił Tom. –
Jasmine, wybierz coś! – skierował w moją stronę. Od razu zmierzyłam wzrokiem
półkę z ich pokaźnym filmowym zbiorem, jakby to wybór filmu był moim nowym
wyzwaniem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tylko nie horror – wtrącił Bill, a
ja spojrzałam na niego zaskoczona. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Boisz się? – Zaśmiałam się i
przejechałam palcem po tytułach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie mam dzisiaj na to nastroju –
wyjaśnił od niechcenia i stanął obok mnie, przewyższając mnie prawie o głowę. –
Ale skoro nalegasz. – Prychnął i wyciągnął ciemne pudełko, a ja od razu
zorientowałam się, że jest to horror, jeden z tych gatunków filmów, których nie
znosiłam! A wiecie dlaczego? Bo serce bije mi przy nich, tak jakby wykonywało
ostatnie uderzenia i miało za chwilę stanąć, a widząc efekty pokrojonego
ludzkiego ciała, żołądek podchodzi mi do gardła! Tak, to śmieszne, ale na mnie
tak to właśnie działa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie, nie, nie! – Rzuciłam się w jego
stronę, chcąc zabrać pudełko z płytą. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, tak, tak. – Zaśmiał się,
widząc, jak usilnie staram się dosięgnąć film. Spojrzałam na niego z gniewem w
oczach. Zaraz będzie miał horror na żywo! Zaparłam się rękoma po bokach i
zdmuchnęłam włosy z oczu. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Obejrzymy komedię! – zadecydowałam,
a on uśmiechnął się w moją stronę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>– Jak sobie księżniczka życzy. – Odłożył
opakowanie i pozwolił mi wybrać inny film. Kiedy tylko się odwrócił, wykonałam
w jego kierunku zjawiskowy wykop, dzięki któremu chciałam dosięgnąć jego
zgrabnego tyłka, jednak… nie udało się! Usłyszałam tylko parsknięcie Toma i
zauważyłam, że niczego nieświadomy Bill spogląda na niego z zapytaniem w
oczach. Wzruszyłam ramionami. Jeszcze ja mu pokażę! </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-438627414567289823.post-14574681382430793242012-08-09T15:41:00.004+02:002013-08-25T18:45:05.191+02:00• 20. Tajemnica przyciąga tajemnicę<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy tylko widzę tego rudzielca, mam
ochotę ulotnić się bocznym wyjściem. Chwilunia! Ja i on na randce? Wykluczone!
Nie ma mowy, przecież to nie może się udać. Stałam tam ze zmieszanym wyrazem
twarzy, wiedząc, że on oczekuje ode mnie odpowiedzi. Spojrzałam jeszcze raz w
niebieskie oczy, które powodowały, że chciałam zwiewać gdzie pieprz rośnie.
Ciągle bałam się, że domyśli się, że to ja uciekałam z Tomem wtedy w nocy i że w
jakiś sposób zorientuje się, że jednak z kimś się spotykam. Miałam ultimatum.
Albo się zgodzę i jakoś to przetrwam albo odmówię, wykręcając się pierwszym
lepszym argumentem i dam mu aluzję, że nie mogę się spotykać z innymi! Tak to
widziałam i bałam się, że on odczyta to w ten sam sposób. No bo jeśli on się
jednak domyśla, kim jest ta dziewczyna biegnąca i całująca się z chłopakiem w
nocy w centrum Berlina?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No to jak? Może środa?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nie dał mi jeszcze czasu na
odpowiedź!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wiesz co? Muszę najpierw sprawdzić
mój kalendarz, a teraz mam ważny telefon. – Wskazałam na swoją komórkę, która
wciąż trzymałam w dłoni, po czym jak huragan wybiegłam z pomieszczenia, w
drzwiach mijając grupę moich współpracowników. Miałam nadzieję, że gdy wrócę,
Marka już nie zastanę. Wyszłam na zewnątrz, gdzie znów ogarnęło mnie poranne,
coraz bardziej gorące powietrze. Szybko wybrałam numer Toma i modliłam się,
żeby akurat w tym momencie mógł odebrać.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Halo? – Usłyszałam jego zaspany
głos i zmieszałam się lekko. Było bardzo wcześnie, ale czy on też nie powinien
pracować?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Obudziłam cię? – spytałam miękko,
wyobrażając sobie, jak jego powieki leniwie odkrywają ciemne oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tak, ale zaraz i tak musiałem
wstawać. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>W tym momencie zdecydowałam.
Wybrałam opcję numer jeden! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie będziesz miał nic przeciwko
temu, że umówię się dzisiaj wieczorem z jednym z paparazzi, którzy ostatniej
nocy nas gonili, prawda? Muszę zgrywać pozory, że nikogo nie mam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>No jasne, przecież to nic takiego.
Pójdę, odsiedzę swoje, podziękuję za spotkanie i adios amigo! To nie powinno
być trudne, ha! Już większe wyzwania spotykałam na swojej wyboistej drodze!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Co?! – Niespodziewany hałas
uderzył w mój umysł. Odchyliłam słuchawkę od ucha, zdając sobie sprawę, że
teraz Tom rozbudził się do końca. – Na randkę?!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, to nie tak! – Chciałam mu
wszystko wytłumaczyć, żeby zrozumiał to tak, jak ja. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A jak?! Chcesz iść z nim na randkę,
a na randkach ludzie się całują i chodzą do łóżka! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To tylko ty chodzisz na pierwszych
randkach do łóżka, nie zapominaj się! – warknęłam do słuchawki. Szybko jednak
ugryzłam się w język. – Nie zamierzam go całować, to tylko spotkanie, żeby się
odczepił…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- NIE MA MOWY – warknął, ignorując
to, co mogłabym jeszcze chcieć dopowiedzieć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale Tom… przecież słyszysz, że jak
się nie zgodzę, to może się wszystkiego domyślić. Przecież mnie widział i na
pewno zauważył podobieństwo między mną a tamtą dziewczyną. – Próbowałam
oświecić ten jego zaciemniony umysł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie! Poza tym, jeśli tak bardzo
chcesz się umawiać, to jesteś umówiona! Dzisiaj jedziesz ze mną do studia, Jost
musi cię poznać i dowiedzieć się, że mogli nas sfotografować – wyjaśnił, a ja
westchnęłam cicho.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Zachowujesz się, jakbyś mi nie
ufał. – Wydęłam wargi, zakładając rękę na biodro.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ufam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No więc zaufaj mi i teraz! –
wybuchłam. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tobie ufam, ale jemu nie. Muszę
kończyć, przyjadę po ciebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tylko tyle usłyszałam na pożegnanie,
zanim się rozłączył. Popatrzyłam na sąsiednie budynki zastanawiając się chwilę
nad swoją decyzją. Zrobię tak, jak uważam. Tom chociaż mi nie powie, że nie
uprzedzałam. Gdy tylko wróciłam do budynku, zgodziłam się na spotkanie z
Markiem, na którym zamierzam do końca kontrolować sytuację i wyjść od razu, gdy
tylko zbliży się do mnie na odległość bliższą niż pół metra.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wszedł do studia luźnym krokiem.
Zaraz za nim znalazł się Bill, którego włosy schowane były pod grubą szarą
czapką. Jak ostatnio często mu się zdarzało miał po prostu lenia i nie ułożył ich
w należyty sposób. Obydwaj odruchowo zerknęli w kierunku przeszklonych drzwi,
żeby zobaczyć kto jest już na nogach i pracuje nad nową płytą. Tak jak myśleli
w studiu znaleźli Josta i jeszcze jednego producenta, z którym spotkali się
jakiś miesiąc temu, a on nadal kończył swoją pracę nad jedną z piosenek. Kiedy
tylko wyszedł, przywitał ich uśmiechnięty Jost. Jego oczy promieniowały zadowoleniem,
gdy obwieścił, że kolejny utwór jest skończony. Czekając na Gustava i Georga
przesłuchali jeszcze gorący kawałek i zadowoleni z siebie opadli na sofę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- David, chciałem przedstawić ci
dzisiaj Jasmine. Mógłbyś dłużej zostać w studiu? - spytał, zanim w ogóle
pomyślał o tym, jaki szok może to wywołać w menadżerze. Chociaż miał to już za
sobą. Oczekując jakiejś reakcji zacisnął rękę na materiale spodni i odetchnął
głęboko. Mina mężczyzny zmieniła się na lekko posępną.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No dobrze, ale co to za Jasmine? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Głupio udawał, że nie pamięta. Pewnie
miał nadzieję, że to jakaś nowa, a nie ta o której Tom wspomniał już dawno
temu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jasmine Metz, to jest eee…
barmanka! Tak. Barmanka – wymyślił na poczekaniu, nerwowo poklepując się ręką
po kolanie. Widząc zdziwioną minę Billa, odchrząknął cicho i odwrócił od niego
wzrok. Że też wcześniej nie przygotował sobie odpowiedzi na trudne pytania! –
Spotykam się z nią, przecież dobrze o tym wiesz – mruknął jeszcze, wpatrując
się w jego twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Myślałem, że już dawno ci przeszło
– Jost pogładził się po jednodniowym zaroście, a jego oczy jak gdyby
ściemniały, kiedy zamyślił się na chwilę. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie David, a sprawy dodatkowo się
trochę pokomplikowały…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wyznał, opierając ręce na kolanach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jest w ciąży. Mogłem się spodziewać,
inaczej nie przybiegłbyś do mnie z problemem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Słysząc te słowa, oczy Toma
powiększyły się momentalnie, a zaraz po tym zakrztusił się śliną. Podczas gdy
próbował złapać oddech, pomiędzy kolejnymi kaszlnięciami, tuż obok niego
rozległ się gromki śmiech Billa. Czując, że jego twarz staje się sina, spojrzał
w bok na swojego bliźniaka, który nie mógł opanować rozbawienia. Zgromiony
ostrymi spojrzeniami, momentalnie spoważniał i pomógł doprowadzić się bratu do
porządku. Na chwilę znów zapadła cisza.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No powiedz mu – westchnął obok
Bill. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Sfotografowali nas – wyrzucił z
siebie gitarzysta. Zrozumiawszy nieme pytanie Davida wyrażone przez jedną
uniesioną do góry brew, zdecydował się dodać parę szczegółów. – Całowałem ją, a
później szliśmy za ręce. - A raczej biegliśmy, szepnął w myślach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Uf. Teraz już wie! Co zrobi z tą
wiedzą… już jego sprawa! Miał to totalnie gdzieś. Gdyby chodziło tylko o niego,
jego związek mógłby wyjść na jaw! Nie musiałby się wszędzie z nią kryć, tylko
chwaliłby się tym, że jest szczęśliwy. Ale… to nie zależało tylko od niego.
Musiał mieć na względzie Tokio Hotel, jak również jej dobro. Nie chciał, żeby
czuła się nieszczęśliwa z powodu jego kariery, a także nie chciał jej
ograniczać, tutaj przełknął głośno ślinę, w sferach zawodowych… cokolwiek by to
nie znaczyło.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;">*</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tak, tak. Umówiłam się z nim i
czuję, że to będzie moja kolejna misja! Nie tak odkrywcza jak chociażby wyprawa
na księżyc, ale jednak Tom powinien mnie zrozumieć. W końcu robię to dla nas! Tak,
no bo po co innego pakowałabym się w paszczę potwora? Chciałabym, aby nasz
związek przetrwał, a żeby tak było potrzebne są poświęcenia, prawda? Nikłym
uśmiechem pożegnałam się z Markiem. Umowa była taka, że spotykamy się o
dwudziestej w ustalonej restauracji. Mój plan opierał się na tym, żeby szybko
zaliczyć spotkanie z krwiożerczym menadżerem, przebrać się i udać właśnie na
spotkanie z Markiem! Muszę wszystko zrobić sprawnie. Z tym nie powinno być
problemu, mam w końcu sporo czasu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Zjeżdżając windą na dół modliłam
się, żeby Tom założył na nos chociaż okulary. Nie podobało mi się, że podjeżdża
pod sam budynek i po prostu na mnie czeka. Każdy mógł go zauważyć! No ale nic.
Mam nadzieję, że chociaż dzisiaj wykazał się zdrowym rozsądkiem. Wychodząc zza
rogu odetchnęłam z ulgą. Widząc czarny samochód i lekko zamaskowanego kierowcę
w jego wnętrzu, rozluźniłam się odrobinę. Szybko podeszłam do pojazdu i
wsiadłam do środka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- To dokąd? – Uśmiechnęłam się,
kiedy już ruszył, zerkając na jego dłoń kierującą się na moje udo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Do studia, przygotuj się. – Jego
usta również wygięły się w uśmiechu, kiedy nachyliłam się w jego stronę i
musnęłam jego policzek. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będzie aż tak źle? – spytałam, a
mój żołądek po raz pierwszy od dłuższego czasu został ściśnięty ze stresu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cóż… na biegu wymyśliłem, że
jesteś barmanką, więc się tego trzymaj, a poza tym Jost powinien zachowywać się
odpowiednio. A przynajmniej mam nadzieję, że tak będzie. Nie jest głupi, musi
chociaż udawać, że cię lubi, żebyśmy mogli nadal współpracować. – Zaśmiał się
pod nosem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale pocieszenie – mruknęłam, a
przed moimi oczami już zaczęły pojawiać się najczarniejsze scenariusze. Już
widziałam jak wyzywa mnie za to, że spotykam się z Tomem. Tak, to tylko moja
chora wyobraźnia dawała o sobie znać, w końcu Tom powiedział, że Jost będzie
uprzejmy. Mimo wszystko się denerwowałam!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Będzie tam Bill? – szepnęłam
nagle, odrywając twarz od szyby.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mówił, że poczeka tam na nas –
spojrzał mi przelotnie w oczy. – Spokojnie, będzie po naszej stronie. – Uśmiechnął
się pokrzepiająco w moją stronę, mnie jednak nic to nie dało. Ciągle czułam, że
mam ściśnięty żołądek. Żeby jakoś przestać myśleć o tym, co mnie czeka gniotłam
w dłoni papierek od cukierka, którego przed chwilą pochłonęłam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Gdy zahamował przed okrągłym budynkiem,
otoczonym rzędem drzew, przełknęłam głęboko ślinę i odetchnęłam ciężko. Uh… nie
mogę się denerwować. Spokojnie! Przedstawię się, odpowiem grzecznie na zadane
pytania i ulatniam się!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Łapiąc za klamkę opuściłam samochód
i popatrzyłam z lękiem na Toma. Gdy tylko zamknął samochód podszedł do mnie
luźnym krokiem i złapał mnie za zimną dłoń. Razem podeszliśmy do wejścia, a
kiedy tylko zamknęły się za nami drzwi, przyciągnął mnie mocniej do siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie denerwuj się – szepnął,
gładząc mój policzek. Po chwili poczułam jego usta dotykające moje. Wspięłam
się na palce, chcąc oddać jego pocałunek i przez chwilę zapomnieć o palącym
mnie stresie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodźmy – zdecydowałam, gdy już
oderwał się ode mnie. Trzymając kurczowo jego dłoń, weszłam po schodach i trzymając
się lekko z tyłu, podążyłam za nim do ciemnego pomieszczenia, znajdującego się
za masywnymi drewnianymi drzwiami. Były otwarte. Kiedy tylko weszłam do środka,
zauważyłam Billa, siedzącego na podłużnej rogowej sofie, zaraz obok niskiego
szklanego stolika. Na szafkach po prawej stronie znajdowało się pełno płyt i
wyróżnień, a także kilka zdjęć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Cześć Jas. – Bill uśmiechnął się
do mnie, a ja nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że mimo wszystko chce mnie
wesprzeć duchowo. Odpowiedziałam mu skinieniem głowy, bo moje gardło było zbyt
ściśnięte by wydobyć jakikolwiek dźwięk.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jost! – Usłyszałam obok siebie
głos Toma i zadrżałam. Mocniej ścisnęłam jego dłoń. Naprawdę nie wiedziałam,
czego mogę się spodziewać. Po chwili mężczyzna pojawił się, a na jego poważnej
twarzy zawitał nikły uśmiech. Na przywitanie wyciągnął rękę w moją stronę, a ja
szybko podałam mu swoją. Nieznacznie odchrząknęłam i odezwałam się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jestem Jasmine Metz, miło mi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Był koło czterdziestki, z ciemnymi,
małymi oczami. Nieco wyłysiały, z zarumienioną twarzą. Lekkie zmarszczki w
kącikach oczu były prawie niezauważalne, choć świadczyły o latach, które
spędził już na tym świecie. Ręką wskazał nam miejsce do siedzenia, a sam pojawił
się po drugiej stronie długiej sofy. Oparł się rękoma na swoich kolanach i
splótł ze sobą dłonie w geście zamyślenia. Jeszcze raz zmierzył mnie
przeszywającym wzrokiem i westchnął przeciągle. Mierzyłam powolnie przemijające
sekundy i słyszałam bzyczenie muchy w powietrzu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przyniosę coś do picia – odezwał
się Bill, po czym na chwilę zniknął. Podążyłam za nim wzrokiem, zazdroszcząc,
że tak po prostu może się stąd zmyć. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ukrywam, że ulokowaliście nas
w ciężkiej sytuacji. Media potrafią wyniuchać naprawdę wiele i nie powstrzymają
się przed niczym. Jednak z tego, co mówi Tom, zdjęcia nie są jednoznaczne i
nadal nie pojawiły się w prasie. Jestem więc dobrej nadziei, choć z drugiej
strony przydałby wam się szum wokół zespołu przed wydaniem płyty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mojej uwadze nie uszło to, iż
rozpoczął z grubej rury. Nawet nie starał się zagaić lżejszej rozmowy, wolał od
razu przejść do konkretów. Zachowywał się jak człowiek, którego interesuje
jedynie zawodowy aspekt życia. Naszego związku również nie podnosił do rangi
uczuć. Dla niego liczyła się praca.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ehem… nie przesadzaj, co? –
mruknął Tom, mierząc go pogardliwym spojrzeniem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie przesadzam, ostatnio jest o
was aż za cicho. – Jost uśmiechnął się po ojcowsku, jednak po chwili skierował
swój wzrok na mnie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Powiedz Jasmine, czym się
zajmujesz? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Popatrzyłam nerwowo na Toma, a potem
na Billa, który poruszał z rozbawieniem brwiami. Oboje mnie kryją, uff…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jestem barmanką – powiedziałam
pewnie. – Tak właśnie poznałam Toma – dodałam i aż zdziwiłam się, że tak łatwo przeszło
mi to przez gardło. Zerkałam na mężczyznę, bojąc się, że nagle odkryje fałsz w
mojej wypowiedzi, jednak nic takiego się nie wydarzyło. Udało mi się skłamać! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Rozumiem, a gdzie?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- W klubie Elektro. – Szybkie
pytanie, szybka odpowiedź. Tom spojrzał na mnie z lekkim uśmieszkiem na twarzy.
Uh… to właśnie tam Davin zdradził mnie z Nicky. Ten klub pierwszy przyszedł mi
na myśl. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No tak. Mam nadzieję, że nikt nie
wie o tym, że spotykasz się z Tomem? Chyba zdajesz sobie sprawę z tego, że w
przeciwnym razie to byłby problem?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nikt nie wie – wtrącił się Tom, a
ja zerknęłam na niego zdziwiona. W takim razie dalej zagłębiamy się w kłamstwa?
Nie podobał mi się ten pomysł, w końcu ciężko będzie z tego wybrnąć. Ufałam, że
Tom wie lepiej, jak postępować z Jostem, jednak musiałam wtrącić swoje trzy
grosze.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nikt, oprócz mojej mamy i
przyjaciółki. To chyba nic wielkiego, prawda? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mężczyzna pokiwał w skupieniu głową.
Każda tajemnica przyciągała kolejną tajemnicę, a ja musiałam to choć trochę
zmienić. No bo w końcu… Przed Jostem ukrywam swój zawód. Nasz związek ukrywamy
przed Markiem, ja ukrywam to przed znajomymi, a w końcu skrywaliśmy to wszystko
przed całym światem, który dobrze znał Toma Kaulitza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No nic. Tom, nie spodziewałem się,
że tak poważnie potraktujesz jakikolwiek związek – David zerknął na niego lekko
rozbawiony, a ja zrobiłam nadąsaną minę. Czyżby on coś sugerował? Że to… mało
prawdopodobne, że traktuje mnie poważnie?! O nie, nie, nie… niech tylko
spróbuje! Ścisnęłam mocniej dłoń Toma, nie wiedząc, czy zareaguje na tą
zaczepkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Kiedyś nadchodzi ten czas, sam
powinieneś to wiedzieć najlepiej. – Chłopak objął mnie ramieniem i pocałował w
skroń. Odepchnęłam go lekko od siebie. Nie musi się tak do mnie lepić na oczach
brata i menadżera!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Czy możemy już iść? – usłyszałam
głos Billa. – Od rana nic nie jadłem – wyznał, a ja zaśmiałam się pod nosem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Trzeba było na nas nie czekać! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ale jestem dobrym bratem i
czekałem. – Wytknął język w stronę Toma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ty i dobry brat? Po prostu nie
miał ci kto tyłka podwieźć! – Poczułam, jak chłopak szybko się podrywa, a po
chwili Bill dostał w głowę poduszką, gdyż nie zdążył zrobić uniku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Idźcie już, idźcie. – Jost
uśmiechnął się pod nosem, zerkając na bliźniaków. – Zawsze się tak zachowują –
skierował się do mnie. Poczułam, jak duża dłoń mężczyzny ląduje na moim
ramieniu. Przybliżył dyskretnie do mnie twarz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mam nadzieję, że nie narobisz mu
zbyt wielu problemów? W zamian ja postaram się nie wchodzić wam w paradę.
Chciałbym, żeby w miarę kontaktował podczas pracy. – W jego oczach dostrzegłam
jakiś dziwny błysk.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Postaram się. – Uśmiechnęłam się
lekko, chcąc się jak najszybciej wyrwać z jego uścisku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chodź Jasmine. – Tom złapał moją
dłoń i poprowadził za sobą. Obejrzałam się za siebie, jednak menadżer chłopaków
już zajmował się czymś innym, także zbierając się do wyjścia. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A teraz poproszę o odstawienie
mnie do domu – powiedziałam, gdy już opadło całe napięcie. Mimo, że moje nogi
wciąż były jak z waty, to jednak trzymałam się!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie ma mowy, zabieram cię do nas.
– Usłyszałam tuż koło ucha. Popatrzyłam na niego zdziwiona. Jak to?! Przecież
ja mam dzisiaj spotkanie z Markiem, on musi mnie odstawić do domu, nie ma
innego wyjścia! Noo… a jak nie, to sama się odstawię!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom, nie czuję się najlepiej,
naprawdę wolałabym wrócić do domu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Niech złapie rybka przynętę, no
dalej…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Źle się czujesz? – Zerknął na mnie
zaciekawiony. – To ja sprawię, że poczujesz się lepiej. – Jego ręka ulokowała
się na moim biodrze, a ja mimo wszystko uśmiechnęłam się szeroko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Tom – powiedziałam stanowczo,
przywołując go do porządku. – Ja muszę wrócić do domu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Nie bądź pantoflarzem. – Zarechotał
z przodu Bill, a ja skrzywiłam się lekko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jakie masz plany, że tak bardzo
chcesz wrócić? – Stanęliśmy koło samochodu, a ja wcale nie kwapiłam się, żeby
już do niego wsiadać. Zadarłam głowę do góry, spoglądając na starszego
bliźniaka. Wydęłam lekko usta i przymrużyłam oczy.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ty wiesz, Kaulitz! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Wydawało mi się, że wyraźnie
powiedziałem, że nie będziesz tam szła! – odgryzł się natychmiastowo. Tupnęłam
nogą i odwróciłam się w miejscu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Chociaż ja chcę tutaj zachować
pozory, że nic nas nie łączy! Odwiozę się sama. – Ruszyłam do przodu, w celu
znalezienia najbliższego środku transportu publicznego. Nie zdążyłam jednak
ujść ani kroku dalej, bo poczułam jego palce, zaciskające się na moim ramieniu.
Odwrócił mnie w swoją stronę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ty naprawdę myślisz, że tak łatwo
pozwolę ci tam pójść? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wypuściłam zrezygnowana powietrze.
Czemu on jest tak uparty?! </span></div>
Malahttp://www.blogger.com/profile/17124274330622677447noreply@blogger.com0